บทที่ 17 คำเชิญ

บทที่ 17 คำเชิญ

วันรุ่งขึ้นเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น เอไลก็เดินออกจากบ้าน

เขายืนอยู่หน้าประตูและมองไปที่ถนนที่คุ้นเคยตรงหน้าเขา หลังจากกำหนดทิศทางได้ เขาก็ออกเดินอย่างรวดเร็ว

ระหว่างทาง เอไลมองไปรอบ ๆ เป็นระยะ ๆ และสังเกตเห็นว่ามีคนจรจัดจำนวนมากอย่างเห็นได้ชัด บนเส้นทางที่แคบและสกปรก ผู้คนจำนวนมากกำลังยืนพิงกำแพง สายตาของพวกเขาไร้ประกายและเหม่อลอย

“ข้าได้ยินมาว่าปีนี้ผลผลิตไม่ค่อยดีนัก ดูเหมือนว่าหลายคนจะอดตายในปีนี้” เอไลรีบเดินผ่านไปโดยไม่สนใจคนเหล่านี้มากเกินไป

ทุกยุคทุกสมัยมีปัญหาของตัวเอง และที่แห่งนี้ก็ไม่ต่างกัน

มีบางสิ่งที่เขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

ในไม่ช้าเอไลก็เข้าไปในเขตของสามัญชนและมาถึงห้องสมุดในไม่กี่นาทีต่อมา

หลังจากทักทายเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแล้วเอไลก็เดินเข้าไป

เนื่องจากวันนี้อาจารย์อยู่ด้วย เอไลจึงเลือกที่จะเข้าไปที่ชั้นสองและหยุดในห้องที่อยู่ด้านข้างทางเดิน

“เฮอร์แมน ดูสิ่งที่เจ้าทำสิ เจ้าไม่สามารถทำสิ่งง่ายๆ เช่นนี้ได้อย่างไร!”

ก่อนที่เขาจะเข้าไป เขาได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของเคลเมนท์ ถ้าเขาจำไม่ผิด เขากำลังสั่งสอนเฮอร์แมน

เฮอร์แมนเป็นหนึ่งในผู้ตรวจสอบสองคนและหนึ่งในนักเรียนของอาจารย์เคลเมนท์ พ่อของเขาเป็นบารอน และเขาเป็นลูกชายคนที่หกของบารอน เขาถูกส่งมาที่ห้องสมุดเพื่อศึกษาเล่าเรียน

เอไลเคาะประตูเบาๆ

"เข้ามา!" เสียงของนักวิชาการเคลเมนท์ดังขึ้น

เอไลผลักประตูเปิดออกและเดินเข้าไป

ทันทีที่เขาเข้าไป เขาเห็นนักวิชาการเคลเมนท์นั่งอยู่หลังโต๊ะ เมื่อเทียบกับสามปีที่แล้ว เขามีผมขาวมากขึ้นและมีริ้วรอยมากขึ้น เขาดูแก่กว่าเดิมมาก

เฮอร์แมนยืนอยู่หน้าโต๊ะ เขามีผมสั้นสีน้ำตาลและตาสีฟ้า ศีรษะของเขาถูกลดระดับลงราวกับว่ากำลังรับคำสั่งสอนจากอาจารย์ของเขา

“เอไลนั่นเอง!” เมื่อนักวิชาการเคลเมนท์เห็นว่าเอไลมาถึงแล้ว คิ้วที่ขมวดแต่เดิมของเขาก็ผ่อนคลายลง และรอยยิ้มก็ปรากฏบนริมฝีปากของเขา

เอไลอาจเป็นนักเรียนที่โดดเด่นที่สุดที่เขาได้รับในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ไม่เพียงแต่เขาเรียนรู้สิ่งต่างๆ ได้เร็วเท่านั้น แต่เขายังมีบุคลิกที่ดีและสุภาพกับผู้อื่นอยู่เสมอ ซึ่งเขาชอบมาก

ความรู้สึกนี้รุนแรงยิ่งขึ้นเมื่อเขาเห็นเฮอร์แมน

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาจ้องไปที่เฮอร์แมน

เฮอร์แมน “…” ข้ารู้ว่าข้าเรียนไม่เก่ง แต่ท่านไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้

“เข้ามาสิ มีอะไรหรือเปล่า” ราวกับจำอะไรบางอย่างได้ นักวิชาการเคลเมนท์มองที่เอไลและถามขึ้น

"ทุกอย่างปกติดีขอรับ เอกสารที่อาจารย์ขอให้ข้าเตรียมเมื่อคราวที่แล้วได้ถูกเตรียมไว้แล้ว”

