บทที่ 328 วุ่นวายไปทั่วทั้งเมืองเซนต์กอลล์

“นายคิดว่าแบล็คบลัดจะปฏิบัติตัวกับลูกน้องด้วยความจริงใจเหมือนกับพวกเราหรือยังไง? นอกเหนือจากลูกน้อง 100 กว่าคนที่มันรู้จักในโลกแห่งความเป็นจริงแล้ว มันก็ไม่ได้สนใจจะพาลูกน้องคนอื่น ๆ ไปเก็บเลเวลหรอกนะ” ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“นายกำลังจะบอกว่าพวกมันไม่ได้ใช้กองกำลังหลักพาสมาชิกกิลด์ไปเก็บเลเวลเหมือนกับพวกเรางั้นเหรอ?” ถูเฟิงถาม

“มันไม่ใช่แค่เดธโซลหรอกนะที่เป็นแบบนี้ เพราะทั้งเพอร์เพิลโกลด์เดสตินี่, โอเวอร์ลอร์ดหรือบลัดเติสตี้ก็เป็นเหมือนกัน ความจริงทั่วทั้งเกมก็มีเพียงแค่กิลด์ของเราเท่านั้นแหละที่ใช้สมาชิกหลักพาสมาชิกกิลด์ไปเก็บเลเวล” ลู่หยางตอบ

“พวกเราแตกต่างจากคนอื่นขนาดนั้นเลยเหรอ?” ถูเฟิงถามอย่างสับสน

“อย่าลืมนะว่าพวกเราเป็นกิลด์ที่ถูกกดขี่จนเกือบจะแตกสลายลงไปแล้ว ทุกคนที่ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ย่อมรู้จักถนอมน้ำใจพวกพ้องของตัวเองเอาไว้ และพวกเขาก็รู้ดีว่าสิ่งที่พวกเขาเป็นในวันนี้มันไม่ใช่สิ่งที่จะได้รับมาอย่างง่าย ๆ” ลู่หยางกล่าว

ถึงแม้เขาจะใช้คะแนนกิลด์เพื่อชักจูงให้สมาชิกหลักนำสมาชิกกิลด์ไปเก็บเลเวล แต่ความจริงคะแนนกิลด์แค่เล็กน้อยเหล่านั้นไม่มากพอที่จะหลอกล่อให้สมาชิกหลักเสียเวลานำสมาชิกกิลด์ไปเก็บเลเวลแน่นอน ดังนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นคือสมาชิกหลักนำสมาชิกกิลด์ไปเก็บเลเวลด้วยกันด้วยความเต็มใจ เพราะถ้าหากพวกเขาแยกตัวออกไปเก็บเลเวลด้วยตัวเองจริง ๆ สิ่งที่พวกเขานำมาขายให้กับกิลด์ มันก็สามารถที่จะแลกเป็นคะแนนกิลด์ได้เยอะกว่าการพาสมาชิกรุ่นใหม่ ๆ ไปเก็บเลเวล

ถูเฟิงพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า

“ดูท่ากองกำลังหลักของอีก 3 กิลด์ใหญ่ที่เหลือก็คงจะไม่ได้แข็งแกร่งกว่าเดธโซลมากนัก คราวนี้พวกเราคงจะชนะพวกเขาได้ไม่ยากแล้วสินะ”

“ฉันไม่เคยทำสงครามที่ไม่มั่นใจว่าจะชนะหรอกนะ ครั้งนี้พวกเราต้องชนะอย่างแน่นอน ตอนนี้ก็แค่รอคนของบลัดเติสตี้มาเท่านั้น” ลู่หยางกล่าว

—

เมืองเซนต์กอลล์

หลังจากฟื้นคืนชีพ แบล็คบลัดก็รีบติดต่อไปหาบลัดไทแรนท์อย่างร้อนรน

ขณะเดียวกันบลัดไทแรนท์ก็กำลังยุ่งอยู่กับการต่อสู้กับบอสตัวสุดท้าย ซึ่งหลังจากที่เขากดปฏิเสธสายไป 3 ครั้ง เขาก็กดรับสายด้วยความหงุดหงิดหลังจากที่ทีมจบลงด้วยความพ่ายแพ้

