บทที่ 287: ข้ามาจากเผ่าพันธุ์เซี่ยจื้อ

ณ เทือกเขาฉางเฟิง

ก่อนหน้านี้เซี่ยหมานถูกโอบล้อมไปด้วยอากาศอันหนาวเย็น แต่เมื่อเขากลับเข้าไปในบ้านที่อบอุ่น แก้มของเขาก็อุ่นวาบขึ้นในทันที

จากนั้นเขามองหูเจียวเจียวที่นั่งอยู่ข้างหน้าต่างพลางบิดตัวไปทางซ้ายทีขวาที ก่อนที่นางจะเคลื่อนไหวแปลก ๆ

“อะแฮ่ม!” ไม่นานชายหนุ่มก็กระแอมแล้วพูดว่า “ข้าไปถามความคิดเห็นจากทุกคนแล้ว…”