ตอนที่ 801 โจวเสี่ยวหมาน

เมื่อได้รับใบเสนอราคาเซี่ยเฟยก็จ้องมองไปยังเลขศูนย์ด้านหน้าอย่างตาลาย ซึ่งหลังจากที่ชายหนุ่มได้ลองนับดี ๆ เขาก็ได้พบว่ามันมีเลขศูนย์อยู่ถึงหกตัว

1 ล้านคริสตัลเขียว!

หากว่าเขาได้แปลงมันเป็นคริสตัลต้นกำเนิดระดับ 4 มันก็จะมีมูลค่าไม่น้อยกว่า 4 ล้านคริสตัลเหลือง

โดยปกติรายได้ของตระกูลชั้นกลางภายในดินแดนกฎก็จะอยู่ที่ประมาณ 4 ล้านคริสตัลเหลือง แต่เนื่องมาจากสิ่งที่เซี่ยเฟยได้รับคือคริสตัลต้นกำเนิดระดับ 5 ซึ่งมันก็หมายความว่าแม้แต่ตระกูลชั้นกลางก็ยังไม่สามารถหาเงินจำนวนเท่านี้ได้แม้ว่าพวกเขาจะทำงานอย่างหนักมาทั้งปีแล้วก็ตาม

เซี่ยเฟยมองตัวเลขตรงหน้าอย่างตกตะลึง เพราะตอนแรกเขาประมาณการว่าสินค้าทั้งหมดน่าจะมีมูลค่าเพียงแค่ประมาณ 500,000 คริสตัลเขียว แต่ในความเป็นจริงมันกลับมีมูลค่ามากกว่าที่เขาประมาณการถึงสองเท่า

“ฮ่า ๆ ๆ เซี่ยเฟยคราวนี้นายรวยแล้ว! ฉันเชื่อว่าแม้แต่ภายในตระกูลสกายวิงทั้งตระกูล มันก็คงจะมีคนที่ร่ำรวยกว่านายอยู่เพียงแค่ไม่กี่คน” โอโร่กล่าวขึ้นมาอย่างตื่นเต้น

“มีสินค้าบางรายการที่บริษัทของพวกเรากำลังขาดแคลนอยู่พอดี พวกเราจึงให้ราคาสินค้าพวกนั้นสูงกว่าปกติอยู่เล็กน้อย ประกอบกับส่วนลดที่พวกเราได้ตกลงเอาไว้ ราคารวมของสินค้าทุกชิ้นในคราวนี้จึงอยู่ที่ 1 ล้านคริสตัลเขียวซึ่งเป็นราคาที่สมเหตุสมผลแล้ว”

“พวกเราแคนเดิลไลท์ดำเนินธุรกิจด้วยความซื่อสัตย์มาโดยตลอด ถ้าหากว่าคุณต้องการจะทำธุรกรรมอะไรในอนาคตอย่าลืมนึกถึงพวกเราเป็นอันดับแรก” หลินปิงกล่าวเสริมหลังจากสังเกตเห็นความสับสนในแววตาของเซี่ยเฟย

“โอนเงินทั้งหมดเข้าบัญชีนี้ได้เลย บริษัทการค้าแคนเดิลไลท์ดูแลฉันดีมาก ถ้าหากมีเรื่องอะไรในอนาคตฉันย่อมนึกถึงบริษัทการค้าแคนเดิลไลท์เป็นอันดับแรกอย่างแน่นอน” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับยื่นบัตรของธนาคารฟารซีให้กับหลินปิง

‘บัญชีนิรนามงั้นเหรอ?’ 

หลินปิงพยักหน้ารับก่อนที่เขาจะรับบัตรของเซี่ยเฟยไปจัดการโอนเงินให้เรียบร้อย เมื่อเขาไม่สามารถตรวจสอบตัวตนของชายหนุ่มได้

ปกติเซี่ยเฟยก็มักที่จะมีนิสัยปกปิดร่องรอยของตัวเองเป็นประจำอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นเขาก็คงจะไม่ยื่นบัตรธนาคารไปให้กับอีกฝ่ายง่าย ๆ ถ้าหากว่าบัตรธนาคารนั้นมันสามารถระบุตัวตนของเขาได้

“เงินทั้งหมดถูกโอนเข้าบัญชีของคุณเรียบร้อยแล้ว หวังว่าพรุ่งนี้คุณจะมาเข้าร่วมงานประมูลของพวกเรา” หลินปิงกล่าวด้วยรอยยิ้มขณะยื่นบัตรธนาคารคืนให้ชายหนุ่ม

