บทที่ 13...3/3
พิพัฒขอตัวไปทำธุระครอบครัว ทำให้ตอนนี้เหลืออรอินทุ์ อิชย์ ธนิดาที่รอหมออยู่หน้าห้องฉุกเฉิน ส่วนปริญไปรอรับคุณเธียรที่พอรู้ข่าวก็เดินทางมาที่โรงพยาบาลทันที ธนิดานั่งหน้าเครียดไม่ต่างจากคนอื่นๆ เธอโทรหาหมอที่เป็นเพื่อนแล้วนำข้อมูลมาปลอบใจอรอินทุ์กับลุงอิชย์ว่าไม่น่าจะหนักหนา แต่ก็ถอนใจกันออกมา หน้าเครียดไปตามๆ กันอยู่ดี
รอไป ถอนใจไปอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง หมอก็ออกมาจากห้องและบอกว่าคนไข้ไม่เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้ถูกพาตัวไปที่ห้องพักคนไข้ ทั้งหมดรีบเดินตามพยาบาลไป พอเข้าไปในห้องพันธินอาการดีขึ้นแล้วจริงๆ ไม่หน้าซีดเหมือนถูกดึงเอาลมหายใจไปเหมือนตอนที่พามาโรงพยาบาล
“ฉันขอโทษนะคะที่ทำให้คุณธินต้องเข้าโรงพยาบาล”
หน้าของอรอินทุ์ซีดเผือดและมีน้ำตาคลอ รู้สึกผิดจนจุกอกเป็นแบบนี้เอง เธอเกือบฆ่าพี่ชายของพันแสงแล้ว ถ้าเขารับรู้ได้คงโกรธเธอมาก
พันธินฝืนยิ้ม เขาไม่คิดว่าจะแพ้มากขนาดนี้เหมือนกัน ลุงอิชย์บอกเขาในใจว่า...ขอโทษนะ ต่อไปจะระวังมากกว่านี้ ก่อนปลอบลูกคงต้องปลอบพ่อก่อนละมั้ง มือหนายื่นไปจับแขนของผู้มากวัยกว่าแล้วส่ายหน้าพร้อมกับยกนิ้วโป้งขึ้นมาแทนคำพูดว่าเขาไม่เป็นอะไรจริงๆ ก่อนจะหันมาปลอบใจคนลูก
“ไม่ใช่ความผิดของเธอ ก็เธอไม่รู้นี่ ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้น ฉันไม่ด่าเธอหรอกน่า” เขาหัวเราะกลบเกลื่อนเผื่อว่าจะยิ้มออกกันบ้าง
“หมอบอกว่าฉีดยาให้แล้ว คืนนี้ต้องนอนโรงพยาบาลดูอาการสักคืนนะครับ”
“ครับลุงอิชย์ กลับกันได้แล้วล่ะ ผมอยู่ได้” เขาปลายตาไปมองนาฬิกาที่บอกเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว
“คุณเธียรจะมาเยี่ยมครับ ใกล้ถึงแล้ว” อิชย์บอก เกิดเรื่องขนาดนี้เขาคงปิดบังคุณเธียรไม่ได้
“ไม่น่ายุ่งยากเลย ผมยังสบายดี ยังไม่ตายสักหน่อยครับลุงอิชย์”
“ดากลับก่อนไหม ดึกมากเดี๋ยวจะกลับลำบาก” อรอินทุ์ชักเกรงใจเพื่อน
ธนิดาเห็นดีด้วย บ้านของเธออยู่ในซอยลึก ตอนนี้พันธินปลอดภัยแล้วก็ค่อยโล่งอก
“ถ้างั้นดากลับก่อนนะคะลุงอิชย์ คุณธิน หายไวๆ นะคะ” มือบางวางลงบนมือหนา แค่อยากให้กำลังใจ ไม่ได้คิดอะไรเลยจริง...จริ๊ง
พันธินเม้มปากเกือบหลุดหัวเราะ “ครับ ขอโทษด้วยที่ทำให้การฉลองจบลงที่โรงพยาบาล”
“อุ้ย พวกเราต่างหากค่ะที่ต้องขอโทษ” ธนิดาเลื่อนมือไปจับไหล่หนา คนอะไรหนอ ขนาดป่วยหน้าซีดยังหล่อละลายใจ ยัยอรทนได้ยังไงเนี่ย
“กลับได้แล้วย่ะ เดี๋ยวบอกให้คุณธินเก็บตังเสียดีไหม”
ธนิดาค้อนใส่คนรู้ทัน รู้หรอกว่ามองยังไงก็อด เรามันคนละคลาสกัน แต่อาหารตาน่ะยัยอรรู้จักไหม
อรอินทุ์เดินไปส่งเพื่อนที่รถ ทว่าพอเดินกลับมาคนที่ไม่เคยรู้สึกสบายใจเมื่อได้พบกำลังเข้ามาในลิฟต์ที่เธอเพิ่งเข้ามาพอดี ผู้อ่อนวัยกว่ายกมือไหว้ผู้ชายที่พันแสงบอกว่ารักมากที่สุดในชีวิต
อรอินทุ์เดินตามคุณเธียรออกมาจากลิฟต์ ปริญเป็นคนนำทางไปจนถึงห้องที่พันธินพักรักษาตัว เธอตามเข้าไปเป็นคนสุดท้าย พันธินกำลังขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ปริญยกเก้าอี้มาให้คุณเธียรนั่ง สองพ่อลูกมองกันนิ่งจนหลายคนคงอึดอัดเหมือนเธอ
