บทที่ 177 หินคลื่นทะเล

หินคลื่นทะเล

ไอเท็มชิ้นที่ 2 ที่ดรอปลงมาจากบอสปราศจากคำอธิบายหรือคำแนะนำใด ๆ อย่างไรก็ตามไอเท็มชิ้นนี้กลับทำให้หัวใจของลู่หยางเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น

ตอนนี้เซิร์ฟเวอร์เพิ่งเปิดให้บริการเพียงแค่ 20 กว่าวัน แต่เขากลับได้มันมาในครอบครองแล้ว!

ลู่หยาง: จินปู้ฮวน ตอนนี้นายมีเงินอยู่เท่าไหร่แล้ว?

จินปู้ฮวน: หลังหักค่าจ้างกับวัตถุดิบตอนนี้พวกเรามีกำไร 2,176 เหรียญทองครับ

ลู่หยาง: ดีมาก ถ้าอย่างนั้นเก็บเงินเอาไว้อัปเกรดร้านยา 1,000 เหรียญทองแล้วเก็บเงินอีก 1,000 เหรียญทองเอาไว้ให้ฉัน เดี๋ยวสักพักฉันจะไปเอาเงินเอง

จินปู้ฮวน: ได้ครับ

ลู่หยางปิดหน้าต่างสนทนา ก่อนที่เขาจะมุ่งหน้าไปยังร้านขายยาเพลิงโลหิตภายในเมืองเซนต์กอลล์

หลังจากร้านเปิดให้บริการมานาน 10 วัน ร้านขายยาเพลิงโลหิตก็ได้กลายเป็นร้านขายยาที่ใหญ่ที่สุดภายในเมืองแห่งนี้ไปแล้ว

ยาต้านพิษ, ยาเพิ่มพลังโจมตีและน้ำยาต่าง ๆ ที่ร้านอื่นยังไม่มีทำให้ร้านเพลิงโลหิตเต็มไปด้วยลูกค้าทุกวัน และเนื่องมาจากจำนวนของน้ำยายังไม่เพียงพอต่อความต้องการของผู้เล่น ลู่หยางจึงจำเป็นจะต้องเดินทางไปซื้อสูตรน้ำยามาขยายกิจการอีกครั้ง โดยในตอนนี้ทางร้านมีนักปรุงยาในสังกัดเพิ่มขึ้นมาเป็น 180 คนแล้ว

นอกเหนือจากนักปรุงยาชั้นยอดที่ติดสัญญาอยู่กับกิลด์ขนาดใหญ่ นักปรุงยาชั้นยอดส่วนใหญ่ก็มาสมัครทำงานที่ร้านของเขาทั้งหมด และในบรรดารายชื่อนักปรุงยาคนใหม่ที่พึ่งได้รับเข้ามา ลู่หยางก็ได้เห็นชื่อของนักปรุงยาอันดับ 1 ของบลัดเติสตี้ในชาติก่อนด้วย

“หัวหน้า ตอนนี้อุปกรณ์ปรุงยาไม่พอใช้แล้วครับ นอกเหนือจากที่เราได้รับสูตรน้ำยาดี ๆ มาเพิ่มอีกหลายสิบสูตร พวกเราก็คิดสูตรใหม่ ๆ ได้อีกหลายสูตรเหมือนกันครับ” จินปู้ฮวนกล่าวพร้อมกับส่งเงินให้ลู่หยาง 1,000 เหรียญทอง

ลู่หยางเผยรอยยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะพูดว่า “ฉันจะอัปเกรดร้านขายยาแล้วค่อยรับนักปรุงยาเพิ่ม อีกไม่นานผู้เล่นภายในเกมจะมีมากขึ้นและเราจะได้รับกำไรมามากกว่านี้อีก”

“ผมจะพยายามเต็มที่ครับ” จินปู้ฮวนกล่าว

“อีกเรื่องคือระวังกิลด์อื่นมาใส่ร้ายพวกเราด้วย ถ้ามันมีปัญหาแบบนี้ให้รีบบอกฉันแล้วเดี๋ยวฉันจะหาทางแก้ปัญหาให้” ลู่หยางกล่าว

“มันจะมีคนกล้าทำแบบนั้นด้วยเหรอครับ? ตอนนี้ทั้งฉงป้า, ฉือมู่หรือแม้กระทั่งบลัดไทแรนท์ต่างก็อ้อนวอนให้ผมจัดน้ำยาให้พวกเขามากขึ้น ทางฝั่งของกลุ่มผู้เล่นอิสระก็พยายามมาขอร้องเพิ่มปริมาณน้ำยาอยู่บ่อย ๆ เรียกว่าตอนนี้ไม่ว่าใครต่างก็ต้องให้เกียรติผมทั้งนั้น” จินปู้ฮวนกล่าวอย่างภาคภูมิใจ

