บทที่ 127: หลินหยวนเค้นสอบปากคำ

“บ้าเอ๊ย! ข้าต้องรีบออกไปจากที่นี่!” สีหน้าของไททันมหันตภัยไม่สู้ดีนักในขณะที่มันคำรามเสียงต่ำ

ขณะเดียวกัน พลังงานสีเทาก็พุ่งออกมาจากร่างกัดกร่อนโซ่ศักดิ์สิทธิ์ที่มัดมันเอาไว้

แกร๊ก! แกร๊ก! แกร๊ก!

โซ่ศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกพลังแห่งความตายกัดกร่อนก็ค่อย ๆ ปรากฏรอยร้าวแผ่ขยายไปทั่ว

แต่ฉู่อวี้ก็ยังไม่ยอมแพ้ เธอกัดฟันปลดปล่อยพลังส่งเข้าไปยังโซ่ศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง

ทันใดนั้นโซ่ศักดิ์สิทธิ์ก็ส่องแสงสว่างกว่าเดิม ในเวลาเดียวกัน ออร่ารอบตัวของเด็กสาวก็พลุ่งพล่านขึ้น

ในตอนนั้นเธอรู้สึกเหมือนกับว่าตนนั้นหลุดพ้นจากพันธนาการ

เมื่อหลินหยวนที่อยู่ด้านข้างสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของออร่ารอบตัวฉู่อวี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองด้วยความประหลาดใจ

เขาไม่คาดคิดเลยว่าในระหว่างการต่อสู้ พลังของเธอจะอัปเกรดไปอีกขั้น 

ถึงอย่างไรพลังของเธอก็ได้ไปถึงจุดสูงสุดของแรงก์ S ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว

เธอจึงได้ฉวยโอกาสนี้อัปเกรดพลังขึ้นไปอีกขั้นและพุ่งทะยานเข้าสู่แรงก์ SS ได้สำเร็จ

 แต่หลินหยวนก็รู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาชื่นชมยินดี เพราะการต่อสู้เบื้องหน้ายังไม่จบ

และถึงฉู่อวี้จะไปถึงแรงก์ SS แล้ว แต่โซ่ศักดิ์สิทธิ์ของเธอก็ยังไม่สามารถยับยั้งไททันมรณะที่เป็นถึงไททันมหันตภัยได้นานนัก

ทว่าเวลาที่เธอซื้อให้กับหลินหยวนมันก็มากเกินพอแล้ว

“ต่อไป… ถึงตาฉันบ้าง!” เด็กหนุ่มได้ใช้พลังอันเดดสั่งให้ไททันมหาวิบัติเดินออกมาจากช่องเก็บอันเดด 

หลังจากสังหารกองทัพไททันจนสิ้นซาก ในช่องเก็บอันเดดของเขาก็เต็มไปด้วยศพของไททันมหาวิบัติหลายตัว

เขารู้ดีว่าไททันมหาวิบัติเพียงตัวเดียวคงไม่สามารถทำอะไรไททันมรณะได้แน่นอน

เพราะเหตุนี้เขาจึงไม่ได้เรียกไททันมหาวิบัติออกมาเพื่อต่อสู้กับศัตรูโดยตรง

ต่อมา หลินหยวนเอื้อมมือออกไปและใช้สกิลใหม่โดยไม่ลังเล

คำสาปหายนะ!!

นี่เป็นครั้งแรกที่เด็กหนุ่มใช้สกิลพิเศษนี้นับตั้งแต่ที่ได้รับมา

หลังจากใช้ [คำสาปหายนะ] ร่างของไททันมหาวิบัติก็บิดตัวอย่างรุนแรง เนื้อ กระดูก และอวัยวะภายในถูกบีบอัดเข้าด้วยกันจนกลายเป็นหมอกสีดำ

นี่คือผลของคำสาป ตามคำอธิบายที่บอกว่าคำสาปที่ต้องแลกมาด้วยการสังเวยอันเดด ยิ่งอันเดดแข็งแกร่งมากแค่ไหน คำสาปก็จะยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น!

