March Time Traveler ตอนที่ 11 การแก้แค้น

โดย Princeofmist88 เมื่อ เสาร์, 05/08/2021 - 04:33

หมวดหนังสือ:

ตอนที่ 11 การแก้แค้น 1

ข้อความ

ท่านได้รับศิลาอสูร(ระดับ 2)

ท่านได้รับเหรียญลิดแดง(ระดับ 2) เหรียญนี้มีมูลค่า 3,000 ลิด

“พอฆ่าเผ่าอสูรที่มีระดับ 15 ของที่ดร็อปก็กลายเป็นระดับ 2 เลยสินะ นั่นกล่องอะไรอ่ะ”มาร์ชวิเคราะห์หลังจากก้มหยิบศิลาอสูรและเหรียญลิด ก่อนจะหันไปเห็นกล่องสี่เหลี่ยมสีดำขนาดเท่ากล่องใส่แหวนที่พื้น มาร์ชจึงก้มลงไปเพื่อจะหยิบมัน แต่เพียงแค่ปลายนิ้วของมาร์ชไปสัมผัสโดนเข้ามันก็เปิดออกแล้วมีควันสีดำฟุ้งกระจายออกมา ควันสีดำนั่นได้รวมตัวกันแล้วกลายเป็นเกราะที่มีลวดลายเป็นเกล็ดสีดำลอยอยู่เหนือกล่องนั่น

ข้อความ

ท่านได้รับเกราะหนังจระเข้ฟันฉลาม(ระดับ 15)

เกราะหนังจระเข้ฟันฉลามนี้ จะเพิ่มค่าความทนทานให้กับผู้ที่สวมใส่ 50 หน่วย+10% แต่จะลดค่าความแข็งแกร่งลง 20 หน่วย

**หมายเหตุ ระดับของท่านต่ำเกินกว่าจะสวมใส่ไอเทมนี้ได้**

“ดร็อปไอเทมทั้งที จะช่วยดร็อปอะไรที่ฉันใช้ได้หน่อยก็ไม่ได้”มาร์ชบ่นหลังจากอ่านข้อความอธิบายจบ

“ระดับเลื่อนก็ดีอยู่หรอกนะ แต่จะเลื่อนยากไปไหนเนี่ย ฉันระดับ 4 แต่ฆ่าระดับ 15 ได้เลยนะเว้ย ไหนจะพวกที่ฉันฆ่าก่อนหน้านั้นอีกเกือบร้อยตัวเลยนะ”มาร์ชพูดในขณะที่ปีนขึ้นจากหลุม แล้วตรงไปที่บ่อน้ำอย่างช้าๆ คราวนี้ไม่มีข้อความเด้งเตือนการจู่โจมของเผ่าอสูร มาร์ชจึงเดินลงไปล้างหน้าล้างตัวในบ่อน้ำ

“เจ้าที่แรงมันก็ต้องอยู่ตัวเดียวเป็นธรรมดา สงสัยฉันจะกังวลมากเกินไป”มาร์ชพูดหลังจากยืนแช่อยู่ในบ่อน้ำสักพัก

ข้อความ

เผ่าอสูรปลิงควายสูบเลือด(ระดับ 15) เตรียมจู่โจม

เผ่าอสูร....

......

“โห แค่ปลิงควายดูดเลือดปกติก็ว่าน่ากลัวแล้วนะนี่สูบเลือดเลยหรอ ไม่ต้องรอให้แจ้งเตือนจนครบหรอกจ้า ฉันโกยก่อนล่ะ”มาร์ชรีบกระโดดขึ้นจากบ่อน้ำอย่างรวดเร็วแล้วมายืนบ่นอยู่บนฝั่ง ก่อนจะนั่งลงมองในน้ำเพื่อมองหาตัวอสูรปลิงควายสูบเลือด แล้วมาร์ชต้องผงะจนหงายหลัง

“บ้าไปแล้วปลิงตัวเท่าแขน ไม่ต้องรอให้สูบเลือดหรอกแค่ตอนกำลังจะเจาะก็ตายแล้วมั้ง ไปก็ได้หวงจริงๆเลยบ่อน้ำบ่อแค่เนี้ยเอง ที่ไอ้เจ้าที่แรงตัวก่อนอยู่ได้คงเป็นเพราะหนังมันหนาเลยไม่โดนสูบเลือดสินะ”มาร์ชลุกขึ้นแล้วปัดเศษดิน ก่อนจะหันหลังแล้วเดินกลับไปที่ซากอสูรจระเข้ฟันฉลาม