คำพูดนี้จินปู้ฮวนกล้าพูดกับลู่หยางเพียงคนเดียวเท่านั้น ซึ่งนักเวทก็เห็นว่าอีกฝ่ายให้ความไว้วางใจกับเขาอย่างแท้จริง

“ดีมาก” ลู่หยางชมอย่างจริงใจ

แม้จะได้รับคำชมแต่จินปู้ฮวนก็ยังถอนหายใจ ก่อนที่เขาจะหันไปพูดกับลู่หยางด้วยสีหน้าที่จริงจัง

“อาจารย์ ที่ทุกอย่างเป็นแบบนี้ได้นั่นก็เพราะคุณ ย้อนกลับไปในช่วงเริ่มต้นผมเป็นเพียงแค่นักปรุงยาไร้ค่าที่ถูกเพื่อน ๆ รังแก ถ้าคุณไม่มาช่วยผมไว้ผมจะมีวันนี้ได้ยังไง ตอนที่เย่กู่ซิงพาจางจื้อมาขอโทษตอนนั้นผมโคตรสะใจเลย”

“วิธีที่ดีที่สุดในการแก้แค้นคือการพัฒนาตัวเองให้แข็งแกร่งอยู่เหนือใคร ๆ ซึ่งในเวลานั้นคุณจะได้รับคำขอโทษอย่างจนใจและมันก็คือวิธีการแก้แค้นที่สะใจมากที่สุด”

ลู่หยางตบไหล่จินปู้ฮวนเบา ๆ พร้อมกับกล่าวว่า

“อย่าดูถูกตัวเอง ถ้าไม่ได้นายแล้วใครจะเป็นคนจัดการร้านขายยาให้รุ่งเรืองขนาดนี้ ทางฝั่งฉันก็โชคดีที่ได้นายมาช่วยงานเหมือนกัน”

ใบหน้าของจินปู้ฮวนเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย เพราะคำชมในลักษณะนี้ไม่ค่อยเกิดขึ้นในชีวิตของเขาบ่อยนัก

“เอาล่ะ ฉันจะเริ่มอัปเกรดร้านขายยา ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปมันจะกลายเป็นร้านขายยาที่ใหญ่ที่สุดในเมืองเซนต์กอลล์อย่างเป็นทางการ” ลู่หยางกล่าวก่อนที่เขาจะเปิดหน้าต่างระบบเพื่อเลือกทำการอัปเกรด

ทันใดนั้นทั่วทั้งร้านก็เต็มไปด้วยแสงสว่าง ก่อนที่กำแพงนอกร้านเพลิงโลหิตจะเปลี่ยนเป็นสีเขียวมรกตสดใส ผู้เล่นที่กำลังซื้อของอยู่ด้านในต่างก็แสดงสีหน้าประหลาดใจเมื่อเห็นภาพนี้

“เกิดอะไรขึ้น?”

“ไม่รู้สิ”

“มีการอัปเกรดร้านงั้นเหรอ? ถ้าจะอัปเกรดร้านจากระดับ 2 เป็นระดับ 3 มันต้องใช้เงิน 1,000 เหรียญทองเลยนะ ร้านเพลิงโลหิตจะรวยมากเกินไปแล้ว!!”

“รีบรายงานหัวหน้าเร็วเข้า”

…

จินปู้ฮวนยืนนิ่งอยู่กับที่พร้อมกับข้อความแสดงความยินดีที่ถูกส่งเข้ามาเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน ซึ่งในข้อความเหล่านี้มันก็มีข้อความจากหัวหน้ากิลด์ใหญ่ ๆ อย่างเช่นฉงป้า, ฉือมู่, บลัดไทแรนท์และหัวหน้าของกลุ่มผู้เล่นอิสระอีกด้วย

“ฉันไปล่ะ” ลู่หยางรู้ว่าจินปู้ฮวนต้องใช้เวลาตอบกลับข้อความพวกนั้นสักพัก เขาจึงโบกมือลาแล้วนำเงิน 1,000 เหรียญทองออกจากร้าน

ชายหนุ่มวิ่งออกจากเมืองทางประตูทิศตะวันออก ก่อนที่เขาจะวิ่งไปยังแผนที่โกลเดนเบย์ซึ่งเป็นแผนที่ 20

