บทที่ 191 ความลับระหว่างเรา!!

--- เอลิซ Talk ---

 

“ยะ...ยินดีด้วยนะครับ...คุณเอลิซ คุณตั้งครรภ์ครับ”

 

สิ้นเสียงของคุณมาร์ค ใบหน้าหวานของฉันก็เผยรอยยิ้มกว้างขึ้นมาทันที พร้อมกับน้ำตาที่เอ่อคลออยู่ที่ดวงตากลมโตสวย ก่อนที่ตัวฉันจะเอื้อมมือไปจับเบา ๆ ที่หน้าท้องของตัวเอง

 

ความรู้สึกหลากหลายประเดประดังเข้ามา จนฉันตั้งตัวรับแทบไม่ทัน แม้จะรู้ผลมาก่อนหน้านี้แล้วตอนที่ตรวจด้วยตัวเอง แต่มันก็ยังไม่มั่นใจเท่ากับการมาตรวจที่โรงพยาบาลโดยตรง

 

หัวใจที่พองโต บวกกับความตื้นตันข้างในถูกเปลี่ยนมาเป็นหยดน้ำใสเอ่อคลออยู่ที่ดวงตาคู่สวย ความรู้สึกที่มีทั้งความตื่นเต้น ดีใจ ประหม่า และกังวลในเวลาเดียวกัน เพราะนับตั้งแต่วินาทีนี้ฉันจะได้รับบทบาทการเป็นแม่คนครั้งแรกอย่างเต็มตัว ซึ่งมันก็ไม่แปลกถ้าฉันจะมีความรู้สึกกังวลใจ แต่ทว่า...ในความกังวลใจนั้น ฉันกลับไม่คิดว่ามันจะทำให้ฉันรู้สึกดีได้มากขนาดนี้

 

“ขอบคุณนะคะ...คุณมาร์ค” ฉันยิ้มหวานส่งไปให้คนตรงหน้า โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าใบหน้าที่เปี่ยมล้นไปด้วยความสุขของฉัน มันกำลังบาดหัวใจของใครบางคนอยู่

 

คุณมาร์คเขาไม่ได้ตอบกลับมาเป็นคำพูด แต่เขาเลือกที่จะยิ้มให้ฉันเป็นคำตอบแทน ก่อนที่เขาจะบอกถึงขั้นตอนต่อไปของการตรวจ

 

“อีกเดี๋ยวพยาบาลจะมาพาคุณเอลิซ ไปห้องอัลตร้าซาวด์นะครับ เพื่อตรวจดูว่าตอนนี้ตั้งครรภ์ระยะเท่าไรแล้วและจะได้ตรวจความสมบูรณ์เบื้องต้นของเด็ก ๆ ในท้องไปด้วยเลย” เขาบอกฉันโดยที่ใบหน้าหล่อใสยังคงก้มมองที่ชาร์ตข้อมูลคนไข้ในมือ โดยที่ฉันไม่รู้เลยว่าเขาเลือกที่จะก้มหน้าลงไปเพื่อปกปิดน้ำตาที่รื้นขึ้นมาที่ขอบตา

 

หลังจากฟังคำพูดของเขาจบ ความกังวลถึงข้อสำคัญบางอย่างที่ฉันคิดมาตั้งแต่ต้นก็ผุดขึ้นมาในใจทันที...

