บทที่ 131 อยากตายหรือไงว่ะ!!
เธอค่อย ๆ ยกหัวขึ้นมาบรรจงจูบที่ริมฝีปากผมอย่างนุ่มนวล ก่อนที่จะส่งรอยยิ้มหวานมาให้ผมเช่นกัน
เมื่อทุกอย่างคลี่คลายลง เมื่อเราสองคนต่างส่งสารความรู้สึกไปถึงกันและกัน และเมื่อทุกอย่างช่างเป็นใจให้เราสานสัมพันธ์ เมื่อนั้นบางอย่างตรงกึ่งกลางกายของผมก็ดันลุกขึ้นมาแสดงความยินดีให้กับความรักของเราสองคนทันที...
ผมที่กำลังเคลิบเคลิ้มไปกับความหอมหวานของความสัมพันธ์ กลับต้องหลุดออกมาจากภวังค์ เหตุก็เพราะไอ้เจ้าลูกชายตัวเขื่องของผมกำลังหยอกล้อถูไถเล่นกับหน้าท้องของแม่มันอยู่ จนทำให้เธอต้องส่งเสียงออกมา
‘เอ๊ะ!!...อย่าบอกนะว่าเฮียก็...’ ผมไม่รอให้เธอสงสัยนาน ทำการยักคิ้วยิ้มหวานไปให้เป็นคำตอบ
เธอหน้าแดงแปร๊ดขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองคิดนั้นถูกแล้ว ก่อนที่จะสงสัยขึ้นมาอีกครั้งแล้วถามถึงเหตุผลที่ผมทำแบบนี้ลงไป...
ผมที่อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ในตอนแรกเพราะไม่คิดว่าเธอจะเป็น เจ้าหนูจำไมช่างสงสัยขนาดนี้ แต่สุดท้ายแล้วผมก็เลือกที่จะอ้างกับเธอไปว่า ที่ผมแก้ผ้าเช่นเดียวกับเธอ เพราะผมต้องการทำโทษตัวเองที่ไม่อาจอดทนรอให้เธอออกมาจากห้องน้ำได้ จนตัวเองเผลอหลับไป ก็ใครมันจะไปกล้าบอกล่ะว่า แท้ที่จริงแล้วก็รอเธอตื่นมาเพื่อที่จะจับเธอกดให้จมเตียงเอาให้เธอขาเปลี้ยเดินไม่ไหว เลยแก้ผ้ารอก่อนด้วยกลัวไม่ทันการณ์
หลังจากที่เธอฟังเหตุผลของผมจบ เธอถึงกับอึ้งเงียบไป พร้อมกับทำหน้าเหลือเชื่อ โดยที่ผมยังคงตีมึนแกล้งพูดเอาความดีเข้าตัว เผื่อว่าเธอจะหลวมตัวตกหลุมพรางของผม...
ผมเปลี่ยนเรื่องเพราะขี้เกียจจะมานอนตอบคำถามของเธออีกแล้ว เนื่องจากใจของผมตอนนี้มันร่ำร้องอยากจะทาบทับไปบนร่างของเธอ แล้วขยับส่งลำเอ็นเข้าไปในร่องสวาทที่ผมเฝ้าปรารถนาหามันอยู่ทุกค่ำคืน
ผมจัดการร่างนุ่มนิ่มให้นอนหงายอีกครั้ง แล้วจัดการเอาร่างขึ้นบดขยี้เข้ากับร่างบาง ความเสียวซ่านแผ่ไปทั่วจนร่างปวดหนึบ รวมไปถึงเจ้าท่อนเอ็นที่อยู่หว่างขาของผมด้วย
เราทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่ม ปล่อยกายใจให้เป็นไปตามสัญชาตญาณ แล้วให้ธรรมชาติค่อยๆ กลมกลืนผสานร่างกายของเราทั้งสองให้เป็นหนึ่งเดียว...
เมื่อร่างกายของสองเราพร้อมแล้วสำหรับภารกิจสานสัมพันธ์รัก ผมก็เตรียมการที่จะจู่โจมเข้ารังรักของเธอทันที...