“มีอะไร?” บลัดไทแรนท์ถามด้วยความไม่พอใจ

“ป้อมปราการของฉันกำลังจะถูกแย่งไปแล้ว” แบล็คบลัดตอบกลับไปอย่างไม่พอใจด้วยเช่นกัน

“เกิดอะไรขึ้น?!” บลัดไทแรนท์ถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

แบล็คบลัดรีบเล่าเรื่องที่ลู่หยางใช้บอสเลเวล 50 มาเป็นเหยื่อล่อ ก่อนที่จะนำกองกำลัง 80,000 คนเข้ามาจัดการกับกองกำลังของเขาภายในหุบเขาฟีนิกซ์

“เรื่องนี้เร่งด่วนมาก! ตอนนี้ทางฝั่งฉันมีคนอยู่เฝ้าป้อมแค่ 60,000 คนและคนพวกนั้นก็ไม่ได้มีอุปกรณ์ที่ดีมากมายอะไร หากลู่หยางนำกองทัพใหญ่ไปบุกโจมตี ฉันจะต้องสูญเสียป้อมปราการไปแน่ ๆ คุณรีบส่งกองกำลังมาช่วยเร็วเข้า ไม่อย่างนั้นส่วนแบ่ง 30% ที่คุณควรจะได้รับมันก็จะหายไปด้วย” แบล็คบลัดอธิบายอย่างร้อนรน

“ลู่หยางมีกองทัพผู้เล่นเลเวล 20 กว่า 100,000 คนแล้วยังมีกองกำลังผู้เล่นที่สวมอุปกรณ์ระดับทองอีก 10,000 คนเลยงั้นเหรอ?” บลัดไทแรนท์ถาม

“ฉันก็ไม่สามารถยืนยันข้อมูลได้เหมือนกัน ตอนนี้ทุกอย่างมันประเดประดังเข้ามาจนสับสนกันไปหมดแล้ว ที่แน่ ๆ คือเมื่อกี้พวกมันใช้สกิลใหญ่กับกองกำลังของฉันไปทั้งหมด ฉันรับรองว่าถ้าหากคุณนำกองกำลังเสริมมาช่วย 50,000 คน พวกเราจะสามารถพลิกสถานการณ์ได้อย่างแน่นอน” แบล็คบลัดกล่าว

“แล้วฉงป้ากับฉือมู่ล่ะจะทำยังไง?” บลัดไทแรนท์ถาม

“เชื่อฉันเถอะว่าพวกเขาไม่ยอมให้ลู่หยางเติบโตโดยไม่มีการควบคุมหรอก ถ้าพวกเราสองคนพ่ายแพ้ทั้งฉงป้าและฉือมู่ก็จะรู้สึกไม่ปลอดภัย เชื่อเถอะว่าพวกเขาไม่มีทางยอมให้ลู่หยางมาทำลายพวกเราแน่นอน” แบล็คบลัดกล่าวอย่างร้อนรน

บลัดไทแรนท์นิ่งเงียบไปชั่วขณะ ก่อนที่จะหันไปถามความเห็นจากเซาธ์โคสท์และดีม่อนบลัดที่อยู่ใกล้ ๆ

“หัวหน้า พวกเราควรช่วยแบล็คบลัดนะครับ เพราะถ้าหากพวกเขาเป็นอะไรไปเป้าหมายต่อไปของลู่หยางย่อมเป็นพวกเรา” ดีม่อนบลัดกล่าว

“เราให้ความช่วยเหลือพวกเขาได้แต่เราก็ไม่ควรจะทุ่มสุดตัว ตอนนี้ฉือมู่กับฉงป้ายังไม่แสดงท่าทีออกมาอย่างชัดเจน หากเราส่งกองกำลังออกไปอย่างไม่ระมัดระวัง บางทีพวกเราอาจจะถูกตลบหลังได้ ดังนั้นบริเวณป้อมปราการสมควรจะมีคนเฝ้าอยู่ไม่น้อยกว่า 100,000 คน” เซาธ์โคสท์กล่าว