“ไม่เป็นอะไรแน่ๆ นะ”
“ครับพ่อ ผมไม่นึกว่าพ่อจะมา แต่ก็ดีใจที่พ่อมา” พันธินยิ้ม แล้วเป็นฝ่ายยกมือขึ้นมาไหว้
เธียรถอนใจโล่งอก เขายังไม่เสียลูกชายไป มือเหี่ยวย่นยื่นมาวางบนไหล่ของลูกชาย เป็นครั้งแรกที่เขาสามารถมองใบหน้าของพันธินได้เต็มตา
“พ่อเหลือลูกชายคนเดียว ต่อไปอย่าเป็นอะไรอีก ทุกคนต้องคอยระวัง” สายตาของเธียรกวาดมองไปทุกคน จนกระทั่งมาหยุดที่อรอินทุ์
“ขอโทษนะคะ เพราะอรเองค่ะที่ไม่ระวัง”
หญิงสาวยกมือไหว้ ไม่แปลกเลยสักนิดหากคุณเธียรจะไม่พอใจ ก็ใครล่ะ ทำให้พันธินเป็นแบบนี้ แต่ในเรื่องร้ายๆ ยังมีเรื่องดีๆ ให้พันธินได้รู้สึกบ้าง เขาเป็นลูกชายที่พ่อรัก เธอเข้าใจถูกใช่ไหม
“ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอกน่า” พันธินรู้ยิ่งกว่าใครว่าอรอินทุ์ไม่ใช่คนผิดเลยสักนิดในเรื่องนี้
เธียรไม่อยากแย้ง ร่างท้วมลุกขึ้นมองลูกชาย ภายนอกเขาเย็นชาและเคร่งครัด แต่เขาไม่เคยไม่รักลูก ไม่ว่าอะไรที่เขาทำก็เพราะรักลูกเท่านั้น
“นอนพักให้มาก พ่อจะกลับแล้ว ธินจะได้พักผ่อน”
“ขอบคุณครับพ่อ”
พันธินคว้าตัวพ่อมากอด ไม่เคยมีลูกชายคนไหนทำแบบนี้ แต่วันนี้ตอนที่หายใจไม่ออก ในสมองของเขาค้นพบว่ามีอีกหลายสิ่งที่เขาอยากทำ หนึ่งในนั้นคือการกอดพ่ออย่างในตอนนี้ เธียรยืนนิ่ง หัวใจที่แห้งผากราวกับได้รับน้ำฝนชุ่มฉ่ำ ลูกคือพลังชีวิต
เนิ่นนานสำหรับการแสดงออกว่ารัก แม้จะแค่วินาทีเดียว แต่ยังตราตรึงยามที่เธียรเดินกลับไปยังลิฟต์ เช่นเดียวกับพันธินที่ทลายกำแพงในใจได้แล้ว อิชย์ยิ้มกว้างไม่พูดสักคำ พันธินย่อมรู้ว่าเขาคิดอะไร อรอินทุ์เสียดาย ถ้าถ่ายรูปไว้ทันคงจะดี
“กลับกันเถอะลูกอร คุณธินจะได้พัก”
อรอินทุ์เดินมายืนข้างเตียง เพิ่งตระหนักตอนนี้เองว่าชีวิตของเขามีค่าต่อใครมากมายจริงๆ
“กลับแล้วนะคะ พรุ่งนี้ฉันจะมาเยี่ยม ไม่รู้มาก่อนเลยว่าคุณธินจะแพ้ถั่วเหมือนกับคุณแสง ต่อไปบอกฉันนะคะว่าแพ้อะไร ฉันเสียใจ ฉันขอโทษ”
“บอกแล้วไงว่าไม่โกรธ ไม่เป็นไร”
พันธินแกล้งทำหน้าเคร่งใส่ พออรอินทุ์หน้าจ๋อยก็เลยเปลี่ยนเป็นยิ้มให้พร้อมกับยกมือไปตบไหล่บางเบาๆ หญิงสาวชะงัก ก่อนจะเดินตามพ่อออกไปจากห้อง เขาไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน คนเดียวที่เคยทำแบบนี้ก็จากไปแล้ว เขาเรียนรู้อะไรจากพันแสงมานักหรือ
ชักจะสงสัยเหมือนอรอินทุ์
แจ้งข่าวนะคะ
1 จันทร์ซ่อนใจ ได้วางจำหน่ายในรูปแบบ E-Book แล้วนะคะ (20/11/2023) ในหมวด นิยายรัก เว็บ/แอพพลิเคชั่น MEB ค่ะ
ลิงค์ค่ะ
2 โบว์ทำโปรโมชั่นเรื่อง จันทร์ซ่อนใจ จากราคาปกติ 249 ลงเหลือ 149 บาท 17 วัน ตอนเหลือเวลา 4 วันค่ะ สามารถพาอรอินทุ์กับพระเอกของเธอมาไว้ที่ชั้นหนังสือในราคาน่ารักได้แล้วนะคะ
3 โบว์จะลงจันทร์ซ่อนใจให้อ่านถึงบทที่ 14 แล้วหยุดการลงนะคะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านมาด้วยกันค่ะ
จันทร์ซ่อนใจเป็นนิยายที่จะคุณรู้ว่าการรอคอยและไม่หมดหวัง
สักวันคุณจะสมหวัง...
และร่วมกันหาฆาตกรตัวจริงด้วยกัน หวังว่าจะชอบนะคะ
- _บรรพตี
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 108
แสดงความคิดเห็น