บทที่ 8 ในวงล้อม

บทที่ 8 ในวงล้อม

 

ชายหนุ่มกระอักกระอ่วนระคนวาบหวิวมิน้อย ดรุณีชุดดำแม้มีวัยเยาว์แต่ด้านกระบวนท่าพิกลยอกย้อน หากพัวพันสืบไปสถานการณ์บนเส้าหลินสมควรเลวร้ายย่ำแย่ แต่สืบเนื่องรับการฝึกฝนแนวทางเลิศพิสดารถูกเคี่ยวกรำหนักหน่วง กล่อมเกลาบุคลิกกระด้างเย็นชาปราศจากอารมณ์อ่อนไหวโดยง่าย แค่นเสียงผ่านรูจมูกย้อนถามกลับ

 

"กูเหนียงย่อมทราบสิ่งของสำคัญเยี่ยงนั้น ได้มามิใช่โชคช่วยหรือหยิบฉวยโดยบังเอิญเด็ดขาด"

 

"อือ!อย่างนั้นผู้ใดมอบแก่ท่าน"

 

"ขออภัยไม่อาจเรียนบอก"

 

กล่าวแล้วส่ายศีรษะท่าทีเฉื่อยชาเพ่งตาสำรวจอีกฝ่าย ดรุณีชุดดำเอียงหน้าครุ่นคิดรอยลักยิ้มลึกล้ำเด่นชัด เผยอยิ้มเฉิดฉายหัวร่อคิกคักกล่าวว่า

 

"มีแล้ว!ท่านหยิบยืมขลุ่ยให้ผู้อื่นดู แลกกับชื่อแซ่ข้าพเจ้าเถอะ"

 

เซี่ยเคอขบคิดเร่งรีบ ดรุณีน้อยวางแผนถ่วงเวลา ต้องการหน่วงเหนี่ยวตนไว้ชัดๆ จุดประสงค์เพื่อรอให้ขุมกำลังทั้งหมดบรรลุถึงเส้าหลิน เมื่อปิดล้อมเส้นทางสำคัญเท่ากับถือไพ่เหนือกว่า บวกกงจู่ชุดขาวประสานงานด้วยตนเองสถานการณ์ยิ่งคับขันอันตราย

 

ล้วงมือซ้ายเข้าในอกเสื้อกระชับขลุ่ยทองแนบแน่น ดวงตาสาดประกายโหดเหี้ยมครอบคลุมใส่ เค้นเสียงยะเยียบปานหล่มน้ำแข็งข่มขู่

 

"น้อมเตือนวาจาจริงใจสักประโยค หากคิดถ่วงเวลาเนิ่นช้าอีกเพียงครึ่งคำ จะให้ท่านหลั่งโลหิตในห้าก้าว"

 

ดรุณีชุดดำเริ่มบังเกิดความขุ่นเคืองเล็กน้อย เลิกคิ้วสูงชันสวนคำ

 

"ผู้ใดกริ่งเกรงท่าน"

 

หยุดหัวร่อเฮอะๆจึงเอ่ยสืบต่อ

 

"อาศัยกงจื่อลำพังจะกอบกู้สถานการณ์นั้นน่ากลัวกระทำมิสำเร็จ"

 

เซี่ยเคอเงียบงันมิทุ่มเถียง เขาความจริงน้อยครั้งจะกล่าววาจายืดยาว ครานี้นับเป็นฝ่ายอับจนถ้อยคำจำนนเหตุและผลโดยแท้ แค่นเสียงกระด้างข่มจิตใจแล้วกล่าว

 

"กูเหนียงไยต้องบีบคั้นผู้คน"

 

"ท่านกล่าวรุนแรงไปบ้าง รอสักครู่แม้กงจื่อไม่คิดเข่นฆ่า น่ากลัวชีวิตยังยากรักษาไว้"

 

ชายหนุ่มถดถอยครึ่งก้าวทอดระยะห่างสองวา มือขวารั้งขึ้นระดับเสมออก เลิกคิ้วสอดคำทันที

 

"ตระเตรียมป้องกันตัว"

 

"เพ้ย!ท่านระวังให้มากเถอะ"

 

