บทที่ 295 น้อยใจ...

ก๊อกๆๆๆ

“เอลิซเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” เสียงนุ่มทุ้มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

และเสียงนั้นก็ทำให้ฉันหลุดออกมาจากภวังค์ด้วยความตกใจทันที ก่อนที่จะรีบสลัดสิ่งที่คิดอยู่ในหัวทิ้ง แล้วเอ่ยตอบเขากลับไป

“เอลิซไม่เป็นไรค่ะ”

“เฮียขอเข้าไปได้ไหมคะ” บุคคลที่อยู่ที่หน้าประตูเอ่ยถาม

“ไม่ต้องหรอกค่ะ เอลิซกำลังจะเสร็จแล้ว” ฉันรีบตะโกนตอบกลับ พร้อมกับปิดฝักบัวอาบน้ำทันที

แกร๊ก ~~

“ว๊ายยย... ~~”