ตอนที่ 878 อาคมปีศาจสิงโตคำราม

เซี่ยเฟยออกเดินทางอย่างระแวดระแวงมาเป็นเวลากว่า 2 วันแล้ว เพราะเขารู้สึกตัวอยู่เสมอว่าบลายกับเลมซึ่งเป็นนักฆ่าที่เหลือทั้งสองคนกำลังแอบจับตาดูเขาอยู่

ความรู้สึกถึงการถูกไล่ล่าแบบนี้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกอึดอัดมาก เพราะโดยปกติเขามักจะเป็นคนสะกดรอยตาม แต่ในปัจจุบันสถานการณ์กลับตรงกันข้ามกัน

“มันช่างเป็นสถานที่ที่น่าเหลือเชื่อจริง ๆ” เซี่ยเฟยยืนพึมพำกับตัวเองอยู่ริมทะเลสาบ เพราะทะเลสาบแห่งนี้เป็นสถานที่ที่แบ่งพื้นที่ 2 ฟากที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน โดยฝั่งหนึ่งมีพระอาทิตย์สาดส่องอย่างอบอุ่น ขณะที่อีกฝั่งหนึ่งมีหิมะตกหนักอย่างหนาวเย็น

แม้ว่าเขาจะใช้ความเร็วในการเดินทางอย่างต่อเนื่อง แต่ในช่วง 2 วันมานี้เขาก็เพิ่งเดินทางมาจนถึงเขต 15 ได้เท่านั้น ซึ่งมันแสดงให้เห็นว่าอาณาเขตของเผ่าเทพแต่ละเขตมีความกว้างใหญ่มากเพียงใด และเขาก็ยังไม่สามารถคาดเดาได้ด้วยซ้ำว่าพื้นที่ขนาดใหญ่แบบนี้ถูกสร้างขึ้นมาได้ยังไงกันแน่

พื้นที่ภายในเขต 15 แบ่งออกเป็น 4 ฤดูที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่พื้นที่ของทั้งสี่ฤดูมีการเชื่อมต่อกันแบบสุ่ม ไม่ใช่การแบ่งพื้นที่ออกเป็น 4 พื้นที่แต่ละฤดูที่แตกต่างกันไป

ไม่ว่าพื้นที่ในเผ่าเทพจะแปลกประหลาดมากแค่ไหน แต่สิ่งที่ชายหนุ่มอยากรู้ในตอนนี้มากที่สุดคือพวกนักฆ่าหาตัวเขาได้ยังไงกันแน่ เพราะเมื่อเขาต้องระแวงอยู่ตลอดเวลา มันก็จะทำให้เขาไม่สามารถพักผ่อนได้อย่างสบายใจ

แต่ในระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังวิ่งไปตามถนนอยู่นั้น จู่ ๆ เขาก็ได้พบกับหัวของสัตว์อสูรที่โผล่ขึ้นมาจากใต้ทะเลสาบ

“จิ้งจอกหิมะ!?” เซี่ยเฟยอุทานขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ

แม้ภายนอกอสูรน้อยปุกปุยตัวนี้จะดูน่ารัก แต่แท้ที่จริงแล้วมันคืออสูรเทวะที่มีความโหดร้าย

จิ้งจอกหิมะเป็นอสูรเทวะระดับ 1 ที่มีความแข็งแกร่งค่อนข้างสูงมากถ้าหากว่ามันโตเต็มไว้ แต่จิ้งจอกที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขานั้นยังเป็นอสูรที่เล็กอยู่มาก แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังพยายามขู่ร้องคำรามเมื่อได้พบกับคนแปลกหน้า

ขนอุยถูกปลุกจากการหลับไหลด้วยเสียงร้องคำรามของจิ้งจอกหิมะในทันที ซึ่งสำหรับอสูรน้อยตัวกลมตัวนี้การนอนหลับคือหนึ่งในสิ่งที่มีความสุขที่สุดสำหรับมัน

อิ้ว! 

