วาฬโต้คลื่น 0 ให้วาฬได้ไปเที่ยวเหอะ

 

 

สั่งซื้อหนังสือแบบรูปเล่มได้ที่เพจ นางฟ้าดาวตก

ลิงก์เพจ : https://web.facebook.com/nangfahdawtok  

   

วาฬโต้คลื่น 0 ให้วาฬได้ไปเที่ยวเหอะ
 

วันนี้เป็นวันหยุดยาวในรอบสามเดือนหลังจากได้ขึ้นปี 3 เพราะอาทิตย์หน้าวันจันทร์มันเป็นวันหยุดสำคัญวันหนึ่งซึ่งฉันจำไม่ได้ว่าวันอะไร ส่วนวันอังคารมันเป็นวันหยุดชดเชย และวันพุธมันเป็นวันที่มีเรียนวิชาเดียวและอาจารย์ให้คุยงานกลุ่มกับเพื่อนในZoom

เหอะ! แต่คิดเหรอว่าจะทำกัน นู่นแหละคุยกันไว้แล้วว่าค่อยมาช่วยกันคิดตอนได้เจอหน้า

ฉัน หรือที่หลายคนเรียกว่าวาฬตั้งแต่เกิดมามองดูโลกจึงมีเวลาว่างตั้งแต่วันเสาร์จรดวันพุธ

เพราะฉะนั้นจึงไม่พลาดจะชวนเพื่อนที่อยู่ต่างมหา'ลัยไปเที่ยวให้หายเหงาสักหน่อยตามประสาคนโสดใจโฉดโคตรน่ารัก

มันชื่อนิล จริง ๆ พ่อมันตั้งให้ว่าปลานิลแต่เพื่อนมันดันไม่ชอบเลยตัดให้เหลือแค่นิลเฉย ๆ จากนั้นทุกคนก็รู้จักมันในชื่อนี้จะมีก็แต่เพื่อนสนิทตั้งแต่อนุบาลอย่างฉันที่รู้ลึกรู้จริงไปซะหมดทุกเรื่องของมัน

ถามมาเถอะว่ารักแรกของมันเกิดขึ้นตอนไหน หรือมันไปขอถ่ายรูปกับคนที่ชอบแล้วชูสองนิ้วห่อไหล่ยังไง ฉันจำได้หมด

หรือเราเคยเจอเหตุการณ์พีค ๆ อะไรด้วยกันบ้าง

ยกมือขึ้นมานับยังไม่ครบเลยเถอะ เพราะฉะนั้นจึงถือได้ว่านิลคือเพื่อนที่ฉันสนิทด้วยมากที่สุดอีกคนหนึ่งแม้เราสองคนจะเรียนต่างมหา'ลัยกันก็ตาม

มอเราอยู่ห่างกันคนละฟากแต่เอาจริงแว๊นมอไซค์มาประมาณสามสิบนาทีก็ถึงแล้ว ที่ช้าคือเพราะรถในกรุงเทพฯ มันติดนั่นแหละไม่งั้นคงถึงตั้งแต่สิบนาทีแรก

และวันนี้เป็นฉันเองที่ไปหามัน เพราะมันบอกว่าจะพาไปเที่ยวซึ่งจะเป็นที่ไหนนั่นก็อีกเรื่อง

"แล้วแม่งที่จอดรถหน้ามอเข้าทางไหนวะ"

ฉันพึมพำกับตัวเองหลังจากขี่มอไซค์เข้ามาในมอได้แล้วแต่แม่งหาทางเข้าลานจอดรถหน้ามอไม่เจอ จะวกกลับก็ไม่ได้อีกเพราะมันเป็นวันเวย์

ตอนแรกบอกนิลไว้น่ะว่าจะรอตรงนั้นแต่ตอนนี้คงต้องเปลี่ยนแผน

"นิล กูถึงแล้วแต่กูหาทางเข้าลานจอดรถหน้ามอไม่เจอ แล้วก็จำทางไปหอมึงไม่ได้มารับหน่อย"

หลังจากหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคอลหาเพื่อนก็รีบเอ่ยปากบอกมันทันทีหลังจากที่มันกดรับสาย

"โอเค ๆ เดี๋ยวกูไปหา มึงอยู่ตรงไหนก่อนเหอะ"

พอเพื่อนถามฉันก็รีบเปลี่ยนเป็นกล้องหลังแล้วให้มันดูสถานที่เอาเองแต่ก็แอบอธิบายไปนิดหน่อยเพื่อความเข้าใจที่รวดเร็วเพราะตอนนี้วาฬร้อน

"ข้างหน้ากูคือธนาคารม่วง ส่วนที่กูอยู่มันเหมือนจะเป็นหน้าตึกคณิตศาตร์อะ ป้ายมันเขียนงั้น"

ว่าแล้วก็หันกล้องโทรศัพท์ไปทางป้ายที่ว่าให้เพื่อนดู

"โอเคกูรู้ละว่าที่ไหน รอแป๊บเดี๋ยวรีบไปหา"

"โอเค กูจะรออย่างเรียบร้อย มาให้ไว"

 

หลังทิ้งท้ายไปเท่านั้นก็กดตัดสายแล้วหันสายตามองรอบข้าง มอของนิลกว้างกว่ามอของฉันมาก ๆ เลยจำทางไม่เคยได้แม้จะเคยมาหามันอยู่หลายครั้ง

แต่มันก็ไม่บ่อยขนาดนั้นหรอกเพราะเวลาไม่เคยจะตรงกัน แถมวันหยุดก็ไม่ได้มีมาบ่อย ๆ

"วันนี้พี่คลื่นแข่งรถที่สนามไหนวะ"

"ในเพจเฮียแกบอกว่าที่สนามAว่ะ มึงไปปะ"

"ไกลฉิบหาย แต่อยากเห็นเฮียแม่งไปฟาดกับอริว่ะ"

"เออ เกมนี้คงมันสะใจ"

ทั้งหมดนี้เป็นบทสนทนาของนักศึกษาชายสองคนในชุดนักศึกษาที่เพิ่งเดินลงมาจากตัวอาคาร และกำลังเดินมุ่งหน้ามาทางฉันที่นั่งบนรถมอโซค์สีฟ้าลูกรักรอเพื่อน

พวกเขามองมาทางฉันนิดหน่อยแต่สุดท้ายก็เลื่อนสายตามองผ่านไปพร้อมกับเดินไปควบรถมอไซค์สีดำซึ่งอยู่ถัดออกไปจากช่องจอดรถสามคันได้

"ถ้าไม่ติดว่ามีส่งงานอาจารย์กูไปอยู่รอที่สนามแข่งแล้ว เฮียคลื่นลงแข่งไม่รู้จะมีที่นั่งเหลือรึเปล่า"

"ไม่มีก็เกาะรั้วกั้นดูล่ะวะ"

นั่นเป็นบทสนทนาสุดท้ายที่ได้ฟังก่อนพวกเขาจะบึ่งรถจากไปอย่างรวดเร็ว สมแล้วล่ะที่เป็นแฟนคลับเฮียคลื่นอะไรนั่น แต่ขับรถในมอก็ควรระวังกว่านี้หน่อยปะ

 

เดี๋ยวก็ตายห่ากันพอดีถ้าเบรกไม่ทัน

 

"วาฬ! "

ฉันหลุดออกจากความคิดของตัวเองเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของนิลเอ่ยเรียกชื่อ พอเห็นว่ามันขี่มอไซค์คันสีแดงลูกรักของมันมารับแล้วก็รีบสตาร์ทรถตัวเองในทันที

"ไป กูพร้อมละ"

 

 

หอที่นิลพักอยู่เป็นหอหญิงในกำกับของมหา'ลัย ตอนนี้มันพักอยู่กับรูมเมตอีกคนซึ่งเป็นเพื่อนก๊กเดียวกันตั้งแต่อนุบาลเหมือนกัน

มันชื่อนุ่น แต่รายนี้แม่งมีแฟนแล้วเลยไม่ค่อยกลับมานอนที่หอเท่าไหร่ ทว่าถึงอย่างนั้นมันก็สัญญาว่าเย็นนี้จะมากินข้าวเย็นด้วยกัน

นาน ๆ เจอกันทีอะเนอะ

"ว่าแต่เราจะออกกี่โมงดีมึง"

นิลเอ่ยถามเมื่อฉันวางกระเป๋าสัมภาระที่ขนมานอนกับมันหนึ่งคืนตรงข้างเตียงเสร็จเรียบร้อยแล้ว และกำลังจะได้นั่งลงบนเตียงของนุ่นที่วันนี้ขอยึดเป็นที่นอนตัวเองหนึ่งวัน

"บ่ายสองไหมมึง กูขอนั่งพักแป๊บ"

ฉันว่าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไถเล่น เช็กอะไรไปเรื่อยนั่นแหละ ฉันเรียนวารสารศาสตร์ก็เลยต้องเขียนคอลัมฯ ส่งอาจารย์อยู่บ่อย ๆ รวมถึงเขียนลงบนบล็อกส่วนตัวของตัวเองด้วย

ทุกวันนี้เลยต้องเช็กเรตติ้ง เพราะถ้ายิ่งงานเรามีคนอ่านเยอะเท่าไหร่มันก็ยิ่งเป็นผลดีต่อตัวเรา เกรดของเรา แต่ก็ไม่ได้แปลว่างานที่ไม่มีคนอ่านมันจะไม่ดีนะ

คนแค่เข้าไม่ถึงต่างหาก กว่าจะเขียนออกมาได้แต่ละประโยคมันยากขนาดไหนคงมีแค่คนที่ทำงานในวงการนี้เท่านั้นที่รู้

เพราะงั้นวาฬไม่คิดจะไปวิพากษ์วิจารณ์ใครหรอก ทุกวันนี้ใช้ชีวิตแบบเอางานของตัวเองให้รอดก็พอ

"ว่าแต่มึงจะพากูไปเที่ยวไหนวะ"

"จะพาไปแดกส้มตำที่ร้านโลโซ เสร็จแล้วต่อด้วยไปนั่งโง่ ๆ ริมอ่างเก็บน้ำมอ"

"สัด กูบึ่งลูกรักกูมาหามึงเพื่อกินส้มตำกับไปอ่างเก็บน้ำเองเหรอวะ"

"เหอะน่า เดี๋ยวมีต่ออีกที่หนึ่งแต่ตอนนี้กูของอุบไว้ก่อน"

มันทำหน้าตาเจ้าเล่ห์แต่ก็ขี้เกียจจะถามต่อเพราะรู้ว่ายังไงแม่งก็ไม่มีวันบอกฉันหรอกว่าจะพาไปไหน ขอแค่อย่างเดียวไม่เอาวาฬไปขายเป็นพอเพราะค่าตัวไม่ได้เยอะหรอก...

 

 

 

บ่ายสองเราสองคนออกจากหอเพื่อมาจกส้มตำร้านโลโซที่นิลมันว่า และฉันค้นพบว่ามันโลโซได้เรื่องจริง ๆ โลโซถึงขั้นที่ว่ากูต้องจกไก่ปิ้งกับข้าวเหนียวข้างทางเท้าเลยเหอะ

ทีแรกก็อยากด่ามันอยู่หรอกนะที่พามาลำบากแต่พอได้ลิ้มรสความอร่อยของร้านโลโซเป็นอันต้องหุบปาก

เอาจริงร้านในห้างยังไม่อร่อยเหาะเท่านี้เลยเหอะ

เพราะงั้นวาฬให้อภัย

ผ่าน!

"แซ่บบ้อลูกกก"

ทันใดนั้นเสียงของป้าเจ้าของร้านแกก็เอ่ยถามในสำเนียงที่ฟังออกทันทีว่าเป็นคนภาคไหน เราสองคนจึงหันไปยิ้มอ่อนให้ทันทีพร้อมตอบกันอย่างพร้อมเพรียง

"แซ่บหลายเด้อแม่"

 

 

 

 

หลังจากนั้นมันก็พาฉันมานั่งตากแดดเล่นที่อ่างเก็บน้ำของมอ และที่นี่คือให้อภัยมันไม่ได้เลยจริง ๆ

"นิล กูถามจริงมึงแกล้งงกูอยู่ปะ"

ฉันหันไปถามเพื่อนรักด้วยสีหน้าเอาเรื่องหลังจากมองแดดที่สาดส่องลงมากระทบหน้าจนแทบไหม้

"กูเปล่าแกล้งนะเว้ย แค่จัดเวลาผิดเฉย ๆ เถอะแต่ตอนเย็นมันจะดีมากมึง"

"เฮ้อ กลับไปนอนห้องเหอะกูร้อน"

"เออ ๆ ไปนอนก็ได้วะเดี๋ยวเย็นพาออกไปเที่ยว"

พอได้ยินคำว่าเที่ยวหลุดออกจากปากของมัน ฉันก็รีบหันขวับไปมองอย่างไม่ไว้ใจทันที เพิ่งนึกขึ้นได้น่ะว่ามีอีกสถานที่หนึ่งที่มันยังไม่ยอมบอกว่าจะพาไปที่ไหน

"บอกกูเหอะว่าจะพาไปไหน กูจะได้ตัดสินใจถูกว่าควรไปกับมึงดีไหม"

"ที่นี่คือรับรองว่ามึงจะไม่ผิดหวัง ถ้ามึงเสียใจที่ได้ไปกูให้มึงเตะกูรอบมอเลยเอ้า! "

"เป็นข้อเสนอที่กูคิดหนักฉิบหาย ใครมันจะไปอยากเตะมึงโชว์คนอื่นวะ"

ฉันส่ายหัวให้เพื่อนอย่างปลงตกก่อนจะขึ้นควบรถโดยมีเพื่อนมันซ้อนท้ายเพื่อตรงดิ่งกลับหอพัก

แต่...

สรุปวันนี้วาฬมาเที่ยวจริง ๆ ใช่ปะ

 

 

วันนี้วาฬจะได้เที่ยวจริง ๆ ใช่ม้ายยยยยยยยยย

 

 

 

เปิดตัวน้องวาฬด้วยเหตุการณ์ที่ยังไม่พีคสุด

#คนเถื่อนหัวใจมุ้งมิ้ง

เพจ: นางฟ้าดาวตก