บทที่ 180 ธุรกิจกำไรงาม

“ทำไมซื้อกันไวแบบนี้ เหลือให้ฉันสักชุดสิวะ!” ผู้เล่นคนหนึ่งร้องตะโกนขึ้นมาด้วยความโกรธ เพราะในระหว่างที่เขาลังเลเพียงแค่นิดเดียว ชุดเซ็ตอุปกรณ์คลื่นทะเลก็ถูกขายออกไปจนหมดแล้ว

“คนขายอุปกรณ์อยู่ไหน? รีบเอาของมาขายเพิ่มเร็วเข้า!!”

…

ผู้คนนับพันภายในร้านประมูลต่างก็ส่งเสียงร้องขึ้นมาอย่างไม่พอใจทำเอาพวกเสี่ยวเหลียงต่างก็รู้สึกตกตะลึงไปตาม ๆ กัน

“นี่พวกเขาต้องการอุปกรณ์กันขนาดนี้เลยเหรอ?” ฮั่นเฟยถาม

ลู่หยางถือเงิน 79 เหรียญทอง 92 เหรียญเงินที่เพิ่งได้รับมาและพูดว่า

“รีบกลับไปทำอุปกรณ์มาขายต่อกันเถอะ”

“เอ่อ…ครับ” พวกเสี่ยวเหลียงเริ่มได้สติ พวกเขาจึงรีบวิ่งตามลู่หยางกลับไปยังร้านทางตอนเหนือของเมือง

“คืนนี้ไม่นอนแล้ว ผมจะสร้างอุปกรณ์ทั้งคืนเลย” ฮั่นเฟยกล่าวอย่างมุ่งมั่น

“พวกเราก็เอาด้วย” เสี่ยวเหลียงและฮั่นอิ่งก็พูดพร้อมกัน โดยมีมู่หยูแสดงสีหน้าตื่นเต้นอยู่ใกล้ ๆ

“ไม่ได้ พอถึงเที่ยงคืนทุกคนก็ต้องออกไปนอน อย่าลืมว่าพวกเราไม่ได้จะหาเงินกันวันนี้เพียงแค่วันเดียว” ลู่หยางกล่าว

“ครับ/ค่ะ” ทุกคนทำได้เพียงแต่จำใจพยักหน้ารับ

—

ตั้งแต่ 5 โมงครึ่งจนถึงเที่ยงคืน ลู่หยางนำทีมในการผลิตชุดเซ็ตคลื่นทะเลอย่างขยันขันแข็งและในที่สุดในเวลา 6 ชั่วโมงครึ่งพวกเขาก็สามารถสร้างอุปกรณ์ออกมาได้ทั้งหมด 24 ชุด

นักเวทหนุ่มนำอุปกรณ์ทั้งหมดไปวางขายในร้านประมูล ซึ่งหลังจากเขานำพวกมันไปวางขายได้เพียงแค่ 2 นาที อุปกรณ์เหล่านี้ก็ถูกแย่งซื้อออกไปจนหมด

“รวยแล้วโว้ย!” ฮั่นเฟยอุทานอย่างดีใจ

“พวกเราออกเกมกันเถอะ” ลู่หยางกล่าว

“ครับ/ค่ะ” ทุกคนพยักหน้ารับก่อนจะกดล็อคเอาท์ออกจากเกมพร้อมกัน

ลู่หยางเทเลพอร์ตกลับไปยังวิหารเทพอสูร จากนั้นเขาก็กดออกจากเกมด้วยเช่นกัน

—

ฮั่นจงมองลู่หยางและลูก ๆ ทั้งสามพร้อมกับขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย

“ทำไมวันนี้เลิกดึกจัง?” ฮั่นจงพูดอย่างไม่พอใจ

“พ่อ! วันนี้พวกเราทำเงินได้ตั้ง 240 เหรียญทอง” ฮั่นเฟยพูดอย่างตื่นเต้น

“240 เหรียญทอง?” ฮั่นจงขมวดคิ้วอย่างสับสน

“โอ๊ะ ผมลืมไปว่าพ่อไม่ได้เล่นเกม… เงิน 240 เหรียญทองแปลงเป็นเงิน 72,000 เครดิต เอาใหม่ ๆ วันนี้พวกเราทำเงินได้มากกว่า 70,000 เครดิตครับ” ฮั่นเฟยกล่าวหลังจากยกมือขึ้นมาทำการคำนวณตัวเลขใหม่

