March Time Traveler ตอนที่ 6 เลื่อนระดับ

เลื่อนระดับ

    “โอ้ยเบาๆยอมแล้วๆ”เสียงหมวดไนซ์ร้องดังลั่น จนผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาต้องเหลียวมามอง แต่พอพวกเขารู้ว่าเกิดไรขึ้นก็เลิกสนใจแล้วก็เดินทำอะไรของตัวเองต่อไป สภาพหมวดไนซ์ตอนนี้กำลังนอนอยู่บนพื้น และโดนมาร์ชจับบิดแขนแล้วใช้เข่าทับตรงชายโครงของเขาอยู่

 

    “นายเป็นใครต้องการอะไรจากฉัน”มาร์ชถามและกดเข่าลงแรงขึ้น

 

    “โอ้ยเจ็บๆฉันชื่อไนซ์ แค่อยากจะถามอะไรนายนิดหน่อยแต่ตอนนี้ปล่อยฉันก่อนได้ไหม”หมวดไนซ์ร้องดังลั่น มาร์ชเลยยกเข่าของเขาออกแล้วปล่อยมือจากการบิดแขนหมวดไนซ์ ก่อนจะถอยหลังออก 1 ก้าว

 

    ‘เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย เข้าใจอยู่หรอกว่าเขาน่าจะเป็นเกริส แต่ฉันก็เป็นถึงทหารไม่ใช่คนทั่วไป เขาจับฉันทุ่มอย่างรวดเร็วขนาดนั้นได้ยังไง’หมวดไนซ์คิดในใจขณะที่เขาลุกขึ้นยืนปัดเสื้อผ้าอยู่ และนึกย้อนไปถึงตอนที่เขาโดนจับทุ่ม หลังจากที่เขาเห็นพวกองค์กรบึ่งรถออกไปแล้ว หมวดไนซ์ก็เลยเดินมาสะกิดไหล่มาร์ชจากทางด้านหลัง จู่ๆมาร์ชก็ย่อตัวลงต่ำก่อนดันตัวมาข้างหลังจนชิดกับตัวเขา แล้วใช้มือขวาจับตรงข้อมือเขาก่อนจะเอื้อมมือซ้ายมาที่ไหล่เขา จากนั้นเขาก็ไปรู้ตัวอีกทีที่พื้นแล้ว ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก หมวดไนซ์สะบัดหัวเล็กน้อยเพื่อไล่ความมึนงงออกไป

 

     “แล้วอยากถามอะไรฉัน”มาร์ชถามขึ้นหลังจากเห็นหมวดไนซ์ลุกขึ้นยืนได้แล้ว

 

     “เรื่องที่ซากห้องวิจัย”หมวดไนซ์ตอบ แล้วก็ทำท่ายืดเส้นยืดสาย แต่เน้นเฉพาะส่วนแขนข้างที่โดนมาร์ชจับบิด

 

    “ถ้าเรื่องนั้นฉันบอกคนขององค์กรไปหมดแล้ว ไม่มีอะไรจะพูดมากกว่านั้นแล้ว แล้วก็ขี้เกียจจะพูดเรื่องเดิมๆซ้ำๆด้วย ฉันไปก่อนนะ”มาร์ชพูดจบก็หันหลังทำท่าจะเดินไปแต่ก็ต้องหยุดเท้าเพราะคำพูดของหมวดไนซ์ 

 

    “ฉันขอเวลาคุยด้วยหน่อย เดี๋ยวจะพาไปเลี้ยงอาหารดีดีกับซื้อชุดใหม่ให้นายใส่ด้วย แล้วก็ฉันไม่ใช่คนขององค์กรเกริสด้วย”

 

    “ฉันมีเวลาให้แค่ 1 ชั่วโมงเท่านั้น แล้วก็จะตอบเท่าที่จะตอบได้”มาร์ชพูดเสียงเรียบแต่ในใจเขานั้นดีใจแทบตายเพราะข้อเสนอนี้เขามีแต่ได้กับได้

 

    “งั้นตามฉันมาทางนี้”หมวดไนซ์พูดแล้วก็เดินนำหน้ามาร์ชไปที่มอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่ตรงช่องจอดเล็กๆของชั้นหนึ่งในตึก มาร์ชเห็นหมวดไนซ์เดินไปที่ช่องนั่นก่อนจะเปิดระบบวงแหวนแล้วกดอะไรบางอย่างที่หน้าจอที่ลอยอยู่ในอากาศเล็กน้อย พอหมวดไนซ์ขึ้นนั่งบนมอเตอร์ไซค์ก็มีหมวกกันน็อคสีฟ้าใสๆสวมที่หัวทันที หมวดไนท์ขี่มาจอดรับมาร์ชที่ยืนรออยู่ จากนั้นหมวดไนซ์ก็ขี่ออกจากตัวเมือง ระหว่างที่ขี่ผ่านตัวเมืองมาร์ชได้เห็นตึกรูปทรงประหลาดลอยอยู่ในท้องฟ้า 5 ตึกจึงถามกับหมวดไนซ์