จากนั้นหมอกสีดำก็ลอยไปยังทิศทางของไททันมรณะ

“ไปให้พ้น!” ไททันมหันตภัยสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของหมอกดำจึงคำรามด้วยความโกรธ

พร้อมกันนั้นลำแสงสีเขียวก็พุ่งออกมาจากปากทะลุผ่านหมอกดำ

นี่คือท่าไม้ตายของไททันมรณะ ระเบิดแก๊สพิษ!

แต่สิ่งที่มันคาดไม่ถึงก็คือ หมอกดำนี้เป็นเพียงคำสาปที่ไร้แก่น

ตูม!

หลังจากทะลุผ่านหมอกดำไป ระเบิดแก๊สพิษก็ทำลายกำแพงจนพังย่อยยับทันที

แล้วหมอกสีดำที่ไม่ได้รับผลกระทบใด ๆ ก็ได้ห่อหุ้มร่างของไททันมรณะและผสานเข้ากับร่างของมัน

ภายใต้ผลของ [คำสาปหายนะ] ออร่ารอบตัวของไททันมหันตภัยก็อ่อนลงเรื่อย ๆ

“บัดซบ… เจ้าทำอะไรกับข้า!!” บัดนี้สีหน้าของไททันมรณะเต็มไปด้วยความเจ็บปวด 

ต้องยอมรับเลยว่าผลของคำสาปหายนะนั้นเกินกว่าที่หลินหยวนคาดเอาไว้มาก

ปรากฏว่าพลังของไททันมรณะลดลงเกือบ 20%

 ถ้าหากเขายอมสังเวยอันเดดที่แข็งแกร่งกว่านี้เพื่อใช้คำสาป ผลลัพธ์มันจะยิ่งน่าสะพรึงกลัวมากขึ้น

จากนั้นเด็กหนุ่มก็หันไปสั่งไททันมังกรเพลิงที่ยืนอยู่ด้านข้างเสียงเข้ม “ไททันมังกรเพลิง ฉีกแขนขามันซะ!”

สิ้นเสียงคำสั่ง หลงเยี่ยนก็พุ่งตรงเข้าไปหาไททันมรณะทันที

จากนั้นมันก็ดัดแขนอีกฝ่ายไปข้างหลัง

กร๊อบ!

ไททันมังกรเพลิงคว้าแขนขวาของไททันมรณะบิดหักไปด้านข้าง เนื่องจากแรงมหาศาล แขนขวาของมันจึงผิดรูป

แต่หลงเยี่ยนก็ยังไม่หยุดเพียงแค่นั้น มันกระแทกตัวไททันมรณะลงกับพื้นก่อนจะเหยียบไหล่อีกฝ่ายพร้อมกับคว้าจับแขนอีกข้างเอาไว้

ควาก!!

แล้วไททันมังกรเพลิงก็กระชากแขนของศัตรูจนขาดออกจากร่าง

ไททันมรณะที่เผชิญกับความเจ็บปวดที่รุนแรงก็ได้แต่ส่งเสียงร้องโหยหวน

“อ๊ากกกกก!!”

“ปล่อยข้า… ปล่อยข้า! ข้าไม่เคยฆ่ามนุษย์คนใด ข้าอาศัยอยู่ในเมืองไททันมาโดยตลอด ขอเพียงพวกเจ้ายอมปล่อยข้า ข้าจะไม่บอกเรื่องพวกเจ้ากับใครเด็ดขาด!”

หลินหยวนเหลือบมองไททันมหันตภัยด้วยสายตาเคร่งขรึมในขณะที่สีหน้าของเขายังคงสงบนิ่ง

การเมตตาต่อศัตรูนั้นคือการทำร้ายตัวเอง 

เขามองไททันมรณะแล้วเอ่ยอย่างใจเย็นว่า “จัดการต่อเลย”

ควาก!!

