บทที่ 12 สภาพการณ์ก้ำกึ่ง

บทที่ 12 สภาพการณ์ก้ำกึ่ง

 

ลมอรุณลูบไล้พาละอองหมอกพร่างพรม แสงรำไรโผล่พ้นขอบฟ้าฟากบูรพาขึ้นมาแล้ว บรรยากาศแม้เย็นยะเยียบอีกไม่ช้าแสงอุทัยพอแผ่เงามหึมา ขอบฟ้าขุนเขาพลอยอบอุ่นฟื้นตื่นรับวันใหม่ เงาคนคับคั่งต่างท้อแท้ทอดอาลัย ประดาหลวงจีนเส้าหลินราวถูกกลิ่นอายอัปมงคลระบาดใส่ บ้างพลุ่งพล่านสั่นระริก บ้างกายส่ายโงนเงนแทบเข่าทรุด มีบ้างกระชับอาวุธขบกราม เดือดดาลจนเส้นเลือดบนหน้าผากบวมพอง องคาพยพบิดเบี้ยวปั้นยากอ้าปากถลึงตา แต่ทว่ากลับปราศจากถ้อยวาจาเปล่งออกมาสักครึ่งคำ แตกตื่นพรั่นพรึงระคนตระหนกขวัญกระเจิง

 

ตลอดหลายวันที่ผ่านมา บู๊ลิ้มปรากฏข่าวร้ายเหตุการณ์นองเลือดแพร่สะพัด อีกฝ่ายอาศัยเพียงหญิงสาวชุดขาวบงการ ไฉนจึงคุกคามเกียรติภูมิค่ายสำนักต่างๆสั่นคลอนได้ง่ายดายเยี่ยงนี้ เหตุการณ์เฉพาะหน้าปรากฏชัดต่อสายตา ห้วงสมองอื้ออึงข้างหูเกรียวกราว กระทั่งพยุงร่างยังแทบยืนหยัดไม่มั่นคง ชายหนุ่มชุดครามอายุเยาว์ที่ไร้ชื่อเสียงเรียงนาม พอประมือกับชนชั้นอันสูงส่งของเส้าหลิน หนำซ้ำยังสามารถโค่นหยูอี้และไห่เสียงต้าซือยินยอมพ่ายแพ้ แน่นอนหากเรื่องนี้ขจรขจายสู่ทำเนียบกระบี่คุณธรรม วงพวกนักเลงจะต้องปั่นป่วนดุจมรสุมสาดซัด

 

อวี้เสียงต้าซือประนมมือสรรเสริญพุทธคุณดังกังวาน ชายจีวรกระพือพลิ้วดุจต้องลม แสดงว่าพลุ่งพล่านถึงขีดสุด ด้วยศักดิ์ศรีและภาระ บวกตบะสมาธิหนักแน่นสั่งสมประสบการณ์หลายสิบปี ผลักดันให้ท่านข่มกลั้นอารมณ์ความรู้สึกทั้งมวล เปลือกนอกเยือกเย็นรักษาความสงบไว้

 

หยูอี้ต้าซือกระแอมไอติดต่อกันหลายครา ยามนั้นก้าวเนิบนาบตรงเข้าไปยังหลวงจีนไห่เสียง เห็นฝ่ายหนึ่งนั่งขัดสมาธิพริ้มตา ตลอดร่างแปดเปื้อนคราบโลหิตหลายแห่ง สารรูปชวนหวาดหวั่นยิ่ง ดูท่าคงรับบอบช้ำถึงอวัยวะภายใน ดังนั้นล้วงขวดเคลือบใบหนึ่งจากแขนจีวรหลวมกว้าง เทยาเม็ดสามเม็ดยัดเข้าปากไห่เสียงต้าซือ รอคอยอีกชั่วหม้อข้าวเดือด ท่ามกลางบรรยากาศอันเขม็งเกร็ง ไห่เสียงต้าซือพลันลืมตาช้าๆ พยุงกายลุกขึ้นกวาดตาสำรวจทั่วบริเวณ พลางล่าถอยถึงข้างกายเจ้าอาวาสเส้าหลิน  ฝีเท้าแต่ละก้าวย่างคล้ายหนักหน่วงหลายร้อยชั่ง รอยยับย่นบนใบหน้าเพิ่มริ้วรอยอีกหลายรอย

 

สตรีชุดขาวจ้องมองด้วยท่าทีสงบราบเรียบ ในดวงตาแวววาวปราศจากท่าทีเห็นอกเห็นใจแม้แต่น้อย

