บทที่ 225: ช่างโอหังยิ่งนัก

พอราชองครักษ์เห็นว่าเฟิ่งหวานหว่านไม่ยอมขยับตัวทำอะไรอยู่นาน เขาก็หมดความอดทนแล้วตะโกนสั่งเสียงเย็น

ทันทีที่คนเป็นหัวหน้าออกคำสั่ง ทหารรักษาพระองค์ที่อยู่ด้านหลังก็รีบก้าวออกไปคุมตัวหญิงสาวออกจากจวนหนิงอ๋อง

ทางด้านเฟิ่งหวานหว่านที่จู่ ๆ ก็ถูกคนลากออกจากจวนก็ตื่นขึ้นจากภวังค์ นางรีบผลักราชองครักษ์ออกไปด้วยความตื่นตระหนก

“ข้าเป็นพระชายาหนิงอ๋อง ไพร่ชั้นต่ำอย่างพวกเจ้าช่างโอหังนักที่มาแตะต้องตัวข้า!”