บทที่ 85: ฉันจะฟันจนกว่าแกจะปล่อย

บัดนี้นักรบผู้ทรงพลังเกือบทุกคนในป้อมปราการได้มารวมตัวที่นี่กันแล้ว

ประชาชนรู้แค่ว่ามีเพียงการสังหารไททันมหันตภัยตัวนี้ให้ได้เท่านั้นถึงจะทำให้ป้อมปราการในแนวป้องกันที่ 3 รอดพ้นจากภัยพิบัติไปได้สำเร็จ

“ฆ่าไททันตัวนั้นซะ! อย่าให้ป้อมปราการถูกทำลาย!”

“พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกช้างด้วย! ช่วยให้พวกเรารอดพ้นจากภัยพิบัติครั้งนี้ไปด้วยเถิด!”

“หนีเร็ว! ไม่มีหวังแล้ว นี่มันไททันมหันตภัยเชียวนะ เราไม่มีทางชนะหรอก!”

ท่ามกลางผู้คนมากมาย บางคนก็สวดมนต์ภาวนาขอให้รอด บางคนก็ส่งเสียงคร่ำครวญ บางคนก็ตะโกนเชียร์เหล่านักสู้ และบางคนก็พูดด้วยความสิ้นหวัง

ปัจจุบันไม่มีใครรู้ว่าป้อมปราการแห่งนี้จะมีชะตากรรมเช่นไร

“ทุกคนรีบเข้าประจำตำแหน่งและระวังตัวกันด้วย” โจวอวี้หลงเรียกเกราะสีดำให้มาครอบร่างกายของตนอย่างรวดเร็ว

โอกาสเดียวที่เขาจะชนะไททันมหันตภัยตัวนี้ได้ก็คือการร่วมมือกัน

มีเพียงการรวมพลังกันต่อสู้เท่านั้นถึงจะทำให้พวกเขามีความหวัง

ก่อนหน้านี้พวกเขาได้มีเวลาวางแผนการรบเอาไว้มากมาย เมื่อเผชิญกับสถานการณ์จริง ทุกอย่างจึงเป็นไปได้อย่างราบรื่น

“เอาล่ะ ไปกัน!” สิ้นเสียงโจวอวี้หลง ร่างของเขาก็เปลี่ยนเป็นเงาดำพุ่งเข้าใส่ไททันที่สูงกว่า 80 เมตร

จากนั้นหลินหยวน หลินชิง และหลี่ต้าหมานก็ตามอีกฝ่ายไปติด ๆ

แล้วการต่อสู้กับไททันมหันตภัยก็เริ่มต้นขึ้น!

“ฆ่ามัน!” โจวอวี้หลงสวมชุดเกราะสีดำถือดาบและทุ่มพลังทั้งหมดฟันเข้าใส่คู่ต่อสู้

“รำคาญโว้ย!” จอมมารทมิฬคำรามพร้อมใช้ฝ่ามือฟาดลงมาจากท้องฟ้า

เพียงแค่แรงกดดันมหาศาลที่มาจากฝ่ามือนั้นก็ทำให้โจวอวี้หลงกัดฟันหยุดการโจมตีแล้วรีบถอยหลังกลับไปอย่างรวดเร็ว

แต่การโจมตีของเขาก็ไม่ได้ไร้ประโยชน์เสียทีเดียว อย่างน้อยมันก็เปิดช่องให้คนอื่นได้มีโอกาสโจมตี

ขณะเดียวกัน หลินชิงยกมือเอาแขนไขว้กันในระดับอกก่อนจะมีแสงสีเขียวเข้มจาง ๆ แผ่ออกมาจากร่างกาย เธอจ้องตรงไปที่ไททันตัวเขื่องแล้วพูดขึ้นว่า “เถาวัลย์พันธะชั่วนิรันดร์!”

เธอเป็นผู้มีพลังพิเศษประเภทพฤกษาแรงก์ SS  ดังนั้นสกิลของเธอจึงเกี่ยวข้องกับพืช

สิ้นเสียงพูด ต้นกล้าที่คล้ายเถาวัลย์หลาย 10 ต้นก็งอกออกมาจากพื้นดิน มันเติบโตขึ้นพันรอบตัวศัตรูหนาแน่น

เพียงไม่กี่วินาที เถาวัลย์พวกนี้ก็เปรียบเสมือนมือมนุษย์นับพันผูกมัดไททันจอมมารทมิฬเอาไว้กับที่

และนี่ก็เป็นช่วงเวลาที่หลี่ต้าหมานรอคอย!