 

"ถึงตาท่านแล้ว"

 

ซุ่มเสียงเสนาะดุจไข่มุก ปลุกทุกผู้คนสะท้านเฮือกเขม่นมอง พร้อมกันนั้นประหนึ่งเติมเชื้อลงกองเพลิง เหล่าหลวงจีนในบริเวณชมดูการต่อสู้ตั้งแต่เริ่มแรก อดขวัญฝ่อต่อชายหนุ่มอายุเยาว์มิได้ อวี้เสียงต้าซือก้าวออกมายังกึ่งกลางลาน สตรีชุดขาวหลังจากเอื้อนเอ่ยวาจา ก็ปรายตาต่อดรุณีชุดดำ เจ้าอาวาสเส้าหลินมีจิตใจละเอียดอ่อนเพียงใด ประสบการณ์โชกโชนเพียงไหน เบือนศรีษะพินิจชายหนุ่มชุดครามแวบ

 

เซี่ยเคอมาตรแม้นยืนซึมเซามิรู้สึกถึงอาการบาดเจ็บบอบช้ำ เนื่องเพราะถูกตัวยามอมประสาทจิตสำนึกส่วนใหญ่ปลูกฝังเพียงเชื่อฟัง และกระทำไปตามคำสั่งเท่านั้น อย่างไรมนุษย์ประกอบขึ้นจากเลือดเนื้อ ต่อให้มีโครงสร้างส่วนสัดเลิศพิสดาร พละกำลังย่อมมีวันเสื่อมโทรมตามสภาพ อวี้เสียงต้าซือทอดถอนใจขมวดคิ้วหันไปทางดรุณีชุดดำกล่าวว่า

 

"หากกูเหนียงคิดให้ประสกชุดครามออกหน้าอีกครั้ง เกรงว่าไม่ยุติธรรมสองฝ่าย"

 

"เป็นไร...หรือท่านกลัวสู้เขามิได้"

 

เจ้าอาวาสอวี้เสียงแหงนหน้าหัวร่อฮาๆ พวยพุ่งประกายคมกล้าสองสายเพ่งพิศดรุณีชุดดำ วาจาเหยียดหยามลำพอง อย่างยากยิ่งจะมีผู้ใดกล้ากล่าวต่อหน้าท่านมาก่อน หยูอี้ต้าซือพอฟังรู้สึกเลือดลมประดัง ต้องรีบสูดลมหายใจสะกดข่มไว้ สองข้างแก้มแดงฉานจรดใบหู ขณะจะอ้าปากตวาดทัดทาน มิคาดดรุณีชุดดำพลันเอียงหน้าหัวร่อคิก

 

"หลวงจีนเฒ่ายังคิดทุ่มเถียงอันใด เมื่อครู่ไว้ชีวิตท่านนับว่ารักษาเกียรติภูมิเส้าหลินมากแล้ว"

 

เชิดปากน้อยๆถลึงตาใส่หลวงจีนหยูอี้ สตรีชุดขาวคล้ายชมดูจนเบื่อหน่ายขึ้นมา ชิงโบกมือพลางแค่นเสียงเย็นชา

 

"พร่ำไร้สาระ เราสั่งให้ลงมือไฉนยืดเยื้อเสียเวลา"

 

ขาดคำชี้มือสำทับเสียงหนักๆ

 

"ลงมือ"

 

เซี่ยเคอผ่านการพักผ่อนลอบโคจรกำลังระยะเวลาหนึ่ง สีหน้าแววตาคืนสู่ความคึกคักแจ่มใส ท่าทีเหม่อลอยซึมเซา พอถูกสตรีชุดขาวออกคำสั่ง ดวงตาพลันสาดประกายโหดเหี้ยมเหลียวมองเจ้าอาวาสอวี้เสียง ก้าวเท้าสู่ใจกลางยืนหยัดห่างจากคู่ต่อสู้ห้าเชียะ

 

เจ้าอาวาสเส้าหลินสังเกตุอากัปกิริยาอีกฝ่ายแต่แรก ประสานมือกระแอมไอกล่าวเสียงเชื่องช้า

 

"ประสกอายุเยาว์มีเพลงหมัดฝ่ามือพลิกแพลงลึกล้ำ วันนี้พวกอาตมาหูตาสว่าง อีกสักครู่ยังหวังให้ทุ่มเทสุดกำลัง"

 

