บทที่ 232 ทะลวงแนวรบศัตรู

เมื่อแววตาของลู่หยางประสานกับแววตาของบลัดไทแรนท์ นักเวทหนุ่มก็ได้แสดงสีหน้าออกมาอย่างเยาะเย้ย ขณะที่แววตาของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความเกลียดชังและหวาดกลัว

บลัดไทแรนท์ไม่เคยคิดเลยว่าลู่หยางจะสามารถนำกองกำลังมาทะลวงกองทัพของเขาได้ และในตอนนี้รอบ ๆ ตัวของเขาก็เหลือลูกน้องอยู่ไม่ถึง 500 คนแล้ว ซึ่งมันก็หมายความว่าพวกเขาใกล้ที่จะได้รับความพ่ายแพ้เต็มทน

“หัวหน้ารีบหนีไปเถอะ หลานเฟิงพาคนไปคุ้มกันหัวหน้าด้วย” เซาธ์โคสท์กล่าวพร้อมกับหันไปสั่งนักรบที่อยู่ข้าง ๆ

หลานเฟิงที่ถูกเรียกคือหัวหน้าทีมของกองกำลังทั้ง 500 คน และเมื่อเขาได้รับคำสั่งเขาก็รีบจัดกองกำลังในทันที แต่บลัดไทแรนท์กลับตะโกนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

“ไม่ว่ายังไงวันนี้แกก็จะต้องตายแน่ ๆ ไอ้ลู่หยาง!!”

นักเวทหนุ่มหัวเราะเยาะพร้อมกับปรบมืออย่างประชดประชัน ก่อนจะพูดว่า

“นั่นคือคำลาตายของแกแล้วใช่ไหม? บางทีนี่อาจจะเป็นมุกตลกที่ดังที่สุดในเกมประจำปีนี้ก็ได้ พี่น้องทั้งหลายฆ่าพวกมันซะ!”

“จะหนีไปไหน! ก่อนหน้านี้ทำเป็นปากดีนักไม่ใช่เหรอ” ไป๋ฉือร้องคำรามด้วยความโกรธ ก่อนที่เขาจะนำกองกำลังพุ่งเข้าใส่แนวรบของศัตรู

การจู่โจมในครั้งนี้คือการใช้สกิลชาร์จประกอบกับสกิลเฟลมสแลช มันจึงสามารถสร้างความเสียหายได้ถึง 6.4 เท่าของความเสียหายปกติ และเมื่อใบดาบได้ฟันเข้าใส่ลำคอของหลานเฟิง มันก็ทำให้ศัตรูตายคาที่โดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันจะรู้ตัว

ตอนแรกลูกน้องของหลานเฟิงคิดว่าไป๋ฉือเป็นเพียงคนมุทะลุ พวกเขาจึงรอให้หัวหน้าป้องกันจนอีกฝ่ายเสียจังหวะก่อนที่พวกเขาจะทำหน้าที่รุมโจมตี แต่ใครจะไปรู้ว่าในความเป็นจริงอีกฝ่ายกลับสามารถสังหารหลานเฟิงได้ด้วยดาบเดียว มันจึงทำให้ทุกคนเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง

“ฆ่ามัน!” ไป๋หูและไป๋เหลิงอาศัยช่วงเวลาที่ศัตรูกำลังสับสนตะโกนสั่งการขึ้นมาพร้อม ๆ กัน

กองกำลังบลัดบราเธอร์ต่างก็มีขวัญกำลังใจที่เต็มเปี่ยม ขณะเดียวกันกองกำลังของบลัดเติสตี้เต็มไปด้วยความหดหู่ หลังจากที่ทั้งสองฝ่ายปะทะกันเพียงแค่ไม่นาน เหล่าบรรดาลูกน้องของหลานเฟิงก็เสียชีวิตลงอย่างรวดเร็ว

บลัดไทแรนท์และเซาธ์โคสท์มองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความตกตะลึง เพราะพวกเขาไม่คิดว่ากิลด์ที่สร้างขึ้นมาอย่างฉุกละหุกของลู่หยางจะรวบรวมผู้เล่นฝีมือดีเอาไว้มากมายขนาดนี้

“หัวหน้ารีบหนีไปเถอะ ถ้าไม่หนีไปตอนนี้มันจะไม่ทันแล้วนะครับ” เซาธ์โคสท์ตะโกน

บลัดไทแรนท์รู้ดีว่าตัวเขาจะตายไม่ได้เป็นอันขาด เขาจึงรีบสั่งการออกไปอย่างตื่นตระหนก

“รีบพากำลังคนไปต้านพวกมันไว้เร็วเข้า ฉันจะรีบกลับไปรวบรวมกำลังพลให้ได้มากที่สุด”

ในระหว่างที่ทั้งสองกำลังพูดคุยอยู่นั่นเอง จู่ ๆ อุกกาบาตสีแดงเพลิง 6 ลูกก็ตกลงมาจากท้องฟ้าจนสังหารทีมนักบวชของบลัดเติสตี้ไปในพริบตา