บลัดไทแรนท์พยักหน้ารับพร้อมกับพูดขึ้นมาว่า

“ป้อมปราการถือว่าเป็นทรัพยากรที่สำคัญสำหรับพวกเรามากจริง ๆ การมีป้อมปราการในครอบครองก็ไม่ต่างไปจากการมีเหมืองทองที่ไม่มีวันหมดสิ้น เอาเป็นว่าเซาธ์โคสท์กับฉู่หานเฝ้าอยู่ที่นี่ ส่วนเครสเซินมูน, สโนวี่รีเวอร์และเวสท์วินด์นำทัพคนละ 10,000 คนตามฉันมา ฉันจะนำทัพ 20,000 คนแล้วให้ไปรวมตัวกันทางทิศตะวันตกของเมืองเซนต์กอลล์”

“ครับ/ค่ะ” พวกเครสเซินมูนต่างก็พยักหน้ารับพร้อมกัน

หลังจากได้ข้อสรุป บลัดไทแรนท์ก็ติดต่อไปหาแบล็คบลัดอีกครั้งหนึ่งว่า

“ตอนนี้ฉันกำลังนำกองกำลังไปช่วย 50,000 คน ภายในกองกำลังนี้มีผู้เล่นระดับสูงที่สวมชุดอุปกรณ์ระดับทองเลเวล 30 อยู่ 3,000 คนและหน่วยพิเศษทุกคนก็อยู่ในนี้ด้วย

แบล็คบลัดกำลังร้อนใจเพราะกลัวว่าลู่หยางจะบุกเข้ามาภายในป้อมปราการของเขา แต่หลังจากที่เขาได้รับข่าวจากบลัดไทแรนท์ มันก็ทำให้เขาโล่งอกในที่สุด

“เยี่ยมไปเลย! ตอนนี้ทางฝั่งฉันก็รวมกำลังได้ 60,000 คนแล้ว กองกำลังที่รอดชีวิตในหุบเขาฟีนิกซ์ก็ยังมีอีกประมาณ 30,000 คน พวกลู่หยางคงจะต้องใช้เวลาสักพักก่อนจะฆ่าคนของฉันจนหมด ตอนนี้พวกเราก็รีบนำกำลังเดินทางไปปกป้องป้อมปราการกันก่อนเถอะ”

หากรวมกองกำลังทั้ง 2 ฝ่ายเข้าด้วยกัน ตอนนี้พวกเขาก็มีกองกำลังถึง 110,000 คน หากมันได้รวมกองกำลังผู้เล่นชุดทองของเขา 1,800 คนกับกองกำลังผู้เล่นชุดทองของบลัดไทแรนท์ 3,000 คน เขาก็ไม่เชื่อว่ากองกำลังนี้จะสู้กับกองกำลังของลู่หยางไม่ได้

—

จัตุรัสเมืองเซนต์กอลล์

แสงสว่างหลายหมื่นสายปรากฏขึ้นพร้อม ๆ กัน ก่อนที่กองกำลังทั้ง 50,000 คนของบลัดไทแรนท์จะรีบวิ่งไปยังประตูทางทิศตะวันตกของเมือง

“มันจะมีสงครามใหญ่อีกแล้วงั้นเหรอ?”

“ฉันได้ยินมาว่าบลัดบราเธอร์กำลังจะไปชิงป้อมของเดธโซล พวกเดธโซลก็เลยไปขอความช่วยเหลือจากบลัดเติสตี้”

“แล้วทำไมฉันถึงไม่เห็นกองกำลังของเพอร์เพิลโกลด์เดสตินี่กับโอเวอร์ลอร์ดเลย?”

“ดูเหมือนคราวนี้บลัดบราเธอร์จะลงมือคนเดียวนะ ทั้งสองกิลด์นั้นไม่ได้เข้าร่วมในสงครามด้วย”

“บลัดบราเธอร์บ้าไปแล้วหรือไงถึงคิดจะสู้กับสองกิลด์ใหญ่ด้วยตัวคนเดียว?!”