แม้นทราบแน่แก่ใจ ชายหนุ่มเสื้อครามอาจบางทีถูกตัวยาบงการจิตสำนึก ยังอดกล่าววาจารักษาไมตรีมิได้ เค้าหน้าคมคายแดงเปล่งปลั่ง จับตาอันไร้ประกายเหม่อมอง อวี้เสียงต้าซือปักหลักมั่นดุจเสาศิลา สองมือยกขึ้นระดับเสมออกแยกออกเล็กน้อย เวลานั้นเซี่ยเคอเนื่องเพราะถูกกระตุ้นให้จู่โจมถึงสองครั้งซ้ำๆซ้อนๆ ร่างสูงโปร่งพอเหยียบย่ำตำแหน่งอันมีเปรียบ หมัดซ้ายก็แหวกพุ่งทางด้านตรง ชิงรุกจู่โจมเปิดฉาก

 

เจ้าอาวาสเส้าหลินคิดทดสอบพลังฝึกปรือของศัตรู รอจนกระบวนท่าอีกฝ่ายต่อยถึงกลางคัน พลันผลักฝ่ามือขวาต้านปะทะอย่างหักโหม เสียงฉาดหนักๆ หมัดฝ่ามือพอปะทะสองฝ่ายล้วนส่ายร่างโงนเงน พลังดีดสะท้อนอันเข้มแข็ง ก่อกวนจิตใจอวี้เสียงรู้สึกผิดคาดหมายอยู่บ้าง ชายหนุ่มอายุยังเยาว์ไฉนมีลมปราณสมบูรณ์เปี่ยมล้น พริบตาที่เซี่ยเคอรั้งหมัดแปรเปลี่ยนท่วงท่า ฝ่ามือซ้ายอวี้เสียงก็ทะยอยกราดฟาดตอบโต้ สามกระบวนท่าอันพร่างพราย เงาฝ่ามือจากหนึ่งเป็นสาม จากสามเป็นหก ฟาดถึงกลางคันพลันแตกแยกเป็นเก้าฝ่ามือในฝ่ามือเดียว กระแสลมอันแกร่งกร้าวแหวกฝ่าอากาศดังหวืดหวือ มุ่งใส่จุดสำคัญบนร่างเก้าแห่ง

 

เซี่ยเคอก้าวขวางทางซ้ายสองก้าว ใช้สองหมัดปิดป้องสภาวะฝ่ามือ สามกระบวนท่าผ่านพ้น รู้สึกกระแสพลังคล้ายเพิ่มพูนกว่าเดิมอีกเท่าตัว ชายหนุ่มยังคงต่อยหมัดปิดสกัดตั้งรับถ่ายเดียว ใบหน้ากลับกลายเป็นแดงฉานแล้ว อวี้เสียงต้าซือมองออกที่แท้หากวิจารด้านการฝึกปรือ ท่านยังเหนือล้ำกว่าขั้นหนึ่ง ดังนั้นฝ่ามือที่แปดและเก้า จึงกดประทับลงด้วยอานุภาพปานภูเขาถล่มทลาย

 

เซี่ยเคอควงสองหมัดคุ้มครองเหนือศีรษะ พลางเกร็งกำลังขึ้นสุดตัว พลังสองขุมกระทบหว่างกลางอากาศ พื้นอิฐใต้เท้าปริแยกแตกละเอียด เจ้าอาวาสเส้าหลินมาตรว่าชิงเป็นฝ่ายรุก ยังถูกสภาวะหมัดกระแทกกระทั้นเลือดลมปั่นป่วน ซวนเซล่าถอยก้าวใหญ่

 

เซี่ยเคอปล่อยสองแขนตกห้อยลง อาการชาด้านแล่นผ่านลำแขน ระยะเวลาอันสั้นไม่สามารถขยับเขยื้อน โลหิตหยดหยาดจากมุมปาก ชโลมปกเสื้อซีกขวาชุ่มโชกแดงฉาน

 

ด้านสตรีชุดขาวขณะคุมเชิงแน่วนิ่ง ดวงตาช้อนมองปราศจากจุดหมาย สถานการณ์ปัจจุบันมาวิจารเถิด ทางขึ้นเขาตลอดจนหน้าซุ้มประตูเส้าหลิน วางกำลังซุ่มซ่อนคอยระวังภัยทุกระยะ มิว่าอย่างไรฝ่ายนางย่อมกุมชัยชนะเป็นแม่นมั่น หนำซ้ำต่อให้เจ้าอาวาสอวี้เสียงประสบชัย ก็อย่าหมายกอบกู้ผลอันใด ดังนั้นจึงมิไปแยแสสนใจกับการต่อสู้อีกแล้ว