ขณะเดียวกันเมื่อลู่หยางได้เห็นบลัดไทแรนท์กำลังพยายามวิ่งหนีอย่างตื่นตระหนก มันก็ทำให้เขาเผยรอยยิ้มขึ้นมาอย่างเย็นชา

“คิดจะหนีตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้ว”

ชายหนุ่มในร่างอสูรเพลิงกลายเป็นแสงสีขาว ก่อนที่เขาจะไปปรากฏตัวท่ามกลางกองทัพของบลัดไทแรนท์ จากนั้นเขาก็ทำการขว้างมีดเอสเคพเดจเจอร์ออกไป พร้อมกับร่างที่กลายเป็นแสงสีฟ้าไปปรากฏตัวตรงหน้าบลัดไทแรนท์ที่กำลังพยายามหลบหนี

เฟลมสตอร์ม!

บลัดไทแรนท์และผู้เล่นกว่าอีก 20 คนที่อยู่รอบ ๆ ถูกจู่โจมด้วยพายุไฟและทำให้ทุกคนติดสตั๊น

เฟลมเบิร์ด!

การจู่โจมจากนกไฟทำให้พลังชีวิตของบลัดไทแรนท์หายไปอีกครึ่งหนึ่ง

เมเทโออิมแพค!

อุกกาบาตลูกใหญ่ตกกระทบศีรษะของบลัดไทแรนท์และทำให้พลังชีวิตของเขาลดลงไปเหลือเพียงแค่ 1 ใน 4

รีซิสท์ไฟร์ริง!

บลัดไทแรนท์ถูกผลักกระแทกจนกระเด็นออกไป มันจึงทำให้ร่างของเขากลิ้งไปตามอุกกาบาตที่กำลังกลิ้งอยู่บนพื้นและทำให้ร่างของเขาได้รับความเสียหายอย่างต่อเนื่อง

“รีบฮีลเร็วเข้า! ห้ามปล่อยให้หัวหน้าตายเด็ดขาด!!” เซาธ์โคสท์ตะโกนอย่างตื่นตระหนก

เหล่าบรรดานักบวชที่เหลือรอดชีวิตอีก 10 กว่าคนพยายามฟื้นฟูพลังชีวิตของบลัดไทแรนท์ขึ้นมาพร้อม ๆ กัน จนทำให้หลอดเลือดของชายคนนี้เพิ่มขึ้นและลดลงอย่างต่อเนื่อง

3 วินาทีผ่านไปบลัดไทแรนท์ก็กลับมายืนอย่างมั่นคงได้อีกครั้ง แต่ในขณะที่พลังชีวิตของเขาฟื้นฟูขึ้นมาได้เพียงแค่นิดเดียว มันก็มีเพลิงสวรรค์ตกลงมาจากบนท้องฟ้า

สกายเดรสทรอยิงไฟร์!

-3,600

“บลัดไทแรนท์ตายแล้ว!”

“ไม่จริง หัวหน้าตายแล้ว?!”

กองกำลังทางฝั่งบลัดบราเธอร์ต่างก็ร้องตะโกนขึ้นมาด้วยความดีใจ ขณะที่กองกำลังของบลัดเติสตี้ส่งเสียงร้องขึ้นมาอย่างหดหู่

“ฮีลสิวะ”

“พวกนักรบรักษาแนวป้องกันเอาไว้หน่อย พวกนายปล่อยให้โจรแอบเข้ามาในกองทัพได้ยังไง?”

“เฮ้ย! นักเวทยิงไปทางไหนวะ พวกนายจะเหม่อกันไปไหน!”

…

เครสเซินมูน, สโนวี่รีเวอร์และเวสท์วินด์ซึ่งเป็นสามผู้บัญชาการใหญ่พยายามสั่งการเพื่อกอบกู้สถานการณ์ แต่พวกเขาก็ถูกหน่วยนักเวทพิเศษสังหารลงอย่างรวดเร็ว และในเวลาต่อมาไม่ว่าใครที่พยายามตะโกนสั่งการพวกเขาก็จะถูกนักเวทหน่วยนี้เล็งโจมตีเป็นเป้าหมายแรก ๆ

เมื่อบลัดเติสตี้ไร้คนสั่งการ ทุกคนต่างก็เริ่มต่อสู้แบบตัวใครตัวมัน เหตุการณ์นี้ทำให้ฝ่ายบลัดบราเธอร์มีการสูญเสียน้อยมาก ขณะที่ทางฝ่ายบลัดเติสตี้ได้รับความสูญเสียอย่างควบคุมไม่อยู่