“เอายังไงกะซากอสูรจระเข้ฟันฉลามนี่ดีนะ ถ้าฉันมีอุปกรณ์จุดไฟติดตัวมาบ้างก็คงดี จะได้ย่างไอ้เข้กินซะหน่อย แต่ถ้าจะให้ซื้อเอาจากระบบร้านค้าก็ไม่ไหวเหมือนกันแพงเหลือเกิน เห้อเสียดายจังอยากลิ้มรสเนื้ออสูรจระเข้ ว่ามันจะเหมือนเนื้อจระเข้ในโลกไหม”มาร์ชส่ายหัวอย่างเสียดายก่อนจะลากซากอสูรจระเข้ฟันฉลามไปใกล้บ่อน้ำแล้วออกแรงผลักมันลงไปในบ่อน้ำ

‘ตูมม’เสียงซากอสูรจระเข้ฟันฉลามกระแทกกับผิวน้ำ ก่อนจะลอยไปที่กลางบ่อน้ำช้าๆ

“อ่ะ นี่เป็นของอภินันทนาการจากกระผมขอรับพี่ปลิงควายสูบเลือด”มาร์ชพูดขึ้นหลังจากผลักซากอสูรจระเข้ฟันฉลามลงไปในบ่อน้ำสำเร็จ เขายืนมองดูอสูรปลิงควายสูบเลือดมุดเข้าไปในรอยแผลของซากอสูรจระเข้ฟันฉลามที่เขาใช้หอกไม้แทงจนเป็นรู มันมีมากกว่า 15 ตัว มาร์ชอดที่จะขนลุกไม่ได้ เมื่อเห็นภาพตอนมันแย่งกันมุดเข้าไปทางรูแผล

“อ่ะ เดี๋ยวสิลืมเก็บเชือกออกจากปากอสูรจระเข้ฟันฉลาม ไม่ได้ๆของทำมาหากินจะทิ้งไม่ได้”มาร์ชพูดจบก็รีบมองหาปลายเชือก ก่อนจะเห็นว่าปลายเชือกด้านหนึ่งยังอยู่ใกล้ๆกลับริมฝั่ง มาร์ชรีบเอามือไปคว้าเชือกเอาไว้ก่อนจะออกแรงดึงจนซากอสูรจระเข้ฟันฉลามลอยมาใกล้ริมฝั่งตามแรงดึงของมาร์ช

“ผมจะไม่รบกวนปาร์ตี้ของพวกพี่ๆหรอกครับ ผมแค่ขอเชือกคืนเฉยๆ”มาร์ชเหมือนพยายามพูดสื่อสารกับอสูรปลิงควายสูบเลือด แล้วมาร์ชก็เอื้อมมือไปตรงปากอสูรจระเข้ฟันฉลามแบบกล้าๆกลัวๆเพื่อจะแก้มัดเชือกออก แต่ในระหว่างแก้มัดเชือกอยู่ มาร์ชก็มีความคิดผุดขึ้นมา

“จริงสินี่มันสุดยอดกับดักชั้นดีเลยนี่หว่า โคตรโชคดีเลยฉัน เวลาแก้แค้นของฉันมาถึงแล้วเตรียมตายได้เลยไอ้หมาเวร ฮ่าๆๆๆ”มาร์ชพูดกับตัวเองแล้วก็ยืนเท้าเอวหัวเราะอย่างกับคนบ้า แล้วมาร์ชก็เอาซากอสูรจระเข้ฟันฉลามมาเกยไว้ที่ริมฝั่งเพื่อไม่ให้มันไหลไปกลางบ่อน้ำ

หลังจากนั้นมาร์ชก็เดินย้อนกลับไปตรงจุดที่เขาเคยขุดหลุมเพื่อหนีเอาตัวรอดจากอสูรหมานรกตอนแรก แล้ววนหาร่องรอยว่าพวกมันใช้เส้นทางไหนหนีไป แต่พอตามรอยไปได้สักพัก มาร์ชก็ต้องถอดใจเพราะมีทางแยกถึง 5 ทางที่มีรอยเท้าอสูรหมานรก ดูเหมือนว่าพวกมันจะใช้เส้นทางนี้ในการล่าเหยื่ออยู่เป็นประจำถึงมีรอยเท้าบนทางอยู่เยอะมากๆ