 

ขบวนการผีเสื้อหยกยาพิษชั่วร้ายแผนการลึกซึ้ง หลายประการล้วนกำลังอุบัติเกิดขึ้น กระทั่งเส้าหลินยังถูกท้าทายอย่างโอ่อ่าลำพอง เพราะเกียรติภูมิศักดิ์ศรี ประวัติศาสตร์อันกระเดื่องนับพันปี เหตุการณ์เยี่ยงนี้หากเกิดขึ้น นับเป็นเรื่องอัปยศให้บู๊ลิ้มส่วนรวมเย้ยหยันไยไพ

 

ไห่เสียงและหยูอี้ต้าซือเบิ่งตาจนกลมกว้างจ้องมองกึ่งกลางลานด้วยจิตใจระทึกหวั่นไหว ผลการปะทะรอบแรกท่านสังเกตุพบ ชายหนุ่มเสื้อครามเบื้องหน้าแม้นกระบวนท่าเพลงหมัดฝ่ามือลึกล้ำสุดหยั่ง ทว่าด้านกำลังภายในและประสบการณ์ต่อสู้ มิเข้มแข็งเท่าใด ดังนั้นคิดหักหาญด้วยลมปราณสยบคู่ต่อสู้เสียเนิ่นๆ

 

พอได้คิดเจ้าอาวาสเส้าหลินชิงโบกแขนจีวรข้างขวาออก เซี่ยเคอหลังรับฝ่ามืออีกฝ่ายลมปราณในร่างพลอยเริ่มแตกซ่าน สถานการณ์คับขันจวนเจียนยิ่ง ปลายพลังหยุ่นเยือกสายหนึ่งคุกคามถึงตัว ทรวงอกอึดอัดเลือดลมตีบตัน รีบเคลื่อนขวางทางขวาสองเชียะ สะอึกกายดีดนิ้วชี้กลาง แผ่พุ่งพลังดรรชนีสายหนึ่งใส่จุดชีวิตบริเวณทรวงอกด้านซ้ายอวี้เสียงต้าซือดุจประกายไฟ

 

แขนจีวรข้างนั้นพอจู่โจมพลาดผิด เจ้าอาวาสเส้าหลินขณะจะรั้งมือซ้ายเตรียมรุกไล่ พลันรู้สึกถึงพลังแหลมคมราวกระบี่จี้วาบใส่แทบบรรลุถึงชายโครงแล้ว รีบสะบัดไหล่หมุนคว้างครึ่งรอบ แขนจีวรข้างขวาคลี่เป็นเงาพร่าพราย ฝ่ามือซ้ายกรีดตามสภาวะ ท่าหงส์เหินหาอาทิตย์และพลังปัญญาบารมีน้อย ถูกระดมตามติดในชั่วอึดใจ กระแสลมดุจคลื่นสาดซัดฝั่ง อานุภาพยิ่งยงหนักหน่วงสุดเปรียบปาน

 

เซี่ยเคอกู่ร้องดังกังวาน ขวาหมัดซ้ายฝ่ามือทะยอยจู่โจมทั้งสิ้นสิบแปดกระบวนท่า หมัดฝ่ามือพอสัมผัสเงาคนถลันวูบก็ผละแยกในบัดดล เซี่ยเคอยิ่งต่อสู้ยิ่งคึกคัก ท่าเท้าเพลงฝ่ามือค่อยๆหล่อหลอมสมบูรณ์ทีละน้อย ประสบการณ์คล้ายเพิ่มพูนรุดหน้าอีกก้าวหนึ่ง สร้างความตระหนกคลางแคลงแก่อวี้เสียงต้าซือใหญ่หลวงนัก หลักวิชาของชายหนุ่มเสื้อครามลึกล้ำกว้างขวาง แม้มิจัดเจนแตกฉานมีเอกลักษณ์ แต่ทว่าพลิกแพลงกลับกลายแฝงการเปลี่ยนแปลงนานับประการ ครอบคลุมกระบวนท่าทุกค่ายสำนัก ดัดแปลงเป็นอีกแนวทางเฉพาะตัว สำหรับหลวงจีนอวี้เสียงนับว่าเคลือบแคลงเหลือประมาณ ที่แท้ยอดคนอัจฉริยะท่านใด จึงสามารถฝึกฝนชายหนุ่มอายุเยาว์มีความสำเร็จระดับนี้

 

