บทที่ 246 ความประหลาดใจจากมู่ยี่

ร้านขายยาเพลิงโลหิต

ปัจจุบันห้องประชุมบนชั้น 5 ได้เต็มไปด้วยนักปรุงยาระดับสูงอยู่มากกว่า 10 คน

“หัวหน้า ตอนนี้ยอดขายยาของพวกเราลดลงจากเดิมไปกว่า 40% บางคนเริ่มจะทนกันไม่ไหวแล้วนะครับ” นักปรุงยาระดับสูงคนหนึ่งพูดกับจินปู้ฮวน

เหตุการณ์นี้ทำให้จินปู้ฮวนกลุ้มใจเป็นอย่างมาก เพราะหลังจากที่กิลด์ต่าง ๆ ได้รับสูตรน้ำยาขั้นต้นมาจากการทำภารกิจเพิ่มชื่อเสียงกับตัวเมือง มันก็ทำให้น้ำยาขั้นต้นถูกผลิตออกมาวางจำหน่ายเป็นจำนวนมาก

โดยเฉพาะร้านขายยาสตอร์มที่เหมือนกับว่ามีกลุ่มทุนใหญ่กำลังให้การสนับสนุนอยู่ พวกเขาจึงกวาดต้อนนักปรุงยาระดับสูงไปจากร้านขายยาใหญ่ ๆ และมันก็มีแนวโน้มที่ร้านสตอร์มจะขึ้นมาแทนที่ร้านเพลิงโลหิตในอนาคต

“ร้านขายยาของเราก็น่าจะมีกำไรสะสมมากพอสมควร ทำไมพวกเราไม่ลองทุ่มทุนซื้อสูตรน้ำยาดี ๆ เข้ามาภายในร้านบ้าง?”

“นั่นสิ ผมได้ยินมาว่าตอนนี้ในตลาดมีสูตรน้ำยาดี ๆ อยู่ตั้งหลายตัว ทั้งสูตรน้ำยาที่ช่วยเพิ่มพลังโจมตีได้ 30 หน่วยและสูตรน้ำยาที่ช่วยเพิ่มค่าสถานะต่าง ๆ ไม่ว่ายังไงผมก็มองว่าสูตรน้ำยาเหล่านั้นเป็นสิ่งที่คุ้มค่ากับการลงทุน”

จินปู้ฮวนทำได้เพียงแต่เผยรอยยิ้มออกมาอย่างขมขื่น เพราะเงินทั้งหมดถูกส่งไปให้ลู่หยางเพื่อสนับสนุนการทำสงครามและจ่ายเงินเดือนให้ลูกน้องจนเกือบหมดแล้ว

ในระหว่างที่จินปู้ฮวนกำลังกลุ้มใจอยู่นั่นเอง ลู่หยางก็ได้ส่งข้อความเข้ามาถามว่า

“ช่วงนี้สถานการณ์ที่ร้านขายยาเป็นยังไงบ้าง?”

จินปู้ฮวนอยากจะบอกความจริงแต่เขาก็ทำได้เพียงแต่กัดฟันตอบกลับไปอย่างโกหก

“ไม่มีปัญหาอะไรครับ ทุกอย่างยังปกติดี”

ท้ายที่สุดลู่หยางก็เพิ่งทำสงครามกับบลัดเติสตี้มาเพียงแค่ไม่นาน เขาจึงไม่อยากจะสร้างปัญหาให้กับลู่หยางเพิ่ม

“ใช่เหรอ? ทำไมฉันถึงได้ยินมาว่าตอนนี้ร้านสตอร์มกำลังบีบร้านขายยาของเราอย่างหนัก” ลู่หยางถาม

“อาจารย์คุณรู้เรื่องแล้วเหรอ? ผมกำลังกลุ้มใจเรื่องนี้อยู่เลย เพราะนักปรุงยาระดับกลางของร้านเราหลายคนก็ถูกคนพวกนั้นดึงตัวกันไปแล้ว” จินปู้ฮวนตอบด้วยสีหน้าอันขมขื่น