“พรุ่งนี้ฉันจะมางานประมูลด้วยแน่นอน” เซี่ยเฟยพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

—

ณ ห้องทำงานที่ใหญ่ที่สุดภายในบริษัทการค้าแคนเดิลไลท์

โจวเสี่ยวหมานผู้ซึ่งเป็นหญิงสาวอายุ 18 ปีกำลังมองไปยังภาพการต่อสู้จำลอง ในสงครามครั้งสุดท้ายระหว่างเผ่าเทพและเผ่ามารผ่านทางอุปกรณ์ทรายจำลอง

บนภูเขาขนาดใหญ่ที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางนับหมื่นกิโลเมตร เป็นสถานที่ตั้งของค่ายมารขนาดใหญ่ ค่าย ๆ นี้จึงได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา

ผู้ที่เริ่มจู่โจมเข้าใส่ค่ายนี้คือนักรบของสกายวิง พวกเขาจึงใช้ความเร็วสูงเจาะทะลุแนวป้องกันของค่ายมารไปได้อย่างง่ายดาย เปิดเส้นทางให้นักรบเผ่าเทพบุกเข้าไปทำลายมารระดับสูงภายในค่ายนับ 30,000 คนได้ในคราวเดียว

การต่อสู้ในครั้งนี้เป็นเพียงการต่อสู้เล็ก ๆ น้อย ๆ ภายในสงครามขนาดใหญ่เท่านั้น แต่โจวเสี่ยวหมานก็สนุกกับการศึกษากลยุทธ์ในการต่อสู้ครั้งนี้มาก เพราะท้ายที่สุดเธอก็คือติ่งของตระกูลสกายวิงที่นอกเหนือจะสามารถจู่โจมเข้าใส่ศัตรูด้วยความเร็วสูงเท่านั้น เธอยังชื่นชอบลักษณะนิสัยที่ไม่เคยคิดจะยอมแพ้ของเหล่าบรรดานักรบสกายวิงอีกด้วย

แม้ว่าโจวเสี่ยวหมานจะเป็นหญิงสาว แต่เธอก็ชอบแต่งตัวเหมือนผู้ชาย น่าเสียดายที่รูปร่างหน้าตาของเธอไม่สามารถปกปิดได้ด้วยเสื้อผ้า หากใครมองมายังหญิงสาวคนนี้อย่างพิจารณาเล็กน้อย พวกเขาก็จะสามารถค้นพบได้อย่างรวดเร็วว่าเธอเป็นหญิงที่ชอบแต่งตัวเป็นชายเท่านั้น

ก๊อก ๆ ๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น 3 ครั้งโจวเสี่ยวหมานจึงรีบเก็บอุปกรณ์ทรายจำลอง พร้อม ๆ กับหลินปิงที่กำลังเดินเข้ามาภายในห้อง

“เขากลับไปแล้วหรอ?” โจวเสี่ยวหมานกล่าวถามพร้อมกับเอนหลังพิงเก้าอี้

“เขาค่อนข้างที่จะอารมณ์ดีและดูตกใจเล็กน้อยที่เห็นราคาของเรา” หลินปิงกล่าวพร้อมกับพยักหน้า

“พวกมันเป็นกลุ่มอันธพาลที่กล้าสังหารคนไปมากกว่า 20,000 คน และปล้นชิงสินค้าทุกอย่างจากงานชุมนุมของพวกวิหคดำมา พวกมันถือได้ว่าเป็นกลุ่มอาชญากรที่โหดเหี้ยมมาก พวกเราต้องระวังตัวอย่าไปเป็นศัตรูกับพวกมันอย่างเด็ดขาด” โจวเสี่ยวหมานกล่าวอย่างเย็นชา

หลินปิงพยักหน้ารับเบา ๆ

โจวเสี่ยวหมานเป็นทายาทของตระกูลโจวที่ถูกส่งมาบริหารบริษัทการค้าแคนเดิลไลท์ตั้งแต่เธออายุยังน้อย แม้ว่าภายนอกเธอจะชอบแสดงตัวว่าเธอคือนักธุรกิจ แต่คนที่รู้จักเธอจริง ๆ จะรู้ว่าหญิงสาวคนนี้คือผู้ที่ชื่นชอบการต่อสู้มาก

น่าเสียดายที่พื้นที่สมองส่วนที่ 7 ของเธอถูกปิดกั้นเอาไว้อย่างสมบูรณ์ มันจึงทำให้เธอสามารถศึกษากลยุทธ์การต่อสู้ของนักรบคนอื่น ๆ ได้เท่านั้น แต่เธอจะไม่มีวันได้เข้าร่วมสนามรบจริงตลอดทั้งชีวิตของตัวเอง