…

ในระหว่างที่ผู้เล่นทั่วทั้งเมืองเซนต์กอลล์กำลังพูดคุยกันด้วยความตื่นเต้น ฉือมู่กับฉงป้าก็กำลังนั่งฟังรายงานอยู่ในห้องส่วนตัวชั้นที่ 2 ของหอเฟิ่งเซียน

“ดูเหมือนลู่หยางตั้งใจจะแย่งชิงป้อมของแบล็คบลัดจริง ๆ สินะ” ฉือมู่กล่าว

“เขาคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน มันจำเป็นจะต้องใช้กองกำลังใหญ่แค่ไหนถึงจะไปแย่งชิงป้อมของเดธโซลด้วยตัวคนเดียวได้” ฉงป้ากล่าวพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ

“บางทีพวกเราอาจจะประเมินลู่หยางต่ำเกินไปก็ได้ คิดดูสิว่าในตอนนี้แม้แต่บลัดเติสตี้ก็ถูกลากเข้าไปในสงครามแล้ว ซึ่งมันก็หมายความว่าเดธโซลเพียงกิลด์เดียวไม่สามารถต้านทานกองกำลังของลู่หยางได้อีกต่อไป” ฉือมู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ถึงเขาจะเอาชนะเดธโซลได้แล้วยังไง? หลังจากบลัดไทแรนท์ส่งกองกำลังไปช่วย ท้ายที่สุดเขาก็ไม่สามารถแย่งชิงป้อมปราการมาได้อยู่ดี” ฉงป้ากล่าว

“เขาคนเดียวอาจจะแพ้แน่นอน แต่ถ้าหากพวกเราสองคนไปช่วยตอนนั้นเขาก็ไม่น่าจะพ่ายแพ้แน่ ๆ ใช่ไหม?” ฉือมู่กล่าวพร้อมกับเผยรอยยิ้มขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์

“นี่คุณคิดจะเข้าร่วมสงครามด้วยงั้นเหรอ?” ฉงป้ากล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ถึงยังไงพวกเราก็เป็นพันธมิตรกันอยู่แล้ว และเรายังสามารถใช้โอกาสนี้ขอส่วนแบ่งจากป้อมปราการนั้นมาได้ด้วย ฉันได้ยินว่าบลัดไทแรนท์ก็ขอส่วนแบ่งจากป้อมของแบล็คบลัดมา 30% เหมือนกัน พวกเรามาขอส่วนแบ่งจากป้อมของลู่หยางคนละ 20% กันดีไหม?” ฉือมู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“คุณนี่มันเป็นตาแก่เจ้าเล่ห์จริง ๆ ดีล่ะเดี๋ยวผมจะเป็นคนติดต่อไปหาลู่หยางเอง” ฉงป้ากล่าวพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ

—

หุบเขาฟีนิกซ์

ตอนนี้กองกำลังที่เหลือรอดของเดธโซลเหลือแค่ประมาณ 20,000 คนเท่านั้น ซึ่งมันก็คาดการณ์ว่าอีกประมาณ 20 นาทีกองกำลังเหล่านี้ก็คงจะถูกจัดการจนหมด

ในระหว่างที่ลู่หยางกำลังสอนเซาธ์วินด์ย่อคาถา จู่ ๆ เขาก็ได้รับคำเชิญจากฉงป้าให้เข้าพื้นที่พิเศษ

“ในที่สุดพวกตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ก็ติดต่อฉันมาแล้วสินะ” ลู่หยางกล่าว

“พวกเขามาตอนนี้ต้องมีเจตนาไม่ดีแน่ ๆ” ถูเฟิงพูดอย่างโกรธเคือง

“ไหนมาดูซิว่าสองคนนั้นจะเอาเรื่องอะไรมาพูดกับฉัน” ลู่หยางกล่าว ก่อนที่เขาจะหายตัวไปปรากฏตัวในพื้นที่พิเศษที่ฉือมู่กับฉงป้านั่งรอเขาอยู่ก่อนแล้ว

พันธมิตรจะแตกไหมเนี่ย!