เพื่อนกันมันดี : บทที่ 3 SEX [NC-18]

"ที่รัก"

ฉันปรือตาพร่าๆมามองอีวีที่กระโดดขึ้นเตียงมาปลุกฉันด้วยความงัวเงีย

"ที่รักบ้านมึง กูจะนอน" ว่าแล้วก็หลับตาเอาหน้าจุ่มหมอนนอนต่อ

"อายมึงตื่นก่อน" มันเขย่าตัวฉัน

"วันอาทิตย์... กูจะนอน" ฉันได้ยินเสียงไม่พอใจของมัน แล้วสติก็ดับไป..

รู้ตัวอีกทีตอนมันทิ้งน้ำหนักมาบนตัว พร้อมกับอะไรนิ่มๆบดเบียดอยู่ที่หลัง ฉันรู้สึกตัวแต่ไม่ขยับ ดูซิมันจะทำอะไรต่อ

ผมซอยระต้นคอของฉันโดนเขี่ยออก แล้วสัมผัสจากริมฝีปากนุ่มและปลายลิ้นชื้นค่อยบรรจงฉาบลงที่หลังคอ เจ้าตัวเริ่มใช้ฟันคมขบเม้มทั่วบริเวณ ฉันพยายามบังคับลมหายใจตัวเองให้เป็นปกติไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว แต่คงเก็บไว้ไม่มิด เพราะได้ยินเสียงหัวเราะอย่างถูกใจในลำคอจากร่างที่ทับอยู่ ยิ่งไปกว่านั้นฝ่ามือเจ้ากรรมที่นวดคลึงแถวสะโพกบัดนี้ได้ไล่ลามลงไปสัมผัสถึงส่วนนุ่มนิ่มผ่านกางเกงนอนขาสั้นเข้าซะแล้ว แถมยังขยับเบียดไปมาเบาๆ ราวกลับจะแทรกสิ่งนั้นเข้าไปให้ได้ ฉันไม่รอช้าออกแรงพลิกตัวโดยหวังว่าจะให้วีณาที่ทับอยู่ออกไป แต่มันกลับพลิกตัวตะแคงข้างพร้อมจับขาฉันอ้อมมาพาดกับขามันที่ตั้งขึ้นมารับ กลายเป็นฉันนอนหงายเปิดช่องโหว่ให้ฝ่ามือนั้นรุกล้ำเข้ากุมสามเหลี่ยมทองคำใต้ผืนผ้าอย่างหมดทางสู้

"มอนิ่ง"

วีพูดขึ้นด้วยเสียงกระเส่า ถึงจะไม่ได้อยู่ข้างหูแต่ก็ชัดเจน ไม่พูดเปล่า ปลายนิ้วนั้นแนบบดขยี้ตรงจุดกระสัน ทำให้ฉันสะดุ้งสั่นไปตามแรงกระทำ ปลายนิ้วอุ่นที่บดเบียดถูไถ กระตุ้นน้ำใสให้ไหลเยิ้ม โดยมิได้ผ่านการเล้าโลมมากมายอะไรนัก แต่แค่นี้ฉันก็หยุดอารมณ์ที่ประทุขึ้นของตัวเองไม่ได้แล้ว ทุกสิ่งอย่างตกอยู่ในกำมือของวีณาอย่างไม่มีข้อกังขาใด

"อ๊ะ.. อ๊ะ.. อื๊อ!"

เมื่อได้ตามต้องการ เรียวนิ้วร้อนพลันแทรกผ่านกลีบดอกที่ถูกเปิดเชื้อเชิญ ให้ได้เข้าสัมผัสผนังหยุ่นนุ่มที่ถูกหล่อชุ่มเต็มที่ วีเริ่มขยับนิ้วแต่เหมือนจะไม่ถนัดนัก ฉันเลยถูกจัดแจงท่าซะใหม่ เริ่มจากกางเกงตัวน้อยถูกดึงออกให้พ้นทางแล้วคนตรงหน้าก็เข้ามานั่งแทรกกลางระหว่างขาทั้ง 2 ข้าง ทั้งๆที่ยังไม่ได้ปลดอาวุธออก..

ส่วนปลายนิ้วพลันกระตุกขึ้นอย่างรู้ตำแหน่ง ทำให้ความเสียวซ่านถูกส่งมาอย่างรุนแรงทุกครั้งที่สัมผัสโดน จนต้องบิดตัวเหยเก คว้าผ้าห่มข้างๆมากัดไว้กันเสียง อีกมือพาดขึ้นเหนือศีรษะเกาะรั้งเกร็งอยู่ที่หัวเตียงเหล็กกล้า แล้วขาหนึ่งก็ถูกยกพาดขึ้นบ่าเพื่อเปิดทางส่งแรงกระทั้นรุกเข้ามาให้สะโพกได้ขยับรับไปตามจังหวะของผู้บรรเลง..

.

.

.