เมื่อได้เห็นสินค้าจากเซี่ยเฟยเป็นครั้งแรก หลินปิงผู้มีสายตาอันเฉียบแหลมก็สามารถระบุได้อย่างรวดเร็วว่าสินค้าเหล่านั้นคือสิ่งที่ถูกปล้นชิงมาจากสมาคมวิหคดำในโศกนาฏกรรมครั้งที่ผ่านมา เขาจึงรีบมาปรึกษาโจวเสี่ยวหมานว่าพวกเขาควรจะทำยังไงดี ซึ่งหญิงสาวก็ตอบตกลงรับซื้อสินค้าทั้งหมดและเธอยังคิดจะให้ราคาเซี่ยเฟยในอัตราที่ค่อนข้างจะสูงมากอีกด้วย

เซี่ยเฟยไม่รู้เลยว่าสาเหตุที่เขาได้ราคาสินค้าเพิ่มขึ้นมามากขนาดนี้ นั่นก็เพราะว่าบริษัทการค้าแคนเดิลไลท์รู้สึกกลัวองค์กรที่อยู่เบื้องหลังของเขา แต่สิ่งที่น่าตลกนั่นก็คือเซี่ยเฟยจัดการเรื่องทุกอย่างด้วยตัวคนเดียว สิ่งเดียวที่อยู่เบื้องหลังของเขาก็คือตระกูลสกายวิงที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในโศกนาฏกรรมของสมาคมวิหคดำเลยแม้แต่นิดเดียว

โจวเสี่ยวหมานผู้ซึ่งพยายามศึกษากลยุทธ์ในสนามรบมาโดยตลอด คิดว่าเซี่ยเฟยเป็นเพียงแค่ตัวแทนขององค์กรลึกลับที่นำสินค้าที่ถูกปล้นออกมาขายในคราวเดียว น่าเสียดายที่ถึงแม้ว่าเธอจะพยายามศึกษากลยุทธ์มานานแค่ไหน แต่สิ่งที่เธอคาดเดาก็ไม่ได้ใกล้เคียงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลย

“คุณตรวจหาตัวตนของเขาเจอแล้วหรือยัง?” หญิงสาวถามขณะจ้องมองออกไปยังนอกหน้าต่าง

“เขาปลอมตัวมาและยังใช้บัญชีนิรนาม ยิ่งไปกว่านั้นเข็มทิศมิติที่เขาใช้ก็เป็นเข็มทิศมิตินิรนาม เราจึงยังไม่พบหลักฐานที่สามารถระบุตัวตนของเขาได้” หลินปิงกล่าวพร้อมกับส่ายหัว

เมื่อได้รับคำตอบหญิงสาวก็แสดงหน้ามุ่ยออกมาเล็กน้อย คล้ายกับว่าเธอไม่พอใจกับคำตอบของชายชรา

“หากฉันเดาไม่ผิดการที่พวกมันกล้าปล้นชิงสมาคมวิหคดำที่มีชื่อเสียงแบบนั้นแล้วเอาสินค้าทั้งหมดมาขายให้กับเรา นั่นก็เพราะว่าเป้าหมายต่อไปของพวกมันคือบริษัทการค้าแคนเดิลไลท์อย่างแน่นอน” 

“พ่อของฉันต้องเผชิญกับความยากลำบากอย่างหนักกว่าจะทำให้บริษัทเติบโตอย่างแข็งแกร่งขึ้นมาได้ถึงทุกวันนี้ ฉันจะต้องพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องบริษัทเอาไว้ให้ได้” โจวเสี่ยวหมานกล่าวพร้อมกับทุบโต๊ะอย่างแรง

หลินปิงมองภาพตรงหน้าอย่างปวดหัว เพราะถึงแม้ว่าคนอื่น ๆ จะชอบชื่นชมว่าโจวเสี่ยวหมานคือนักวิเคราะห์ที่เก่งกาจ แต่ในความเป็นจริงทุกสิ่งที่เธอพูดออกมาเป็นเพียงแค่การคาดเดาอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าเท่านั้น อย่างไรก็ตามคนที่รู้ความจริงก็เลือกที่จะปล่อยให้หญิงสาวแสดงความสามารถของตัวเองต่อไป ตราบใดก็ตามที่มันไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้กับบริษัท

“เขาจะเข้าร่วมงานประมูลของเราในวันพรุ่งนี้ด้วยใช่ไหม?” โจวเสี่ยวหมานถามพร้อมกับยกมือขึ้นมาเท้าสะเอว