“เห้อ ขืนไล่ดูทุกทางมีหวังเสียเวลา 8 ชั่วโมงนี้ไปแบบเปล่าประโยชน์แน่ๆเลย จะนั่งรอเพื่อสะกดรอยตามก็เสี่ยงจะโดนเจอเข้าและก็ไม่แน่นอนด้วยว่าทางตรงนี้พวกมันจะย้อนกลับมาอีกทีเวลาไหน”มาร์ชส่ายหัวหลังจากเห็นทางแยกที่มีถึง 5 ทาง ก่อนจะยอมแพ้แล้วเดินย้อนกลับไปที่ซากอสูรจระเข้ฟันฉลาม แต่พอเดินไปผ่านหลุมที่ขุดดักอสูรจระเข้ฟันฉลามมาร์ชก็เห็นหยดเลือดที่ไหลเป็นทาง

“นั่นรอยหยดเลือดอะไรกัน ฉันมั่นใจว่าไม่ได้เกิดจากฝีมือฉัน”มาร์ชพูดจบก็เดินตามรอยหยดเลือดนั่นไป

“เอ๊ะ!! นี่มันรอยเท้าอสูรหมานรกนี่ แล้วก็นี่มันเศษเนื้อของอสูรหนูหางไฟ พวกมันมาที่นี่ตอนไหนกัน”มาร์ชใช้มือลูบคางทำท่าคิด

"ไหนๆดวงดาวแห่งความโชคดีก็เข้าข้างฉันขนาดนี้แล้ว ฉันก็คงต้องทำมันแล้วล่ะ"มาร์ชพูดขึ้นแล้วรีบวิ่งไปที่ท่อนไม้ที่เขาตัดไว้ตอนทำหอกไม้ แล้วล้วงเอาอุปกรณ์ต่างๆออกมาจากกระเป๋ามิติแล้วลงมือทำอะไรกับท่อนไม้อยู่เป็นเวลานาน

“เสร็จเรียบร้อย นี่คือ รถลากยี่ห้อมาร์ชคาร์รุ่นดินแดนอสูร1 ฮ่าๆๆ”มาร์ชพูดแล้วก็หัวเราะ แล้วเดินสำรวจรอบรถลากที่ตัวเองทำขึ้น เขาเอาไม้มาตัดแล้ววางเรียงกันก่อนจะมัดมันด้วยเชือก จากนั้นก็นำไม้มาตัดตามขวางแล้วทำให้มันกลมก่อนเหมือนเขียงไม้ แล้วใส่แกนให้มันเชื่อมกับไม้ตัดขวางรูปวงกลมอีกอัน เพื่อทำมันเป็นล้ออย่างง่ายๆ จำนวน 2 ชุด แล้วนำไปประกอบกับไม้ที่วางเรียงกัน มาร์ชลองทดสอบความแข็งแรงของรถลากเล็กน้อยก็ดันมันไปที่ริมบ่อน้ำแล้วหาก้อนหินหนุนที่ล้อรถลากเอาไว้ ก่อนจะดึงเชือกที่มัดปากซากอสูรจระเข้ฟันฉลามขึ้นบนรถลาก

“เห้อ ขั้นตอนเตรียมการเสร็จสมบูรณ์ พี่ปลิงทั้งหลายกระผมจะพาพี่ๆไปซิ่งเพื่อย้ายสถานที่ปาร์ตี้หน่อยนะครับ ระหว่างทางอาจจะมีการโคลงเคลงเล็กน้อย หวังว่าพี่ๆจะไม่ถือสากัน”มาร์ชพูดจบก็ดึงก้อนหินที่หนุนล้อออกแล้วเอาเชือกมัดตรงตัวรถลากแล้วออกแรงดึงรถลาก

“นี่ขนาดใช้รถลากยังหนักขนาดนี้ ถ้าฉันไม่ฉลาดแผนการนี้คงต้องพับเก็บอย่างแน่นอน”มาร์ชพูดขึ้นในขณะที่วิ่งลากรถลากไปตามทางที่มีรอยเท้าของอสูรหมานรกและหยดเลือด หลังจากลากมาได้เกือบ 10 นาที มาร์ชก็ต้องมาหยุดตรงทางแยกอีกครั้ง

“นี่รังอสูรหมานรกหรือเขาวงกตครับ แยกเยอะเหลือเกิน ขวาร้ายซ้ายดี ไปทางขวาเนี่ยแหละ เพราะพวกแกคือความชั่วร้ายของฉัน หึหึ”มาร์ชพูดแล้วก็หันหน้าไปทางขวาแล้วลากรถลากที่มีซากอสูรจระเข้ฟันฉลามโดยสารอยู่ไปด้วย ผ่านไปอีกเกือบ 10 นาที

