1: อะไรดี “สากล”

ดีฉันดี เธอดี ใครดีแน่

ใดดีแท้หรือใดแย่ สักแค่ไหน

หนึ่งว่าอย่าง เขาว่าอย่าง อ้างกันไป

สุดบอกได้ว่าอะไรใช่ของจริง

อันแนวคิด ทฤษฎี มีให้เชื่อ

สิ่งคงเหลือ ตกทอด ยอดสรรพสิ่ง

ยิ่งจากปราชญ์ ชาติกล้า หล้าพึ่งพิง

ตั้งใจทิ้งไว้ให้วัยหลังตาม

กาลผันผ่านนานไปใดคงอยู่

สิ่งที่รู้แต่รุ่นปู่สู่รุ่นสาม

ย่อมคลาดเคลื่อน เบือนบิด ผิดต้นความ

อย่าวู่วามว่านัยคงยงตรงเดิม

เชื่อปฏิบัติครัดเคร่งเร่งรุดหน้า

ลืมตรองว่าใจความงามไร้เสริม

เห็นหมู่ชอบประกอบการกันเคลิบเคลิ้ม

ตัวจึงเหิมเอาอย่างบ้างเป็นไร

คนศรัทธาศาสตร์ใดไม่ใคร่ขวาง

เพียงเป็นทางย่างก้าวพราวสดใส

ยั้งเบียดเบียนเพียรชอบมอบน้ำใจ

หากหลุดในที่กล่าวเศร้าตรอมตรม

คิดเอาเถิด หนึ่งเชื่อชั่ว สองเชื่อชั่ว

หลายคนรั่วมั่วทำร่วมท่วมขื่นขม

อยู่หนไหน ใครล้วนย่ำช้ำระบม

ทุกข์ระทมถ้วนถิ่นสิ้นร่มเย็น

ดีใดเล่า ดีแท้ถึงขนาด

อย่างน้อยต้องปราศจากความเน่าเหม็น

สันติสุขแผ่ไกลไร้ลำเค็ญ

ทุกคนเด่นดีทั่วไม่กลัวภัย

จะเจริญรอยเท้าเขาเอาให้ชัด

เนื้อความสัจ ถ้อยคำเสื่อม พึงสงสัย

แผ่นบันทึกอาจบกพร่องมัวหมองได้

เพราะเลื่อนไหลคล้อยขยับกับเดือนปี

ซ้ำผ่านหัว ผ่านปาก หลากปัญญา

จะถือไหนได้ว่ายังทรงศรี

อาจผันแปรแต่ใจคนหม่นราคี

ควรถ้วนถี่บี้พิเคราะห์จนเหมาะงาม

นั่นเป็นเพื่อเกื้อกูลค้ำจุนโลก

ให้สัตว์พ้นโศกโรค โชคอร่าม

อีกทั้งท่านก็เปรมปรีดิ์วิเศษล้ำ

ด้วยกฎกรรมค้ำจุนบุญคุณคน.  #ปุณณ์ศศิภัสร์ เขียน