“ใช่ครับ ผมได้จองที่นั่งให้กับเขาตามคำสั่งของคุณแล้ว ตำแหน่งที่นั่งของเขาถูกจัดไว้ในห้องใหญ่บนชั้น 2” หลินปิงกล่าวตอบ

“ดีมาก ถ้าอย่างนั้นคุณก็ช่วยจัดที่นั่งของฉันให้นั่งอยู่ใกล้ ๆ เขาด้วย ฉันจะได้ใช้ทักษะการสังเกตอันละเอียดอ่อนของฉันคอยจับตาดูเขา ว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงที่เขาเดินทางมาที่นี่มันเป็นเพราะอะไรกันแน่?”

ชายชราต้องการจะห้ามการกระทำของหญิงสาวไว้ แต่หลังจากที่เขาได้เห็นท่าทางอันจริงจังของโจวเสี่ยวหมาน เขาจึงทำได้เพียงแต่กลืนน้ำลายของตัวเองลงไป

‘ปล่อยให้คุณหนูออกไปสนุกสักหน่อยก็แล้วกัน’ หลินปิงพูดกับตัวเองภายในใจ

—

เช้าวันรุ่งขึ้นชายหนุ่มก็เดินทางมาที่ร้านค้าประมูลตั้งแต่เช้า ด้วยการแต่งตัวอย่างสบาย ๆ และเมื่อเขาได้ใช้วิชาพรางจิตมันก็ทำให้ร่างของเขากลมกลืนไปกับฝูงชนได้อย่างรวดเร็ว

วันนี้เป็นวันที่จะมีการจัดการประมูลแล้ว ซึ่งนอกเหนือจากบุคคลสำคัญที่เขาได้พบเมื่อวานนี้ ในวันนี้มันก็ยังมีบุคคลสำคัญคนอื่น ๆ จากกลุ่มดาวม้าขาวปรากฏตัวขึ้นมาเพิ่มเติมอีกด้วย

“ถ้าคนที่มีชื่อเสียงได้มารวมตัวพร้อม ๆ กันเยอะขนาดนี้ บางทีมันอาจจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นก็ได้” โอโร่กล่าวขณะมองสำรวจพื้นที่บริเวณโดยรอบ

“บางทีพวกเขาอาจจะสนใจสินค้าอะไรบางอย่างในงานประมูลก็ได้ ถึงยังไงเรื่องพวกนั้นมันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับผม สิ่งที่ผมต้องการมีเพียงแค่ดักแด้จักจั่นทองแดงเท่านั้น” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับยักไหล่

ชายหนุ่มพยายามมองหามุมมืดและนำคริสตัลต้นกำเนิดระดับ 5 ออกมาให้ขนอุยกิน ตอนนี้ภายในบัญชีของเขามีคริสตัลต้นกำเนิดระดับ 5 กองเอาไว้อย่างเหลือเฟือแล้ว เขาจึงสามารถนำคริสตัลพวกนี้ออกมาให้ขนอุยกินโดยไม่ได้รู้สึกกระทบกระเทือนมากนัก

“อยู่เฉย ๆ ไม่งั้นมันจะลำบากถ้ามีคนจำนายได้” เซี่ยเฟยกระซิบขึ้นมาเบา ๆ

แม้ว่าเขาจะสามารถปลอมตัวได้เป็นอย่างดี แต่อสูรศักดิ์สิทธิ์อย่างขนอุยเป็นสิ่งที่สะดุดตาคนอื่น ๆ มากเกินไป ท้ายที่สุดมันจะมีใครสักกี่คนในดินแดนกฎที่ได้ทำพันธสัญญากับอสูรศักดิ์สิทธิ์ หากคนอื่นสามารถระบุตัวตนของขนอุยได้ ตัวตนของเขาก็จะถูกเปิดเผยออกไปด้วยเช่นกัน

เซี่ยเฟยแสดงบัตรวีไอพีสีทองก่อนเข้างาน จากนั้นเขาก็ถูกนำตัวไปยังห้องขนาดใหญ่ซึ่งตั้งอยู่บนชั้นที่ 2

ร้านค้าประมูลของบริษัทการค้าแคนเดิลไลท์มีขนาดใหญ่มาก ทำให้มันสามารถรองรับผู้คนได้ไม่ต่ำกว่า 200,000 คน ห้องขนาดใหญ่บนชั้น 2 ถือได้ว่าเป็นห้องที่มีทำเลดีที่สุดเป็นอันดับ 2 ในบรรดาห้องทั้งหมด