“แฮ่กๆๆ ถึงซะที ดูเหมือนดวงพวกเราจะสมพงศ์กันนะไอ้หมาเวร”มาร์ชนั่งหอบหายใจเหงื่อท่วมที่ใต้ต้นไม้พูดขึ้น เมื่อมองเห็นถ้ำดินที่ไกลออกไป แต่ก็สามารถมองเห็นได้ ว่ามันเป็นถ้ำดินของอสูรหมานรกแน่นอนเพราะมีพวกมันอยู่ข้างใน ประมาณ 10 กว่าตัว

‘เราจะเข้าไปใกล้มากๆไม่ได้ พวกนี้ประสาทรับรู้กลิ่นของมันไวมากๆ แต่เราจะดำเนินแผนการขั้นต่อไปไม่ได้ถ้าไม่ไปตรงเนินนั่นแล้วส่งซากอสูรจระเข้ฟันฉลามไปให้พวกมัน แล้วที่อยู่ในถ้ำคือทั้งหมดของฝูงมันรึเปล่าเราก็ไม่รู้ ไม่มีเวลามาลังเลแล้วด้วย แต่จะใช้วิธีไหนดีล่ะ’มาร์ชคิดแล้วก็มองไปที่เนิน ก่อนจะแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า แล้วปรายตามองที่ยอดไม้ พอเห็นยอดไม้ไหวด้วยแรงลมมาร์ชก็เกิดไอเดียขึ้น มาร์ชรอจนยอดไม้ไหวหันออกจากถ้ำที่พวกอสูรหมาอยู่ เขาก็รีบลากรถลากด้วยความเร็ว เมื่อถึงเนินใกล้ๆกับถ้ำมาร์ชก็จัดทิศทางรถอย่างรวดเร็วจนมั่นใจว่ามันจะไหลลงเนินตรงไปที่ถ้ำ จากนั้นก็ออกแรงผลักรถลากให้ไหลลงไปตามเนินทันที มาร์ชไม่ได้ยืนดูผลงานของตัวเอง เพราะเขาเห็นว่ายอดไม้หยุดไหวแสดงว่าทิศทางลมกำลังจะเปลี่ยน มาร์ชรีบใส่เกียร์หมากลับออกมาอย่างรวดเร็ว

“หวังว่าเราจะอยู่ใต้ลมทำให้กลิ่นเราลดลงจนมันไม่ทันได้กลิ่นเรานะ”มาร์ชพูดแล้วก็แอบไปหลบหลังต้นไม้

‘ครืดดดด’เสียงรถลากหยุดไหลเพราะหมดแรงส่งหลังจากไหลลงเนินมา

‘แฮฮ่ ฟุดฟิด’พวกอสูรหมานรกทุกตัวพากันวิ่งออกมาจากถ้ำเพื่อล้อมแขกผู้มาเยือนเอาไว้ พวกมันส่งเสียงขู่ออกมา และเดินกันด้วยท่าทางระมัดระวัง ก่อนจะพากันเข้าไปดมซากอสูรจระเข้ฟันฉลามอยู่กันสักพักแล้ว หนึ่งในพวกมันก็กระโดดขึ้นไปเหยียบบนซาก แล้วใช้ปากกัดกระชากหนังตรงบริเวณแผลที่เป็นรูอย่างรุนแรง จนหนังของอสูรจระเข้ฟันฉลามหลุดออกเผยให้เห็นเนื้อสีแดงสด แล้วพวกที่เหลือก็เข้าไปรุมทึ้งซากอสูรจระเข้ฟันฉลามกันอย่างดุเดือด เหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของมาร์ชที่แอบดูอยู่ตลอดเวลา

‘เอ๋ง เอ๋ง เอ๋ง’การรุมทึ้งซากอสูรจระเข้ฟันฉลามดำเนินไปได้ไม่นานเท่าไร เสียงอสูรหมานรกก็ร้องดังระงมเหมือนกำลังได้รับความเจ็บปวดไปทั่วบริเวณ พวกมันวิ่งชุลมุนวุ่นวาย บ้างก็หันไปกัดตัวที่อยู่ใกล้ๆ บ้างก็นอนกลิ้งกระเสือกกระสนไปกับพื้น บางตัวถึงขั้นวิ่งเอาหัวไปชนกับผนังถ้ำก็มี และมีบางตัวพยายามวิ่งงับหางตัวเองด้วย ถ้าใครมาเห็นเข้าแล้วไม่รู้ว่าเกิดจากอะไรขึ้น คงเข้าใจว่าพวกอสูรหมานรกพวกนี้กำลังคลั่งอยู่แน่นอน

“เป็นไงครับพี่ปลิง ปาร์ตี้ใหม่นี่เด็ดสะระตี่ไหมครับ”มาร์ชพูดขึ้นหลังจากเห็นเหตุการณ์ความวุ่นวาย เขายังคงแอบมองดูอย่างใจจดใจจ่อ จนสถานการณ์เริ่มสงบลง มาร์ชจึงรีบวิ่งลงไปที่ลานกว้างหน้าถ้ำ ที่ตอนนี้มีร่างของพวกอสูรหมานรกนอนหายใจโรยราอยู่ ทั่วบริเวณลานกว้างมีคราบเลือดกระเด็นไปทั่ว เหมือนกับเพิ่งใช้เป็นสนามรบ มาร์ชหยิบดาบไม้ที่เขาทำออกมาจากกระเป๋ามิติ แล้วจัดการฟันลงไปที่ร่างพวกอสูรหมานรกที่นอนอยู่เพื่อปลิดชีพพวกมันอย่างรวดเร็ว

“จะว่าไปพวกที่อยู่ในถ้ำไม่มีไอ้สองตัวนั้นเลยนิ หรือว่าพวกมันจะออกไปล่าอาหารอยู่”มาร์ชพูดแล้วสะบัดดาบให้เลือดที่ติดอยู่กับดาบกระเด็นลงพื้นเป็นรอยยาว ก่อนจะเก็บดาบเข้ากระเป๋ามิติ พร้อมๆกับก้มเก็บศิลาอสูรและเหรียญลิดแดง ใส่เข้าไปในกระเป๋ามิติ มาร์ชมองจำนวนศิลาอสูรที่เพิ่มขึ้นทีละอันตามจำนวนที่เขาเก็บเข้าใส่ แต่เหรียญลิดแดงนั้นหายไปไม่ได้มีเมนูในกระเป๋ามิติ แต่กลายเป็นจำนวนลิดที่ระบบร้านค้าแทน

“ไม่ต้องออกแรงเลยก็ได้ฆ่าเผ่าอสูรระดับ 10 ได้ตั้ง 17ตัว ต้องขอบคุณพี่ปลิงทุกๆตัวเลย แต่พี่ๆกินกันจนอิ่มแล้ว ได้เวลาตอบแทนบุญคุณผมแล้วนะครับ”มาร์ชยิ้มเหี้ยมออกมา หลังจากเลื่อนหาของในระบบร้านค้าที่เขาต้องการ

“พี่ๆอาจจะต้องแดนซ์กันเล็กน้อยนะครับ”มาร์ชหยิบกระสอบใบหนึ่งออกมาจากระบบร้านค้า ระบบร้านได้ทำการหักลิดของเขา 500 ลิดทันที มาร์ชหยิบของที่อยู่ในกระสอบออกมากำไว้แล้วเดินตรงไปที่ซากอสูรหมานรก ก่อนจะเอาสิ่งที่กำไว้ไปวางกองบนซากอสูรหมานรกทุกตัว ไม่นานนักซากอสูรหมานรกก็ขยับอย่างรุนแรง แล้วก็มีอสูรปลิงควายสูบเลือดโผล่ออกมาตัวแล้วตัวเล่า พวกมันต่างพากันดิ้นทุรนทุรายบนพื้น เวลาผ่านไปเริ่มมีเลือดท่วมตัวออกมา

ข้อความ

ท่านได้กำจัดเผ่าอสูรปลิงควายสูบเลือด(ระดับ 15) ได้รับค่าประสบการณ์ในการเลื่อนระดับ

กล่องข้อความยังคงเด้งรายงานการกำจัดเผ่าอสูรปลิงควายสูบเลือดเรื่อยๆจนครบ 15 ข้อความ มาร์ชอ่านข้อความที่ 15 เสร็จก็เดินไปตามกองเลือดแต่ละจุดเพื่อหยิบศิลาอสูรและเหรียญลิดแดงจนครบ และดูเหมือนว่านอกจากของที่ดร็อปทั่วไป มาร์ชได้เห็นขวดแก้วรูปทรงเป็นสี่เหลี่ยมเหมือนลูกเต๋า แต่มีจุกไม้ปิดอยู่ด้วย ภายในขวดแก้วนั่นมีของเหลวสีแดงบรรจุอยู่ มาร์ชก้มลงเก็บมัน

ข้อความ

ท่านได้รับโพชั่นเพิ่มพลังชีวิต(ระดับต่ำ)

โพชั่นเพิ่มพลังชีวิตนี้ จะเพิ่มค่าพลังชีวิตให้กับผู้ที่ดื่มเข้าไป จำนวน 300 หน่วย