โกลเดนเบย์เป็นอ่าวที่สวยงามทางทิศตะวันออกของเมืองเซนต์กอลล์ ภายในแผนที่มีหาดทรายสีทอง สายลมทะเลเย็น ๆ ท้องฟ้าสีครามและทะเลอันกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตาทำให้ผู้คนรู้สึกประทับใจไม่รู้ลืม

อย่างไรก็ตามสิ่งสวยงามก็มักจะสร้างความเจ็บปวดให้กับผู้คนอยู่เสมอ ดั่งเช่นดอกกุหลาบที่มีหนามและโกลเดนเบย์ก็ซ่อนอันตรายเอาไว้ด้วยเช่นกัน

บริเวณชายหาดเต็มไปด้วยปีศาจนากาทะเล แต่ตรงบริเวณมุมหาดสีทองใกล้ ๆ กับต้นมะพร้าวมีเรือลำใหญ่จอดเทียบฝั่งอยู่และบนเรือก็เต็มไปด้วยฟิชเมนต์เลเวล 20

ในชาติก่อนเมื่อผู้เล่นมีเลเวล 20 และเดินทางมาที่นี่เพื่อเก็บเลเวล พวกเขาก็ได้พบว่าบนเรือของเผ่าฟิชเมนต์มี NPC อยู่ครบทุกประเภท ไม่ว่าจะเป็นช่างตีเหล็ก, ช่างตัดเสื้อ, วิศวกร, นักปรุงยาหรืออื่น ๆ อย่างมากมาย น่าเสียดายที่เผ่าฟิชเมนต์มีความเป็นศัตรูกับผู้เล่น และถ้าหากพวกเขาเผลอไปสังหารคนของเผ่านี้ขึ้นมา ความเป็นศัตรูก็จะยิ่งทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น

ในตอนนั้นผู้เล่นเป็นจำนวนนับไม่ถ้วนพยายามแก้ปริศนาเพื่อหาทางเพิ่มค่าชื่อเสียงกับเผ่าฟิชเมนต์ แต่น่าเสียดายที่มันไม่มีใครสามารถหาเบาะแสได้สำเร็จ จนกระทั่งมีผู้เล่นคนหนึ่งนำหินคลื่นทะเลมาที่นี่

ในที่สุดโลกก็ได้รู้ว่าหินคลื่นทะเลคือวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าฟิชเมนต์ที่มันสามารถนำไปใช้เพื่อควบคุมกระแสน้ำสำหรับการหาอาหาร แต่เนื่องจากอุบัติเหตุทำให้เห็นคลื่นทะเลถูกวอลกินแย่งชิงไป

นับตั้งแต่หินคลื่นทะเลถูกแย่งชิงไป เผ่าฟิชเมนต์ก็พยายามตามหาหินคลื่นทะเลอยู่เรื่อย ๆ และถ้าหากผู้เล่นคนไหนมอบหินคลื่นทะเลให้กับพวกเขา ค่าชื่อเสียงภายในเผ่าก็จะถูกเปลี่ยนเป็น ‘เป็นมิตร’ อย่างรวดเร็ว

ลู่หยางถือหินคลื่นทะเลเดินไปยังประตูเผ่าฟิตเมนต์ ซึ่งในตอนแรกทหารยามสูงอายุคนหนึ่งก็ตั้งท่าจะจู่โจมเข้าใส่เขาอยู่

ฟิชเมนต์คลาร์ค

เลเวล 20

พลังชีวิต 2,672/2,672

“มนุษย์ ที่นี่ไม่ต้อนรับ” คลาร์คส่งเสียงตะโกนใส่ลู่หยาง

นักเวทหนุ่มไม่สนใจแต่ยังคงเดินหน้าไปเรื่อย ๆ

คลาร์คกำลังเตรียมพร้อมจะโจมตี แต่ทันใดนั้นสีหน้าของเขากลับเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

“ทำไมฉันถึงได้กลิ่นหินคลื่นทะเลบนตัวนาย?”

“คุณพูดถึงไอ้นี่ใช่ไหม?” ลู่หยางกล่าวพร้อมกับหยิบหินคลื่นทะเลออกมาโชว์

“โอ้ ท่านเทพแห่งท้องทะเล! นี่มันคือหินคลื่นทะเลจริง ๆ ด้วย ไม่ทราบว่าท่านช่วยมอบหินก้อนนั้นให้กับฉันจะได้ไหม? นั่นคือวัตถุศักดิ์สิทธิ์แห่งเผ่าของเรา” คลาร์คพูดอย่างตื่นเต้น