มู่หยู, สามพี่น้องตระกูลฮั่น, หลู่จ้าวหยู่, เฉินเฟิงและเสี่ยวเหลียงกระโดดลงมาจากยอดเขาก่อนจะเริ่มได้ล่าสังหารศัตรูด้วยเช่นกัน ซึ่งในกลุ่มนี้เวทมนตร์สายฟ้าของมู่หยูค่อนข้างจะโดดเด่นมากเป็นพิเศษ เพราะเธอสามารถโจมตีผู้เล่นได้มากกว่า 30 คนพร้อม ๆ กัน ดังนั้นเมื่อเทียบกันเฉพาะการโจมตีแบบกลุ่ม ความสามารถของเธอมันก็โดดเด่นมากยิ่งกว่าลู่หยางเสียอีก

“คนที่อยู่รอบ ๆ ตัวบลัดไทแรนท์มีแต่อุปกรณ์ดี ๆ ทั้งนั้น ฉันให้เวลาทุกคน 2 นาทีหากใครเก็บอุปกรณ์ชิ้นไหนได้ก็ให้เอาไปเลย” ลู่หยางกล่าว

“ขอบคุณครับหัวหน้า” ไป๋หูตะโกนอย่างร่าเริง ก่อนที่เขาจะรีบนำทีมเข้าไปเก็บอุปกรณ์

—

อีกด้านหนึ่ง

ฉงป้ากับฉือมู่ยังคงนำทีมเผชิญหน้ากับกองทัพ 10,000 คนทั้งสองกองของบลัดเติสตี้

“ไม่รู้ตอนนี้ฝั่งลู่หยางเป็นยังไงบ้าง ทางฝั่งนั้นมีความเคลื่อนไหวอะไรไหม?” ฉือมู่โทรถามฉงป้า

“ดูเหมือนลู่หยางจะกำลังได้เปรียบเพราะฉู่หานมันดูกระวนกระวายใจมาก” ฉงป้าตอบ

“ทำไมฉันรู้สึกใจคอไม่ค่อยดีเลย ตอนนี้การต่อสู้มันก็น่าจะเริ่มไปมากกว่า 20 นาทีแล้วนะ” ฉือมู่กล่าว

ระหว่างที่หัวหน้ากิลด์ทั้งสองกำลังรอข่าวอยู่นั้น ลู่หยางก็ได้ส่งคลิปวิดีโอคลิปหนึ่งมาให้ โดยเนื้อหาภายในคลิปคือลู่หยางในร่างอสูรเพลิงปรากฏตัวต่อหน้าบลัดไทแรนท์ ก่อนที่เขาจะใช้คอมโบเวทมนตร์ออกมาติดต่อกันจนสังหารบลัดไทแรนท์ได้ในที่สุด

“บลัดไทแรนท์ตายแล้ว!?” ฉือมู่เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ

ลู่หยางหันกล้องไปทางสนามรบพร้อมกับพูดว่า

“กิลด์ผมชนะแล้ว ตอนนี้พวกผมกำลังกวาดล้างกองกำลังที่เหลือรอดอยู่ของศัตรู พวกคุณช่วยอดทนกันอีกหน่อยนะครับ เดี๋ยวผมจะแบ่งอุปกรณ์ให้พวกคุณ 40%”

“น้องชาย ในเมื่อนายพูดขึ้นมาเอง ทางฝั่งฉันก็ไม่เกรงใจแล้วนะ” ฉือมู่กล่าวพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ

“นายไปจัดการทางนั้นเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเรา หากฉู่หานกับดีม่อนบลัดต้องการจะไปช่วยหัวหน้ากิลด์ของพวกมัน อันดับแรกพวกมันก็จะต้องข้ามศพเราไปให้ได้ก่อน” ฉงป้ากล่าว

“ขอบคุณครับ” ลู่หยางกล่าวก่อนจะตัดการเชื่อมต่อไป

“พี่น้องทั้งหลาย พวกมันไม่เหลือกองกำลังสนับสนุนอีกต่อไปแล้ว ตอนนี้มันถึงเวลาที่พวกเราจะได้แก้แค้นพวกมันสักที”

“ฆ่า!” 

ลู่หยางนำทีมบุกเข้าไปเก็บกวาดกองกำลังของบลัดเติสตี้ โดยการนำทีมบุกเข้าไปยังจุดที่มีการต่อสู้อย่างดุเดือดที่สุด

“ต้านทานเอาไว้! หัวหน้ากำลังมาช่วยแล้ว พวกเราจะต้องยืนหยัดเอาไว้ให้ได้ หัวหน้าไม่มีทางทอดทิ้งพวกเราอย่างเด็ดขาด” พาลาดินคนหนึ่งในกองทัพหลักบลัดเติสตี้ตะโกนขึ้นมาเสียงดัง

เมื่อได้ยินว่าบลัดไทแรนท์กำลังจะยกกองกำลังมาสนับสนุน กำลังใจของผู้เล่นรอบข้างก็เพิ่มสูงขึ้น พวกเขาจึงเริ่มเผชิญหน้ากับพวกเซี่ยหยู่เว่ยอย่างดุเดือดมากขึ้นกว่าเดิม

 

 

---

คงไม่ใช่กดออกจากเกมไปอีกคนหรอกเน๊าะ? 5555