คำตอบของลูกชายทำให้ฮั่นจงแสดงสีหน้าออกมาอย่างประหลาดใจ เพราะเงินจำนวนนี้มันก็เทียบเท่าได้กับค่าจ้างของเขาครึ่งหนึ่ง

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

ฮั่นเฟยเริ่มเล่ารายละเอียดให้ฮั่นจงฟัง ชายฉกรรจ์จึงหันไปถามลู่หยางว่า

“เกมมันหาเงินได้จริง ๆ เหรอ?”

“ได้ครับ” ลู่หยางพยักหน้าตอบ

สีหน้าของฮั่นจงยังคงสงบนิ่งจนทำให้ไม่มีใครสามารถเดาออกได้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่

“ตามฉันเข้ามาในห้องหน่อย ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”

“ได้ครับ” ลู่หยางพยักหน้า ก่อนที่เขาจะเดินตามฮั่นจงเข้าไปในห้องนอน

ฮั่นจงพิจารณาลู่หยางอย่างละเอียด ก่อนที่เขาจะพูดว่า

“ตั้งแต่รู้จักกันมาพวกเรายังไม่เคยพูดคุยกันจริง ๆ จัง ๆ เลยสินะ”

“ครับ”

“เกมนี้มันเป็นยังไง ช่วยเล่าให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม?”

“ได้ครับ!”

ลู่หยางรอวันนี้มานานแล้ว เพราะเขาต้องการจะใช้ข้อมูลจริงมาโน้มน้าวให้ฮั่นจงเข้าร่วมเล่นเกมและไม่ให้สามพี่น้องต้องไปเป็นทหารรับจ้างเหมือนอย่างในชาติก่อน

ชายหนุ่มเริ่มเล่าตั้งแต่ต้นกำเนิดของเกมเสมือนจริงไปจนถึงการขึ้นครองอันดับ 1 ของเซคคัลเวิลด์ที่ในปัจจุบันได้รับความนิยมมากที่สุด รวมไปถึงคุณค่าในอนาคตที่เกมนี้จะค่อย ๆ พัฒนาไปเรื่อย ๆ

“อาจารย์ อย่าให้พวกฮั่นอิ่งไปเป็นทหารรับจ้างเลย ผมจะสอนให้พวกเขาหาเงินเอง ด้วยฝีมือของพวกเขาแค่ฝึกฝนในเกมนิดหน่อยพวกเขาก็สามารถหาเงินได้อย่างสบาย ๆ แล้ว หลังจากนี้เมื่อพวกเขาเติบโตขึ้นผมจะฝึกให้พวกเขาเป็นนักกีฬาอีสปอร์ตมืออาชีพ ผมเชื่อว่าค่าตอบแทนจากการเป็นนักกีฬาอีสปอร์ตมันเยอะกว่าค่าตอบแทนจากการเป็นทหารรับจ้างเยอะ” ลู่หยางกล่าว

“กีฬาอีสปอร์ต?” ฮั่นจงอุทานอย่างไม่เข้าใจ

“กีฬาอีสปอร์ตคือการแข่งขันภายในเกม ซึ่งมันมีมาตั้งแต่สมัย 20 กว่าปีก่อนแล้วครับ ตอนนั้นแม้แต่เกมมือถือก็ยังแข่งกันเป็นอาชีพได้และเงินเดือนของนักกีฬามืออาชีพก็ไม่น้อยกว่า 30,000 เครดิต นักกีฬาบางคนที่ทำผลงานได้ดี ๆ หน่อยก็มีรายได้เฉลี่ยหลายล้านเครดิตต่อเดือนเลย” ลู่หยางกล่าว

