บทที่ 672: วางกับดัก (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 27 มิ.ย. 69)

หลิวกวงหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะกล่าวว่า “องค์หญิง อย่าได้โทษกระหม่อมเลย กระหม่อมจำเป็นต้องเก็บพวกมันเอาไว้ในที่ที่คาดไม่ถึงที่สุด ไม่เช่นนั้นคงถูกคนพวกนั้นค้นเจอไปแล้ว ส่วนของที่อยู่ในมือของท่านปู่นั้นอยู่ที่อื่น กระหม่อมเกรงว่าเราต้องใช้เวลาสักหน่อย”

“ไม่เป็นไร!” มู่ไป๋ไป่พยักหน้าแล้วพูดว่า “ข้าจะสั่งให้คนช่วยเจ้าไปเอาของ หลังจากนี้ทุกคนก็ขึ้นอยู่กับท่านแล้ว”