 

“เอ่อ...” ฉันเอ่ยตะกุกตะกักอย่างคนที่มีความรู้สึกอึดอัดใจบางอย่าง แต่ยังไม่กล้าพูดออกไป

 

เขาที่จับสังเกตฉันได้ ถึงกับเงยหน้าขึ้นมาถาม

 

“มีอะไรสงสัยตรงไหนหรือเปล่าครับ” ใบหน้าขาวหล่อสไตล์สายเลือดจีนผสมเอ่ยถาม

 

“เอ่อ..เอลิซขอเสียมารยาทถามนิดนึงนะคะ” ฉันที่รู้สึกลำบากใจ เพราะคำถามของฉันมันค่อนข้างละเอียดอ่อนต่อความรู้สึก

 

เขาที่ยกคิ้วขึ้นขมวดเล็กน้อย ก่อนจะอนุญาตให้ฉันถามได้

 

“เชิญครับ”

 

“คะ...คุณมาร์คจะเป็นคนทำการอัลตร้าซาวด์ให้เอลิซเองเลยหรือเปล่าคะ” ฉันกลั้นใจถามเขาออกไปถึงสิ่งที่ตัวเองกำลังกังวลใจ

 

เขาที่คลายใบหน้าเคร่งขรึมลงทันทีหลังจากได้ยินประโยคคำถามของฉัน ก่อนที่ใบหน้าขาวใสจะระบายรอยยิ้มเล็ก ๆ ออกมา จนออร่าความหล่อฟุ้งกระจาย

 

“คุณเอลิซกังวลใจเรื่องนี้เองหรอครับ” เขาถามด้วยใบหน้ายิ้ม ๆ ^-^

 

ฉันที่โดนเขาจับทางได้ ถึงกับทำให้ใบหน้าสาวแดงแปร๊ดออกมาด้วยความเขิน

 

“ก็นิดนึงค่ะ...ไม่ใช่นิดนึงสิคะ มากเลยค่ะ แหะ ๆ เอลิซรู้จักกับคุณมาร์คก็จริงใช่ไหมคะ แต่ว่า...คุณมาร์คก็เป็นผู้ชาย...เอลิซพูดตรง ๆ เลยนะคะ เอลิซไม่ค่อยสะดวกใจที่จะให้คุณมาร์คทำการตรวจอัลตร้าซาวด์ให้...เอ่อ...เอลิซอายอ่ะค่ะ” (^//_//^) ฉันที่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ ล่ะ ฉันขอพูดตรง ๆ ถึงความรู้สึกของตัวเองกับเขาเลยแล้วกัน

 

“อ่าฮ่ะ...ผมเข้าใจได้ครับ คุณเอลิซไม่ต้องเป็นกังวลไปนะครับ คนที่จะทำการอัลตร้าซาวด์ให้คุณเอลิซเป็นคุณหมอผู้หญิงเธอเป็นเพื่อนผมเองครับ” คุณมาร์คยังคงยิ้มแย้มบอกความจริงเพื่อให้ฉันคลายความกังวล

 

“ฟู้ววววว ~~ ค่อยโล่งใจหน่อย” ฉันถอนหายใจออกมาด้วยความสบายใจ

 

“ขอบคุณนะคะ ที่เข้าใจเอลิซ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างในวันนี้นะคะ” ฉันเอ่ยขอบคุณเขาด้วยความรู้สึกจากใจจริง พร้อมกับส่งยิ้มหวานที่สุดไปให้เขา

 

เพราะฉันรู้ดีว่าการที่ฉันแสดงความกังวลใจถามเขาไป แล้วเขาตอบกลับมาในทันทีว่าเขาได้เตรียมหมอผู้หญิงสำหรับการอัลตร้าซาวด์เอาไว้ให้แล้ว นั่นก็แปลว่าเขาได้คิดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเขาจะให้หมอผู้หญิงเป็นคนอัลตร้าซาวด์ให้กับฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าเขานั้นคิดถึงความรู้สึกฉันเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว แถมเขายังแสดงการให้เกียรติฉัน ถึงแม้ว่าฉันจะเป็นผู้หญิงของศัตรูตระกูลเขา...
 

