บทที่ 209 คำเชิญจาก...

ฉันที่กำลังรอฟังคำตอบจากเนื้อนวลด้วยใจเต้นระทึก

“พอดีเนื้อนวลได้เบอร์มาจากป้าสายเจ้าค่ะ” เนื้อนวลเอ่ยตอบถึงต้นสายปลายเหตุที่เธอได้เบอร์โทรศัพท์ของฉันมา

และหลังจากที่ฉันฟังคำที่เนื้อนวลบอก ความรู้สึกแปลก ๆ ในคำตอบนี้ก็ทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะพูดกับตัวเองในใจ

(เอ๊ะ...ป้าสายเป็นคนให้เบอร์ไปหรอ แต่ว่า...ฉันไม่เคยให้เบอร์ป้าสายไปเลยนี่หน่า) ฉันคิดถึงความเป็นจริงกับตัวเองในใจ นั่นก็เพราะว่าคำตอบของเนื้อนวลทำให้ฉันอดสงสัยไม่ได้

ก่อนที่ฉันจะดึงตัวเองออกจากภวังค์ความคิดสงสัย แล้วเอ่ยถามเนื้อนวลต่อ...

“แล้วเธอมีธุระอะไร...ถึงได้โทรมาหาฉัน” ฉันพยายามข่มความรู้สึกไม่พอใจและความสงสัยที่เกิดขึ้น เพื่อถามเนื้อนวลกลับไปอีกครั้ง ด้วยความรู้สึกหวาดระแวงอย่างบอกไม่ถูก

“อ๋อ คือเนื้อนวลได้รับคำสั่งจากท่านหญิงเธซ่าให้โทรมาแจ้งกับนายหญิงเอลิซเจ้าค่ะ เนื่องจากวันนี้ท่านหญิงเธซ่า ท่านอยากจะเชิญนายหญิงให้ไปรับประทานอาหารที่บ้านเจ้าค่ะ” สิ้นประโยคที่เนื้อนวลบอกถึงเหตุผลที่เธอโทรมาในครั้งนี้ จุดประสงค์ที่เธอเพิ่งแจ้งมาถึงกับทำให้ฉันรู้สึกตกใจกับสิ่งที่ได้ยินทันที

สาเหตุที่ฉันตกใจและแปลกใจนั่นก็เพราะว่าท่านหญิงเธซ่าป้าแท้ ๆ ของคุณเซฟนั้น ท่านไม่ได้ไม่ชอบหน้าฉันหรอกเหรอ ทั้งที่ตอนเจอกันเมื่อครั้งที่แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นมาตั้งมากมาย แถมฉันยังเหมือนจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ป้ากับหลานต้องทะเลาะกัน แล้วยังเกือบทำให้คนสนิทของคุณป้าท่านเกือบตายเสียด้วยซ้ำ แล้วท่านกลับมาเชิญให้ฉันไปกินข้าวที่บ้านเนี่ยนะ ฉันที่ยิ่งคิด ก็ยิ่งสงสัย...

“ดะ...เดี๋ยวนะ ท่านหญิงเธซ่าเนี้ยนะให้เธอโทรมาชวนฉันไปกินข้าวที่บ้านของท่าน” ฉันที่โพล่งถามออกไป เพราะไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง

“ใช่เจ้าค่ะ พอดีท่านหญิงเธซ่า ท่านอยากจะขอโทษที่ทำไม่ดีกับนายหญิงเอลิซเอาไว้ แถมยังมองนายหญิงเอลิซในแง่ไม่ดีอีกด้วย อีกทั้งยังพูดจากระทบกระทั่งจนทำให้นายหญิงเสียใจ เพราะเหตุผลพวกนี้ทำให้ท่านตระหนักได้ว่าถึงเวลาแล้วที่จะปรับความเข้าใจกัน เพราะถึงยังไงนายหญิงเอลิซก็เป็นผู้หญิงที่นายท่านเซบาสเธียเลือกแล้ว และเหตุผลนี้ก็น่าจะเพียงพอที่ท่านอยากจะเอ่ยปากเชิญนายหญิงให้มาทานข้าวด้วยกันเพื่อที่จะได้ทำความเข้าใจกันได้มายิ่งขึ้นด้วยเจ้าค่ะ” เนื้อนวลบอกถึงเจตนารมณ์ของเจ้านายตนเพิ่มเติม ก่อนจะบอกถึงความตั้งใจของตนเองต่อ...

“แล้วก็อีกอย่าง...ในส่วนตัวเนื้อนวลเอง เนื้อนวลก็อยากจะถือโอกาสนี้ขอโทษนายหญิงเอลิซอีกครั้งด้วยเจ้าค่ะ ถึงสิ่งที่เนื้อนวลทำกิริยาไม่ดีต่อนายหญิง และอยากจะกราบขอบพระคุณนายหญิงด้วยตัวเองอีกครั้งที่นายหญิงเมตตาช่วยเนื้อนวลเอาไว้จากเงื้อมมือของนายท่านเซบาสเธียไม่อย่างนั้นเนื้อนวลคงต้องสิ้นชื่อลงในวันนั้นอย่างแน่นอนเลยเจ้าค่ะ” เนื้อนวลที่เอ่ยอธิบายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนระคนรู้สึกผิดไปด้วย เพื่อคลายข้อข้องใจที่มีของฉัน

ฉันที่พอได้ฟังคำพูดที่เจือปนไปด้วยความสำนึกผิดของเนื้อนวล ก็รู้สึกใจอ่อนลงขึ้นมาแทบจะในทันที พร้อมกับแอบรู้สึกผิดเล็ก ๆ ที่ตัวเองก็เป็นต้นเหตุที่ทำให้เรื่องราวมันบานปลาย จนเกือบจะทำให้เนื้อนวลต้องตายเช่นกัน

และอีกเหตุผลหนึ่งที่สำคัญเลยนั่นก็คือ เนื่องจากฉันเองก็ไม่ได้อยากจะมีปัญหากับคุณป้าของคุณเซฟเขาอีกเหมือนกัน เพราะถึงขนาดที่ท่านลงทุนให้คนสนิทโทรมาเชิญฉันไปร่วมโต๊ะอาหารด้วย และถ้าหากฉันไม่ไปแล้วปฏิเสธไปล่ะ คงจะทำให้รอยร้าวระหว่างฉันกับป้าของเขากว้างมากขึ้นและจนไม่สามารถประสานกันเลยก็ได้ และอีกอย่างถ้าฉันไม่ไปก็คงจะดูใจแคบเกินไปที่ไม่ยอมให้อภัยคนที่สำนึกผิดอย่างเนื้อนวลที่เอ่ยปากอยากเจอฉันเพื่อถือโอกาสทั้งขอบคุณและขอโทษ

แต่ทว่า...แม้ฉันจะพยายามหาเหตุผลในแง่ดีเพื่อมาสมทบความคิดของตัวเองอยู่อย่างนั้น แต่ฉันก็ยังอดระแวงอยู่ในใจลึก ๆ ไม่ได้อยู่ดี...

ในขณะที่ฉันกำลังชั่งใจถึงผลดีผลเสียที่จะเกิดขึ้น ถ้าหากฉันตอบตกลงหรือปฏิเสธไป...ฉันก็เลือกที่จะตอบกลาง ๆ ไปก่อน

“ถ้าอย่างนั้น...ฉันฝากเธอไปเรียนท่านหญิงเธซ่าด้วยแล้วกันนะว่า ฉันขอบอกคุณเซฟให้ทราบก่อน” ฉันแจ้งความประสงค์ของตัวเองออกไป เพราะฉันไม่อยากให้เขาเป็นห่วงที่ฉันไปไหนมาไหนโดยที่ไม่ได้บอกเขา

อีกอย่าง...นั่นก็เพราะว่าเรื่องเก่าฉันก็ยังไม่ทันได้เคลียร์กับเขาเลย...ถ้าขืนฉันสร้างเรื่องใหม่ขึ้นมา คงได้เจอคุณเซฟเวอร์ชันปีศาจอีกแน่นอน...หึย...แค่คิดขึ้นมาขนหัวก็ลุกแล้ว ฉันที่คิดถึงเรื่องนี้ทีไรก็อดรู้สึกสยองอยู่ในใจไม่ได้

“เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลไปเลยเจ้าค่ะนายหญิง เพราะว่าท่านหญิงเธซ่าเอง ท่านก็ได้เชิญทั้งนายท่านเซบาสเธีย และก็นายท่านพ่อกับท่านหญิงแม่ของนายท่านเซบาสเธียให้มาร่วมรับประทานอาหารพร้อมกันอยู่แล้วเจ้าค่ะ” เนื้อนวลรีบอธิบาย หลังจากที่ดูเหมือนว่าฉันจะไม่ยอมไป

(นี่ฉันจะได้เจอพ่อกับแม่ของคุณเซฟเขาด้วยหรอ...) ฉันที่อดตื่นเต้นขึ้นมาไม่ได้ ก่อนที่จะเกิดเอะใจอะไรบางอย่างขึ้นมา

หรือว่า...ฉันที่จู่ ๆ ก็รู้สึกเข้าเค้าอะไรบางอย่างขึ้นมา...

“เอ...อย่างนั้นเหรอ” หลังจากฉันได้ฟังถึงรายละเอียดตามที่เนื้อนวลบอก ฉันก็พันนึกถึงเรื่องหนึ่งที่เคยสงสัยเอาไว้เมื่อหลายวันก่อนเกี่ยวกับเรื่องที่คุณเซฟเขาเคยพูดกับฉันในคืนนั้น...เอ...สงสัยคงจะเป็นเรื่องนี้เองซินะ

เมื่อฉันปะติดปะต่อเรื่องราวได้แล้ว ก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาเปลาะหนึ่ง จากนั้นฉันก็ได้ตอบเนื้อนวลกลับไปทันที

“อะ...ฉันเข้าใจแล้ว...อย่างนั้นฝากเธอบอกท่านหญิงเธซ่าด้วยแล้วกันว่า ฉันยินดีและเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่จะได้ไปร่วมรับประทานอาหารด้วยกันกับท่าน” ฉันบอกด้วยน้ำราบเรียบเช่นเดิม เพียงแต่มีความอ่อนโยนขึ้นมาเล็กน้อย

“ได้เลยเจ้าค่ะเดี๋ยวเนื้อนวลจะแจ้งให้ท่านหญิงเธซ่าทราบในทันทีเลยนะเจ้าค่ะ” น้ำเสียงที่ดูดีใจของเนื้อนวลทำฉันรู้สึกประหลาดไม่ได้ เพราะฟังจากน้ำเสียงที่ดูท่าเธอจะดีใจมากเลย จนฉันรู้สึกว่าเธอคงอยากจะขอโทษฉันจริง ๆ

ฉันที่ลอบยิ้มบาง ๆ ให้กับน้ำเสียงของคู่สนทนาที่อยู่ในสายโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกเบาใจลง

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว...งั้นก็แค่นี้แล้วกันนะ อ่อ...บอกท่านหญิงเธซ่าด้วยว่าฉันคงจะไปพร้อมกับคุณเซฟเลยทีเดียวนะ” ฉันบอกเจตจำนงตัวเองอีกครั้งก่อนจะกดวางสาย

สิ้นเสียงของฉัน...ในขณะที่ฉันกำลังจะกดวางสาย...เนื้อนวลก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทันทีเลยว่า...