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น! (ใครวะ!! ผมสบถขึ้นในใจ แต่ด้วยสถานการณ์ตรงหน้านี้ ต่อให้ช้างทั้งโคลงพังประตูเข้ามา ผมก็ไม่มีทางหยุดหรอก...หึหึหึ)
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูดังขึ้นเป็นครั้งที่สอง!! (ผมยังคงทำเป็นหูดับ ไม่รับรู้สิ่งอื่นใดนอกจากยอดปทุมถันของโปรดที่ผมกำลังตะโบมดูดเลียอย่างคนหิวกระหาย)
และแล้วความอดทนของผมก็มาถึงจุดสิ้นสุดเมื่อ...
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
เสียงเคาะประตูดังขึ้นเป็นครั้งที่สาม แถมไอ้คนเคาะก็รัวกระหน่ำทำยังกะมีใครกำลังจะตายอย่างไงอย่างงั้น
“โธ่เว้ยยยยย!! ใครวะ แม่งอยากตายนักหรือไง...ห๊ะ!!” ผมตะเบ็งกร้าวอย่างไม่คิดที่จะเกรงกลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น ต่อให้เป็นเทวดามาจากสวรรค์ชั้นไหน พ่อจะเด็ดปีกมันทิ้งแล้วยิงซ้ำให้ โทษฐานที่มาขัดจังหวะขึ้นสวรรค์ของผม
ผมผละจากร่างนุ่มนิ่มด้วยความเสียดาย แล้วลุกขึ้นเพื่อไปเปิดประตูด้วยอารมณ์ขุ่นมัวถึงขีดสุด พร้อมกับคว้าผ้าขนหนูขึ้นมาพันส่วนที่ไม่ควรเผยให้ใครเห็น
เมื่อถึงหน้าประตู...
แกร๊ก ~~
“อยากตายหรือไงว่ะ” ผมเปิดประตู พร้อมกับส่งเสียงคำรามออกไป
“ว่ายังไงห๊ะ...ไอ้ตัวดี” ผมที่กำลังอารมณ์เสียอยู่ ถึงกลับชะงักทันที เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่คุ้นเคย
“มาได้ไงครับเนี้ย ป้าเธซ่า” ผมเอ่ยทักพี่สาวแฝดคนละฝาของแม่เธียร่าแม่แท้ ๆ ของผม ด้วยน้ำเสียงที่พยายามกดความขุ่นเคืองเอาไว้
“แหมมมม...กว่าจะเปิดได้นะไอ้ตัวดี มัวทำอะไรอยู่ล่ะ...หึ” ป้าเธซ่าเอ่ยกระแนะกระแหน พร้อมกับพยายามส่งสายตาสอดส่องเข้ามาในห้องของผม
“มีอะไรแต่เช้าครับป้า...เคาะยังกับว่ามีใครตาย” ผมที่มือหนึ่งเท้าขอบประตูห้องนอน อีกข้างก็ยีหัวอย่างคนไม่สบอารมณ์เอ่ยถามผู้เป็นป้าอีกรอบ โดยที่ท้ายประโยคน้ำเสียงงึมงำเชิงพูดกับตัวเอง
เพี๊ยะ!!