เชิดปากน้อยๆสูงชัน ร่างแบบบางดุจเป็นหมอกควันสีดำ พลันสลายวับกับคลองจักษุ พริบตาขณะจะจู่โจมกระบวนท่า เสียงหวีดหวิวระคายโสตปรากฏวัตถุเล็กละเอียดแหวกฝ่าอากาศจากทั่วทุกทิศ ชายหนุ่มใจหายวูบหากแม้นอาวุธลับธรรมดาย่อมสามารถใช้วิชามือรวบสามเชียะรับไว้ ทว่าเมื่อเผชิญขบวนการสตรีลึกลับเยี่ยงปัจจุบัน การกระทำจึงต้องเปลี่ยนวิธี รีบดึงมือซ้ายจากอกเสื้อผนึกลมปราณสู่ตัวขลุ่ย ควงเป็นรูปครึ่งวงโค้งเบื้องหน้า พาร่างก้าวเฉียงสองเชียะ เกิดเสียงปะทะถี่ยิบประกายเย็นเยียบหลายจุดปลิวกระเด็นร่วงหล่น กลับมีลักษณะคล้ายดาวห้าแฉกเล็กๆ หลอมสร้างจากโลหะประหลาดสีขาวราวหิมะ

 

ร่างเพิ่งตั้งหลักมั่นชายโครงด้านหลังตอนนั้น มีวัตถุคมกริบเสือกแทงเข้าสกัดขวางอย่างว่องไว ที่แท้ดรุณีชุดดำคล้ายล่วงรู้อยู่ก่อน คาดคะเนหนทางล่าถอยอีกฝ่ายมั่นเหมาะ กระบี่คู่มือตะปบจากฝักมา ใช้กระบวนท่าเผ็ดร้อนแฝงสภาวะโหดร้ายคุกคามในบัดดล

 

เซี่ยเคอแค่นเสียงเฮอะเคลื่อนขวางทางซ้ายสองก้าว ประกบนิ้วชี้กลางจี้พุ่งพลังดรรชนีสายหนึ่งย้อนกลับ ดรุณีชุดดำพอจู่โจมพลาดผิด หมุนควงข้อมือติดต่อกันหลายรอบ อากัปกิริยาปราดเปรียวเพียงไหน กระโดดขวับเกลือกกลิ้งกลางอากาศตลบหนึ่ง ท่วงท่าพิกลประหลาดล้ำงดงามดุจผีเสื้อโบยบิน วงกลมมากมายสุดคณานับกระจายจ้า สามารถคลี่คลายสภาวะดรรชนี ทั้งยังกรีดปาดจู่โจมจุดชีวิตทรวงอกท้องน้อยรวมเจ็ดแห่ง ร่างสะอึกปราดระยะประชิดประทับฝ่ามือซ้ายลงยังไหล่ขวาเซี่ยเคอโดยพร้อมเพรียง หนึ่งกระบวนเพลงสองท่วงท่า ลี้ลับชั่วร้ายพลิกแพลงยอกย้อน

 

ชายหนุ่มปักหลักมั่นง๋ายร่างท่อนบนหลบเลี่ยง ขลุ่ยทองจ่อจี้เฉียงๆขึ้นไป ดรุณีชุดดำตวาดเสียงแหลมเล็ก วกกระบี่วูบฟันเรียดอาวุธสั้น คิดทำลายนิ้วมือข้างนั้นขาดสะบั้น ขณะเดียวกันฝ่ามือใกล้บรรลุถึง เซี่ยเคอรู้สึกมีพลังหยุ่นเยือกขุมหนึ่งกระโชกเสื้อผ้ากระพือพัด ยังเยือกเย็นปราศจากท่าทีแตกตื่นลนลาน กระบวนท่าขลุ่ยแปรเปลี่ยนอีกคำรบ พลิกขวางแตะสัมผัสสันกระบี่เบาๆ ดรุณีชุดดำแม้แบ่งแยกสมาธิกระนั้นทราบเจตนา ไหนเลยเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มแผ่พุ่งลมปราณใส่ ชิงลดข้อมือวกกระบี่ปัดป่ายสภาวะขลุ่ยชะงักงัน ขณะกระบวนท่าอีกข้างห่างเพียงสองนิ้ว

 

เซี่ยเคอมือขวาพลิกแล้วตะปบ คิดคร่ากุมชีพจรดรุณีชุดดำคุกคามนางต้องรีบรั้งสองมือพลางเคลื่อนขวางหนึ่งเชียะ ชายหนุ่มถลันกายตามติดประกบนิ้วดีดออกแผ่พุ่งพลังคมกล้าราวอาวุธจี้ฝ่าอากาศอย่างเร่งร้อน ดรรชนีอันพิสดารแฝงสภาวะคล้ายปรอทแทรกซึม รุนแรงเกรี้ยวกราดสุดเปรียบประมาณ ต่อให้ผนึกลมปราณคุ้มกาย ยังมิแน่ว่าสามารถต้านทานปลอดโปร่ง

