ชีวิตนี้บอกอะไร (ร้อยกรอง) 2: อย่าลืมใจหลัก “ระบอบรัก ระบอบเพื่อชนทุกผู้”

อันคำว่า "ประชาธิปไตย"

ระบือไกลทั่วราษฏร์ปราชญ์สรรเสริญ

ให้อำนาจมวลประชาอย่าหมางเมิน

ไม่ขาดเกินเดินตามความ "ยุติธรรม"

ทุกคนทราบปราบปลื้มในข้อนี้

จึงยินดีรีบนำใช้ในเช้าค่ำ

ตนมี "สิทธิ์เสรี" ที่ "ชอบธรรม"

แต่ลืมจำนำหลักหนึ่งพึงใคร่ครวญ

หลักสิทธิเสรีมีใจอยู่

สิทธิ์เรารู้คู่สิทธิ์เขาเอาให้ถ้วน

คิดประพฤติยึดสิ่งใดให้นิ่มนวล

ตระหนักส่วนสิทธิ์เขาด้วยช่วยร่มเย็น

กระทำการสิ่งใดให้เสมอภาค

ล้วนท่านอยากสุขีลี้ทุกข์เข็น

ใจประชาธิปไตยใฝ่มุ่งเน้น

ยกให้เป็นแก่นชอบกรอบหลักการ

ใช่นึกเอาเข้าแต่ตนไม่สนอื่น

หากยังยืนทางรักสมัครสมาน

มิให้เสื่อมทรามไปไหลตามกาล

จงสืบสานแก่นแท้แก้ความเทา

ด้วยทุกเหล่าเท่าเทียมเปี่ยมคุณค่า

จะอ้างว่าสิทธิ์ใครกว่าก็ไม่เข้า

เป้าหมายยุติธรรมจริงมิ่งของเรา

ต้องยกเอาทั้งคู่อยู่เท่ากัน

แม้กระทั่งลงมติออกสิทธิ์เสียง

หากฟังเพียงเสียงข้างมากผิดมหันต์

ถึงเสียงน้อยก็ใช่ปล่อยด้อยสำคัญ

เนื่องเป็นบัญญัติไว้ในครรลอง

ความเอกฉันท์ไม่อาจกั้นอีกฝ่าย

หรือบีบกายใจเขาเข้าสนอง

ยังมีสิทธิ์คิดต่างอย่างใจปอง

อย่าแตะต้องเกินกฎหมายได้ตราไว้

ชาติจะรุ่ง จะร่วงอยู่ที่คน

สามารถทนพ้นกิเลสได้เพียงไหน

ยามเลือกตั้งยังนอนนิ่งทิ้งสิทธิ์ไป

หรือยังใช้สิทธิ์ไวไหลตามเงิน

สิทธิ์เลือกตั้งดังสิทธิ์ชี้อนาคต

เจะงามงด อดสูรู้แต่เนิ่น

ก่อนกาใบเลือกใครใส่ใจประเมิน

เมืองเจริญทางใดได้รับกรรม

ตรองจงดี เรื่องนี้ชี้ใกล้ตัว

ชาติดีชั่วทั่วกระทบครบสูงต่ำ

ระบอบดีอยู่ที่ใช้ใฝ่ขาวดำ

ท่องซ้ำย้ำจำขึ้นใจอย่างไรเย็น.  #ปุณณ์ศศิภัสร์ เขียน