บทที่ 115 สวรรค์ล่ม

ตัวเขาเองความเสียวซ่านก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าฉันสักเท่าไร น่าจะกำลังพลุ่งพล่านไปทั่วร่างกำยำเหมือนกัน ถึงกับเอ่ยเสียงกระเซ้าร้องขอให้ฉันช่วยเหลือเพื่อปลดปล่อยเขา

 

“เอลิซขาาาา...เฮียจะไม่ไหวแล้ว ช่วยเฮียหน่อยน่ะ” เขาที่ผละปากออกจากความนุ่มนิ่มของสองเต้า ขึ้นมากระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู ด้วยน้ำเสียงหวานจนคนฟังร่างอ่อนระทวย

 

ฉันที่ตอนนี้ร่างกายตอบสนองเขาไปจนหมดสิ้นแล้ว ยิ่งพอมาได้ยินคำหวานชโลมหัวใจ จึงทำได้เพียงพยักหน้าน้อยๆ เป็นคำตอบให้กับเขา

 

ใบหน้าคมระบายยิ้มด้วยความดีใจก่อนจะกลับลงมาสาละวนกับอกอวบของฉันอีกครั้ง เมื่อตัวเองได้คำตอบที่พึงพอใจแล้ว

 

แผล็บๆๆ จ๊วบๆๆ

 

“อ๊ะ...อืมมมม” ฉันที่ยังคงส่งเสียงครวญครางเพลิดเพลินไปกับรสลิ้นที่เขาปรนเปรอให้เต็มสองเต้า ก่อนจะค่อยๆ ย้ายมือเคลื่อนลงไปหาจุดกึ่งกลางที่อยู่เบื้องล่างของเขา

 

ในขณะที่มือกำลังจะเข้าเลื่อนรูดซิปกางเกง เพื่อจะปลดปล่อยตัวตนขนาดใหญ่ของเขาให้ออกมา

 

สิ่งที่ฉันกังวลใจไว้ตั้งแต่ต้นก็ได้เกิดขึ้น...

 

“นายท่านค่ะ...นายท่าน”

 

“....ว๊ายยย!!!ตาเถร!!” ป้าสายที่ไม่ทันได้คิดว่าจะต้องมาพบมาเจอกับภาพชวนสยิวอะไรแบบนี้ ถึงกับร้องลั่นทำอะไรไม่ถูก เพราะตั้งแต่สาวจนเริ่มแก่ตัวแกก็ยังไม่เคยเห็นอะไรจะจะ คาตาแบบนี้มาก่อน ถ้าไม่ใช่เพราะว่าจะรีบมารายงานเรื่องสำคัญกับผู้เป็นเจ้านาย ป้าสายแกก็ไม่คิดที่จะทะเล่อทะล่ากล้าขัดคำสั่งเข้ามาเด็ดขาด

 

ป้าสายที่มาเห็นบทเกมรักที่กำลังใกล้ถึงจุดไคลแม็กซ์ ถึงกับร้องเสียงหลง หันหลังให้กับฉันและคุณเซฟทันที พร้อมกับยืนตัวสั่นงันงกทำอะไรไม่ถูก

 

เสียงที่มาจากด้านหลังฉัน ทำให้ฉันที่กำลังหลงเคลิบเคลิ้มอยู่ในภวังค์ความวาบหวามที่เขากำลังปรนเปรอให้ ถึงกับหลุดออกมาจากห้วงสวรรค์นั้น แล้วกลับนั่งตัวแข็งทื่อมือปกปิดกายสาวด้วยความตกใจ

 

“โธ่โว๊ยยย!!” เขาระเบิดอารมณ์ขึ้นมาทันที ที่ถูกป้าสายขัดจังหวะทำสวรรค์ล่ม

 

ส่วนฉันที่ทั้งตกใจในเสียงตวาดลั่นของเขา บวกกับความตกใจในการมาของป้าสายโดยที่เราทั้งสองไม่ทันได้ตั้งตัว ถึงกับรีบดึงเสื้อและบราเซียให้กลับมาอยู่ในที่เดิมของมันทันที

 

“กูบอกไปแล้วใช่ไหม ว่าไม่ให้ใครเข้ามายุ่ง จนกว่ากูจะเรียกหา!!!” เขาคำรามเสียงดังลั่นกัดฟันกรอด แววตาเยือกเย็นไร้ความปรานีจ้องมองไปที่คนตรงหน้า พร้อมกับรังสีอำมหิตที่ถูกแผ่ออกมาจนทำให้คนที่อยู่บริเวณนั้นสั่นสะท้าน

 

คนที่ถูกจ้องมองด้วยสายตานั้น แม้จะหันหลังอยู่แต่ก็รับรู้ได้ถึงความน่ากลัวที่ส่งออกมาจากตัวผู้เป็นเจ้านาย จนทำให้ขนลุกขนชันไปทั้งตัว

 

และฉันที่แม้จะไม่ใช่ผู้ที่ถูกจ้องด้วยสายตาโหดนั้น ก็ยังอดอกสั่นขวัญแขวนไม่ได้ ไม่อยากจะนึกถึงป้าสายเลยว่าจะสั่นมากแค่ไหน

 

“ปะ...ปะ...ป้า...ขะ...ขอโทษ...เจ้าค่ะ” ป้าสายเอ่ยด้วยเสียงตะกุกตะกักสั่นเทิ้ม ที่ตอนนี้แกไม่ได้สั่นแค่เสียงแต่สั่นไปทั้งตัว เพราะกลัวตัวเองจะโดนเจ้านายฆ่า โดยเฉพาะเจ้านายคนนี้ของแกยิ่งไม่เหมือนคนอื่นอยู่ด้วย

