บทที่ 7 ตัดสินใจ

 บทที่ 7 ตัดสินใจ

                ภายในความมืดสลัว เงาตะคุ่มของใครคนหนึ่งกำลังเดินกระสับกระส่ายไปทั่วห้อง ค้นหาบางสิ่งด้วยอาการลุกลี้ลุกลน จนมือที่ควานไปทั่วสัมผัสเข้ากับวัตถุบางอย่างซึ่งส่งกลิ่นหอมหวานออกมาจาง ๆ นัยน์ตาของเงานั้นส่องประกายวาววับ มือหยิบเจ้าวัตถุรูปทรงกลมขึ้นมาลูบ ๆ คลำ ๆ ครู่หนึ่งก่อนจะส่งเข้าปาก กัดออกมาหนึ่งคำแล้วเคี้ยวแก้มตุ่ย

                “เอาเถอะ ถึงข้าจะอยากกินเนื้อ แต่มีผลไม้ให้กินก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลย”