บทที่ 245: ในที่สุดเจ้าก็จำข้าได้

“เจ้าตื่นแล้วหรือ?” ไป๋เซิ่งเสวี่ยลังเลไม่กล้าขยับเข้าไปหาชายหนุ่มจึงได้แต่เงยหน้าขึ้นมองเขาเงียบ ๆ 

พอมู่หรงเฉินเห็นท่าทางเช่นนี้ของอีกฝ่าย เขาก็รู้สึกสับสน เป็นไปได้หรือไม่ว่าหลังจากที่เขาหมดสติไปจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น?

“เจ้าเป็นคนทำแผลให้ข้าเองหรือ?” เขาสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติบนร่างกายของตัวเอง ดังนั้นเขาจึงกะพริบตาด้วยความงุนงงก่อนจะรู้สึกมีความสุขในใจ

“ใช่ ข้าทำเอง” ไป๋เซิ่งเสวี่ยพยักหน้า แต่ยังคงไม่กล้าสบตาเขา