14

ขณะที่ทัศเล่าเรื่องตอนที่เขาหนีออกจากเกาะมาได้แล้วเดินทางไปยังเกาะลังกาวีเพื่อขอลี้ภัยทางการเมือง แต่ในใจของเขากลับหวนครุ่นคิดถึงจูบของเธอ รอยจูบนั้นยังคงตราตรึงในใจเขาและภาพนั้นก็วนเวียนอยู่ในหัวของเขาตลอดเวลา จูบนั้นเข้ามาปลอบประโลมใจของเขา จูบนั้นมาช่วยทำให้ความทรงจำอันเลวร้ายของเขาเลือนลางลงมาได้อย่างเหลือเชื่อ เขาสามารถมองกลับไปในเหตุการณ์นั้นที่โหดร้ายให้เป็นเพียงอดีตที่เคยเกิดขึ้นและจู่ๆเขาเองก็ทำใจได้ที่จะปล่อยให้เป็นเพียงเรื่องในอดีตที่เขาเองคิดว่าในตอนนี้ไม่มีผลกับชีวิตของเขาอีกต่อไป เขาเรียนรู้ที่จะปล่อยวางไม่รู้สึกยินดียินร้ายเมื่อนึกถึงมันอีกต่อไป โดยที่เขาเองก็เข้าใจโลกขึ้นมาเสียดื้อๆเข้าใจว่า ถึงอย่างไรเรื่องก็ผ่านมันมาแล้ว การที่จะกลับไปรู้สึกทรมานกับสิ่งที่เกิดขึ้นก็ไม่ได้ช่วยอะไร ที่สำคัญตอนนี้เขามีเรื่องของเธอเข้ามาในชีวิตที่สามารถทดแทนทุกเรื่องราวในชีวิตของเขา เขาคิดไม่ออกว่าจะอดทนต่ออารมณ์ความรู้สึกยั่วยวนต่อความต้องการทางธรรมชาติของชายที่อยู่ใกล้หญิงสาวที่สวยงดงามเกินจะห้ามใจได้อย่างไรในเมื่อตอนนี้เธอนอนหนุนแขนอยู่บนเตียงฟังเขาเล่าเรื่อง

ถึงตอนนี้ทัศก็ยังไม่รู้เหตุผลที่ทำไมเขาถึงได้ถูกตาต้องใจหญิงสาวคนนี้เสียเหลือเกิน คงเพราะไม่มีเหตุผลไม่มีที่มาที่เป็นแบบนี้ทำให้เขาคิดไปว่า เขาอาจจะถูกเสน่ห์ยาแฝดก็เป็นได้

เขาพยายามห้ามใจและการกระทำอย่างมากต่อความทรมานที่เกิดขึ้นทั้งทางใจและกายของเขาที่อยากสัมผัสเรือนร่างของเธออย่างอ่อนโยนทะนุถนอมอีกครั้งเหมือนในคืนแรกที่พบกัน

ทัศเองรู้สึกมาตลอดเวลาที่ได้พบกับเธอ เขาก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างเชื่อมใจของเขากับเธอให้รู้สึกรักกันและได้มาพบกันมานานแสนนานทำให้เขาก็ตกหลุมรักเธอในทันใดที่ได้พบกันอีกทั้งไม่สามารถอธิบายบรรยายหรือหาเหตุผลได้ว่าเพราะอะไรถึงได้รักเธอคนนี้  แต่ตอนนี้ จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าทุกอย่างก็อาจจะพรากให้เขากับเธอจากกันไกลอีกเพราะอนาคตคือเรื่องที่ไม่คาดเดาได้

ดังนั้นเพื่อให้แน่ใจว่าตอนนี้เขาอยู่กับเธอไม่ได้ฝันไปเขาสัมผัสเรือนร่างของเธออีกครั้งทำให้หัวใจของเขาที่เต้นแรงสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่างกาย รินรดาคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเธอราวกับนิยายที่เคยอ่านทุกอย่างที่เกิดขึ้นมากเกินกว่าจะจินตนาการได้ และยากยิ่งที่จะคิดว่าเป็นเรื่องจริง เธอขยับตัวผละจากเขาแล้วพูดว่า

“ไข้คุณลดแล้วเนี่ย”

ทัศไม่ตอบอะไรนอกจากจะยิ้มให้เธอจนเธอเขินเขารวบตัวของเธอมากอดแต่เธอรู้ทันรีบขยับตัวหนีแล้วพูดว่า

“อะไร นี่ คุณ...ทำแบบนี้ไม่ได้นะคะไม่งั้นชั้นจะฟ้องคุณป้าของคุณ พรุ่งนี้แน่”

“ดีครับ ผมจะได้บอกคุณป้าว่าผมอยากมีภรรยาแล้วตอนนี้”

ไม่ทันที่รินรดาจะได้เอ่ยพูดอะไรต่อไป บทรักอันเร่าร้อนของเขาและเธอก็เริ่มขึ้น

เหมือนเทพอุ้มสมให้มาร่วมรัก

สุดจะหักห้ามจิตให้หลงใหล

แนบนุ่มเนียนนวลแก้มชิดใกล้

ลูบไล้กอดรัดร่างเข้าแนบทับ

กำเริบรสรักเสียวซ่านทั้งกายา

พาเคล้าคลึงเกสรอ่อนระทวยเข้ารับ

ระริกรับรุกเร้าเยื้องโยกระยับ

อาทิตย์ดับสะเทือนทั่วเมฆา

อัศจรรย์รสรักโยกเย้ายวน

สองชื่นชวนเริงรื่นรสรักอีกครา

รักร่วมภิรมย์ไม่จากรักสักราตรี

จากนี้จนนิรันดร์ไม่จากรัก