 

เขาที่ไม่พอใจในเรื่องที่ป้าสายกล้าขัดคำสั่งของเขาที่ว่าไม่ให้ใครเข้ามายุ่งอยู่แล้ว บวกกับที่ป้าสายยังมาขัดทั้งจังหวะความหฤหรรษ์ของเขาอีก เลยยิ่งเป็นฉนวนทำให้ความโกรธที่มีพุ่งขึ้นเป็นทวีคูณโดยที่ไม่สนว่าใครเป็นใคร และไม่สนว่าเขาคนนั้นจะอายุมากขนาดไหน

 

ฉันที่สัมผัสได้ว่าเขากำลังเดือดดาลความเกรี้ยวกราดที่อยู่ภายในกำลังจะปะทุ จนอาจจะเผาร่างป้าสายให้แหลกเป็นจุณได้ และฉันไม่อยากให้เขาเป็นแบบนั้น ไม่อยากให้เขากลายเป็นไอ้ปีศาจเซฟที่ใจร้าย ฉันจึงค่อยๆ เอื้อมมือไปจับยังต้นแขนเขาหวังให้เขาใจเย็นลงบ้าง

 

“ฮะ...เฮียค่ะ...ใจเย็นๆ ก่อนสิคะ ฟังป้าสายก่อนไหม แกอาจจะมีอะไรด่วนก็ได้” ฉันสงสารป้าสายที่ยืนตัวสั่น ออกปากพูดแทนให้

 

เขายังคงจับจ้องไปที่ร่างของหญิงที่เริ่มชรา พร้อมกับพยายามข่มใจให้เย็นลง หลังจากได้ฟังน้ำเสียงหวานเอ่ยเตือนสติ ก่อนจะถอนหายใจออกมายาวๆ แล้วพูดกับคนที่เข้ามาขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกอีกครั้งว่า...

 

“อ่ะ...มีอะไร...” เขาที่ตัดบทเพราะไม่อยากจะถือสาหาความ และเห็นแก่หน้าฉันที่นั่งอยู่ตรงนี้

 

“คะ...คือว่า” ป้าสายยังพูดจาติดๆ ขัดๆ เพราะความกลัวจนตัวสั่น ทำให้คำพูดไม่ยอมหลุดออกมาจากปากสักที

 

“พูดมาสิว่ะ อ้ำๆ อึ้งๆ อยู่ได้ หรือต้องให้เอาชะแลงมาง้างปาก!!” เขาแสดงความหงุดหงิดออกมาอีกครั้ง เพราะเริ่มจะหัวเสียกับท่าทางของป้าสายที่พูดจาไม่รู้เรื่องสักที

 

ฉันที่ไม่อยากให้สถานการณ์ตึงเครียดไปมากกว่านี้ รีบปรับอารมณ์ตัวเองให้นิ่งมากยิ่งขึ้น เพื่อคุยกับเขา แม้ว่าในหัวใจของตัวเองจะยังคงเต้นระรัวจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น...

 

เมื่อสูดหายใจเข้าลึกและตั้งสติได้แล้ว ฉันจึงรีบเอ่ยติงในพฤติกรรมของเขาที่มีต่อป้าสายทันที...

 

“เฮีย ใจเย็นๆ ก่อนสิคะ ฟังป้าแกพูดก่อน ถ้าเฮียยังคอยตะคอกป้าแกอยู่อย่างนี้ วันนี้จะรู้เรื่องไหมคะ...” ฉันเอ่ยเตือนสติเขา พร้อมกับใช้มือลูบที่ต้นแขนเขาไปมาเบาๆ เพื่อให้เขาลดความเกรี้ยวกราดลงบ้าง

 

เขามีท่าทีอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเห็นว่าฉันเริ่มใช้น้ำเสียงไม่พอใจที่เขาไม่เคารพผู้ใหญ่ คอยจะตะคอกไม่สนหน้าใครทั้งนั้น

 

แม้ว่าในใจลึกๆ ของเขาจะไม่ค่อยสนิทกับป้าสายเท่าไหร่ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา ป้าเสริมจะเป็นคนที่ดูแลเขามามากกว่า และด้วยนิสัยของป้าสายหลายๆ อย่างที่เขาไม่ชอบ มันเลยทำให้ง่ายต่อการที่เขาจะไม่สนใจความรู้สึกของป้าสายเลย

 

เขาถอนหายใจออกมาเบา ก่อนจะหันมาบอกฉันว่า...

 

“เฮียเห็นแก่เอลิซนะ...เอ๊าป้าสายมีอะไรรีบพูดมา” เขาที่หันมาบอกฉันด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ก่อนจะหันไปใช้อีกโทนเสียงหนึ่งกับป้าสายที่ถึงแม้จะไม่ดุดันเหมือนก่อนหน้านั้น แต่ก็ยังมีความเคร่งขรึมอยู่

 

ป้าสายที่ยืนตัวเกร็ง ถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเยือกเย็นจากผู้เป็นนายอีกครั้ง

 

“คะ...คือว่า คุณเรน่ามาเจ้าค่ะ” ป้าสายกลั้นใจพูดจนจบประโยค

 

“ห๊ะ... ว่ายังไงนะ” เขาที่ตอนแรกคลายอารมณ์ขุ่นมัวไปบ้างแล้ว แต่พอได้ฟังถ้อยคำรายงานจากป้าแม่บ้าน ความโกรธถึงกลับปรี๊ดกลับขึ้นมาอีกครั้ง

 

ส่วนฉันเองเมื่อได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกได้ทันทีว่าหัวใจของตัวเองได้วูบดำดิ่งตกลงไปที่ตาตุ่มด้วยเช่นกัน...