บทที่ 149: เจ้าไม่เสียใจหรือ?

“มู่หรงเฉิน!”

เมื่อไป๋เซิ่งเสวี่ยมองดูร่างที่กำลังวิ่งหนีไปไหนทิศทางตรงข้าม ดวงตาคู่สวยก็เบิกกว้างพร้อมกับส่งเสียงร้องเรียกชื่อเจ้าโง่คนนั้น

นางไม่ได้อยากให้เขาใช้ตัวเองเป็นเหยื่อล่อยื้อเวลาให้นางหลบหนี หรือนี่เป็นแผนที่เขาวางเอาไว้เพราะอยากให้นางจดจำเขาไปตลอดชีวิต?

เมื่อนึกถึงว่าก่อนหน้านี้มู่หรงเฉินพยายามปกป้องตนเงียบ ๆ อยู่หลายครั้ง และเขาถึงขั้นยอมทิ้งตระกูลเพื่อตามนางมาเรียนที่สำนักศึกษาเทียนฝู่อีก