บทที่ 12...3/3
ชานนรู้ทันทีว่าควรทำอย่างไร โรงแรมแห่งนี้มีห้องเสื้อหรูหราอยู่หลายแบรนด์ ปรานต์ส่งบัตรเครดิตรสีดำของเขาให้บอดี้การ์ดที่พ่วงตำแหน่งผู้ช่วยเลขาไป แล้วกลับไปคุยกับนักธุรกิจที่เข้ามาทักทาย โดยมีทินช่วยแนะนำตามหน้าที่เลขา
ชานนไม่รอช้าเดินไปหาจอมขวัญที่กำลังถ่ายภาพในงานอย่างมืออาชีพอยู่เพราะต้องนำไปประกอบในข่าว
“รบกวนมากับผมสักครู่ครับ” ชานนผายมือเชิญจอมขวัญไปทางประตู
จอมขวัญมองอย่างไม่แน่ใจเพราะเป็นคนละบานกับที่เธอเข้ามา แต่เธอก็ยอมเดินตามไปเพราะคิดว่าชานนคงมีเรื่องที่ปรานต์ฝากมาบอกเธอเรื่องงาน แต่ยิ่งเดินไปเรื่อยๆ เธอคิดว่าคงไม่ใช่แล้วเพราะงานที่ว่าคงไม่ใช่การพาเธอมาเข้าร้านที่มีแบรนด์หรูซึ่งไม่ได้จำเป็นในชีวิตของเธอ แน่ล่ะมันแพง เธอต้องเอาเงินไปใช้ทำอย่างอื่นมากกว่า พอเข้ามาในร้านชานนก็บอกกับพนักงานที่กำลังจะพาเธอไปห้องแต่งตัว จอมขวัญคิดว่าต้องรู้ก่อนว่าเขาทำแบบนี้ทำไม
“นี่มันอะไรกันคะคุณชานน”
“คุณปรานต์เป็นคนสั่งมาครับ คุณจอมขวัญช่วยโอนอ่อนนิดหนึ่งแล้วกันนะครับ ไม่งั้นผมอาจซวยตกงาน คุณปรานต์น่ะ คุณจอมขวัญก็รู้ๆ อยู่ว่าเอาแต่ใจนิดหน่อย” ชานนแกล้งว่าเจ้านาย ไม่อย่างนั้นจอมขวัญได้เดินออกไปทันทีแน่เมื่อรู้ว่าเขาพามาแปลงโฉม
“เจ้านายของคุณชานนก็เอาแต่ใจไม่เลิกเลยนะคะ” จอมขวัญขมวดคิ้วแต่ก็ยอมตามใจเพราะรู้ดีว่าถ้าไม่ยอมตามใจ อีกประเดี๋ยวปรานต์คงมาจัดการเอง ทีนี้ล่ะยิ่งวุ่นวายกันทั้งร้านแน่ๆ เขาคงเห็นเธอเป็นตุ๊กตาเลยอยากจับมาแต่งตัวให้ถูกใจกระมัง “เชิญค่ะ อยากทำอะไรก็ทำมาค่ะ ฉันจะได้กลับไปทำงานต่อ”
จอมขวัญเปลี่ยนไปหลายชุด จนได้ชุดที่พอใจเข้ากับตัวเอง ก่อนจะถูกพาตัวไปแต่งหน้า ทำผมอีกนิดหน่อย ทุกอย่างเกิดขึ้นภายใน 15 นาทีเพราะต้องรีบกลับไปทำงานของตัวเอง ตลกไหมล่ะปรานต์เจ้ากี้เจ้าการให้เธอใส่ชุดหรูๆ แต่เธอก็ต้องเอาสายกล้องมาคล้องที่คอเพื่อถ่ายรูปอยู่ดี
ชานนเดินนำจอมขวัญกลับเข้ามาในงาน ปรานต์หันมาเห็นพอดีจึงพยักหน้าแทนคำตอบว่าพอใจในชุดที่จอมขวัญเลือกใส่ ชุดเข้ารูปสีดำเรียบๆ ปาดไหล่ มีลูกเล่นเป็นโบสีฟ้าพาสเทลที่ไหล่ทำให้ไม่ดูเป็นทางการเกินไป เธอใส่ต่างหูและสร้อยที่ประดับคริสตัลเม็ดเล็กๆ ดูน่ารักเหมาะกับเธอมากกว่าหลายๆ คนในงานนี้ที่ประโคมใส่เครื่องประดับจนบดบังความสวยของตัวเอง ใครจะมาดูถูกจอมขวัญไม่ได้ แม้เขาจะรู้ว่าทำแบบนี้เป็นเพียงการแก้ที่ปลายเหตุ เขาไม่สามารถเปลี่ยนความคิดคนที่ชอบเหยียดคนอื่นได้
จอมขวัญสบตาปรานต์แล้วบอกแบบไม่มีเสียงว่า...ขอบคุณ แม้ว่าเธอจะไม่ได้ขอก็ตามเถอะ ก่อนจะไปทำงานต่อ ส่วนชานนเดินมาสมทบเจ้านายของตัวเอง
“เป็นไงครับ”
“ดูดี รอตรงนี้นะ” ปรานต์บอกเร็วๆ ก่อนเดินตรงดิ่งไปหาจอมขวัญ ทำให้ใครต่อใครมองตามเพราะความที่เขาเป็นหนุ่มนักธุรกิจที่ยังโสด ทำให้เป็นที่หมายตาของสาวๆ ในงานอยู่ไม่น้อย
แต่แล้วคนที่ไม่อยากให้ปรานต์เดินมาหามากที่สุดกลับอยากเดินหนี แต่ทำไม่ได้ จอมขวัญอยากจะถามว่าเขาอยากแกล้งเธอหรือไง โมโหใช่ไหมที่เธอไม่ยอมติดต่อกลับ