“เลิกปวดหัวได้แล้ว ลองดูนี่สิ” ลู่หยางทำการแชร์สูตรน้ำยาเพิ่มพลังโจมตีขั้นกลางเข้าไปในช่องแชท

เมื่อจินปู้ฮวนได้เห็นว่าสูตรน้ำยานี้คือสูตรน้ำยาที่ช่วยเพิ่มพลังโจมตีได้ถึง 50 หน่วย เขาก็ลุกยืนขึ้นด้วยความตื่นเต้นจนทำให้นักปรุงยาที่อยู่รอบข้างสะดุ้งขึ้นมาด้วยความตกใจ

“เป็นอะไรไปครับ?” หัวหน้านักปรุงยาคนหนึ่งถาม

จินปู้ฮวนเลือกที่จะไม่สนใจ ก่อนจะรีบพิมพ์ข้อความไปถามลู่หยาง

“อาจารย์สามารถหาสูตรพวกนี้ได้เยอะไหมครับ?”

ลู่หยางทำการแชร์สูตรน้ำยาเข้ามาภายในช่องแชททีละอัน ก่อนจะตอบกลับไปว่า

“นายอยากได้เท่าไหร่ ฉันก็หาให้นายได้เท่านั้น”

“อาจารย์ นี่มันของช่วยชีวิตพวกเราเลยนะ! ตราบใดก็ตามที่เรามีสูตรน้ำยาพวกนี้อยู่เราก็จะเป็นฝ่ายโยนความกดดันไปให้กับร้านสตอร์มอย่างหนัก” จินปู้ฮวนตอบพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ

“สรุปนายต้องการเท่าไหร่?” ลู่หยางถาม

“ขออย่างละ 100 สูตรก็แล้วกันครับ” จินปู้ฮวนตอบ

“สูตรน้ำยาอื่นฉันเอาไปให้ได้หมด แต่สูตรน้ำยาต้านทานธาตุไฟฉันคงเอาไปให้นายไม่ได้ เพราะในกิลด์ฉันมีนักเวทธาตุไฟอยู่เยอะมาก หากกิลด์อื่นได้สูตรน้ำยานี้ไปมันก็อาจจะทำให้กิลด์ของฉันเสียเปรียบในอนาคต” ลู่หยางตอบ

“ถ้างั้นผมขอสูตรน้ำยาต้านไฟแค่ 10 อันให้ผมกับคนสนิทอีก 9 คนเรียนแค่นั้นพอ ผมรับรองว่าสูตรน้ำยาจะไม่มีทางรั่วไหลออกไปยังภายนอก”

“ช่วงนี้ช่วยปรุงยาป้องกันธาตุไฟขั้นกลางให้ฉัน 1,000 ขวด อีกเดี๋ยวฉันจะเอาสูตรน้ำยาเข้าไปส่งให้” ลู่หยางตอบ

“ได้ครับ” จินปู้ฮวนตอบก่อนจะปิดหน้าต่างข้อความลงไป

“หัวหน้า สรุปมันมีเรื่องอะไรงั้นเหรอครับ ทำไมจู่ ๆ คุณถึงลุกขึ้นมายืนแบบนั้นได้?” นักปรุงยาคนหนึ่งถามอย่างร้อนใจ โดยมีนักปรุงยาคนอื่น ๆ จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นด้วยเช่นกัน

จินปู้ฮวนมองไปยังนักปรุงยาคนสนิทที่อยู่ภายในห้อง ก่อนที่เขาจะแชร์สูตรน้ำยาที่ลู่หยางเพิ่งส่งมาให้ไปยังทุกคนพร้อมกับพูดขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจว่า

“ลองดูสูตรน้ำยาพวกนี้สิ”

“อื้อหือ! นี่มันน้ำยาอะไรเนี่ย ทำไมมันถึงเพิ่มพลังโจมตีได้ตั้ง 50 หน่วย” ตอนแรกนักปรุงยาแต่ละคนกำลังเต็มไปด้วยความกังวล แต่หลังจากที่พวกเขาได้เห็นสูตรน้ำยาที่จินปู้ฮวนส่งไปให้ทุกคนต่างก็เผยรอยยิ้มออกมาอย่างสดใส