“พวกพี่นี่เป็นเผ่าอสูรที่มีคุณธรรมสูงส่งมากๆกระผมนับถือ ดูสิถือคติที่ว่าบุญคุณต้องทดแทนด้วย ให้ทั้งศิลาอสูร ให้ทั้งลิด และโพชั่นเพิ่มพลังชีวิตกับกระผมมาด้วย ผมจะใช้ลิดทุกลิดอย่างรู้คุณค่าผมสัญญาเลยครับ ว่าแต่พวกพี่ครับ ผมช่วยปรุงรสอาหารให้พี่ด้วยเกลืออร่อยขึ้นไหมครับ เห็นออกมาแดนซ์กันกระจายเลย”มาร์ชพูดขึ้นหลังจากที่อ่านข้อความอธิบาย แล้วก็ยัดกระสอบเกลือเข้ากระเป๋ามิติพร้อมๆกับขวดโพชั่นเพิ่มพลังชีวิตอีก 5 ขวดแล้วก็ปิดระบบกระเป๋ามิติ

“ผมเองก็ถือคติที่ว่ากษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ และผมก็ลั่นคำพูดออกไปแล้วด้วยว่าผมจะฆ่าไอ้หมาสองตัวนั้นใน 8 ชั่วโมงนี้ ในเมื่อมันสองตัวยังไม่ตาย คำพูดของผมมันจะกลายเป็นไม่ศักดิ์สิทธิ์ ผมต้องเอาพวกพี่เป็นตัวอย่างแล้วรีบไปจัดการไอ้หมาสองตัวนั้นดีกว่า”ดวงตามาร์ชทอประกายความน่ากลัวออกมาอย่างเห็นได้ชัดขณะที่กำลังพูด แล้วมาร์ชก็เดินฮัมเพลงเดินออกจากลานกว้างที่มีซากอสูรหมานรกและปลิงควายสูบเลือดนอนตายเกลื่อนอย่างสบายอารมณ์

“จะว่าไปฉันจะไปตามหาพวกมันที่ไหนละเนี่ย อ่อจริงด้วยตรงทางแยกนั่นไงเราลองไปอีกทางดูเผื่อมันใช้ทางนั้นไปหาอาหาร”มาร์ชหลังจากเดินมาได้สักพักก็เปิดหน้าต่างแสดงค่าสถานะของตัวเองขึ้น

สถานะ

ชื่อ มาร์ช ระดับ 6

ฉายา - อาชีพ -

พลังชีวิต 450 พลังเวทย์ 270

ความแข็งแกร่ง 20+8 ความทนทาน 15

ความคล่องแคล่ว 20+7 ความฉลาด 15

ความโชคดี 15

แต้มคงเหลือ 0

“ประมาณนี้ คงได้ล่ะมั้งนะ”มาร์ชยังคงตัดสินใจอัพค่าความแข็งแกร่งและความคล่องแคล่วต่อ มาร์ชเดินจนมาถึงทางแยกที่ตัดสินใจเลี้ยวขวาก่อนหน้านี้ มาร์ชตั้งใจจะไปสำรวจอีกเส้นทางอยู่แล้วก็ไม่ได้คิดอะไรมาก กัาวเท้าเดินตรงไปอย่างรวดเร็ว ระหว่างที่เดินตามหาอสูรหมานรกสองตัวเพื่อแก้แค้น มาร์ชก็ได้ทดสอบความแข็งแกร่งและความเร็วสูงสุดของตัวเองดู เนื่องจากมาร์ชเพิ่งเคยเห็นพลังของเกริสแค่จากกลุ่มของลุงเสือแค่กลุ่มเดียว เขาเลยเทียบความแข็งแกร่งของตัวเองกับลุงหมู และเทียบความไวกับลุงเสือ

“ทั้งความแข็งแกร่งและความไวยังเทียบกับลุงทั้งสองคนไม่ได้เลย แต่ว่าก็ห่างกันไม่มากแล้ว ถ้าฉันได้กลืนกินจินก็คงจะดี แต่ติดที่ต้องมาคิดว่าจะกลืนกินจินแบบไหนถึงจะดีที่สุดเนี่ยสิ”มาร์ชพูดขึ้น หลังจากได้ทดสอบพลังของตัวเองมาสักพัก มาร์ชใช้เวลาเดินมานานมากแล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าเส้นทางที่ใช้เดินจะทอดออกไปไกลไม่สิ้นสุดเสียที