หลงเยี่ยนที่ได้รับคำสั่งจากเด็กหนุ่มก็ใช้ท่าเดิมฉีกแขนอีกข้างของมันแล้วโยนทิ้งไปเหมือนขยะชิ้นหนึ่ง

หลังจากไททันมังกรเพลิงฉีกแขนทั้ง 2 ข้างของศัตรู มันถึงจะยอมหยุดมือ

ตลอดการกระทำนี้ ไททันมรณะกรีดร้องจนแทบจะไม่มีเสียงให้ร้องอีก

ในที่สุด 2 นาทีต่อมา ไททันมหันตภัยก็สูญเสียแขนและขาไปจนสิ้น 

ขณะนั้นเลือดเหม็นเน่าก็ไหลออกมาจากบาดแผลของมันอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้ไททันมรณะเหลือเพียงส่วนลำตัวที่ดูน่าเกลียด

หลินหยวนที่เห็นภาพนี้ก็รู้สึกพึงพอใจมาก

แม้ว่าไททันมหันตภัยจะมีความสามารถในการฟื้นฟูแขนขาที่ถูกตัดขาดออกไปได้ แต่หากจะให้ฟื้นฟูจนกระทั่งแขนขางอกออกมาใหม่ มันยังต้องใช้เวลาพอสมควรกว่าจะไปถึงจุดนั้น

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ ในระยะเวลาสั้น ๆ ไททันมรณะตัวนี้ไม่มีทางทำอันตรายพวกเขาได้อีกต่อไป

ต่อจากนั้นหลินหยวนก็เดินเข้าไปหาไททันน่าเวทนาพร้อมกับชี้ปลายดาบปราบมังกรไปตรงหน้ามันแล้วถามว่า “เอาล่ะ ตอนนี้แกรีบส่งสัญญาณบอกกลุ่มไททันที่กำลังมุ่งหน้ามาที่นี่ให้กลับไปให้หมด”

ไททันมรณะกัดฟันพูดว่า “ถ้าข้าทำตามที่เจ้าบอก เจ้ารับปากข้าไหมว่าจะไม่ฆ่าข้า?”

“แกถือดียังไงมาเจรจากับฉัน?” เด็กหนุ่มพูดกับอีกฝ่ายเสียงเรียบนิ่ง “แต่ถ้าแกทำตามคำสั่งของฉัน ฉันสัญญาว่าฉันจะยังไม่ฆ่าแกตอนนี้ก็แล้วกัน”

ไททันมหันตภัยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ถึงกระนั้นสีหน้าของมันก็แสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่

แต่สุดท้ายความคิดที่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปก็ได้ครอบงำทุกสิ่ง

จากนั้นมันก็เงยหน้าขึ้นส่งเสียงร้องอีกครั้ง เสร็จแล้วมันก็พูดกับมนุษย์ที่ข่มขู่ตนเสียงอ้อมแอ้มว่า “ข้าทำตามที่เจ้าสั่งแล้ว ไททันพวกนั้นจะไม่เหยียบย่ำเข้ามาในตำหนักแห่งนี้ถ้าไม่มีคำสั่งของข้า”

หลินหยวนได้ยินอย่างนั้นก็มองมันด้วยสายตาเคลือบแคลง เขารู้ดีว่าไททันมรณะกำลังเล่นตุกติก เพราะคำสั่งที่ส่งออกไปไม่ใช่การให้พวกไททันสลายตัว แต่เป็นการหยุดไม่ให้พวกมันลงมือชั่วคราว

เพียงเท่านี้ไททันจำนวนมากก็จะยังคงล้อมตำหนักเอาไว้

ถ้าหากพวกเขาฆ่าไททันมรณะ พวกเขาก็จะถูกไททันจำนวนมากรุมล้อมอย่างช่วยไม่ได้

แต่หลินหยวนไม่สนใจอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ ของไททันตัวนี้เลย เหตุผลที่เขายังไม่ฆ่าอีกฝ่ายไม่ใช่เพราะเขากลัวพวกไททันที่อยู่ในเมือง แต่เป็นเพราะเขาต้องการข้อมูลจากมันต่างหาก

แล้วเด็กหนุ่มก็เงยหน้าพูดกับมันว่า “หลังจากนี้ให้แกตอบคำถามฉัน ถ้าคำตอบแกทำให้ฉันพอใจ ฉันก็จะไว้ชีวิตแก แต่แน่นอนว่าถ้าแกไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้ว ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะส่งแกไปลงนรกเดี๋ยวนี้!”