“น้ำยาเพิ่มความเสียหายเวทมนตร์ขั้นกลางก็ช่วยเพิ่มความเสียหายให้กับนักเวทได้ตั้ง 50 หน่วยด้วยเหมือนกัน ไม่น่าเชื่อเลยว่าทางตัวเกมจะปล่อยให้มีน้ำยาดี ๆ แบบนี้ได้”

“ฮ่า ๆ ๆ คราวนี้ร้านสตอร์มตายแน่ ๆ ต่อให้พวกเขาดึงคนเข้าร้านไปมากเท่าไหร่ แต่ท้ายที่สุดพวกเขาก็ไม่มีทางมาแข่งขันกับเราได้อยู่ดี”

“ร้านของเรารอดแล้ว!”

นักปรุงยาทุกคนที่นั่งอยู่ในห้องนี้ต่างก็อยากเห็นร้านเพลิงโลหิตพัฒนาไปในทางที่ดี เพราะพวกเขาทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กับร้านนี้มาก มันจึงไม่มีใครอยากเห็นร้านที่พวกเขาช่วยสร้างมาตั้งแต่ต้นต้องพังทลายลงไปต่อหน้าของตัวเอง

จินปู้ฮวนรอให้ทุกคนสงบสติอารมณ์ลงก่อนที่เขาจะประกาศออกไปว่า

“อีกครึ่งชั่วโมงเรียกนักปรุงยาทุกคนมาที่นี่ แล้วฉันจะแจกสูตรน้ำยาพวกนี้ให้กับพวกเขา”

“ได้ครับ” ทุกคนตอบอย่างฮึกเหิม

—

ขณะเดียวกันลู่หยางก็ได้ซื้อสูตรน้ำยาจากเฮิร์ดมามากถึง 3,500 ชิ้น เพราะนอกเหนือจากที่เขาจะต้องนำสูตรน้ำยาพวกนี้ไปให้กับจินปู้ฮวนแล้ว เขายังต้องแบ่งสูตรน้ำยาบางส่วนไปให้กับมู่ยี่ที่อยู่ในเผ่าสัตว์อสูรด้วย

ไม่ว่ายังไงเขาก็ปล่อยให้มู่ยี่ดูแลร้านด้วยตัวเองมานานกว่า 1 เดือนแล้ว เขาจึงอยากจะอาศัยโอกาสนี้ไปดูร้านของมู่ยี่สักหน่อย

หลังกลับมาภายในเมืองเซนต์กอลล์และเอาสูตรน้ำยาไปให้กับจินปู้ฮวน ลู่หยางก็ได้ใช้เสื้อคลุมปลอมตัวแปลงร่างเป็นก็อบลินแล้วใช้เรือเหาะเดินทางไปยังเผ่าหมาป่า

มู่ยี่เดินทางมารอรับลู่หยางด้วยตัวเอง ซึ่งหลังจากที่พวกเขาเดินเข้าไปภายในเมืองหลักของเผ่าหมาป่า ลู่หยางก็สังเกตเห็นร้านขายยาที่มีความสูงถึง 5 ชั้น

“ทำได้ดีมาก” ลู่หยางกล่าวชมเชย

“นี่คือบัญชีของร้านครับ” มู่ยี่กล่าวพร้อมกับส่งไฟล์บัญชีให้กับลู่หยาง

“เจ้าเด็กโง่ ไม่ต้องเอาบัญชีมาให้ฉันดูหรอก ฉันเชื่อใจนาย” ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ปกติมู่ยี่จะจดบันทึกรายได้ค่าใช้จ่ายทุกอย่างลงในสมุดบัญชีให้ลู่หยางดูทุกวัน ดังนั้นชายหนุ่มจึงไม่จำเป็นจะต้องตรวจสอบข้อมูลภายในเกมซ้ำอีกครั้งหนึ่ง