 

ฉันเอ่ยขอบคุณ คุณมาร์ค พร้อมกับส่งยิ้มหวานออกไปด้วยความจริงใจ มันเป็นความรู้สึกที่ปลื้มปริ่มไปกับมิตรภาพที่เขามีให้กับฉัน

 

“ยิ้มแบบนี้...มันจะทำให้ผมทำใจไม่ได้นะครับ...” เสียงพึมพำที่แสนเบาของคุณมาร์ค ทำให้ฉันหันไปถามเขาด้วยความสงสัย

 

“ห๊ะ...คุณมาร์คว่าอะไรนะคะ พอดีเอลิซได้ยินไม่ค่อยถนัดค่ะ” สายตากลมโตมองเขาตาแป๋ว เอ่ยถามเขาไปด้วยความใสซื่อ เนื่องจากกลัวว่าตัวเองจะพลาดข้อมูลรายละเอียดสำคัญอะไรไป

 

“ไม่มีอะไรครับ” เขาตอบสั้น ๆ พร้อมกับยิ้มบาง ๆ มาให้ฉัน

 

ส่วนฉันก็ได้แต่ยิ้มแห้ง ตอบเขากลับไปเช่นกัน พร้อมกับคิ้วสวยที่ขมวดเข้าหากันเล็กน้อยด้วยความสงสัยว่าเขาพูดอะไร

 

“เอ่อ...คุณมาร์คค่ะ เอลิซขอรบกวนอะไรอีกอย่างได้ไหมคะ” ฉันที่พอนึกถึงสิ่งที่ตัวเองตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรกกับการมาตรวจที่โรงพยาบาลแห่งนี้แทนที่จะตรวจกับหมอหรือโรงพยาบาลในเครือของคุณเซฟ ถึงกับเอ่ยขอร้องเขา

 

“ว่ามาได้เลยครับ สำหรับคุณเอลิซ ผมยินดีเสมอ...” เขาตอบพร้อมกับตั้งใจฟังในสิ่งที่ฉันขอ

 

และแม้ว่าคำพูดของเขามันจะทำให้ฉันรู้สึกทะแม่ง ๆ ยังไงชอบกล แต่ทว่า...เรื่องที่ฉันกำลังจะขอร้องเขานั้นมันสำคัญกว่า

 

“คะ...คือว่า...เอลิซอยากจะขอให้เรื่องที่เอลิซตั้งครรภ์นี้...เป็นความลับได้ไหมคะ...และถ้าคุณมาร์คสามารถช่วยได้จริง ๆ เอลิซอยากจะขอให้คุณมาร์คช่วยลบประวัติการมาตรวจของเอลิซครั้งนี้ด้วยได้ไหมคะ...หรือไม่ก็ลงประวัติเป็นว่าเอลิซมารักษาอาการไข้หวัดธรรมดาก็ได้ค่ะ” ฉันที่มีสีหน้าจริงจัง เอ่ยขอร้องเขาอย่างจริงใจและมีความรู้สึกกังวลในเวลาเดียวกัน

 

เพราะฉันรู้สึกสังหรณ์ใจว่าคนอย่างคุณเซฟต้องส่งคนมาตรวจสอบการมาที่โรงพยาบาลในครั้งนี้ของฉันแน่นอน (เพราะน้ำเสียงการถามของเขาตอนที่เขาโทรมามันทำให้ฉันรู้สึกเสียวสันหลังแปลก ๆ) และถ้าเขารู้ว่าฉันมาตรวจโดยไม่บอกเขา แถมยังมาเจอลูกศัตรูของเขาตรวจให้อีก ไม่ต้องบอกก็รู้ได้เลยว่าจะเรื่องจะใหญ่แค่ไหน อีกอย่างฉันกลัวว่าโรงพยาบาลแห่งนี้จะแหลกเป็นผุยผงเสียก่อน ฉันไม่อยากให้ตัวเองต้องเป็นต้นเหตุของเหตุการณ์อะไรแบบนั้น

 

“ทำไมล่ะครับ”

 

เขาขมวดคิ้วด้วยความสงสัย พร้อมกับเอนตัวพิงพนักที่นั่งด้วยท่าทีที่ตั้งใจฟังเหตุผลของฉัน...