“โอ้ยยยย นี่ทางมันจะยาวไปถึงไหนเนี่ย อย่าให้ฉันเจอแกสองตัวนะไอ้หมานรก จะคิดทั้งต้นทั้งดอกเลยคอยดู”มาร์ชยังคงกล่าวอาฆาตอสูรหมานรกสองตัวนั้นไม่หยุด

“อี๋!!กลิ่นอะไรเนี่ยโคตรเหม็นเลย”มาร์ชร้องเสียงหลงเพราะกลิ่นเหม็นเน่าที่ลอยมาตามลมพัดเข้าจมูกเขาอย่างจัง มาร์ชรีบมองหาที่มาของกลิ่นเหม็นเน่ารอบตัวเมื่อไม่เจอ มาร์ชก็ตัดสินใจเดินตามกลิ่นมาที่พัดมากับกระแสลม

“น่าจะเป็นทางนี้นี่แหละกลิ่นเหม็นเน่ามันแรงขึ้นทุกที”มาร์ชพูดวิเคราะห์ แล้วยังคงเดินหน้าไปเรื่อยๆ โดยเอามือปิดปากกับจมูกเอาไว้เพื่อลดกลิ่นเหม็นลง หลังจากเดินตามกลิ่นเหม็นมาได้ 5 นาที

“แม่เจ้าโว้ย นี่มันโคตรอภิมหาฝูงหมาถล่มโลกนี่หว่า”มาร์ชร้องอุทานออกมา หลังจากได้เห็นภาพที่อยู่ตรงหน้าเขา มันเป็นหุบเขาที่ที่สูงตระหง่าน จนบังแสงอาทิตย์ไม่ให้ส่องลงมาที่พื้นได้ และที่พื้นนั่นมีร่างของเผ่าอสูรหมานรกอาศัยอยู่ 50 กว่าตัว พวกมันกระจายกันอยู่จนทั่วหุบเขา ไม่ไกลออกไปที่ตีนเขามีเศษกระดูกมากมายกองรวมกันจนเป็นภูเขาลูกย่อมๆ และมันนั่นเองคือตัวที่ปล่อยกลิ่นเหม็นไปทั่วบริเวณ มาร์ชกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณ และเริ่มจดจำทุกๆอย่างเข้าไปในหัว

“มันสองตัวอยู่ฝูงนี้นี่เอง ในที่สุดฉันก็ตามหาพวกแกเจอจนได้ แต่จะบุกเข้าไปฆ่ามันสองตัวเพื่อแก้แค้นมีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะทำแบบนั้น ฉันดันเสียไพ่ตายอย่างพี่ปลิงไปแล้วด้วย ฉันควรจะทำยังไงดี”มาร์ชพูดขึ้นหลังจากมองสำรวจแล้วไปเจอกับศัตรูคู่แค้นของตัวเองเข้า มาร์ชตัดสินใจถอยกลับออกมาเพื่อคิดหาวิธี มาร์ชเดินคิดมาเรื่อยๆจนกลับออกมานอกอาณาเขตที่มีกลิ่นเหม็นกระจายอยู่แบบไม่รู้สึกตัว

“นี่ฉันเดินกลับออกมาไกลขนาดนี้แล้วหรอ แต่ฉันก็ยังหาวิธีดีดีไม่ได้เลย ถ้าจะเอาวิธีที่ปลอดภัยสำหรับตัวเองก็คงต้องทำกับดัก แต่ว่ามันติดปัญหาอยู่อย่างหนึ่งนี่สิ”มาร์ชพูดแล้วก็มองไปที่กล่องข้อความแจ้งเตือน มาร์ชบังเอิญเปิดมันขึ้นมาได้ ตอนเดินตามหาอสูรหมานรกสองตัวอยู่

ข้อความ

ระยะเวลาที่ยังเหลือในการอยู่ในดินแดนอสูรจากผลการใช้ไอเทมพิเศษ คือ 02:03:36 ชั่วโมง

หากสิ้นสุดเวลาดังกล่าวท่านจะถูกส่งตัวกลับจุดที่ท่านเปิดใช้งานไอเทมพิเศษทันที

“กว่าฉันจะทำกับดักเสร็จเพื่อเล่นงานพวกมันคงหมดเวลาก่อนแน่นอน คงเลี่ยงใช้วิธีที่เสี่ยงไม่ได้สินะ”มาร์ชพูดจบก็กระโดดเข้าไปในป่าข้างทาง แล้วเริ่มวิ่งไปตามต้นไม้ทีละต้น ก่อนจะลงมือทำอะไรบางอย่างกับต้นไม้ต้นแล้วต้นเล่าอย่างรวดเร็ว เวลายังคงนับถอยหลังไปเรื่อยๆ ในขณะที่มาร์ชยังคงลงมือทำอะไรบางอย่างอยู่ เขาวิ่งวนตามต้นไม้ไปทั่วป่าและไม่มีทีท่าจะหยุดวิ่งเลยด้วย