ขนอุยร้องคำรามออกมาด้วยความโกรธ เมื่อสัตว์อสูรตรงหน้ากล้าที่จะมาข่มขู่เข้าใส่เซี่ยเฟย

อสูรศักดิ์สิทธิ์ทุกตัวต่างก็ล้วนแล้วแต่รักศักดิ์ศรีของตัวเอง หากว่าศักดิ์ศรีของพวกมันไม่อาจดูหมิ่นได้ ศักดิ์ศรีเจ้านายของพวกมันก็เป็นสิ่งที่ไม่อาจดูหมิ่นได้มากยิ่งกว่า

แต่ในระหว่างที่ขนอุยกำลังจะลงมืออยู่นั่นเอง เซี่ยเฟยก็เริ่มเคลื่อนไหวไปก่อนมันแล้ว

ฉัวะ!

เงาแสงสีแดงถูกตวัดออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จิ้งจอกหิมะตัวน้อยจะถูกตัดขาดออกจากกันเป็น 2 ท่อน

“เป็นอสูรเทวะกล้ามาขู่ใส่ฉันงั้นเหรอ?!” เซี่ยเฟยกล่าวขณะเก็บบลัดบิวเทียสลงตำแหน่งเดิม

จิ้งจอกน้อยตัวนี้ถือว่าอายุสั้นอย่างแท้จริง เพราะถ้าหากว่ามันได้พบกับนักรบคนอื่น นักรบพวกนั้นก็คงจะพยายามเอาใจมันเพื่อทำพันธสัญญาอย่างแน่นอน แต่ในทางตรงกันข้ามเซี่ยเฟยคือนักรบที่มีนิสัยโหดร้าย การขู่ร้องคำรามของมันเพียงแค่นิดเดียวจึงต้องแลกมากับชีวิตที่เพิ่งลืมตาดูโลกได้เพียงแค่ไม่นาน

“เอ่อ…” ขนอุยมองไปยังภาพตรงหน้าอย่างพูดไม่ออกและมันก็แอบคิดภายในใจของมันว่า 

‘เจ้านายก็ยังคงเป็นเจ้านายจริง ๆ’

แต่ในระหว่างที่ร่างกายของจิ้งจอกหิมะกำลังแหลกสลายกลายเป็นผุยผง จู่ ๆ เซี่ยเฟยก็สังเกตเห็นคลื่นสัญญาณสีดำ

ชายหนุ่มมองตามคลื่นสัญญาณก่อนที่เขาจะหยิบป้ายแสดงตัวตนออกมาจากหน้าอก จากนั้นเขาก็อดที่จะเผยรอยยิ้มขึ้นมาไม่ได้

“ไอ้นี่เองสินะ” เซี่ยเฟยพึมพำด้วยแววตาอันเป็นประกาย

การสังหารอสูรเทวะทำให้เขาค้นพบความลับของการถูกติดตามโดยบังเอิญ และในที่สุดเขาก็ได้รู้แล้วว่าสาเหตุที่พวกนักฆ่าสามารถติดตามเขามาได้ นั่นก็เพราะป้ายแสดงตัวตนว่าเขาคือเชฟหยิงเฟยนั่นเอง

—

บริเวณใกล้ ๆ กับเขต 14

ปัจจุบันเลมกำลังเข็นรถเข็นและจ้องมองไปยังจุดสัญญาณสีขาวบนหน้าจอ ซึ่งจุดสัญญาณนั้นก็คือจุดสัญญาณบอกตำแหน่งของเซี่ยเฟย

สถานะในปัจจุบันของเซี่ยเฟยต่ำมากจนไม่ว่าใครก็สามารถติดตามตำแหน่งของเขาได้ ตัวตนของเขาในปัจจุบันคือพ่อครัว ซึ่งโดยปกติตำแหน่งให้บริการอย่างเช่นพ่อครัวนี้มักจะมีการหนีออกไปจากที่ทำงาน เนื่องจากไม่สามารถทนรับงานอันหนักหน่วงได้ เหล่าบรรดาเจ้านายในเผ่าเทพจึงคิดค้นวิธีในการติดตามตำแหน่งผ่านทางป้ายประจำตัว