เซี่ยเฟยเดินไปนั่งลงยังที่นั่งของตัวเอง โดยแขกคนอื่น ๆ ที่ได้เข้ามานั่งภายในห้องนี้ต่างก็ล้วนแล้วแต่นำคนใช้ของตัวเองมาด้วย 

อย่างไรก็ตามอันที่จริงทั้งแขกและสาวใช้ทั้งหมดที่อยู่ภายในห้องนี้ ต่างก็ล้วนแล้วแต่เป็นคนของบริษัทการค้าแคนเดิลไลท์ที่หลินปิงเป็นคนส่งมาด้วยตัวเองทั้งหมด เพราะเขากังวลว่าโจวเสี่ยวหมานอาจจะทำอะไรแปลก ๆ เขาจึงจำเป็นจะต้องเตรียมการทุกสิ่งเอาไว้เพื่อรักษาความปลอดภัยให้กับคุณหนูตระกูลโจว

ที่นั่งของเซี่ยเฟยสามารถมองเห็นโต๊ะประมูลได้อย่างชัดเจน แตกต่างจากคนส่วนใหญ่ที่ทำได้เพียงแต่จะต้องมองโต๊ะประมูลผ่านทางหน้าจอเท่านั้น พวกเขาจึงจะสามารถมองเห็นรายละเอียดบนโต๊ะประมูลได้อย่างชัดเจน

โจวเสี่ยวหมานนั่งอยู่ทางด้านขวาของเซี่ยเฟย และตั้งแต่ที่ชายหนุ่มคนนี้เดินเข้ามาเธอก็คอยสังเกตปฏิกิริยาท่าทางของเซี่ยเฟยอย่างใกล้ชิด แน่นอนว่าชายหนุ่มย่อมสามารถสัมผัสถึงความแปลกประหลาดของหญิงสาวที่แต่งตัวเป็นผู้ชายคนนี้ได้อย่างรวดเร็ว แต่เขาเลือกที่จะแสดงท่าทีออกไปเหมือนกับว่าเธอไม่มีตัวตน

หลังจากสังเกตไปสักพักโจวเสี่ยวหมานก็รู้สึกว่าเซี่ยเฟยเป็นคนที่น่าเบื่อ ท้ายที่สุดชายคนนี้ก็นั่งอยู่นิ่ง ๆ โดยไม่คิดจะพูดอะไรออกมาเลยแม้แต่คำเดียว แผนการที่เธอพยายามจะระบุตัวตนของเขาผ่านทางสำเนียงการพูดจึงมีอันต้องล่มไป

“คุณตาลองดูเขาคนนั้นให้ดี ๆ สิ ฝีเท้าข้างซ้ายของเขาก้าวช้ากว่าฝีเท้าข้างขวาประมาณ 1 นิ้ว บนเสื้อผ้าของเขามีน้ำสีเขียวติดอยู่เล็กน้อย ถ้าฉันจำไม่ผิดเช้านี้เขาคงจะออกกำลังกายและประสบอุบัติเหตุกับขาซ้ายแน่ ๆ เขาเลยเดินกะเผลกแบบนั้น” โจวเสี่ยวหมานชี้ไปยังชายคนหนึ่งพร้อมกับหันไปกระซิบกับชายชราที่อยู่ใกล้ ๆ

‘นั่นมันการวิเคราะห์แบบไหนกันวะ? ชายคนนั้นพึ่งผ่าตัดไส้เลื่อนมาชัด ๆ จมูกของเขามีสีแดงอยู่เล็กน้อยแสดงว่าเขาต้องเป็นคนที่ติดเหล้ามาก แต่หลังจากการผ่าตัดมาเขาไม่สามารถจะดื่มเหล้าได้ เขาเลยถือโอกาสแอบดื่มเหล้าก่อนที่การประมูลจะเริ่มต้นขึ้น’

‘แต่ภรรยาของเขาได้มาเห็นการกระทำของสามีเข้าเสียก่อน มันเลยเกิดการต่อสู้ขึ้นมาเล็กน้อยแล้วก็ทำให้มีรอยคราบสีเขียวเลอะอยู่แบบนั้น…’ เซี่ยเฟยคิดภายในใจอย่างปวดหัวเมื่อได้เห็นการอนุมานของหญิงสาวที่อยู่ใกล้ ๆ

***************

ทักษะการสังเกตอันละเอียดอ่อนที่มั่วสุด ๆ ไปเลย หรือว่าจริง ๆ แล้วจะอนุมานผิด ๆ เพื่อเรียกร้องความสนใจจากพี่เฟย?