บทที่ 560: มันรักษาให้หายได้ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่หายขาด

หยินเสวี่ยทนไม่ได้อีกต่อไป นางรีบตะโกนตอบตกลงเสียงแหลมทันที 

ในชั่วพริบตานั้น รอยยิ้มพึงพอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลงหลิงเอ๋อ

ต่อมา เด็กหญิงหยิบห่อสมุนไพรออกมาจากย่ามใบเล็กที่นางมักจะพกติดตัวอยู่ตลอด

“นี่คือยา ท่านมอบของดูต่างหน้าให้หยินชางก่อน แล้วข้าจะมอบยาให้ท่านเอง”

ไม่นานหยินเสวี่ยก็หยิบหนังสัตว์ที่ห่อเกล็ดภูตอสูรออกมาแล้วยื่นไปข้างหน้าอย่างไม่เต็มใจ