มู่ยี่ยกมือขึ้นมาเกาหัว ก่อนที่เขาจะหยิบเงิน 13,000 เหรียญทองมายื่นให้กับลู่หยาง

“นี่คือส่วนแบ่งของพี่ทั้งหมดครับ”

ลู่หยางรับเงินไปอย่างดีใจ เพราะหลังจากจบศึกกับบลัดเติสตี้มันก็ทำให้เขากำลังขาดแคลนเงินอยู่พอดี นอกจากนี้กิลด์ขนาดใหญ่ยังแอบติดต่อมายังเหล่าบรรดาแม่ทัพของเขาเพื่อเสนอรายได้ที่สูงมากเผื่อพวกฉิงชางจะยอมลาออกจากกิลด์ไปเข้าร่วมกับกิลด์เหล่านั้น

น่าเสียดายที่ความพยายามดึงตัวแม่ทัพของบลัดบราเธอร์ล้มเหลวทั้งหมด กิลด์ขนาดใหญ่จึงเลือกเป้าหมายที่รองลงมาอย่าง เช่น เรดลีฟไฟอิ้งและแบล็คโน้ตแทน แต่พวกเขาก็ได้พบว่าลู่หยางตั้งค่าฉีกสัญญาเอาไว้สูงลิบลิ่วทำให้หัวหน้ากิลด์ขนาดใหญ่ทำได้เพียงแค่ส่ายหัวและล้มเลิกความคิดที่จะดึงผู้เล่นชั้นยอดจากบลัดบราเธอร์ไป

อย่างไรก็ตามหากลู่หยางไม่มีเงินจ่ายค่าจ้างตามสัญญา เหล่าบรรดาผู้เล่นชั้นยอดก็สามารถที่จะฉีกสัญญาฟรี ๆ ได้เหมือนกัน การได้รับเงินจากมู่ยี่ก้อนนี้จึงเป็นการรับประกันว่าเขาจะมีเงินจ่ายค่าจ้างไปจนถึงเดือนหน้า ซึ่งมันก็จะช่วยบรรเทาภาระของร้านขายยาเพลิงโลหิตและร้านผลิตอุปกรณ์ของฮั่นจง

“ดีมาก คราวนี้นายช่วยฉันได้เยอะเลย” ลู่หยางกล่าวอย่างขอบคุณ เพราะเขาไม่คิดว่ามู่ยี่เพียงคนเดียวจะสามารถทำเงินให้กับเขาได้ถึงขนาดนี้ 

ชายหนุ่มจึงหยิบเงินเก็บกลับไป 10,000 เหรียญทองเหลือเงินให้มู่ยี่อีก 3,000 เหรียญทองเอาไว้สำหรับการหมุนเวียน นอกจากนี้เขายังได้หยิบสูตรน้ำยาสูตรใหม่กว่า 1,000 ชิ้นไปมอบให้กับมู่ยี่เพื่อให้ร้านขายยาพัฒนาต่อไป

“ทางฝั่งนี้มีใครกำลังบุกเบิกวิหารเจ้าอสูรเลเวล 30 บ้างไหม?” ลู่หยางถาม

“ไม่น่าจะมีนะครับ แผนที่นี้ถูกพวกกิลด์ใหญ่ ๆ ค้นพบมาตั้งนานแล้ว แต่มอนสเตอร์ภายในแผนที่โจมตีแรงมาก ถึงแม้ผู้เล่นบางส่วนของเผ่าหมาป่าจะถึงเลเวล 30 แล้ว แต่พวกเขาก็ยังมีอุปกรณ์ไม่เพียงพอ มันเลยทำให้ไม่มีใครสามารถเข้าไปบุกเบิกแผนที่นี้ได้” มู่ยี่กล่าว

ลู่หยางพยักหน้ารับเพราะสถานการณ์ที่เกิดในปัจจุบันยังคงเหมือนเดิมกับในชาติก่อน ซึ่งหลังจากที่เขาได้รับน้ำยาจากมู่ยี่แล้วชายหนุ่มก็เดินทางไปยังเมืองเทพสงครามซึ่งเป็นเมืองเลเวล 30