ตอนที่ 910 ใช้คะแนนจนหยดสุดท้าย

“สินค้าที่ซ่อนอยู่? สิ่งที่ไม่ควรมีอยู่ในจักรวาล?” เซี่ยเฟยพึมพำขึ้นมาเบา ๆ

“สาเหตุที่ฉันเรียกพวกมันว่าสิ่งที่ไม่ควรมีอยู่ในจักรวาล นั่นก็เพราะเทคโนโลยีที่ใช้สร้างพวกมันขึ้นมาเป็นเทคโนโลยีระดับสูงสุดของจักรวาลนี้อย่างแท้จริง มีเพียงคนที่มีคะแนนสูงมากที่สุดของบริษัทเท่านั้นที่สามารถเปิดดูสินค้าพวกนั้นได้ และตอนนี้นายก็เป็นคนที่มีคะแนนสูงที่สุดในบริษัทแล้ว นายจึงเป็นคนเดียวที่สามารถดูรายการที่ซ่อนอยู่และแลกเปลี่ยนพวกมันออกมาได้อย่างอิสระ” อัลฟ่ากล่าว

เซี่ยเฟยสะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อได้พบว่าเขากลายเป็นคนที่มีคะแนนสูงมากที่สุดในบริษัท ซึ่งมันก็ช่วยยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าคนที่เสนอคะแนนมากกว่า 3,600 ล้านขึ้นมาเป็นคนที่มีสถานะไม่ธรรมดาภายในบริษัทแห่งนี้จริง ๆ

แต่ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเสนอคะแนนมามากแค่ไหน แต่ท้ายที่สุดหุ่นยนต์ตัวนั้นก็ถูกทำลายลงไปแล้วอยู่ดี ซึ่งมันคงจะไม่ใช่เรื่องแปลกที่ในตอนนี้คนคนนั้นจะกำลังรู้สึกโกรธมาก

แต่ไม่ว่าเขาคนนั้นจะอารมณ์เสียแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางลงมาทำอะไรเซี่ยเฟยได้ เพราะคนที่ต้องรับผิดชอบเหตุการณ์ทั้งหมดนี้คือไลก้าผู้ซึ่งถือเครื่องปฏิสสารอยู่ในตอนนั้นนั่นเอง

ชายหนุ่มรู้สึกภาคภูมิใจอยู่เล็กน้อยที่ติดตั้งระบบควบคุมแม่เหล็กไฟฟ้าอัจฉริยะเอาไว้ในหุ่นยนต์ และมันก็เป็นเครื่องมือที่มีบทบาทสำคัญทำให้ไลก้ากลายเป็นแพะรับบาปไปตามแผนการ

ถ้าหากว่าหุ่นยนต์ถูกตรวจสอบมันย่อมมีคนรู้สึกระแคะระคายเรื่องนี้อย่างแน่นอน น่าเสียดายที่หุ่นยนต์ถูกทำลายโดยเครื่องปฏิสสาร หลักฐานทั้งหมดจึงสลายกลายเป็นอากาศไปจนหมดแล้ว

หลังจากทำตามคำแนะนำของอัลฟ่า ในที่สุดเซี่ยเฟยก็ได้พบทางเข้าสู่รายการสินค้าที่ซ่อนอยู่ โดยมันเป็นคำบรรทัดเล็ก ๆ ฝังอยู่ในส่วนลึกของระบบ ซึ่งถ้าหากว่าเขาไม่ได้รับคำแนะนำจากอัลฟ่า การหาทางเข้านี้มันก็เป็นเรื่องที่อาจจะไม่เกิดขึ้นเลย

“ฉันตามนายเข้าไปในนั้นไม่ได้ หลังจากนี้นายจะต้องเลือกสินค้าด้วยตัวเอง” อัลฟ่าทิ้งข้อความเอาไว้ ก่อนที่สัญญาณของเขาจะตัดหายไปปล่อยให้เซี่ยเฟยอยู่คนเดียว

นิ้วของชายหนุ่มกดไปบนหน้าจออย่างรวดเร็วเพื่อส่งคำขอเข้าสู่รายการที่ซ่อนอยู่นี้ ซึ่งทางระบบก็มีอาการชะงักไปบ้างเล็กน้อย แต่หลังจากเวลาได้ผ่านพ้นไปประมาณ 3 นาที ระบบก็ตรวจสอบพบว่าเซี่ยเฟยคือผู้ที่มีคะแนนสูงที่สุดในบริษัทจริง ๆ ระบบจึงทำการอนุมัติให้เซี่ยเฟยเข้าถึงรายการลับของบริษัท