 

พริบตานั้นดรุณีชุดดำคล้ายพบเห็นเรื่องราวตื่นตระหนกขวัญระริกประการหนึ่ง อุทานพลางรีบถลันหลบละล่ำละลักโพล่งสุดเสียง

 

"ดรรชนีหฤโหด"

 

เซี่ยเคองุนงงเผลอชะงักท่วงท่าในบัดดล ไยมิใช่อาจารย์ผู้มีพระคุณเคยบอกไว้ สำหรับวิชาดรรชนีนี้ มีเพียงท่านผู้เฒ่าและศิษย์น้องของอาจารย์ ทว่าต้องเท้าความให้ชัดเจนเถิด จากวาจาก่อนสิ้นใจ เคยไหว้วานตนให้ออกสืบเสาะร่องรอยของนาง แสดงแน่ชัดเป็นหรือตาย มิมีหลักฐานใดจะอ้างอิงยืนยันเลย ดังนั้นเพียงข้อร้องขอนี้หลังค้นคว้าฝีมือฝึกปรือคัมภีร์สำนักจนสำเร็จแตกฉาน คิดทะเยอทะยานชิงดีชิงเด่นในบู๊ลิ้มสักครา

 

"ไฮ้!"

 

คำอุทานเปล่งจากปาก สีหน้าทั้งสองก็แปรเปลี่ยนกลับกลายแล้ว เหลือบแลเพ่งตาวาววับสำรวจมอง ระงับอาการเสียกิริยาชั่วครู่ ยักไหล่คราหนึ่งเปลือกนอกดั่งมิคล้ายรู้สึกอย่างไร เค้นเสียงทุ้มหนักชมเชย

 

"ภูมิรอบรู้เยี่ยงนี้ ข้าพเจ้าขอแสดงความนับถือ"

 

ดรุณีชุดดำตะลึงลานปั้นหน้าเคร่งเครียด เริ่มบังเกิดความยุ่งยากลำบากขึ้นบ้างแล้ว กระโดดขวับจ่อจี้กระบี่ห่างสามเชียะ เคลือบแคลงสงสัยอย่างยิ่งยวดพลันถามว่า

 

"ท่านที่แท้เป็นศิษย์ผู้ใด"

 

"เรื่องนี้มิจำเป็นต้องบอก"

 

ตอบพลางโน้มร่างท่อนบนเล็กน้อยยื่นมือขวาตะปบใส่ฝ่ายตรงข้าม ดรุณีชุดดำอุทานแตกตื่นกระบวนท่าอันพลิกแพลงว่องไวนัก สะบัดไหล่หลบหลีกครึ่งก้าว กระบี่กรีดขวางระดับเสมออก เงาพร่าพรายแฝงพลังเย็นเยียบเจ็ดสายคล้ายใบหลิวปลิวโปรย

 

เซี่ยเคอเคลื่อนขวางทางซ้ายสองเชียะ ขลุ่ยทองซุกเก็บในกระเป๋าอกเสื้อ ความจริงนี่มิใช่อาวุธประจำกายเขา หากอาศัยเพียงปัดป้องยามคับขัน นิ้วชี้กลางประกบแนบชิดดวงตาทอประกายอำมหิต ท่ากระบี่ดรุณีชุดดำยิ่งมายิ่งซับซ้อนเร้นลับ เงามากมายสุดคณานับครอบคลุมลงดุจกลีบบุปผาคลี่กระจาย พลังลมหวีดหวิวน่าหวาดหวั่นผสานท่าเท้าอันพิเศษเฉพาะ

 

ชายหนุ่มแค่นเสียงทางจมูกติดต่อกัน เร่งเร้าพลังทิ่มสกัดนิ้วออกอีกครา วิชาดรรชนีหฤโหดสำแดงอานุภาพ สภาวะแกร่งกร้าวเร่งร้อนเพียงใด คุกคามเสียดสีบรรยากาศแทบขาดกระจุย กระบี่ดรรชนีพอปะทะเบื้องบนอากาศคล้ายจุดประทัด บังเกิดการแตกระเบิดระรัวหลายสิบครั้ง

 

