บทที่ 226 ใส่พานถวาย

จากนั้นเขาก็ได้เอ่ยปากเรียกสมุนที่อยู่ข้างนอกให้เข้ามารับคำสั่งของเขาทันที...

“เห้ยยย ใครอยู่ข้างนอกเข้ามาในนี้หน่อยโว๊ยยยย” เสียงเรียกคำรามลั่น ทำให้ลูกน้องที่หน้าตาน่าเกลียด ที่ยืนอยู่หน้าห้องต่างรีบวิ่งเข้ามาในทันที

และนั่นก็ทำให้ทดถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ พร้อมกับร่างกายที่เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข

“ครับนาย / ครับนาย / ครับนาย...” เสียงขานรับผู้เป็นนาย ที่ประสานกันของลูกน้องที่กรูกันเข้ามา 3-4 คน ดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียง

“มาลากอีนี่ออกไปให้พ้นหน้ากูทีซิ!!” ใบหน้าแสยะยิ้มร้ายเผยให้เห็นถึงความน่าเกลียดและบิดเบี้ยวของมนุษย์ เอ่ยพูดอย่างไม่ยี่หระต่อเรือนร่างเล็ก ๆ ที่นอนสลบอยู่ตรงหน้า

“นายจะให้ผมเอาไปไว้ที่ไหนดีครับ” หนึ่งในลูกน้องของผู้ชายสารเลวเอ่ยถาม

“หึหึ...ก็แล้วแต่พวกมึงเลย จะเอามันไปขึ้นสวรรค์หรือนรกก็ตามใจพวกมึงแล้วกัน ฮ่าๆๆ” สิ้นเสียงคำสั่งปีศาจร้าย พวกลูกน้องถึงกลับส่งเสียงเฮลั่นออกมา พร้อมกับพากันอุ้มร่างเปลือยเปล่าของเนื้อนวลเพื่อเดินออกไป

และในขณะที่คนสารเลวเหล่านั้นจะทันได้อุ้มเนื้อนวลออกไป เสียงของทดก็ดังขึ้น...

“ไหนท่านบอกว่าจะไม่ให้ลูกน้องมาทำร้ายเนื้อนวลไงครับ ถ้าผม...เอ่อ...ยอมดูท่านกับเนื้อนวล” ทดที่กักเก็บความอดทนอดกลั้นเอาไว้ไม่ไหวแล้ว เอ่ยท้วงติง

สิ้นเสียงของทด ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบงันทันที

ตึก ตึก ตึก

รองเท้าหนังสุดหรูที่กระทบพื้นในขณะที่เดินไปหาทดช่างฟังดูชัดเจนในสภาวะที่ห้องเงียบสนิท

และทุกความเงียบก็ย่อมมีระลอกคลื่นของพายุร้ายเสมอ เมื่อทุกอย่างเป็นไปดั่งที่ฉันคาดการณ์เอาไว้

ผัวะๆๆๆๆ ผลั่กๆๆๆ ปั่กๆๆๆ

“มึงกล้าลองดีกับกูหรอ...ห๊ะ!! ไอ้สวะ!! ไอ้ขี้ข้า!!” เสียงก่นด่าด้วยความโมโห พร้อมทั้งหมัด ทั้งเท้า ถูกประเคนเข้าปะทะร่างกำยำของทดทันที โดยที่มีลูกน้องที่อยู่ในห้องของเขาบางคนร่วมด้วย

ทดที่ไม่คิดจะสู้ เนื่องจากไม่รู้ว่าหมดแรงที่จะสู้ หรือหมดกำลังใจที่จะสู้ ได้แต่นอนขดตัวรองรับฝ่าเท้าที่มาจากทั่วสารทิศ อย่างหมดอาลัยตายอยาก

ฉันที่แม้ว่าอยากจะร้องขอให้ไอ้พวกเลวทรามหยุดการกระทำที่ป่าเถื่อนที่ทำกับทดลง แต่ก็จำต้องกัดฟันเม้มริมฝีปากบางเอาไว้ นั่นก็เพราะมีจังหวะหนึ่งที่ฉันได้มองไปที่แววตาของทด และเขาได้ส่งข้อความผ่านแววตามาเชิงเป็นสัญญาณไม่ให้ฉันยื่นมือเข้าไปช่วย เพราะเกรงว่าพวกสัตว์ร้ายเหล่านั้นจะเบี่ยงเบนความสนใจจากตัวเขาแล้วมุ่งเป้ามาทำร้ายฉันแทน

น้ำตาเม็ดเล็ก ๆ ทยอยไหลอาบแก้มนวลของฉันด้วยความรู้สึกสงสารที่มีต่ออดีตบอดี้การ์ดหนุ่ม เพราะถึงแม้ว่าทดจะเคยหักหลังฉันแต่ในท้ายที่สุดเขาก็เลือกที่จะกลับใจ และเพราะสถานการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นจึงทำให้ฉันเลือกที่จะเชื่อใจเขาอีกครั้ง

และส่วนเนื้อนวลเองถึงแม้ว่าเธอจะทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าต่อฉัน แต่ในฐานะลูกผู้หญิงด้วยกัน ฉันเองก็ไม่ต้องการให้เธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ พร้อมกับได้แต่ภาวนาในใจให้เธอมีชีวิตรอด รอเวลาที่คุณเซฟจะมาช่วยได้ทัน

หลังจากที่ทดโดนรุมสกรัมจนแน่นิ่งไปแล้ว ฝูงสัตว์นรกทั้งหลายก็ได้ผละออกไปจากร่างของเขา ก่อนที่จะตรงเข้าไปหาเนื้อนวลที่ยังคงนอนหลับไม่ได้สติเพื่อพาเธอออกไปย่ำยีให้หนำใจ