ฮั่นจงมีความมั่นใจในฝีมือของลูก ๆ ทั้งสามและถ้าหากว่ามันมีอาชีพที่สามารถเลี้ยงดูตัวเองได้ แล้วใครมันจะยากไปเสี่ยงอันตรายโดยการเป็นทหารรับจ้าง

“ส่วนเรื่องศัตรู อาจารย์ก็ไม่จำเป็นจะต้องกังวล เพราะขอแค่พวกเรามีเงินเราก็สามารถเอาเงินไปซื้อชีวิตของพวกมันได้” ลู่หยางกล่าว

แววตาของฮั่นจงเฉียบคมขึ้นในทันที ก่อนที่เขาจะพูดว่า

“โอเค นายโน้มน้าวฉันสำเร็จแล้ว”

“ขอบคุณครับ” อาจารย์ลู่หยางลุกขึ้นโค้งคำนับฮั่นจงอย่างสุภาพ

ตอนนี้ในใจของลู่หยางตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก เพราะในที่สุดเขาก็เริ่มเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของฮั่นจงได้เรียบร้อยแล้ว

ที่หน้าประตู

เมื่อพี่น้องทั้งสามได้ยินคำพูดของพ่อ ทุกคนต่างก็ส่งเสียงร้องขึ้นมาอย่างดีใจ

“ไอ้พวกสอดรู้!” ฮั่นจงพูดพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ

“ทุกคนเข้ามาให้หมดเลย” ลู่หยางกล่าวพร้อมกับหยิบบัตรธนาคารออกมาแจกให้ทุกคนคนละใบ

“วันนี้พวกเราทำกำไรได้ประมาณ 40 เหรียญทอง ฉันจะแบ่งเงินให้ทุกคน ๆ ละ 20%” ลู่หยางกล่าว

“เฉลี่ยแล้วแต่ละคนจะได้รับส่วนแบ่งประมาณ 8 เหรียญทอง ซึ่งถ้าหากแปลงเป็นเงินนอกก็หมายความว่าวันนี้ทุกคนทำเงินได้ถึง 2,400 เครดิต”

“พี่ลู่หยาง นี่มันมากเกินไปแล้ว พวกเรารับมันเอาไว้ไม่ได้” ฮั่นเฟยกล่าวพร้อมกับส่ายหน้า โดยมีฮั่นอิ่ง, ฮั่นอวี่, มู่หยูและเสี่ยวเหลียงพยักหน้ารับอยู่ใกล้ ๆ

“รับไปเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะหาคนมาช่วยเพิ่ม ทุกคนจะต้องรับผิดชอบในการสอนพวกเขาสร้างอุปกรณ์ขึ้นมาใหม่ ในตอนนั้นทุกคนก็จะได้รับเงินกลับมามากกว่านี้” ลู่หยางกล่าว

“ลูกพี่ นี่มันมากเกินไป แค่วันหนึ่งหาเงินได้ 300 เครดิตนั่นมันก็เกินกว่าความฝันของผมแล้ว” เสี่ยวเหลียงกล่าวพร้อมกับยกมือขึ้นมาเกาหัว

ลู่หยางคิดในใจว่าชาติก่อนหากอีกฝ่ายไม่กระโดดมารับกระสุนแทน เขาก็คงจะตายไปนานแล้วไม่มีโอกาสได้มากระโดดหน้าผาจนกลับมาเกิดใหม่ด้วยซ้ำ

“รับเอาไว้เถอะ ไม่ต้องเกรงใจ ไม่งั้นฉันจะโกรธแล้วนะ” ลู่หยางกล่าว

“ก็ได้ครับ/ค่ะ” ทุกคนหันมามองหน้ากัน ก่อนที่จะยอมเก็บบัตรธนาคารไปแต่โดยดี

“รวยแล้วโว้ย!” ฮั่นเฟยตะโกนอย่างตื่นเต้น ก่อนที่เขาจะเริ่มชวนพวกเสี่ยวเหลียงมาวางแผนว่าจะใช้เงินก้อนนี้ไปทำอะไรดี