สินค้าในรายการลับมีอยู่ไม่ถึง 100 รายการ ซึ่งแต่ละรายการต่างก็ล้วนแล้วแต่มีชื่ออันโดดเด่นและมีคำอธิบายอันยาวเหยียด

เซี่ยเฟยทดลองเปิดสินค้ารายการหนึ่งขึ้นมาแบบสุ่ม ก่อนที่เขาจะเบิกตากว้างขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น

“สมแล้วที่พวกมันเป็นสินค้าในรายการลับ คุณสมบัติของพวกมันช่างน่าทึ่งจริง ๆ”

—

โดยปกติเซี่ยเฟยเป็นคนที่ไม่เคยมีนิสัยลังเล เมื่อต้องสังหารศัตรูเขาสามารถที่จะลงมือได้โดยไม่ต้องกระพริบตาด้วยซ้ำ แต่สินค้าในรายการลับเหล่านี้น่าดึงดูดใจมากจนเกินไป ชายหนุ่มจึงจำเป็นจะต้องตรวจสอบรายการต่าง ๆ อยู่หลายครั้งและใช้เวลาในการเลือกสินค้านานกว่า 10 ชั่วโมง

“นายแลกเปลี่ยนอะไรมา? ฉันเห็นแค่ว่าคะแนนของนายหายไป 3,000 กว่าล้านคะแนน” อัลฟ่าปรากฏตัวขึ้นมาทันทีที่เซี่ยเฟยออกมาจากรายการลับ คล้ายกับว่าเขากำลังสนใจตัวเลือกของชายหนุ่มอยู่เหมือนกัน

“ผมซื้อของไป 3 อย่าง อีกเดี๋ยวคุณก็จะรู้เอง” เซี่ยเฟยตอบกลับด้วยรอยยิ้ม

“เดี๋ยวก่อนนะ... คุณไม่รู้เหรอว่าผมแลกเปลี่ยนอะไรไป?” เซี่ยเฟยสะดุ้งถามขึ้นมาอีกครั้งหลังจากได้พบว่ามันก็มีสิ่งที่อัลฟ่าไม่รู้อยู่เหมือนกัน

“ฉันถอดรหัสระบบส่วนใหญ่ของบริษัทได้ แต่รหัสป้องกันสูงสุดของบริษัทฉันไม่สามารถเข้าไปในนั้นได้จริง ๆ และรายการสินค้าที่ซ่อนอยู่ก็เป็นหนึ่งในรายการที่ใช้รหัสป้องกันระดับสูงสุด” อัลฟ่ากล่าว

เซี่ยเฟยพยักหน้าอย่างเข้าใจ เพราะถ้าหากอัลฟ่าสามารถควบคุมระบบทุกอย่างได้จริง ๆ อดีตราชาจักรกลคนนี้ก็คงจะหนีออกจากบริษัทไปตั้งนานแล้ว ไม่จำเป็นจะต้องหลอกล่อให้เขาเข้ามาหยิบยื่นความช่วยเหลือให้ในปัจจุบัน

—

การประชุมคณะกรรมการบริษัทฟิกส์

ปัจจุบันชายชรา 12 คนกำลังนั่งล้อมโต๊ะยาวแต่บริเวณหัวโต๊ะกลับว่างเปล่า ซึ่งมันแสดงให้เห็นว่ามันไม่มีประธานกรรมการอยู่ภายในห้อง

“หยิงเฟยจากสาขาอิสระค้นพบรายการสินค้าลับ และเขาก็ได้ทำการแลกเปลี่ยนสินค้าออกไป 3 อย่าง” ชายชราร่างผอมแก้มตอบดวงตาลึกกล่าวจากหน้าจอแสงที่อยู่กลางห้องประชุม

คำพูดของชายชราทำให้คณะกรรมการทุกคนตกใจทันที ราวกับว่าพวกเขาไม่คิดว่าเซี่ยเฟยจะสามารถหาทางเข้าไปยังรายการที่ซ่อนอยู่ของบริษัทได้

ปัง!

ชายอ้วนหูใหญ่คนหนึ่งใช้มือทุบโต๊ะอย่างรุนแรง จนทำให้ต่างหูขนาดใหญ่ 2 อันบนใบหูของเขาสั่นไหวไปมา

“เขาแลกอะไรไป? สินค้าแต่ละชิ้นมีราคา 1,000 ล้านคะแนน หมายความว่าเขาต้องแลกสินค้าออกไปได้ 3 ชิ้นใช่ไหม?”