เซี่ยเคอฝืนต้านทานพลางร่นถอยอีกสองก้าว ขณะนั้นเจ้าอาวาสเส้าหลินชิงเป็นฝ่ายมีเปรียบ คลี่แขนจีวรสลับเท้าเหยียบย่ำตามตำแหน่ง เงาแขนสลับซับซ้อน ครอบคลุมลงดุจขุนเขาทลาย เซี่ยเคอพอถอยถึงกลางคัน ก็ปราศจากหนทางหลบเลี่ยงอีก ในตากลับกลายเป็นแดงฉานด้วยสายเลือด มือซ้ายกรีดขวางขวาผลักขึ้นเบื้องบน ท่าดวงจันทร์บังอาทิตย์และมือจ้วง ถูกใช้ออกพร้อมเพรียง อานุภาพเกรี้ยวกราดรุนแรงยิ่ง 

 

เสียงระเบิดกึกก้องฝ่ามือและจีวรแตะสัมผัส พลังสองขุมพบกันหว่างกลางอากาศ พื้นอิฐเขียวใต้เท้าปริแตกสองสามแผ่น ผงคลีเวียนว่อนทั่วบริเวณ เจ้าอาวาสเส้าหลินกุมสถานการณ์ไว้แม่นมั่น ดังนั้นทะยานกายตามติด แขนจีวรเบ่งพองราวอัดลม กราดฟาดกระหน่ำเก้าครั้งซ้อนๆ ปิดสกัดหนทางล่าถอยอีกฝ่ายหมดสิ้น เซี่ยเคอใบหน้าซีดขาวลง ฝีเท้ามาตรแม้นเชื่องช้ากว่าตอนแรก กระนั้นยังผลักฝ่ามือซ้ายออก มือขวาตั้งเป็นสันคุ้มครองทรวงอก  สภาวะฝ่ามือเชื่องช้ายิ่ง คล้ายหนักหน่วงกินแรงมิน้อย

 

อวี้เสียงต้าซือครั้นทะยอยจู่โจมรุกไล่ ในแขนจีวรยังแฝงการเปลี่ยนแปลงตามหลังอย่างน้อยเจ็ดประการ  ยามนั้นรู้สึกว่าสภาวะฝ่ามืออีกฝ่ายพลันสาบสูญ รีบสังเกตุกระบวนท่าที่ชายหนุ่มเสื้อครามลงมือตีโต้ สองเท้าตอกตรึงกับพื้นเพ่งสายตาแน่วนิ่ง ทุกผู้คนล้วนเบิกตากลมกว้าง จิตใจระทึกขึ้นอีกคำรบ แลเห็นใจกลางฝ่ามือชายหนุ่มเสื้อครามกลับกลายเป็นแดงเข้มทีละน้อย

 

อวี้เสียงต้าซือรีบไขว้สองมือวาดเป็นท่วงท่าตั้งรับอันรัดกุม มือขวาผลักกระแทกระดับเสมออก ใช้การรุกอำพรางรับ ปะทะกระบวนท่าอย่างหักโหมตรงๆ เสียงโครมกึกก้องหวั่นไหว พลังดีดสะท้อนส่งผลให้ร่างท่อนบนส่ายโงนเงน เซี่ยเคอมิแยแสโลหิตที่หยดหยาดจากมุมปาก ชิงเคลื่อนขวางหนึ่งเชียะ ฟันสันมือขวาใส่คอหอยอีกฝ่ายดุจดาบใหญ่ เจ้าอาวาสเส้าหลินง๋ายร่างหลบเลี่ยง ตะปบมือซ้ายคิดคร่ากุมสยบชีพจรชายหนุ่มเบื้องหน้าไว้

 

เซี่ยเคอหมุนควงข้อมือคราหนึ่ง นิ้วทั้งห้ากางอ้าดุจกรงเล็บง๋ายฝ่ามือขึ้น พริบตานั้นเจ้าอาวาสเส้าหลินรู้สึกมีพลังแหลมคมคุกคามใกล้สัมผัสจุดเส้นข้อมือ ดังนั้นแปรเปลี่ยนจากตะปบเป็นจี้ แขนจีวรข้างขวาคลี่เป็นเงาพร่าพรายปิดสกัดหนทางล่าถอย เซี่ยเคอแค่นเสียงเย็นชา กระบวนท่าใช้ถึงที่สุดได้แต่หดรั้งกลับ ฝีเท้าเชื่องช้าไปวูบ มิเพียงถูกกักภายใต้อานุภาพแขนจีวรเท่านั้น กระทั่งปลายนิ้วอวี้เสียงต้าซือก็บรรลุถึงชายโครงแล้ว...