“คุณมายืนใกล้ๆ ฉันทำไม” จอมขวัญก้มหน้าถามเสียงเบา
ปรานต์กลับยิ่งเข้ามายืนชิด แล้วเธอจะทำงานสะดวกได้ยังไงเพราะถูกมองมาแบบนี้ เขาไม่รู้ตัวหรือไงว่าเนื้อหอมในหมู่สาวๆ มาก
“เอ๊ะ คุณจะแกล้งฉันอีกแล้วหรือคะ”
“เปล่า ผมอยากให้คนพวกนั้นเห็นว่าคุณสำคัญต่องานในวันนี้ ไม่ใช่มองคุณแล้วไปจับกลุ่มกันหัวเราะ มองคุณเหมือนอยู่คนละชั้น” ปรานต์กระซิบใกล้ใบหูเล็ก จงใจโน้มหน้าลงไปใกล้ๆ ใครเห็นแล้วเข้าใจอย่างไรเขาไม่สนใจ ถ้าผู้หญิงคนนี้เขาปกป้องไม่ได้ก็คงอยากชกตัวเอง
อ้อ...จอมขวัญพยักหน้าเข้าใจเหตุผลที่ปรานต์ต้องการแปลงโฉมเธอแล้ว อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เห็นเธอเป็นตุ๊กตา เขาอยากปกป้องเธอ แต่ทำไมไม่บอกกันดีๆ ตั้งแต่แรก
“ช่างเถอะค่ะ ฉันไม่เก็บมาเป็นอารมณ์หรอก”
“แต่ผมช่างเถอะไม่ได้ คุณมาทำงาน หาเลี้ยงตัวเองกับแม่ ไม่ได้ไปขอเงินคนพวกนั้นเพื่อมามีชีวิตดีๆ สักหน่อย” ปรานต์แย้ง ก่อนที่จะมีเงินล้นเหลือ และได้รับการยอมรับทางสังคม เขากับพ่อก็เคยถูกมองด้วยสายตาดูถูกมาก่อน มันไม่ใช่ความรู้สึกที่ต้องจำทนยอมรับ
“คนพวกนั้นคือลูกค้าของคุณไม่ใช่หรือคะ”
ปรานต์กอดอกมองจอมขวัญเต็มๆ ตาพลางตอบไปด้วยว่า “แล้วผมต้องยอมให้คนพวกนั้นมองคุณด้วยสายตาแบบนั้นหรือ ผมน่ะเจอคนมาแทบทุกประเภท แต่คนที่เหยียดคนอื่น ผมทนไม่ได้ ไม่ว่าจะทำกับตัวผม หรือกับคนในครอบครัวผม”
สายตาของชายหนุ่มมองไปที่นิ้วของจอมขวัญที่ไล่งไม่มีแหวนของเขาสวมอยู่ หญิงสาวยกมือขอเวลาบอกเหตุผล
“ฉันมาทำงาน ไม่อยากใส่เครื่องประดับ คุณห้ามทำอะไรตามใจนะ”
ปรานต์ค่อยยิ้มได้ ก่อนจะยื่นมือไปวางแนบแผ่นหลังของจอมขวัญ จงใจ แสดงออกถึงความสนิทสนม หญิงสาวหันมาหรี่ตาใส่ แต่เขาหรือจะยอมเอามือลง
“ไปใกล้ๆ เวทีเถอะ เดี๋ยวผมต้องขึ้นไปบนเวที ผมสั่งให้คนกันที่ไว้ให้คุณแล้ว จะได้ไม่ต้องไปเบียดกับใคร”
“ขอบคุณค่ะ” จอมขวัญละอยากบอกว่าเขาช่วยบอกก่อนทำได้ไหม แม้เจตนาจะดี แต่พอไม่รู้ที่มาเธอก็ทำตัวไม่ถูกน่ะสิ แถมแปลกๆ ด้วยที่เขาเอาตัวมาใกล้ชิดสนิทสนมแบบนี้ “เวลาคุณใจดี ทำไมทำให้ฉันใจคอมีค่อยดีก็ไม่รู้”
ปรานต์ยิ้มชอบใจที่จอมขวัญพูดตรงๆ ว่ารู้สึกอย่างไร เขาก็เป็นคนแบบนี้ ถ้าเขาสนใจก็จะเอาตัวไปใกล้ เราข้ามขั้นของการคบหาไปที่คืนนั้นเสียก่อน เวลานี้เขาอยากทำความรู้จักผู้หญิงที่ชื่อว่าจอมขวัญมากขึ้น อย่างไรเสียเจ้าสาวของเขาก็ต้องเป็นเธออยู่แล้ว การจีบหลังจากผ่านคืนนั้นมาด้วยกันแล้วก็ไม่ถือว่าช้าไป เพียงแต่เธอจะรู้ตัวไหมว่าเขากำลังตามจีบอยู่อย่างใกล้ชิด
จอมขวัญคิดไม่ผิดหรอก ปรานต์ยิ้มทีไร เดี๋ยวได้มีเรื่อง
ซ้อนกลรักเจ้าสาวมาเฟีย วางจำหน่ายใน MEB แล้วหมวด นิยายโรมานซ์
โบว์ทำโปรโมชั่นราคาหนังสือเต็มๆ 329 เหลือ 149 บาท ตอนนี้เหลือเวลาโปรโมชั่น 10 วันค่ะ
โบว์จะลงให้อ่านถึงบทที่ 15 นะคะ แล้วจะหยุดอัพนิยาย
ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ
อัมราน_บรรพตี
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 60
แสดงความคิดเห็น