สิ้นเสียงพูด สายฟ้าก็แล่นแปลบปลาบออกมาจากดาบปราบมังกรพร้อมกับขยายพลังทำลายล้างไปทั่วบริเวณ

“อึก…” ไททันมรณะลอบกลืนน้ำลายลงคอ

ในตอนนี้แขนขาทั้ง 4 ของมันถูกไททันมังกรเพลิงฉีกกระชากออกจากร่างไปจนหมดแล้ว ในสถานการณ์แบบนี้ นอกจากมันจะรับการโจมตีไม่ได้แล้ว มันยังหนีไปจากตรงนี้ไม่ได้อีกด้วย

พอคิดไตร่ตรองให้ดี ไททันมรณะก็ถอนหายใจแล้วพูดอ้อมแอ้มว่า “เจ้าอยากถามอะไรก็ถามมา ถ้าข้ารู้ข้าก็จะตอบเจ้า”

“ดีมาก” หลินหยวนพยักหน้าอย่างพึงพอใจก่อนจะเอ่ยคำถามแรกทันที “ศพที่ถูกส่งเข้ามาในเมืองถูกฝังไว้ที่ไหน?”

เขารู้ว่าเมืองจี้มู่แห่งนี้เป็นสุสานที่เอาไว้ฝังศพไททัน ดังนั้นเรื่องที่เขาต้องการจะรู้เป็นอย่างแรกก็คือสถานที่ฝังศพไททัน 

สำหรับคนอย่างเขาที่มีพลังอันเดด ศพของไททันระดับสูง… นับได้ว่าเป็นสมบัติล้ำค่าเลยทีเดียว

และครั้งนี้หากเด็กหนุ่มพึ่งพาพละกำลังของตนเองเพียงอย่างเดียว ถึงเขาจะเอาชนะไททันมรณะได้ก็จริง แต่เขาจะต้องลงทุนลงแรงไปมาก

แต่เป็นเพราะเขาใช้พลังอันเดดควบคุมศพไททันมังกรเพลิงจึงสามารถจบการต่อสู้ลงได้ภายในเวลาไม่กี่นาที

เพราะเหตุนี้เองหลินหยวนจึงต้องการศพไททันระดับสูงมาเก็บเอาไว้เป็นไพ่ตายเพิ่ม

หลังจากที่เขาถามคำถามนี้ออกไป ไททันมรณะก็ชะงักไปชั่วครู่ ก่อนที่มันจะเข้าใจว่ามนุษย์คนนี้คิดจะทำอะไร

เหตุผลที่อีกฝ่ายถามว่าศพของไททันฝังอยู่ที่ไหนคงเป็นเพราะว่ามันมีพลังที่สามารถควบคุมศพได้

ถ้าหากเจ้าหมอนี่เจอที่ฝังศพไททัน มันจะกลายเป็นหายนะสำหรับเผ่าไททันแน่นอน

พอคิดได้แบบนี้ ดวงตาของไททันมรณะก็สั่นไหวน้อย ๆ 

ระหว่างที่มันกำลังคิด จู่ ๆ เสียงหลินหยวนก็ดังขึ้นอีกครั้ง “ฉันจะให้เวลาแกคิด 10 วินาที แต่ถ้าภายใน 10 วินาทีแกยังไม่ให้คำตอบฉัน ดาบนี้ก็จะแทงทะลุหัวใจแกทันที”

ไททันมรณะที่ได้ยินคำพูดข่มขู่ของเด็กหนุ่มก็มีสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย

แน่นอนว่าในใจมันไม่อยากทรยศเผ่าพันธุ์ตัวเอง แต่ชีวิตของมันยังอยู่ในกำมือของเจ้ามนุษย์คนนี้อยู่ 

ถ้าหากมันปฏิเสธไม่ยอมตอบคำถามของอีกฝ่าย ชะตากรรมเดียวที่เหลืออยู่คงมีเพียงแค่ความตาย