ดรุณีชุดดำถลาหมุนคว้างอย่างพิสดาร กล้ำกลืนอาการตระหนกพรั่นพรึงไว้ ปกเสื้อถูกกรีดขาดสองนิ้วเผยอาภรณ์แพรชั้นในอันประณีตผิวพรรณขาวละเอียดรำไร พลางง๋ายฝ่ามือข้างซ้ายขึ้น หมอกขาวพลันตลบอบอวนทั่วบริเวณทันที แผ่ปกคลุมรัศมีสองวาจนมืดทะมึน ก่อกวนจิตใจเซี่ยเคอร้อนรุ่มเดือดดาล รีบปิดกั้นลมปราณผลักสองมือทะลักพลังเข้มแข็งขับหมอกควันแตกสลาย

 

ขณะเหลียวหน้ากวาดมองไหนเลยมีเงาร่างอันใด อีกฝ่ายกลับอำพรางร่องรอยเร้นหายแต่แรก ขบกรามกรอดโทสะอัดอก แค่นเสียงเฮอะโลดแล่นฝีเท้ามุ่งกลับทิศทางเดิม เมื่อครู่หากทุ่มเทหักหาญสุดกำลัง ประกันอีกฝ่ายไม่อาจเล็ดลอดจากการคร่ากุมแน่นอน ถีบเท้าทะยานปราดแววอำมหิตฉายชัด วิ่งตะบึงดุจเหินบิน ชั่วพริบตาก็บรรลุถึงหน้าซุ้มประตูวัด ระหว่างทางหามีผู้คนปรากฏออกสกัดกั้น สร้างความคลางแคลงลอบตื่นตัวระมัดระวัง

 

ทันใดสตรีเยาว์วัยสามนางถลันวูบวาบ ยืนเรียงรายเป็นรูปพัด พลางส่งเสียงตวาดเจื้อยแจ้ว

 

"ผู้มาโปรดหยุดเท้า"

 

เซี่ยเคอเพ่งตาวาววับชะงักร่างห่างประมาณหนึ่งวา ยื่นมือทั้งสองง๋ายใจกลางขึ้น พลังดึงดูดมหาศาลขุมหนึ่งม้วนทะลักถาโถม สตรีประดานั้นเผชิญการจู่โจมกะทันหันนี้ทางด้านตรง รู้สึกตลอดกายคล้ายอยู่ภายใต้วังวนมรสุมคลุ้มคลั่ง พลังที่ผนึกรวมรั้งไม่อาจโคจรหมุนเวียน ลมหายใจหอบกระชั้นทรวงอกอึดอัดขัดข้อง เข่าอ่อนระทวยทรุดโครมกับพื้น ใบหน้าซีดเผือดแตกตื่นพรั่นพรึงสุดขีดแล้ว

 

ท่ามกลางเสียงอุทานร่ำร้องเงาคนเคลื่อนไหวสับสน เซี่ยเคอเคลื่อนเท้าโถมผ่านช่องว่าง โผพุ่งสูงสองวาพอทิ้งตัวลงก็ถูกกักในใจกลางวงดรุณีน้อยด้านหลังสิบสองนาง ยามนั้นเสียงหวีดสัญญาณแหลมเล็กเป่ายาวสามสั้นสาม คลื่นเสียงสดับโหยหวนสะท้อนทั่วบรรพตหุบเหว เงาอาวุธประกายกระบี่เวียนว่อนกระจัดกระจาย พุ่งฉวัดเฉวียนแคล่วคล่อง จู่โจมใส่ชายหนุ่มราวนัดแนะ

 

ผู้คนจำนวนนี้เฝ้าตรวจตราคุมเชิงเขตหน้า ก่อตั้งขบวนค่ายกลอันลึกล้ำพิสดาร ครั้นสัญญาณกรีดฝ่าอากาศจึงขับเคลื่อนโอบล้อมศัตรูในบัดดล วงล้อมสองชั้นหะแรกหมุนวนเชื่องช้าสลับหนึ่งซ้ายหนึ่งขวา เจตนาเพื่อรบกวนสายตาฝ่ายตรงข้ามละลานห้วงสมองมึนงง ไม่สามารถจำแนกตำแหน่งแง่มุมแน่นอน

 