 

    “นั่นตึกอะไรทำไมถึงลอยอยู่อย่างนั้นแค่ 5 ตึก”

 

    “อ่อ นั่นก็คือตึกขององค์กรเกริสทั้ง 5 องค์กร อ่าวแล้วนี่นายไม่ได้สังกัดในองค์กรพวกนั้นหรอ”หมวดไนซ์ถามกลับ

 

    “ไม่อ่ะ”

 

    “ก็ถึงว่า ไม่เห็นนายติดเข็มกลัดองค์กรไหนเลย เดี๋ยวค่อยคุยกันฉันจะเร่งความเร็วละนะ เกาะแน่นๆล่ะ”หมวดไนซ์พูดจบก็เร่งความเร็วขึ้น แต่มาร์ชก็ไม่ได้เกาะอะไรตามที่หมวดไนซ์เตือนเพียงแต่เอียงตัวตามเวลาที่มอเตอร์ไซค์เข้าโค้ง ไม่นานเท่าไหร่หมวดไนซ์ก็มาจอดที่หน้าบ้านไม้ห่างจากตัวเมืองมาไกลพอสมควร

 

    “นี่ร้านประจำของฉัน อาหารที่นี่อร่อยกว่าในตัวเมือง แล้วก็เงียบมีความเป็นส่วนตัวมากกว่าด้วย”หมวดไนซ์พูดตอนก้าวลงจากรถ หมวกกันน็อคก็ค่อยๆจางจากหัวแล้วก็หายไปเลย แล้วเขาก็เดินนำมาร์ชเข้าไปในบ้านไม้ มาร์ชเงยหน้าอ่านชื่อร้านที่ใช้หลอดไฟเรียงเป็นอักษร ‘แปดดาว’

 

    'เข้าสู่อาณาเขตพิเศษ อาณาเขตแปดดาว

 

    ทำให้ความสามารถในการรับรสเพิ่มขึ้นกว่าปกติ 50%

 

    ทำให้ความสามารถในการดมกลิ่นเพิ่มขึ้นกว่าปกติ 30%

 

    ให้ความรู้สึกเงียบสงบมากกว่านอกอาณาเขต 50%' เมื่อมาร์ชเดินเข้ามาในร้านก็มีกล่องข้อความเด้งขึ้นตรงหน้าเขา

 

    “อ่าวหมวดมาอีกแล้วหรอ แล้วนั่นพาใครมาด้วยไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน”เสียงหญิงวัยกลางคนตะโกนถามมาจากในครัว ซึ่งมันก็ดึงความสนใจของมาร์ชให้ละสายตาจากกล่องข้อความตรงหน้าได้เป็นอย่างดี

 

    “อ่อคนรู้จักอ่ะครับป้า อ่าป้าขอเหมือนเดิมแบบที่มากับผู้กองนะครับ”หมวดไนซ์ตอบกลับ

 

    "ได้เลยหมวดไปนั่งรอที่โต๊ะเดิมนะเดี๋ยวยกไปให้ที่โต๊ะ"ป้าตะโกนกลับมาเสียงดังเหมือนเดิม แล้วหมวดไนซ์ก็พามาร์ชเดินไปนั่งที่โต๊ะมุมในสุดของร้าน

 

    "มีอะไรก็ว่ามาหมวด..."มาร์ชพูดแบบไม่จบประโยค โดยใช้สายตาจ้องไปที่หมวดไนซ์

 

    "ไนซ์ฉันชื่อไนซ์ เป็นทหารรับจ้าง ส่วนนายชื่อ..."หมวดไนซ์เลียนแบบมาร์ชบ้างเว้นประโยคสุดท้ายไว้ แล้วใช้สายตาจ้องไปที่มาร์ช

 

    "มาร์ช"เขาตอบสั้นๆ

 

    'ทหารรับจ้างสินะ หรือว่าที่เขาตามหาฉันเพราะเขาคือคนที่หนีรอดออกมาได้ 5 คนที่มารน้อยได้บอกไว้ ฉันต้องระวังตัวหน่อยละ'มาร์ชคิดในใจทันทีที่เขาแนะนำตัวว่าเป็นทหารรับจ้าง แต่สีหน้าข้างนอกยังคงเรียบเฉยไม่ได้แสดงท่าทีอะไรออกมา 

 