เขาพุ่งทะยานไปข้างหน้าพร้อมกับดวงตาที่แดงก่ำประดุจกระทิงดุ

“หมัดนี้… เป็นการแก้แค้นให้กับถังหย่วนซาน!!” หลี่ต้าหมานคำรามออกมาเสียงดัง

วินาทีถัดมา เส้นเลือดบนแขนขวาของเขาก็ปูดโปนทำให้กล้ามเนื้อที่ปกติมีเป็นมัด ๆ อยู่แล้วก็พองโตจนถึงขีดสุด

นี่คือพลังพิเศษของเขา พลังระเบิด!

หลังจากสะสมกำลังจนเต็มปรอท จากนั้นเขาก็จะสามารถระเบิดพลังออกมาได้มากกว่า 3-4 เท่าของพลังปกติ

ข้อเสียอย่างเดียวของพลังนี้คือ ในระหว่างสะสมพลังมันทั้งช้าทั้งเทอะทะเหมือนปืนใหญ่หนัก ๆ แถมคู่ต่อสู้ยังหลบหลีกได้ง่ายอีก พลังนี้จะไม่เหมาะกับการต่อสู้แบบตัวต่อตัว

แต่สำหรับไททันจอมมารทมิฬที่ถูกพันธนาการเอาไว้แบบนี้ หมัดของหลี่ต้าหมานไม่มีทางพลาดแน่!

เขาได้ระเบิดพลังทั้งหมดไปสะสมไว้ที่แขนข้างหนึ่งแล้วปล่อยหมัดที่ทรงพลังเข้าใส่หัวของอีกฝ่าย

ตูม!!

เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น

หน้าของจอมมารทมิฬถูกหมัดของหลี่ต้าหมานซัดเข้าไปเต็ม ๆ ถ้าเห็นเป็นภาพช้าจะเห็นว่าแก้มของเขาตรงบริเวณที่ถูกหมัดกระแทกเกิดหลุมลึก

พอไททันมหันตภัยหันกลับมาอีกครั้งก็จะเห็นเลือดไหลซึมออกจากมุมปากของเขา แล้วเขาก็แลบลิ้นออกมาเลียที่มุมปากของตัวเองก่อนจะพูดถากถางว่า “ถังหย่วนซานที่แกบอกเป็นใครกัน? โทษทีนะ ฉันฆ่าคนมาเยอะจนไม่มีปัญญาจำชื่อพวกมันหรอก”

คำพูดของอีกฝ่ายจี้จุดเจ็บของหลี่ต้าหมานจนเขาโกรธจัด

“แกมันสมควรตาย!” ชายเลือดร้อนจ้องศัตรูเขม็งด้วยดวงตาแดงก่ำ แล้วเส้นเลือดที่หน้าผากก็ปูดขึ้นมาจนเห็นได้ชัด

ในเวลาเดียวกัน โจวอวี้หลงก็เริ่มสังหรณ์ใจไม่ดี เขาจึงร้องเตือนเพื่อนร่วมทีมว่า “หลี่ต้าหมาน นี่เป็นกับดัก อย่าไปฟังมัน!”

น่าเสียดายเพราะกว่าที่เขาจะทันได้พูดจบ มันก็สายเกินไปเสียแล้ว หลี่ต้าหมานได้พุ่งเข้าใส่คู่ต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง

“ไอ้โง่เอ๊ย แค่นี้ก็ควบคุมตัวเองไม่ได้…” ประกายเย็นชาฉายผ่านดวงตาของจอมมารทมิฬ

วินาทีถัดมา เขาสะบัดตัวจนหลุดพ้นจากพันธนาการผูกมัดของเถาวัลย์ แล้วก้าวขาข้างหนึ่งออกไปก่อนจะเอื้อมมือคว้าร่างของหลี่ต้าหมานเอาไว้

เมื่อจับศัตรูได้แล้วเขาก็เงยหน้าระเบิดเสียงหัวเราะ “วะฮ่า ๆๆๆ! แกคิดว่าเถาวัลย์แค่นั้นจะรั้งตัวฉันได้ตลอดไปหรือไง?”

