ตอนที่ ๒๕ ลักพาตัว

คิดได้ดังนั้น เจณิสตาก็เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าดังเดิม ก่อนจะหยิบกุญแจขึ้นมาแทน แต่ขณะที่เธอกดรีโมทปลดล็อกและกำลังจะเปิดประตูรถนั้น หญิงสาวก็ต้องชะงักและใจหายวาบ เมื่อรู้สึกถึงวัตถุโลหะเย็นเยียบที่มาจ่ออยู่ที่แผ่นหลังเปล่าเปลือยของเธอ

“อย่าร้องนะโว้ย ไม่งั้นกูยิงไส้แตก” 

เจณิสตาตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว และรีบประเมินสถานการณ์ตามที่ได้ฝึกมาอย่างหนักหน่วง ก่อนจะแสร้งทำเป็นกลัว

“จะ...ใจเย็นๆ นะคะพี่ พี่จะเอาอะไร เอาไปได้เลย แต่ขออย่างเดียว อย่าทำร้ายหนู”