"มึงจะทำอะไรก็ได้ แต่มึงเอากู 2 วันติดไม่ได้" ฉันบ่นอุบขณะที่นอนหอบอยู่บนเตียงตัวเองกับคนที่เพิ่งบุกเข้ามาทำมิดีมิร้ายฉันเมื่อชั่วโมงก่อน ฝันหวานวันอาทิตย์กับเตียงนอนคู่ใจถูกพังครืนลงอย่างช่วยไม่ได้

"หรือมึงไม่สมยอม" ยัยตัวดีที่ซุกอยู่ตรงอกฉันเงยหน้าขึ้นมามองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

"กูก็เหนื่อยเป็นไหม" ฉันดุออกไป แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเขินอายกับสายตาคู่นั้นจนต้องเบนสายตาตัวเองไปยังหน้าจอสมาร์ทโฟนที่เปิดเล่นวิดีโอจากยูทูปอยู่ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้มันไม่ได้รับความจนใจใดๆเลย เปิดไว้ไม่ให้เงียบเฉยๆ

“มึงยังไม่ได้กินไรใช่ป่ะ เดี๋ยวกูลงไปซื้อให้ กินไร”

“เหมือนเดิมละกัน กูคิดไม่ออก” เป็นอันรู้กันว่าไอ้เหมือนเดิมมันคืออาหารสิ้นคิดอย่าง กระเพาหมูสับไข่ดาวที่ฉันสั่งประจำ

“เค” วีณาไม่วายจะเบียดหน้าลงกับอกฉันอีกครั้งแล้วยืดตัวลุกขึ้นเดินลงไปซื้อข้าวร้านประจำตรงข้ามกับหอที่เราอยู่

ฉันนอนกลิ้งดูรายการชวนหัวบนหน้าจอโทรศัพท์ไปพลางๆ ไม่เกิน 20 นาทีมันก็ขึ้นมาพร้อมข้าวกล่อง ฉันลุกไปนั่งตรงโต๊ะญี่ปุ่นที่ทำหน้าที่สารพัดนึกกลางห้อง ตั้งแต่เป็นโต๊ะกินข้าว โต๊ะติวหนังสือ ยันที่รองรีดผ้าก็เป็นมาแล้ว

“บ่ายนี้มึงว่างป่ะ”  ฉันกะจะชวนมันไปดูหนังที่เข้าใหม่พอดี มือก็แกะห่อข้าวตรงหน้ากลิ่นฉุยของผัดกระเพาไข่ดาวร้อนๆ กำลังเรียกน้ำย่อยให้ทำงาน กระเพาะน้อยๆไม่วายส่งเสียงเรียกร้องขออาหารโดยอัตโนมัติอย่างไม่ต้องสงสัย

“แฟนกูชวนไปดูหนังอ่ะ ไปด้วยกันมะ”

อ่านไม่ผิดหรอกค่ะ อีวีมีแฟนแล้วคบกันมาเกือบครึ่งปีได้ละ

“ไม่อ่ะ กูจะเล่นเกม” จริงๆฉันไม่อยากไปเห็นภาพบาดตาบาดใจต่างหาก หนุ่มมาดเข้มที่ได้ครองหัวใจของวีณา เหอะ ทำมาเป็นคารมณ์ดี สุขุมนุ่มลึก สุภาพ แอบหวังอะไรล่ะไม่ว่า เห็นสายตาเจ้าชู้ตั้งแต่ตอนพามารู้จักละ

“ดูหนังเสร็จก็รีบกลับนะมึง ไม่ใช่พากันไปต่อที่ห้อง” ฉันไม่วายจะจิกมันเข้าให้ รู้ๆอยู่ว่ามันเป็นคนยังไง  แต่มันอดหมั่นไส้ไม่ได้นี่หว่า

“จะเก็บปากเอาไว้แดกข้าวไหมคะมึง มือกูยังไม่ให้จับเลย ไม่เสี่ยงให้เอาหรอก ถึงแม่งจะป้องกันแต่เกิดพลาดขึ้นมาเสียหมดอนาคตกู” มันตักข้าวยัดเข้าปากเคี้ยวตุ่ยๆ “กูขู่ไว้ละ ถ้ามันจะทำไรกู กูตัดของมันทิ้งแน่ มั่นใจว่าแรงกูเยอะกว่า”

“ระวังตัวแล้วกัน ถึงแม่งจะดูแลมึงดี แต่กูไม่ไว้ใจ” ที่จริงคือไม่ไว้ใจใครหน้าไหนทั้งนั้นแหละ มีใจแต่บอกให้มันรู้ไม่ได้ ย่อมต้องหวงเป็นธรรมดา แต่อย่างที่ว่า จะแสดงออกเกินเพื่อนได้ไงล่ะ ก่อนกลับห้องมันยังไม่วายจะมาหอมแก้มกันอีก ทำให้หวั่นไหวอีกแล้ว ทุกทีซิน่า ใจบางชิบหายเลยกู

ความสัมพันธ์ของฉันกับวี มันก็เป็นได้แค่เพื่อนกินกันเองนั่นแหละ

คิดๆซะว่าเป็นแค่ เซ็กซ์ ที่ต้องการเมื่อไรก็พร้อมจะพุ่งเข้าหากันได้เสมอ ไม่ว่าจะอยากทำหรืออยากโดนกระทำ  

และแน่นอน..เรื่องนี้เป็นความลับที่ยังปิดมิดจนตอนนี้