4 นักฆ่าพิการได้รับการจ้างวานมาจากตระกูลใหญ่ให้ตามล่าเซี่ยเฟย นอกจากนี้ชายหนุ่มยังปลอมตัวเข้ามาในเผ่าเทพและใช้ป้ายประจำตัวที่มีสถานะอันต่ำต้อย มันจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมพวกเขาจึงสามารถติดตามชายหนุ่มมาได้อย่างง่ายดาย 

ถ้าไม่ใช่เพราะการสังหารจิ้งจอกหิมะและทำให้เห็นคลื่นสัญญาณโดยบังเอิญ ในตอนนี้เซี่ยเฟยก็คงจะติดอยู่ในความมืดและไม่รู้ว่าเขาถูกติดตามได้ยังไง

จุดแสงบนหน้าจอกำลังเคลื่อนที่มาหาเลม ชายพิการจึงเผยรอยยิ้มออกมาเล็กน้อยและเฝ้ารอศัตรูที่กำลังเข้ามาใกล้

เซี่ยเฟยกำลังมุ่งหน้าเข้ามาในเขต 14 และจากความเร็วที่แสดงบนหน้าจออีกเพียงแค่ไม่กี่นาทีพวกเขาก็จะได้พบกันแล้ว

แต่ในทันใดนั่นเองจู่ ๆ ชายหนุ่มก็หักเลี้ยวอย่างกะทันหันและมุ่งหน้าตรงไปยังภูเขา 5 ยอดทางทิศตะวันตก

“หือ!?” เลมก็ขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างสงสัยว่าทำไมจู่ ๆ เซี่ยเฟยถึงเปลี่ยนใจทั้ง ๆ ที่ตอนแรกอีกฝ่ายมีแผนมุ่งหน้าตรงไปยังเขต 14 อย่างชัดเจน

หลังจากนั้นไม่นานเซี่ยเฟยก็หยุดเคลื่อนไหว และถึงแม้เวลาจะผ่านพ้นไปนานนับชั่วโมง แต่เขาก็ยังคงหยุดอยู่ที่ตำแหน่งเดิม

“มันกำลังตั้งป้อมอยู่บนภูเขางั้นเหรอ? ช่างมันเถอะถึงยังไงมันก็ต้องเข้าเขต 14 ไม่ช้าก็เร็วมันก็จะต้องผ่านพื้นที่แถว ๆ นี้ไปอยู่ดี” เลมพึมพำกับตัวเอง

อย่างไรก็ตามแม้เวลาจะได้ผ่านพ้นไปอีก 3 ชั่วโมงแล้ว แต่เซี่ยเฟยก็ยังคงหยุดนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่นิดเดียว

“เกิดอะไรขึ้น!? ไม่! ฉันต้องรีบไปดูเดี๋ยวนี้ บางทีบลายอาจจะไปหาเขาแล้วก็ได้” เลมพึมพำกับตัวเอง

—

ฟุบ!

ร่างของเลมปรากฏตัวขึ้นบนภูเขาอันเงียบสงบอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามพื้นที่บริเวณนี้กลับไม่มีสัญญาณของสิ่งมีชีวิตทั้ง ๆ ที่จุดแสดงตำแหน่งของเซี่ยเฟยหยุดอยู่ในบริเวณนี้

“แปลกมาก เซี่ยเฟยอยู่ที่นี่ไม่ใช่เหรอ?” เลมพึมพำกับตัวเองขณะที่เขาพยายามค้นหาชายหนุ่มอย่างระมัดระวัง น่าเสียดายที่จุดแสดงตำแหน่งเป็นจุดแสดงพื้นที่แบบคร่าว ๆ เท่านั้น ถึงแม้เขาจะออกค้นหาเซี่ยเฟยอีกนานกว่าครึ่งชั่วโมง แต่เขาก็ยังไม่สามารถตามหาร่องรอยของเซี่ยเฟยได้

ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังเข้ามาใกล้ ๆ แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาเขากลับได้พบกับสหายตาบอดของตัวเอง

“ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่?” เลมกล่าวถาม

“แล้วนายคิดว่ายังไงล่ะ?” บลายถามกลับ

แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ภายใต้ชื่อ 4 นักฆ่าพิการ แต่ในความเป็นจริงพวกเขาไม่ได้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกันมากขนาดนั้น เรียกได้ว่าพวกเขาเพียงแค่รู้จักกันมาเป็นเวลานาน และนั่นก็เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมทั้งสี่คนถึงไม่เลือกลงมือจู่โจมเข้าใส่เซี่ยเฟยพร้อมกัน

“เซี่ยเฟยหายไป บางทีที่นี่อาจจะมีกับดัก” เลมกล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

“ถ้ามีกับดักจริง ๆ ตอนนี้นายคงจะตายไปแล้ว อย่าลืมนะว่านายพยายามตามหาเขามาแล้วกว่าครึ่งชั่วโมง แต่เซี่ยเฟยก็ยังไม่เคลื่อนไหวทำอะไรแสดงว่าที่นี่มันไม่มีกับดัก” บลายกล่าวพร้อมกับส่ายหัว

คำอธิบายของสหายทำให้เลมสะดุ้งขึ้นมาอย่างตกใจ เพราะเขาเข้ามาตกอยู่ในพื้นที่ของศัตรูนกว่าครึ่งชั่วโมงแล้วจริง ๆ ถ้าหากชายหนุ่มคนนั้นวางกับดักเอาไว้ ตอนนี้เขาก็สมควรจะต้องตกอยู่ในสภาวะวิกฤตแล้ว

แต่ในทันใดนั้นเขาก็จ้องมองไปยังบลายอย่างเย็นชา เพราะชายตาบอดรู้ว่าเขาอยู่ที่นี่มานานกว่าครึ่งชั่วโมงแสดงว่าอีกฝ่ายก็กำลังจับตาดูเขาอยู่ใกล้ ๆ และการที่บลายไม่แสดงตัวออกมา มันก็หมายความว่าอีกฝ่ายกำลังใช้ตัวเขาเป็นเครื่องทดสอบว่าที่นี่มีกับดักหรือไม่

“ที่นี่ไม่มีใครอยู่แล้ว มันแค่ใช้แผนล่อเสือออกจากถ้ำ ฉันไปล่ะ” เลมตะคอกขึ้นมาอย่างเย็นชา ก่อนที่เขาจะหันหลังจากไป

“เดี๋ยวก่อน! นั่นมันอะไร?” จู่ ๆ บลายก็ชี้นิ้วไปยังโคนต้นไม้ใหญ่ซึ่งอยู่ไม่ไกลมากนัก

“ไม่ใช่ว่านายมองเห็นทุกอย่างงั้นเหรอ? แล้วนายจะมาถามฉันทำไม?!” เลมกล่าวขึ้นมาอย่างไม่ค่อยพอใจมากนัก แต่เมื่อเขาเข็นรถเข็นไปดูใต้ต้นไม้ใกล้ ๆ มันก็ทำให้เขารู้สึกตกใจด้วยเช่นกัน

“กระทืบคนง่อย ด่าคนใบ้ ปล้นบ้านแม่ม่าย สอยไข่คนตาบอด” เลมพึมพำขึ้นมาด้วยเสียงอันแผ่วเบา เมื่อได้เห็นข้อความที่ถูกเขียนเอาไว้บนกระดองเต่าที่กำลังคลานผ่านพวกเขาทั้งสองคนอย่างช้า ๆ