ลู่หยางที่นั่งฟังอยู่ใกล้ ๆ ก็อดที่จะขำขึ้นมาไม่ได้

“พี่ลู่หยาง พี่จะเอาเงินไปทำอะไรเหรอครับ?” ฮั่นเฟยถาม

“เงินของพี่ต้องเก็บเอาไว้สร้างกิลด์” ลู่หยางตอบ

เมื่อเทียบกับพวกเสี่ยวเหลียง ลู่หยางสามารถหาเงินได้มากกว่า 200,000 เครดิตต่อเดือน และถ้าหากเขาสามารถหาคนมาช่วยเพิ่มได้อีก รายได้มันก็จะเพิ่มจากเดิมด้วยเช่นกัน แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังไม่น่าจะเกิน 500,000 เครดิตต่อเดือน

เมื่อเทียบกับกิลด์ขนาดใหญ่อย่างโอเวอร์ลอร์ดและเพอร์เพิลโกลด์เดสตินี่ที่สามารถทำเงินได้เดือนละมากกว่า 5 ล้านเครดิตแล้ว เงินที่ลู่หยางหามาได้มันก็ยังดูไม่ต่างไปจากเศษเงินของคนพวกนั้นอยู่ดี

ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อมหาเศรษฐีอย่างลิ่วเจียเข้ามาภายในเกม เพียงแค่ช่วงเริ่มต้นเขาก็ได้ใช้เงินมากกว่า 10,000 ล้านเครดิตซื้อกิลด์ไปอยู่ภายใต้การปกครองหลายกิลด์ ดังนั้นหากลู่หยางเอาเงินจำนวนนี้ไปใช้เล่นสนุก มันก็ไม่ต่างไปจากการพยายามฆ่าตัวตายเมื่อคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตหลังจากนี้

“อาจารย์สนใจจะเข้าเกมด้วยไหมครับ?” ลู่หยางถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน

“ฉัน 40 กว่าแล้วนะ จะให้ฉันเข้าไปทำอะไรในเกมล่ะ?” ฮั่นจงกล่าวพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ

“ถ้าเข้าภายในเกมอาจารย์จะรู้สึกเหมือนกลับไปอายุ 18 ปี เทคนิคไหนที่อาจารย์เคยทำได้เมื่อสมัยหนุ่ม ๆ อาจารย์ก็สามารถใช้มันในเกมได้อีกครั้งเหมือนกัน แถมการฝึกภายในเกมยังไม่ทำให้ร่างกายรู้สึกเหนื่อยล้าด้วย” ลู่หยางกล่าว

“มันมีแบบนี้ด้วยเหรอ?” ฮั่นจงถามอย่างประหลาดใจ

“ในเกมมีคุณลุงคนหนึ่งเกิดในช่วงปี 80 ตอนนี้เขาได้สร้างกิลด์ที่ใหญ่ที่สุดภายในเซิร์ฟเวอร์จีน และฝีมือของเขาก็คล่องแคล่วจนคนหนุ่มบางคนยังสู้เขาไม่ได้เลยครับ” เสี่ยวเหลียงกล่าวเสริม

“ฟังดูไม่เลวนี่ บางทีฉันอาจจะลองไปดูสักหน่อย” ฮั่นจงกล่าวขึ้นมาอย่างสนใจ

“ถ้าอย่างนั้นต่อไปผมก็ฝากอาจารย์ดูแลร้านอุปกรณ์ด้วยนะครับ” ลู่หยางกล่าวอย่างยินดี

“ที่แท้นายก็วางแผนเรื่องนี้อยู่นี่เอง เอาล่ะไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วฉันก็จะช่วยนายทำงานบ้างก็แล้วกัน” ฮั่นจงกล่าวพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ

“ขอบคุณมากครับอาจารย์” ลู่หยางกล่าวอย่างซาบซึ้ง

การได้มีฮั่นจงเข้ามาช่วยมันก็จะทำให้แผนการของเขาคืบหน้าไปได้อีกไกล ซึ่งในตอนนี้มันก็เหลือเพียงแค่การรับคนเข้ามาช่วยเพิ่มเติมเท่านั้น

 

 

---