“ฉันได้ยินน่ะย่ะ!!” ป้าเธซ่าค้อนขวับให้ผม พร้อมกับฟาดมือมาที่ต้นแขนผมแบบไม่ได้ตีจริงจัง
ส่วนผมก็ทำได้แต่ลูบไปที่แขนปรอย ๆ เนื่องจากรู้สึกแสบ ๆ คัน ๆ บริเวณผิวที่โดนตี ก่อนจะเสมองไปที่ป้าตัวเองอย่างรอฟังคำตอบว่าเพราะเหตุผลอะไรถึงทำให้ป้ามาถึงที่นี่ได้
และเหมือนป้าเธซ่าจะรู้ถึงความในใจของผม ถึงได้เอื้อนเอ่ยบอกออกมาโดยไม่ต้องให้ผมถามซ้ำ
“ก็แม่ของแกนะซิ เขาร้อนใจ เขาบอกว่าแกพาผู้หญิงที่ไหนไม่รู้มาถึงเกาะส่วนตัวของตระกูล ไอ้เขาก็อยู่ต่างประเทศ ติดพันธุรกิจอยู่ยังมาไม่ได้ ถึงให้ป้ามาดูแกก่อนนี่ไง...แล้วนี่อยู่ไหนล่ะแม่นั่นน่ะ” ป้าเธซ่าทำทีท่าจะเบียดตัวเข้ามาในห้องของผม แต่มีหรือผมจะให้แกเข้ามาได้ โดยเฉพาะจะมาหาเรื่องผู้หญิงของผมด้วยแล้วผมไม่มีทางยอมเด็ดขาด
“ป้าออกไปรอข้างนอกก่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมพาไปแนะนำให้รู้จัก...อ่อ...แล้วก็กรุณาพูดถึงเธอดี ๆ ด้วยนะครับ ให้เกียรติเมียผมด้วย” ผมที่ไม่พอใจตั้งแต่เมื่อกี้นี้แล้ว ที่ป้าเธซ่าเรียกเอลิซว่าแม่นั่นเลยเอ่ยกำชับแกไป จนตอนนี้ป้าแท้ ๆ ของผมถึงกับหน้าดำทะมึน เพราะไม่พอใจที่ไม่ใช่แค่ได้ยินคำพูดปกป้องคนที่ผมรัก แต่ยังมีคำพูดตำหนิแกอย่างไม่ไว้หน้าจากผมด้วย
“ตายแล้ว!! ไม่ทันไรก็หลงแม่นั่นถึงขนาดพูดแบบนี้กับป้าเลยหรอ...หึ สงสัยฉันคงต้องรีบโทรไปบอกให้เธียร่ารีบมาจัดการแกซะแล้ว” ป้าเธน่าดูท่าจะโกรธผมมาก แต่ผมไม่สนใจว่าป้าจะไปฟ้องแม่หรือไม่ เพราะผู้หญิงของผม ผมย่อมมีสิทธิ์ที่จะปกป้องเธอ และอีกอย่างเธอก็ไม่ได้ทำผิดอะไรด้วย
ผมที่ทำท่าจะปิดประตูแกมเป็นเชิงไล่ให้ป้าแกออกไป เพราะเริ่มรำคาญและไม่อยากทำตัวเสียมารยาทกับป้าตัวเองไปมากกว่านี้ เพราะถึงแม้ป้าเธซ่าแกจะดูจุ้นจ้านวุ่นวายเจ้ากี้เจ้าการแต่ผมก็รู้ดีว่าป้าแกรักและหวังดีกับผม และผมเองก็ยังรักและเคารพแกเสมือนแม่คนที่สองเหมือนกัน
เพียงแต่เรื่องนี้ มันเป็นเรื่องของความรู้สึก และอนาคตที่ผมควรจะต้องเลือกด้วยตัวเอง ผมเลยไม่ชอบและไม่ต้องการให้ใครมาบงการชีวิตของผม
แต่ก่อนที่ผมจะทันได้ปิดประตู ป้าเธซ่าก็เข้ามาขวางเอาไว้ เพราะตัวแกเองก็ยังพูดไม่จบในเรื่องที่ทั้งตัวแกเองและแม่ของผมต้องการฟังคำตอบ
“เอาเถอะจ้ะ ฉันก็ไม่อยากจะไปยุ่งวุ่นวายเรื่องของแกกับผู้หญิงของแกนักหรอก แต่ว่า...เรื่องสำคัญที่แม่แกกำชับให้ป้ามาถาม แกควรจะต้องมีคำอธิบายให้กับแม่แกนะ” ป้าเธซ่าที่ยังมีท่าทางงอนผมอยู่ พูดรัวใส่ผมชุดใหญ่
ส่วนผมได้แต่ขมวดคิ้วคิดตาม แกมบ่นในใจว่า ‘เรื่องอะไรอีกว่ะ’
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 29
แสดงความคิดเห็น