“อั่ก!” หลังจากเถาวัลย์ถูกทำลาย หลินชิงที่ถูกพลังสะท้อนกลับอย่างรุนแรงก็เลือดออกมา

ในเวลาเดียวกัน ถึงหลี่ต้าหมานจะถูกฝ่ายตรงข้ามจับตัวเอาไว้ แต่เขาก็ยังไม่ลดละความพยายามขณะดิ้นรนสุดแรงเกิด เขาถึงขั้นกัดมือของอีกฝ่ายด้วยซ้ำ 

ถึงกระนั้นทุกอย่างที่เขาทำก็ไร้ผล พลังของไททันจอมมารทมิฬเหนือกว่าเขามาก เมื่อสถานการณ์มาถึงขั้นนี้ สิ่งที่เขาทำได้ก็คือรอคอยความตายที่กำลังใกล้เข้ามา

“ฆ่าฉันเซ่! แน่จริงแกก็ฆ่าฉันเลย!” แม้ชีวิตของหลี่ต้าหมานจะอยู่ในกำมือของศัตรู แต่เขาก็ไม่ได้คิดที่จะยอมจำนน เขายังคงตะโกนอย่างบ้าคลั่งด้วยแววตาที่ไม่มีความกลัวตายเลยแม้แต่น้อย

“สำหรับฉัน ความตาย… มันเป็นเรื่องง่ายดาย” จอมมารทมิฬแสยะยิ้มเยาะ ในขณะที่มือขวาออกแรงบีบร่างมนุษย์ตัวจ้อยอย่างต่อเนื่อง บ่งบอกว่าเขาตั้งใจจะบดขยี้ร่างของอีกฝ่ายให้เละคามือ

หลี่ต้าหมานที่ถูกแรงบีบอัดมหาศาลนี้ก็รู้สึกเหมือนกับว่าอวัยวะภายในแทบจะระเบิด

“แย่แล้ว!” ดวงตาของโจวอวี้หลงฉายแววเย็นชา แล้วเขาก็พุ่งเข้าใส่ไททันจอมมารทมิฬโดยไม่ลังเล

ไม่ว่าอย่างไรเขาจะต้องช่วยเพื่อนของเขาออกมาให้ได้!

“มดปลวกอย่างพวกแกคิดจะมาขวางทางฉันงั้นเหรอ?” ไททันจอมมารทมิฬเหยียดยิ้ม พร้อมกันนั้นลวดลายอักขระบนร่างกายของเขาก็มีแสงสีดำส่องออกมาอีกครั้ง

ในไม่ช้าลูกแก้วพลังงานดำมืด 10 กว่าลูกก็พุ่งตรงเข้าหาโจวอวี้หลง

ตูม! ตูม! ตูม!

ขณะนั้นชายในชุดเกราะสีดำกัดฟันใช้ดาบฟาดฟันลูกแก้วปีศาจ 6 ลูก แต่นั่นก็เป็นขีดสุดความสามารถของเขาแล้ว

ลูกแก้วปีศาจที่เหลืออีก 4 ลูกพุ่งเข้ากระแทกตัวเขาให้จมลึกลงไปในหลุม

หากไม่ใช่เพราะพลังป้องกันของชุดเกราะสีดำที่เขาที่รักสร้างขึ้นจากพลังพิเศษ การถูกโจมตีเพียงครั้งเดียวมันก็ทำให้เขาสิ้นชีพได้ง่าย ๆ

“คราวนี้ไม่มีใครช่วยแกได้แล้ว” จอมมารทมิฬหันกลับมายิ้มชั่วร้ายให้กับหลี่ต้าหมาน

ในตอนนั้นเขาไม่ทันสังเกตเห็นว่าในมุมหนึ่ง ออร่าของเด็กหนุ่มผมดำกำลังปะทุขึ้นอย่างต่อเนื่อง 

“เปิดใช้งานฉงถงระดับสูง!”

“ลมหายใจสายฟ้า!”

ถัดมา หลินหยวนสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะยัดยาเพิ่มพลังปราณระดับสูงเข้าปาก 1 กำมือ “เอื๊อก!” 

วินาทีต่อมา พลังปราณรอบตัวเขาก็พลุ่งพล่านแตกซ่านออกมาไม่หยุด

ระเบิดโลหิต!