เซี่ยเคอซึ่งมิเท่าทันล่วงรู้ชั้นเชิง เท้าปักหลักมั่นปากตวาดเกรี้ยวกราด มือซ้ายประกบต่างดาบกระบี่แขนข้างขวากราดฟาดซ้ำๆซ้อนๆแปดฝ่ามือ พร้อมกับข้างซ้ายกรีดปาดออกด้านนอกท่วงท่าลี้ลับปราศจากพลังอันใด แต่กระแสหนักหน่วงแกร่งกร้าวแปดคำรบ พลันสำแดงอานุภาพก่อเกิดมรสุมถล่มทลาย ค่ายกลชั้นในผลัดเปลี่ยนเวียนหน้าตลอดเวลา เงาคนเคว้งคว้างดุจพายุร้าย กระบี่สิบสองเล่มเปล่งประกายเขียวเรือง เสือกแทงโหมรุกอย่างพร้อมเพรียง ทั้งยังเป็นกระบวนท่าชั่วร้ายสภาวะเผ็ดร้อนรวดเร็ว สิบสองแง่มุมจุดอับมิหนำผิดแผกแตกต่างสิบสองประการ ถักทอผสานเสริมราวตาข่ายมหึมาโหมกระหน่ำ

 

เซี่ยเคอใจสั่นสะท้านเล็กน้อย ทว่านิสัยทะนงถือดีในวิชาฝีมือผลักดัน แหงนหน้าหัวร่อสนั่นหวั่นไหวพลังเร้นลับสองขุมพบกันกลางอากาศ สรรพเสียงอึงอลหวีดหวิวกัมปนาท กดกระแทกกรวดหินดินทรายปลิวคละคลุ้ง ปรากฏหลุมลึกระเกะระกะหลายแห่ง พลังฝ่ามือชายหนุ่มถูกสภาวะกระบี่คลี่คลายสลายดุจถมทรายลงทะเลใหญ่ สตรีทั้งสิบสองหามีคนรับบาดเจ็บบอบช้ำ เพียงถอยร่นชะงักชั่ววูบรักษาตำแหน่งค่ายกลดังเดิม

 

ชายหนุ่มกู่ร้องยาวนานสะกิดปลายเท้าโผพุ่งสูงสามวา คิดอาศัยช่องว่างทะยานข้ามศีรษะค่อยบุกฝ่าทะลวงวงล้อมชั้นนอก ร่างเพิ่งหมุนคว้างเงาสีดำสายหนึ่งพลันดีดเข้าหาดุจกระสุนเหล็ก ตัวเบาอันยอดเยี่ยมปราดเปรียว คล้ายยังถีบเท้าเหินร่างจากนอกค่ายกลอีกด้วย เสียงตวาดแหลมเล็กกระบี่เปล่งประกายขาวยะเยียบ  สั่นพลิ้วจุดแต้มๆสิบแปดจุดแทงสวบใส่คอหอยทรวงอกสองไหล่หว่างคิ้วดุจสายฟ้า เซี่ยเคอช้อนตาเหลือบแลถนัดต้องอุทานเลือดลมพลุ่งพล่านระอุยากข่มกลั้น

 

"เป็นท่าน"

 

พลางจำแนกเท็จจริงงอนิ้วดีดใส่ปลายกระบี่ถ่วงกำลังลงพื้น ผู้ลงมือขัดขวางคือดรุณีชุดดำพบพานก่อนเร่งรุดมาเมื่อครู่เอง เสียงเคร้งราวเหล็กโลหะข้อมือชาด้านตัวกระบี่สั้นสะท้าน ดรุณีชุดดำละลิ่วลงห่างจากอีกฝ่ายห้าเชียะ เค้าอ่อนเยาว์ไร้เดียงสาแดงสดใสปรากฏวูบก็สลายวับ แสดงแน่ชัดดรรชนีชายหนุ่มคุกคามเลือดลมในอกนางปั่นป่วนพลุ่งพล่าน

 

"เซี่ยกงจื่อยินดียิ่งเราพบกันอีกแล้ว ดรรชนีเมื่อครู่มิเลวเลย"

 

เซี่ยเคอยักไหล่นิ่งเงียบกวาดมองสำรวจบริเวณอีกครั้ง ค่ายกลสตรีเยาว์วัยแยกย้ายคุมเชิงแน่นหนา ดรุณีชุดดำเผยอยิ้มอ่อนหวานตั้งประจันกับเขาตรงๆ ไยมิใช่ในดวงตาซุกซนร้อนแรงนั้น เพ่งพิศประหนึ่งเย้ยหยันแกมตำหนิ สร้างความกระดากอายแก่เขาจนแค่นหัวร่อกลบเกลื่อน พยายามระงับสีหน้าท่าทีเป็นปรกติถามเสียงราบเรียบ

 

"กูเหนียงไฉนบุกรุกสถาบันสงฆ์ด้วยเจตนาชั่วร้าย"...