บทที่ 352: มนุษย์กับปีศาจมิอาจอยู่ร่วมกัน

ดวงจันทร์ลอยสูงเหนือยอดหลิว ยามนี้เรือนหลังเล็กนามมู่ซีเงียบสงบ ในขณะที่เสียงนุ่มนวลของหนานซีที่เล่าความหลังเป็นเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ

เมื่อปีศาจสาวนึกถึงอดีตของตัวเองกับคนรัก หัวใจของนางก็ยังคงสั่นไหว นั่นเป็นความทรงจำที่มีค่าสำหรับพวกเขา 2 คนเท่านั้น

“ฮึ!” อวี่โม่พ่นลมหายใจด้วยความไม่พอใจ เมื่อเหลือบมองมู่เฟิง สีหน้าของเขาก็ยิ่งบึ้งตึง “ทำไมเจ้าไม่บอกว่าถูกพวกเขาบีบคั้นจนเกือบเสียชีวิตล่ะ?”