1 ชั่วโมงต่อมาร่างของมาร์ชก็โผล่ออกมาจากป่าด้วยสภาพค่อนข้างยับเยิน มีบาดแผลที่เป็นรอยขีดข่วนเล็กๆน้อยๆทั่วทั้งตัว ก่อนจะยืนหอบอยู่กลางทางที่เคยมายืนดูหุบเขาที่อยู่อาศัยของเผ่าอสูรหมานรกก่อนหน้านี้ ร่างของมาร์ชหลับตายืนนิ่งหายใจเข้าและออกยาวๆเหมือนกำลังทำสมาธิ เข้าพยักหน้าเบาๆ 2 ที แล้วก็เอานิ้วโป้งและนิ้วชี้จีบเข้าหากันเหมือนทำท่าโอเค ก่อนจะยัดเข้าไปในปาก

“วี้ดดดดดดวิ้ววว”เสียงนกหวีดเป่าปากของมาร์ชดังก้องไปทั่วทั้งหุบเขา เผ่าอสูรหมานรกทุกตัวต่างพากันกระดิกหูและยืนขึ้นมองหาทิศทางของเสียงที่ได้ยิน ทันทีที่มันหันมาเจอหามาร์ชมันก็พากันส่งเสียงขู่และเห่ากันจนเสียงดังระงมไปทั่ว ก่อนจะมีตัวหนึ่งส่งเสียงหอนออกมา แล้วที่เหลือก็พากันหอนรับ และเริ่มพุ่งตัวออกมาจากหุบเขาตรงไปที่มาร์ชยืนอยู่อย่างรวดเร็ว

“เข้ามาได้เลยไอ้หมาเวร”มาร์ชพูดแล้วยกมือขึ้นแบออกไป ก่อนจะกระดิกเข้าหาตัวเอง 2 ครั้งเป็นการท้าทายพวกมัน อสูรหมานรกเห็นดังนั้นพวกมันทุกตัวก็เร่งฝีเท้าพุ่งเข้าหามาร์ชไวขึ้น เมื่ออสูรหมานรกพุ่งมาจนถึงระยะที่ห่างจากเขา 200 เมตร มาร์ชก็กระโดดเข้าไปในป่าทันที พวกอสูรหมานรกเห็นดังนั้นก็รีบวิ่งตามเข้าป่าไปทันที

‘สวบ’ “1”เสียงดาบถูกแทงผ่านเนื้อของอสูรหมานรก ตามด้วยเสียงนับเลขเบาๆของมาร์ช ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ทันทีที่อสูรหมานรกตัวนั้นกำลังจะวิ่งผ่านต้นไม้ต้นหนึ่งด้วยความเร็ว ก็มีดาบเล่มหนึ่งพุ่งสวนออกมาเสียบเข้าที่คอของมันอย่างแม่นยำ ก่อนจะดึงออกอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ร่างของอสูรหมานรกล้มตึงที่ข้างต้นไม้นั่น ส่วนดาบและคนใช้ก็เคลื่อนร่างหายไปจากตรงนั้น พวกอสูรหมานรกที่วิ่งตามมาไม่ได้สนใจพวกของมันที่ล้มลงข้างต้นไม้เลย มันกระโดดข้ามซากศพของพวกมัน แล้ววิ่งตามหามาร์ชในป่าด้วยความหิวกระหายในการล่าเหยื่อตามสัญชาตญาณ

‘สวบ’ “2”ศพที่ 2 ของอสูรหมานรกนอนลงที่ข้างต้นไม้ห่างไปไม่ไกลจากตัวแรกนักภายในระยะเวลาไม่ถึง 10 วินาที พวกมันตัวหนึ่งที่วิ่งตามมารีบกระโดดแล้วตะปบใส่หลังต้นไม้หวังจะตบใส่เหยื่อของมันอย่างเกรี้ยวกราด แต่กรงเล็บของมันโดนแค่เพียงต้นไม้เท่านั้น ส่วนที่เหลือก็วิ่งหน้าตั้งตามหามาร์ชตามที่อื่นต่อ

‘สวบ’ “3” ‘สวบ’ “4” ‘สวบ’ “5” ‘สวบ.... เสียงแทงดาบเข้าตรงจุดตายของอสูรหมานรก และการนับเลขยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