“พวกมึง...เดี๋ยวก่อน!!” ชายสารเลวคนนั้นได้สั่งให้ลูกน้องตัวเองที่กำลังอุ้มเนื้อนวลเดินออกไปให้หยุด คล้ายกับต้องการพูดอะไรบางอย่างกับเรือนร่างที่ไร้สติ

“กูมีอะไรจะบอกอีนี่มันสักหน่อย” สัตว์นรกเดินดินในคราบมนุษย์ แค่นยิ้มร้ายก่อนจะเดินย่างกายไปยังร่างหญิงสาวตัวเล็กที่ลูกน้องของมันอุ้มอยู่

“ก่อนหน้านี้ที่มึงถามกูใช่ไหมว่าถูกใจสินค้าที่มึงหามาให้ไหม ถ้างั้นกูจะบอกมึงให้เอาบุญ เพราะดูสภาพแล้วกูก็ไม่รู้ว่ามึงจะมีชีวิตรอดมาฟังคำตอบของกูหรือเปล่า หึหึหึ...” ใบหน้าร้ายเอ่ยพูดน้ำเสียงสะใจ

“กูอยากจะบอกมึงว่า...กูถูกใจมากกกก...และกูก็ต้องขอบใจมึงมากนะที่อยู่ ๆ ก็จัดสินค้าเกรดA ออเดอร์ที่กูกำลังต้องการมาส่งใส่พานถวายให้กูถึงที่ และนี่คือสิ่งตอบแทนความดีของมึงที่กูตั้งใจจะมอบให้ หวังว่ามึงคงจะถูกใจและสนุกกับเหล่าบรรดาว่าที่ผัวใหม่ของมึงนะ มีความสุขมาก ๆล่ะ จุ๊บ ~~ ฮ่าๆๆๆๆ” มือที่หยาบกระด้างลูบไปตามกรอบหน้าที่แน่นิ่งของเนื้อนวล ก่อนที่จะกดจูบลงไปที่แก้มของเธอ โดยไม่ลืมที่จะยังพ่นคำพูดร้ายกาจน่าสะอิดสะเอียนออกมาอย่างไม่มีทีท่าของจิตใจคนที่ปกติหลงเหลืออยู่เลย

และหลังจากที่ไอ้สัตว์นรกในคราบมนุษย์พูดจบ มันก็ได้หัวเราะลั่นด้วยความสะใจ ก่อนจะโบกไม้โบกมือเป็นสัญญาณให้ลูกน้องออกไปได้

เมื่อลูกน้องของมันออกไปจนหมด มันก็ได้เดินไปมา พร้อมกับระเบิดเสียงหัวเราะจนดังกึกก้องลั่นห้องทึบ จนฉันอดไม่ได้ที่จะผวาต่อเสียงคำรามนั้น

“ฮ่าๆๆๆ สะใจจริงโว๊ยยย แผนการที่กูเฝ้าคิดไว้ตั้งนานว่าจะจับตัวนังเมียรักของไอ้เซบาสเธียมันมาได้ยังไง แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีคนเอาตัวเมียรักของมันใส่พานมาถวายให้กูถึงที่ ไม่เรียกว่าสวรรค์มีตา ก็คงถึงเวลาที่นรกเป็นใจให้ตระกูลของไอ้เซบาสเธียถึงเวลาที่จะล่มสลายก็คราวนี้เนี้ยแหละ...ฮ่าๆๆๆ” เสียงหยาบพูดพร่ำอย่างต้องการให้ฉันได้ยิน ก่อนที่ตัวมันจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉัน...

“ว่าไงครับ...เอลิซ...”

สิ้นเสียงเยือกเย็นที่เอ่ยเรียกชื่อฉัน ชายชั่วคนนั้นก็ตรงเข้ามานั่งย่อง ๆ อยู่ด้านหน้าฉันพอดี....

และนั่นก็ถึงกับทำให้ฉันสะดุ้งเฮือกขึ้นมาทันที หลังจากได้ยินเสียงเรียกชื่อของฉัน...

ใบหน้านวลเนียนของฉันยังคงก้มต่ำไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตากับชายชั่วที่อยู่ตรงหน้า แม้ว่าแววตาและหัวใจจะสั่นระรัวเต็มไปด้วยความหวาดกลัวก็ตาม แต่ทว่า...ความรู้สึกเป็นห่วงสองชีวิตน้อย ๆ ที่บัดนี้กำลังฝังตัวอยู่ในท้องของตัวเองเพื่อรอเวลาที่จะได้ถือกำเนิดขึ้นมาใช้ชีวิตบนโลกกลับมีมากกว่า

“ว่ายังไง...ไม่คิดจะเงยหน้าขึ้นมาทักทายกันหน่อยหรอ...หืมมม” น้ำเสียงที่ดูจะอ่อนลงไม่แข็งกร้าว เหมือนกับนักล่าที่ต้องการเล่นกับเหยื่อก่อนลงมือ

ผู้ชายร้ายกาจที่อยู่ตรงหน้า ที่ดูท่าจะไม่ผละร่างออกไปไหน ความกดดันที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา ทำให้ร่างสาวเริ่มสั่นเทิ้มด้วยความหวาดระแวง

“ได้ข่าวว่าเมียไอ้เซบาสเธียสวยหยาดเยิ้ม แถมมันยังทั้งรักทั้งหลงเมียมันถึงขนาดที่ยอมตัดญาติขาดมิตรกับป้าแท้ ๆ ของตัวเอง...เอ...อยากรู้จริง ๆ จะสวยขนาดไหนกันน๊าาา” คำพูดที่ดูเหมือนจะล้อเล่น แต่ทว่า...น้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยความสะใจถูกพ่นออกมาจากปากชายชั่ว จนหัวใจฉันหวาดหวั่น...