เอไลหยิบปึกกระดาษจากกระเป๋าของเขาและส่งให้อาจารย์ของเขา

นักวิชาการเคลเมนท์มักจะให้ภารกิจบางอย่างแก่พวกเขาเพื่อทดสอบความสามารถของพวกเขา

นักวิชาการเคลเมนท์รับปึกกระดาษนั้นมาและพลิกดูทันที ขณะที่เขาอ่าน ดวงตาของเขาก็ค่อยๆ สว่างขึ้น และส่วนโค้งของริมฝีปากของเขาก็กว้างขึ้น เขาพอใจมาก

“แม้ว่าข้าจะให้เตรียมสิ่งนี้ แต่มันก็ยากที่จะบรรลุระดับนี้ เอไลเจ้าพัฒนาเร็วมาก” หลังจากวางปึกกระดาษลงแล้วนักวิชาการเคลเมนท์ก็ลูบเคราของเขาอย่างมีความสุข

“เป็นเพราะการอบรมสั่งสอนของท่านอาจารย์!” เอไลกล่าวอย่างนอบน้อม

“ฮ่าฮ่า!” นักวิชาการเคลเมนท์หัวเราะออกมาดัง ๆ และความทุกข์ก่อนหน้านี้ของเขาก็ดูเหมือนจะหายไป จากนั้นเขาก็มองเฮอร์แมนอย่างเหยียดหยาม

มุมปากของเฮอร์แมนกระตุก และเขามองดูเอไลด้วยสีหน้าขมขื่น

“มีอะไรอีกไหม?” หลังจากดูกระดาษแล้ว นักวิชาการเคลเมนท์ก็ถามอีกครั้ง

“นั่นคือทั้งหมดขอรับ”

“งั้นก็ไปทำงานเถอะ” นักวิชาการเคลเมนท์พยักหน้าและมองไปที่เฮอร์แมนซึ่งอยู่ข้างๆ เขา เขาโบกมือและพูดว่า “เจ้าก็ควรออกไปได้แล้ว”

'เฮ้ ท่านหมายถึงอะไรโดยการกระทำที่ดูถูกเหยียดหยามข้าแบบนั้น!'

แม้ว่าเฮอร์แมนจะบ่นอยู่ในใจ แต่เขาก็ไม่มีความกล้าที่จะพูดออกมาดัง ๆ เขาทำได้แค่เดินออกจากห้องไปพร้อมกับเอไล

ทันทีที่พวกเขาเดินออกจากบ้าน เฮอร์แมนก็กระฉับกระเฉงขึ้นมาทันที

“เจ้ากำลังล้อข้าเล่นใช่ไหม เอไล? เจ้าอาจไม่สนใจเรื่องนี้ แต่มีบางอย่างผิดปกติกับอาจารย์เคลเมนท์เมื่อเร็วๆ นี้ เขามักจะเลือกดุด่าข้าอยู่เสมอ”

“ชีวิตของข้ายากขึ้นเรื่อยๆ ข้าเริ่มเสียใจที่มาที่นี่” เฮอร์แมนส่ายหัวและถอนหายใจ

“ถ้างั้นเจ้าสามารถลาออกจากห้องสมุดได้ตลอดเวลา ข้อจำกัดที่นี่ไม่เข้มงวดขนาดนั้น!” ทั้งสองเดินไปตามทางเดินยาว และเอไลพูดติดตลกออกมา

“ฮ่าฮ่า ข้าแค่ล้อเล่น ข้าจะลาออกไปได้อย่างไร” เฮอร์แมนหัวเราะเบา ๆ

แม้ว่าพ่อของเขาจะเป็นคหบดี แต่เขาก็มีลูกชายหกคน ยศฐาบรรดาศักดิ์และทรัพย์สินของตระกูลนั้นแทบจะไม่มีอะไรเหลือให้กับเขาเลย ความสามารถในการเข้าเป็นบรรณารักษ์ของห้องสมุดเป็นความช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่พ่อของเขาสามารถให้ได้

“งั้นก็ตั้งใจเรียนและอย่าทำให้อาจารย์เคลเมนท์โกรธ” เอไลพยักหน้าและแนะนำ

"ถูกของเจ้า" เฮอร์แมนถอนหายใจและพูดอย่างหมดหนทาง

เขามีบุคลิกที่ไม่กังวล ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะปล่อยมันทิ้งไป

“เอไล!”