“แย่แล้ว! มันไม่ใช่ว่าที่นี่ไม่มีกับดัก แต่เซี่ยเฟยยังไม่ลงมือนั่นก็เพราะว่าเขากำลังรอฉันอยู่” บลายอุทานขึ้นมาด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด

“ทำไมมันจะต้องรอนายด้วย? นายคิดว่าตัวเองสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ?!” เลมพูดประชดประชันตอบกลับไป

“เขารอฉันเพื่อที่เขาจะได้กำจัดพวกเราทั้งสองคนในคราวเดียว” บลายตะโกนขึ้นมาอีกครั้ง แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบพลังงานปริมาณมหาศาลก็พวยพุ่งขึ้นมากลายเป็นตาข่ายกักขังพวกเขาเอาไว้ที่ยอดเขาแห่งนี้

นี่คือวิชาเขตอาคมที่โอโร่เคยสอนให้กับเซี่ยเฟยเมื่อนานมาแล้ว เพียงแต่ช่วงเวลาปกติเขามักจะใช้ความเร็วในการสังหารศัตรู เขาจึงไม่ค่อยได้ใช้เขตอาคมของโอโร่ออกมามากนัก

อย่างไรก็ตามเพื่อกำจัดนักฆ่าอีกสองคนที่เหลือ เซี่ยเฟยจึงตัดสินใจใช้เขตอาคมระดับสูงสุดของตระกูลไลอ้อนฮาร์ท โดยอาคมนี้มีชื่อว่าเขตอาคมปีศาจสิงโตคำราม

ไม่ว่าบลายจะระมัดระวังตัวแค่ไหน แต่เขาก็ไม่คิดว่าเซี่ยเฟยจะวางอาคมขนาดใหญ่กว่า 500 กิโลเมตรเพื่อกักขังพวกเขาเอาไว้แบบนี้

“พวกเราติดกับแล้ว” บลายกล่าวขึ้นมาอย่างกังวล

ทันใดนั้นมันก็มีเงาดำเคลื่อนไหวขึ้นมายังยอดเขา และเงาดำเงานี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกเสียจากเซี่ยเฟยที่รอคอยพวกเขาทั้งสองคนมาเป็นเวลานาน

“ฉันลงทุนใช้เงินไป 9,000 คริสตัลฟ้าเชียวนะ คราวนี้ฉันไม่ยอมปล่อยให้พวกแกหนีไปไหนง่าย ๆ แน่” เซี่ยเฟยร้องคำรามขึ้นมาอย่างเกรี้ยวกราด

เขตอาคมปีศาจสิงโตคำรามจำเป็นจะต้องใช้พลังงานสูงมาก และยิ่งเขากางอาคมในพื้นที่กว้างเขาก็ยิ่งต้องใช้พลังงานมากขึ้นไปอีก

แต่เพื่อที่จะวางกับดักล่อเหยื่อระดับราชันย์ทั้งสองคนนี้ ชายหนุ่มจึงได้ตั้งจุดวางอาคมเอาไว้ถึง 9 จุดโดยไม่คำนึงถึงค่าใช้จ่าย โดยจุดวางอาคมในแต่ละจุดต่างก็ล้วนแล้วแต่จำเป็นจะต้องใช้คริสตัลต้นกำเนิดระดับ 6 เป็นพลังงานทั้งหมดถึง 9,000 ก้อน

เมื่อเขตอาคมปีศาจสิงโตคำรามถูกเปิดใช้งาน ตาข่ายพลังงานด้านนอกก็ถูกบีบเข้าสู่ด้านในอย่างรวดเร็ว ซึ่งถ้าหากว่าผู้ติดกับดักไม่สามารถหาวิธีหลบหนีออกไปได้ ท้ายที่สุดพวกเขาก็จะถูกพลังงานเหล่านั้นบดอัดจนแหลกสลายไปอย่างแน่นอน

***************

พี่เฟยทุ่มสุดตัวเพื่อจับหนูที่ซ่อนตัวอยู่