หลังจากนั้นชายชราร่างผอมก็รีบรายงานสินค้าที่ถูกแลกเปลี่ยนออกไปในทันที ซึ่งมันก็ทำให้คณะกรรมการแตกตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

“หยิงเฟยคือใครกันแน่? ทำไมเขาถึงแลกเปลี่ยนของสามอย่างนี้ไป?!”

“ในบรรดาพวกเราไม่ได้มีใครทรยศใช่ไหม? ทำไมเขาถึงหาทางเข้าไปยังรายการที่ซ่อนอยู่ได้”

“เขาไม่ควรเข้าถึงรายการพวกนี้เลย แต่ตอนนี้เขาได้แลกสินค้าไปแล้ว 3 ชิ้นและเขายังไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเรา”

เหล่าบรรดาคณะกรรมการต่างก็พูดคุยขึ้นมาอย่างไม่พอใจที่เซี่ยเฟยแลกเปลี่ยนสินค้าออกไป ทั้ง ๆ ที่ชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของพวกเขาเลย

“คนที่รู้เรื่องเกี่ยวกับรายการลับมีแค่พวกเรากับทีมวิจัยลับ เป็นไปได้ไหมที่มันจะมีคนในทีมวิจัยลับแอบให้ความช่วยเหลือหยิงเฟยอยู่?”

“มันเป็นไปได้เหรอ?! ทีมวิจัยพวกนั้นอยู่ภายใต้การควบคุมของเราอย่างเข้มงวด ฉันไม่เชื่อหรอกว่ามันจะมีใครหยิบยื่นความช่วยเหลือออกมาให้หยิงเฟยได้”

ชายชราอ้วนทุบโต๊ะอีกครั้งทำให้ทุกคนเงียบเสียงลง คล้ายกับว่าเขาจะเป็นผู้ที่มีอำนาจมากที่สุดในบรรดาคณะกรรมการทั้งหมดนี้

“ถึงจะเดากันไปมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร พวกเราต้องหาวิธีแก้ไขปัญหาก่อนจะไม่ทันการณ์ ตอนนี้คนที่ชื่อหยิงเฟยนั่นกำลังทำอะไรอยู่?” ชายชราอ้วนตะคอกขึ้นมาอย่าโกรธเกรี้ยว

“เขากำลังใช้คะแนนที่เหลือกว่า 670 ล้านคะแนนแลกเปลี่ยนทุกอย่างทุกระดับที่เขาเห็น ตอนนี้ในบัญชีของเขาจึงเหลือคะแนนอยู่เพียงแค่คะแนนเดียวเท่านั้นครับ” ชายชราร่างผอมบนหน้าจอรายงานขึ้นมาอีกครั้ง

“ใช้จนหมดเลย!?”

“คะแนนเขามีตั้ง 3,670 กว่าล้านคะแนนเชียวนะ มันต้องแลกของกี่อย่างถึงจะใช้คะแนนทั้งหมดนั้นได้”

“เขาจะแลกอะไรไปมากมายขนาดนั้น?”

เหล่าบรรดาคณะกรรมการต่างก็พูดคุยกันขึ้นมาอย่างตื่นตระหนก เพราะการที่จู่ ๆ ชายหนุ่มได้ใช้คะแนนทั้งหมดไปในระยะเวลาอันสั้น มันก็คล้ายกับว่าชายคนนี้ไม่ต้องการจะอยู่ภายในบริษัทอีกต่อไปแล้ว

“เราจะปล่อยให้เขาหนีไปไม่ได้ ไม่อย่างนั้นพวกเราจะสูญเสียอย่างหนัก”

“ฉันเห็นด้วย ถึงยังไงเขาก็พอมีฝีมืออยู่นิดหน่อย พวกเราส่งตัวเขาไปที่ศูนย์กักกันกันเถอะ”

หากเซี่ยเฟยได้มาอยู่ในห้องประชุมนี้เขาคงจะต้องรู้สึกตกใจอย่างแน่นอน ว่าทีมวิจัยลับอันเป็นตำนานของบริษัทกลับถูกเรียกอีกชื่อหนึ่งว่าศูนย์กักกัน

มันไม่มีใครรู้ว่าทำไมเหล่าบรรดาคณะกรรมการถึงเรียกสถานที่รวมตัวของนักวิจัยชั้นยอดว่าศูนย์กักกัน แต่เมื่อฟังจากชื่อเพียงอย่างเดียวมันก็ดูเหมือนกับว่าสถานการณ์ของนักวิจัยเหล่านั้นก็คงจะไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่อย่างสะดวกสบายนัก

“พวกเรามาโหวตกัน ใครยินยอมให้หยิงเฟยเข้าศูนย์กักกันจงยกมือขึ้น”

พรึบ!

แขนทั้งสองข้างถูกยกขึ้นอย่างพร้อมเพรียงกัน เพราะทุกคนต่างก็รู้สึกหวาดกลัวว่าสิ่งของที่เซี่ยเฟยแลกเปลี่ยนไปมันจะหลุดรอดออกไปจากบริษัท

“ในเมื่อทุกคนเห็นด้วย ฉันก็จะไปคุยกับประธานเดี๋ยวนี้” ชายชราอ้วนประกาศขึ้นมาเสียงดังเป็นการยืนยันว่าเซี่ยเฟยกำลังจะถูกดึงตัวเข้าสู่ทีมวิจัยลับในตำนานแล้ว

ชายหนุ่มต้องการเข้าสู่ทีมวิจัยลับมาโดยตลอด แต่เมื่อพิจารณาจากท่าทีของคณะกรรมการเหล่านี้ มันก็ดูเหมือนกับว่าทีมวิจัยลับในความเป็นจริงมันจะแตกต่างจากทีมวิจัยลับที่เซี่ยเฟยเคยได้จินตนาการเอาไว้

“เอ่อ… ตอนนี้หยิงเฟยใช้คะแนนสุดท้ายแลกช็อกโกแลตออกไปแล้วครับ ทำให้คะแนนในบัญชีของเขาเหลือศูนย์โดยสมบูรณ์” ชายชราร่างผอมในหน้าจอกล่าวรายงานพร้อมกับกลืนน้ำลายลงไปเสียงดัง

แลกช็อกโกแลต!?

เหล่าบรรดาคณะกรรมการต่างก็อุทานขึ้นมาด้วยความตกตะลึง เนื่องจากพวกเขาไม่เคยเห็นใครขี้งกขนาดนี้ เพราะแม้แต่คะแนนเพียงคะแนนเดียวเซี่ยเฟยก็ไม่คิดที่จะทิ้งเอาไว้

—

ห้องวิจัยภายในสาขาอิสระ

เซี่ยเฟยถือขวดช็อกโกแลตอยู่ภายในมือ ก่อนที่จะโยนช็อกโกแลตเข้าปากอย่างสบายใจ

“อร่อยดีนะ คุณอยากลองกินไหม?” เซี่ยเฟยหยิบช็อกโกแลตขึ้นมาหันไปทางฟลินน์

“เกิดเรื่องไปขนาดนี้แล้วนายยังมีอารมณ์นั่งกินขนมอยู่อีกงั้นเหรอ? ถึงแม้พนักงานในบริษัทจะเดาไม่ได้ว่านายคือคนที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ทั้งหมดนี้ แต่พวกคณะกรรมการจะต้องระแคะระคายอะไรบ้างแน่นอน” 

“ช่วงเวลาสำคัญแบบนี้นายควรจะต้องทำตัวเงียบ ๆ เอาไว้แท้ ๆ แต่นายกลับแลกคะแนนทั้งหมดออกมาในคราวเดียว เหมือนกับนายต้องการจะประกาศบอกทุกคนว่านายกำลังจะลาออกจากบริษัทอย่างนั้นแหละ” ฟลินน์กล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ตอนนี้แผนการทุกอย่างดำเนินไปแล้ว สิ่งที่พวกเราจำเป็นจะต้องทำก็แค่ต้องทำเรื่องให้มันใหญ่เข้าไว้ อีกเดี๋ยวคนพวกนั้นก็จะเริ่มเคลื่อนไหวมาหาพวกเราเอง” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับโยนช็อกโกแลตเข้าไปภายในปาก

ฟลินน์ทำได้เพียงแต่ถอนหายใจออกมาอย่างหนัก เพราะแม้แต่คนโง่ก็ควรจะรู้ว่าตอนนี้พายุใหญ่กำลังเข้ามาใกล้พวกเขาแล้ว

ทันใดนั่นเองทีมคุ้มกันขนาดใหญ่ก็เดินทางมายังสาขาอิสระ เพื่อคุ้มกันสมบัติจากรายการลับทั้ง 3 ชิ้นมาส่งมอบให้กับเซี่ยเฟย

***************

แค่ส่งมอบถึงกับเป็นทีมคุ้มกันขนาดใหญ่เลยเหรอ!