มนุษย์หมาป่าคลั่งรัก - ตอนที่ 6

Under the moon มนุษย์หมาป่าคลั่งรัก ตอนที่ 6

    เวลา 22.49 นาฬิกา

    จอยเปิดคอมพิวเตอร์ดูหนังโป๊ภายในห้องนอน ไปจนจบเป็นเรื่องที่เก้า เธอเอนหลังพิงเก้าอี้ ปล่อยแขนทั้งสองข้างแกว่งไปมาเป็นเหมือนลูกตุ้มของนาฬิกาโบราณ กลอกตามองขึ้นเพดานห้องแล้วพ่นลมหายใจออกมา แน่นอนว่าเธอรู้สึกเซ็ง จากที่คิดว่า ต้องมีสิ่งมีชีวิตในตำนาน มานั่งไขว่ห้างกระดิกนิ้วเท้าอยู่บนโซฟา ขยิบตาให้ มือลูบของลับราวกับตั้งใจประกาศว่าพร้อมจะใช้กับเธอ แต่ความจริงเปล่าเลย ไม่มีร่องรอยอะไรแม้อย่างน้อยภายในบ้าน นอกจากกลอนและลูกบิดเท่านั้นที่เปลี่ยนใหม่

    พอจินตนาการเป็นภาพของมนุษย์หมาป่า ทำให้นึกถึงเรื่องเมื่อค่ำคืนที่เร่าร้อน เธอกระสับกระส่ายขึ้นมาอีกครั้ง เธอไม่รู้ว่าจะทำยังไง เพราะเธอไม่เคยช่วยเหลือตัวเองมาก่อน นอกจากดูพวกคลิปโป๊แล้วคิดไปต่างๆ นานาว่าตัวเองเป็นนางเอกในเรื่อง ให้ใจสั่นไหวไปเพียงแค่นั้น

    หากคืนนี้เธอไม่ได้สิ่งที่ร่างกายมันร่ำร้อง เธอคงจะต้องนอนไม่หลับเพราะความฟุ้งซ่านแน่

    หลังจอยตัดสินใจได้ จึงคว้าโทรศัพท์และกระบอกไฟฉาย เดินลงไปชั้นล่าง แล้วเปิดประตูออกไปข้างนอก

    เธอเดินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาหยุดตรงที่ถูกสัตว์ร่างใหญ่ลากเข้าไปในป่า นิ้วเรียวกดเปิดคลิปสุดอุบาทว์เมื่อวานอีกครั้ง แต่คราวนี้เธอไม่ใส่หูฟัง เธอเปิดลำโพงดังลั่นแทน

    จอยกวาดสายตาไปทั่วบริเวณป่า จับจ้องทุกรายละเอียดของการเคลื่อนไหว ‘ออกมาเลยไอ้หน้าเอ๋ง คืนนี้แหละฉันจะบีบไส้กรอกบิ๊กไบค์ของแก เอาให้ชีสแตกกระจายไปเลย !’

    จอยไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน รู้แต่ว่ายุงมันกัดไม่หยุด แล้วคลิปที่เปิดขึ้นมานั้นวนย้อนกลับมาเป็นรอบที่สาม

    ไม่นานหญิงสาวถอนใจออกมา หลับตาพลางกุมขมับ ‘นี่ฉันมัวมาทำบ้าอะไรเนี่ย’ ตอนนี้เธอฉุกคิดได้ หากมันจะมาหาเธอจริง คงต้องมาหาตั้งแต่หัวค่ำหรือไม่ก็ไปนั่งรอภายในบ้านนานแล้ว ไม่ใช่ปล่อยให้เธอมายืนโดดเดี่ยวอยู่อย่างนี้

    เมื่อรู้ว่าความคิดสัปดนคงไม่อาจกลายเป็นจริง หากไอ้ตัวนั้นมันไม่กลับมาหาเธออีก เธอจึงหมุนตัวเดินกลับบ้าน ระหว่างทางเธอก็เปิดดูคลิปโป๊ต่อ เพื่อสร้างอารมณ์เอาไปช่วยเหลือตัวเองในห้องน้ำแทน

    “แหมจบพอดีเลยนะ...” จอยพึมพำเมื่อมาถึงหน้าบ้าน คลิปที่ดูอยู่จบพอดีโดยไม่ต้องกดหยุดค้างให้เสียอารมณ์

    ยังไม่ทันยกมือมาเปิดประตูรั้ว มีเสียงการเคลื่อนไหวมาจากภายในป่าด้านหลัง เธอจึงหมุนตัวกลับด้วยความตกใจ พอนึกได้ว่าในมือมีกระบอกไฟฉาย จึงรีบเปิดส่องไปที่ทิศทางเสียงนั้น

    ดวงตาของเธอเบิกกว้างทันใด มือเริ่มสั่นพร้อมกับเรี่ยวแรงที่เริ่มหายไป ไม่นานกระบอกไฟฉายก็ร่วงจากมือ ยามค่ำคืนเงียบสงัดทำให้ได้ยินเสียงตกกระแทกพื้นของมันอย่างชัดเจน แต่สำหรับเธอในตอนนี้ มันยังเหมือนไม่ดังเทียบเท่าเสียงหัวใจที่เริ่มเต้นรัว สิ่งที่เธอเห็นคือดวงตาสีเขียวสะท้อนแสงแวววาวภายใต้ความมืดมิด

つづく