บทที่ 3 ประชด

ฉันจัดการอาบน้ำแต่งตัวแต่งหน้าแบบจัดเต็ม มุ่งสู่สถานเริงรมย์ ฉันเรียกรถบริการแบบ vip มุ่งหน้าสู่ผับสุดหรูสถานเริงรมย์ชั้นนำใจกลางเมือง ผับที่เริ่ดที่สุด ที่มีแต่พวกไฮโซ ลูกคนตระกูลดังๆ  มาเที่ยวกัน

ส่วนเหตุผลที่ฉันเลือกที่นี่นะหรอ ก็เพราะว่าอย่างน้อย มันก็คัดสรรคนที่จะเข้าไปได้ เกิดเมาจนไม่ได้สติอย่างน้อย คนสังคมไฮโซแบบพวกนั้นคงไม่เสี่ยงมายุ่งกับฉันให้เสียชื่อเสียงหรอก คนพวกนี้กลัวเรื่องข่าวฉาวจะตาย ถ้าฉันเมาคงไม่กล้าลากฉันไปทำมิดีมิร้ายแน่นอน
           

และถึงฉันจะไม่ได้เป็นไฮโซไฮซ้อ ลูกท่านหลานเธอ แต่ก็ยังดีที่ฉันยังมีเงินมากพอที่จะเข้ามาเที่ยวสถานที่นี่ได้อย่างสบายๆ คงต้องยกเครดิตตรงนี้ให้พ่อแม่ฉันที่ท่านยังทิ้งทรัพย์สินเงินทองเอาไว้ให้ก่อนที่ท่านจะหนีหายเหมือนตายจากไปเพราะเหตุผลบางอย่าง และแม้ฉันจะอยู่ตัวคนเดียว ฉันก็ระมัดระวังตัวเองเป็นอย่างดีมาโดยตลอด ถึงตอนนี้ฉันจะเสียใจมากแค่ไหนแต่เรื่องความปลอดภัยของตัวเองต้องมาเป็นอันดับหนึ่งฉันถึงเลือกที่นี่เพื่อเซฟตัวเอง เพราะฉันยังเหลือของสำคัญที่ฉันยังคงเก็บรักษาไว้อยู่ ดีที่ฉันยังไม่หลวมตัวมอบของสำคัญให้ไอ้เคนมัน ไม่งั้นฉันคงเป็นบ้าตายแน่ ๆ

ขณะที่คิดอะไรเพลิน รถก็ได้มาถึงหน้าสถานเริงรมย์ที่ฉันหมายใจไว้ว่าจะสนุกให้สุดเหวี่ยงเลยในคืนนี้

            ฉันเดินเข้ามาในชุดเดรสเกาะอกสีดำ แหวกหน้า เว้าหลัง ผ่าข้าง  ชุดนี้มันขลับให้หุ่นของฉันดีขึ้นจริง ๆ เน้นนมที่ใหญ่โตเกินตัวให้เด่นชัด  โชว์แผ่นหลังขาวเนียนสว่าง  สีดำที่ช่วยส่งให้ผิวยิ่งผ่องออร่ากระจาย  ไหนจะผ่าข้างที่ทำให้ฉันอวดเรียวขายาวสวยได้อีก มันยิ่งทำให้ฉันมั่นใจในความสวยที่มีเข้าไปอีก

ระหว่างทางที่เดินเข้ามาในร้านฉันรับรู้ได้กับสายตาที่จับจ้องมาที่ฉันก็อย่างว่านะคนมันสวยคนมันเริ่ดไม่ต้องรอให้ใครมาชมฉันก็รู้ตัวดี จะโง่ก็แค่ตอนที่รู้เรื่องของไอ้อีสารเลวสองตัวนั้นช้าไปก็เท่านั้น แต่ไม่เป็นไรนับจากวันนี้ฉันเอลิซจะไม่ยอมให้ใครหลอกอีกต่อไปแล้ว

ฉันเดินมาถึงเคาน์เตอร์บาร์พร้อมสั่งเครื่องดื่ม ฉันขอแบบแรงๆ หนักๆ พนักงานที่นี่ก็ดีไม่มีขัดศรัทธาจัดเครื่องดื่มสูตรพิเศษของทางร้านมาให้ฉันลอง ฉันชอบนะรสชาติถูกใจฉันเลย ฉันเลยขอให้จัดมาแบบต่อเนื่อง เพราะคืนนี้เพ่!! จะเมาาาาา

ดื่มไปได้สักพัก ก็มีหนุ่มหล่อบ้างไม่หล่อบ้าง แวะเวียนมาคุยมาจีบ ชวนชนแก้วบ้าง ชวนไปนั่งดื่มบ้าง ชวนไปนั่งที่โต๊ะบ้าง แต่ฉันไม่มีอารมณ์ จะเสวนากับใครทั้งนั้นเพราะใจฉันตอนนี้มันทั้งโกรธทั้งแค้นทั้งเสียใจ ไม่สะดวกจะสานสัมพันธ์กับใครทั้งนั้น สัมพันธ์เดียวที่ฉันจะสานคือแก้วที่อยู่ในมือฉัน ระหว่างที่คิดอะไรเพลินๆอยู่นั้น..

            "คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" เสียงเรียกกระซิบที่ข้างหูพร้อมกับมือที่สะกิดแขนฉันเบาๆ ทำให้ฉันตื่นจากภวังค์

            "ค่ะ ว่าไงคะ" ฉันหันหน้าไปมอง  ตะลึง.. ตะลึงไปเลยสิค่ะ คนนี้ทำให้ฉันถึงกับมองตาค้าง แม่เจ้าโว้ยคนอะไรหล่อลากกระชากมดลูกจริง ๆ ผมดำที่เซตอย่างเนี๊ยบรับกับดวงตาคมสีเทาเข้มที่แฝงความเจ้าเล่ห์แต่ดูมีเสน่ห์เหลือล้น คิ้วหนาเข้ม จมูกโด่งสันคม ปากหยักหนาทรงกระจับ ไอ้เลวเคนที่ว่าหล่อแล้วยังสู้ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าฉันคนนี้ไม่ได้เลย มองปราดเดียวก็รู้ว่าโคตรหล่อ และน่าจะโคตรรวยด้วยสังเกตจากเสื้อผ้าเครื่องประดับ บอดี้การ์ดที่ยืนขนาบอยู่ด้านหลัง แต่..เอ๊ะ! ฉันรู้สึกคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้จังแต่นึกยังไงก็นึกไม่ออกสงสัยเครื่องดื่มสูตรพิเศษ จะทำพิษฉันซะแล้ว

"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" เขาถามย้ำ โดยที่ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาถามอะไร

"อ่ะ อะไรนะคะ" ฉันหลุดจากภวังค์ความหล่อตอบกลับไป

"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" เขาเอ่ยถามพร้อมส่งรอยยิ้มกระชากใจ นี่ถ้าฉันอยู่ในสภาวะปกติคงหลอมละลายไปแล้ว

"ดะ..ได้ค่ะ" ฉันส่งยิ้มให้เขาแล้วตอบไป พร้อมกับหันมาสนใจเครื่องดื่มในมือต่อ เพราะถึงจะหล่อขนาดไหนแต่ตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์จริง ๆ

" คุณชื่ออะไรครับ"

"คุณครับ ชื่ออะไรครับ"

เขาสะกิดฉันอีกครั้งจนฉันหันไป

"ห๊ะว่ายังไงนะคะ"

" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ"

"อ๋อ..เอลิซ..ค่ะ" ฉันตอบพร้อมหันหน้ากลับมากระดกเครื่องดื่มสูตรพิเศษเข้าปากอย่างต่อเนื่อง เขาคงคิดว่าฉันเป็นยัยขี้เมาแน่ ๆ แต่ก็ดีจะได้ไป ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน เพราะตอนนี้ฉันไม่มีอารมณ์จะให้ใครมาจีบจริง ๆ

" แล้วคุณไม่อยากรู้จักชื่อผมหรอครับ" ดูเหมือนเขาพยายามอยากจะให้ฉันรู้จักชื่อซะเหลือเกิน เอาว่ะคุยก็คุย รีบคุยจะได้รีบไป

" ถ้าอยากให้รู้ก็บอกมาเถอะค่ะ" ฉันฉีกยิ้มกว้างให้เขา ไหน ๆ เขาก็อยากให้ฉันรู้จักงั้นก็คุยหน่อยก็ได้ เพราะตอนนี้เครื่องดื่มสูตรพิเศษ กำลังเล่นงานฉันหนักจนฉันเริ่มจะคุมสติไม่อยู่แล้ว