ก่อนที่จอมมารทมิฬจะทันได้ตั้งตัว หลินหยวนก็เปลี่ยนเป็นสายฟ้าหายไปจากจุดที่เคยยืนอยู่ ซึ่งความเร็วที่เขาแสดงออกมานั้นทำให้ทุกคนต้องตกตะลึง

“ตายซะ!” สีหน้าของไททันมหันตภัยเปลี่ยนเป็นเหี้ยมเกรียม ในขณะที่เขาออกแรงบดขยี้ร่างของหลี่ต้าหมาน

ฟึ่บ!

ในเวลาเดียวกันนั้น หลินหยวนก็มาปรากฏตัวต่อหน้าอีกฝ่ายพร้อมกับใช้ดวงตาสีแดงทองจ้องมองไททันตรงหน้าด้วยความโกรธ

สกิลพิเศษ: เหมันต์พันลี้  

แกร๊ก… แกร๊ก… แกร๊ก…

ชั้นน้ำแข็งบาง ๆ ค่อย ๆ ลามไปคลุมแขนขวาของไททันจอมมารทมิฬ ไม่นานก็เปลี่ยนมันเป็นก้อนน้ำแข็งสีฟ้า

พลันสายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่หลินหยวน เพราะไม่มีใครคาดคิดว่าชายคนนี้จะก้าวออกมาในช่วงเวลาวิกฤต

เด็กหนุ่มเองก็จับจ้องไปที่ไททันร่างใหญ่โตด้วยสายตาเคียดแค้นและเอ่ยกับอีกฝ่ายเสียงต่ำว่า “ปล่อยเขาซะ!”

จอมมารทมิฬขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย ก่อนจะเอียงคอกล่าวเยาะเย้ยว่า “แกคิดว่าแกเป็นใครถึงกล้ามาสั่งฉัน!”

“ถ้าฉันไม่ปล่อยล่ะ แกจะทำยังไง?” 

ทันทีที่เขาพูดจบ ดาบปราบมังกรในมือหลินหยวนก็มีสายฟ้าระเบิดออกมา

“งั้นฉันก็จะฟันจนกว่าแกจะปล่อย!” เด็กหนุ่มกำด้ามดาบแน่นในขณะที่ฟันออกไปเต็มแรง

อสนีพิฆาต!

ในตอนที่หลินหยวนฟันออกไป ดวงตาของจอมมารทมิฬก็ฉายแววตกตะลึง เขาไม่คาดคิดเลยว่าเด็กหนุ่มผมดำตรงหน้าจะปล่อยพลังที่น่ากลัวแบบนี้ออกมา

 ทั้งสถานะระเบิดโลหิต ลมหายใจสายฟ้า และร่างจอมมาร… การระเบิดของ 3 พลังนี้ย่อมทำให้การโจมตีของหลินหยวนรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม

อย่างไรก็ตาม ไททันจอมมารทมิฬก็ยังไม่แสดงท่าทียอมแพ้ เพราะการที่เขาถูกมนุษย์ที่มีพลังพิเศษแรงก์ SS ข่มขู่นั้นมันน่าขำขันเสียมากกว่า

 ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยพลังของตัวเองในร่างไททัน เขาคิดว่าตนทนรับการโจมตีของฝ่ายตรงข้ามได้แน่

ฉัวะ!

แขนขวาไททันจอมมารทมิฬที่ถูกแช่แข็งนั้นเปราะบางยิ่งกว่ายามปกติ

การโจมตีของหลินหยวนจึงทิ้งรอยแผลลึกจนเห็นกระดูกเอาไว้บนแขนของเขา พร้อมกับเลือดสีแดงสดที่พุ่งออกมาราวกับน้ำพุ

“ตายซะ!” จอมมารทมิฬคำรามลั่นด้วยความโมโห ต่อมา น้ำแข็งที่ควบแน่นอยู่บนแขนของเขาก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

ในระหว่างที่แผดเสียงร้องเขาก็ได้ปล่อยหมัดเข้าใส่อีกฝ่าย

ถึงการโจมตีนี้จะดูน่าหวาดหวั่น แต่สีหน้าหลินหยวนก็ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

ทันใดนั้นเด็กหนุ่มก็เงยหน้าขึ้น และทุกคนจะเห็นได้ว่าดวงตาของเขามีเปลวเพลิงสีแดงทองลุกโชนอยู่ “เพลิงจักรพรรดิชาดหิรัณย์ จงแผดเผา!!”