บทที่ 434: ข้าเป็นคนทำเอง

“ทุกอย่างคลี่คลายลงแล้ว ท่านเองตอนนี้ก็กลับมาเมืองเทียนหยวนแล้ว ดังนั้นอย่าได้ขุดเรื่องเก่า ๆ มาพูดกันอีกเลย” อวี้ชิงหลานพูดพลางยกยิ้มอ่อนโยน

เมื่อเจ้าเมืองน้อยเห็นรอยยิ้มของอีกคน เขาก็นึกถึงอวี้ชิงเฟิงที่มีรอยยิ้มแบบเดียวกัน แม้ใบหน้าอาจจะดูต่างกันไปเล็กน้อย แต่น่าแปลกที่ทั้ง 2 กลับเหมือนกันมาก

บัดนี้สีหน้าของจวินหรูเย่ยิ่งเข้มขึ้น ก่อนที่เขาจะแค่นเสียงเย็นชาแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่น

เป็นเพราะเขาไม่ชอบรอยยิ้มนี้ จึงไม่อยากทนมองมันให้เสียสายตา