ทั้งสองหันไปที่มุมหนึ่งเมื่อมีเด็กสาวคนหนึ่งเข้ามาอยู่ในสายตาของพวกเขา

ผมสีน้ำตาลของเธอยาวถึงไหล่ และชุดสีม่วงของเธอเผยให้เห็นน่องครึ่งหนึ่ง ใบหน้าที่สวยใสของเธอทำให้เธอดูอ่อนเยาว์ยิ่งขึ้น และดวงตาสีม่วงของเธอทำให้หัวใจของเฮอร์แมนเต้นเร็วขึ้น

เธอคือไรอัส กิโมริหญิงสาวที่ผ่านการทดสอบพร้อมกับเอไลเมื่อสามปีก่อน

"สวัสดีตอนเช้า!" เอไลกล่าวทักทาย

เมื่อสามปีก่อนเธอยังเป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาๆ สามปีต่อมาเธอกลายเป็นหญิงสาวที่สวยงาม นี่เป็นสิ่งที่เอไลคาดไม่ถึงจริงๆ

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ มีบางอย่างเกิดขึ้นจริงระหว่างเธอกับเอไลเมื่อสองปีที่แล้ว ไรอัสคนนี้ดูเหมือนจะมีความประทับใจในตัวเขาเพราะเธอมักจะมาถามคำถามเขา

ในตอนนั้นเอไลก็สังเกตเห็นปัญหาเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธเธอไปอย่างเด็ดขาด

ผู้หญิงมีแต่จะส่งผลต่อความเร็วต่อการฝึกฝนพลังวิญญาณของเขาเท่านั้น

หลังจากนั้นไรอัสก็ไม่กวนเขาอีกเลย และตอนนี้พวกเขาก็เป็นเพื่อนกัน

“วันนี้เจ้าสวยจริงๆ” เฮอร์แมนมองไปที่เด็กสาวและชมเชยเธอ

“ขอบคุณ” เขากล่าวไรอัสพยักหน้าให้เขาอย่างสุภาพ จากนั้นมองไปที่เอไล

“เอไล ข้าได้ชวนเพื่อนมากมายมาที่คฤหาสน์ของตระกูลของข้าเพื่อล่าสัตว์ในสุดสัปดาห์นี้ เจ้ามีเวลาไหม? " ไรอัสถาม ดวงตาสีม่วงกลมโตของเธอมองไปที่เอไล

“ล่าสัตว์?” เอไลเลิกคิ้ว

ไรอัส กิโมริเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลกิโมริ และตระกูลกิโมริเป็นตระกูลเคานต์ที่แท้จริง เป็นตระกูลที่สูงส่งและทรงอำนาจมากตระกูลหนึ่ง

แม้ว่าในตอนแรกเขาจะรู้สึกงงงวยว่าทำไมเธอถึงมาที่ห้องสมุด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะค่อย ๆ เข้าใจว่าถึงแม้ห้องสมุดจะไม่ค่อยมีใครรู้จัก แต่อิทธิพลของมันก็ไม่น้อยไปกว่าขุนนางระดับสูงเลยทีเดียว

“โอ้ เฮอร์แมนด้วย เจ้าต้องการอยากจะไปด้วยไหม?” ไรอัสกล่าวเสริม

“ข้าต้องการ ข้าต้องการไปด้วยแน่นอน” เฮอร์แมนพยักหน้า

นี่คือตระกูลของเคานต์ ถ้าเขาสามารถมีสายสัมพันธ์ที่นั่นได้ มันคงเป็นเรื่องดีสำหรับเขา

อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าเขาได้ประโยชน์จากเอไลดังนั้นเขาจึงมองไปที่เอไลอย่างมีความหวังและรอให้เขาตัดสินใจ

“ครั้งที่แล้วเจ้าก็ปฏิเสธข้าเหมือนกัน ครั้งนี้เจ้าไม่สามารถปฏิเสธข้าได้อีกนะ” ไรอัสพูดพร้อมกับมองไปที่เอไล

“โอเค ก็ได้!” เอไลพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้

เขาเคยปฏิเสธคำเชิญของไรอัสมาแล้วสองสามครั้ง ส่วนใหญ่เพราะเขาคิดว่ามันยุ่งยาก แต่เนื่องจากเขาได้รับเชิญมาสองสามครั้งแล้ว การปฏิเสธเธอทุกครั้งคงไม่เป็นการดี

“งั้นก็ตกลง!” เมื่อเห็นว่าเอไลเห็นด้วย มุมปากของไรอัสก็โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้ม ด้วยชุดสีม่วงของเธอ เธอดูเหมือนดอกไวโอเล็ตที่บานสะพรั่ง

ไรอัสมาเพื่อเชิญเอไล และหลังจากนั้น พวกเขาก็พูดคุยทักทายกันเล็กน้อยก่อนจะจากกันไป

ในทางกลับกัน เอไลมองไปทางด้านหลังของเธอขณะที่เธอจากไป จากนั้นจึงหันหลังกลับและจากไปพร้อมกับเฮอร์แมน

ไม่ควรมีปัญหาอะไรเกิดขึ้นระหว่างการล่า

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้น เขามั่นใจว่าสามารถแก้ไขได้