    "มาร์ชนายดูเหมือนจะรีบร้อนผิดปกตินะ มีเรื่องสำคัญอะไรต้องไปทำหรอ ถ้าไม่มีก็คุยไปกินไปก็ได้หนิ"หมวดไนซ์พยายามพูดให้มาร์ชคลายกังวล หลังจากเห็นมาร์ชเร่งให้พูดธุระเลยในตอนแรก

 

    "อ่อ พอดีฉันอยากไปหาเสื้อผ้าใส่ใหม่ไวไว คนมองฉันเป็นคนบ้ากันหมดแล้ว ฮ่าๆ"มาร์ชตอบออกไปแล้วเปลี่ยนอารมณ์ตามเพื่อไม่ให้ผิดสังเกต หลังจากนั้นป้าก็ยกอาหารออกมาจากครัวมาเสริฟให้ มาร์ชต้องยอมรับว่ามันอร่อยมากจริงๆ

 

    “ที่ซากห้องวิจัยมีอะไรหรอ ทำไมนายถึงลงทุนลากฉันมาถึงที่นี่ด้วย”มาร์ชพูดขึ้นหลังกินอาหารจนหมดเรียบทุกอย่าง เล่นเอาหมวดไนซ์นั่งอึ้งไม่แตะอาหารเลย

 

    “คือเรื่องที่ซากห้องวิจัย พอดีฉันกับพรรคพวกรวมกลุ่มกัน 13 คนไปทำภารกิจคุ้มกันนักวิทยาศาสตร์ที่นั่น แต่เพราะมันมีสภาพที่เหมือนจะถล่มได้ทุกเมื่อ หัวหน้าทีมฉันเลยให้พวกฉันลงไปสำรวจชั้นที่ลึกลงไปก่อนพวกนักวิทยาศาสตร์ แต่พอฉันลงไปจนถึงชั้นที่ 28 กำลังจะหาทางไปต่อ ก็ได้ยินเสียงคำรามเสียงดังขึ้น หัวหน้าทีมได้สั่งให้ถอยแล้วในตอนแรก แต่มีพวกฉันบางคนอยากลองของ เพราะเขาเพิ่งจะได้เป็นเกริสเลยอยากทดสอบพลังของตัวเอง”หมวดไนซ์หยุดพูดเล็กน้อยก่อนจะมองหน้ามาร์ช ซึ่งมาร์ชก็ผายมือเป็นคำตอบให้เล่าต่อ แล้วหมวดไนซ์ก็เล่าเรื่องทุกอย่างแบบเดียวกับที่มารน้อยได้เล่าให้เขาฟัง เมื่อเล่าจบมาร์ชเลยถามออกไป

 

    “แล้วเกี่ยวอะไรกับฉัน ฉันไม่เห็นความเกี่ยวโยงอะไรกับฉันเลย”

 

    “ฉันย้อนกลับไปที่ซากห้องวิจัยนั่น และได้รู้ว่านายไปอยู่ที่นั่นหลังเกิดเหตุระเบิด นายไปทำอะไรที่นั่นพอจะบอกฉันได้ไหม”หมวดไนซ์ถามด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้น สีหน้าเขาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด

 

    “ถ้าฉันบอกว่าไปยืนทำเท่เฉยๆ นายในตอนนี้ก็คงไม่เชื่อฉันอยู่แล้ว งั้นฉันจะพูดตามตรงก็ได้”มาร์ชเว้นช่วงนิดหน่อย

 

    “ก็เพราะได้ยินเสียงระเบิดรุนแรงขนาดนั้น ฉันเลยคิดว่าน่าจะต้องมีคนตายบ้าง ฉันเลยกะจะไปเก็บของมีค่าไปขาย ถ้าโชคดีฉันอาจจะเจอจินแล้วกลืนกินจินเป็นเกริส”มาร์ชตัดสินใจโกหกออกไป เพราะความจริงจะทำให้หมวดไนซ์เกิดความโกรธและต้องการจะฆ่าเขาอย่างแน่นอน นี่คือทางออกที่ดีที่สุดที่มาร์ชคิดได้

 

    “แล้วนายกินจินลงไปแล้วใช่ไหม งั้นช่วยตายตรงนี้ที ฉันต้องการจินนั่นจริงๆ”หมวดไนท์พูดแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้ ล้วงมือไปหยิบปืนที่เหน็บด้านหลังมาจ่อใส่มาร์ช

 

   “ผมไม่รู้ว่าคุณต้องการจินนั่นขนาดไหนหรอกนะ แต่ดูเหมือนคุณจะใจร้อนเกินไป”มาร์ชยกมือทั้ง 2 ข้างขึ้น

 

   "นี่มันอะไรกันหมวด ไหนบอกเป็นคนรู้จักไง แล้วทำไมเอาปืนไปจ่อใส่เขาแบบนั้นล่ะ"ป้าเจ้าของร้านพูดถามเมื่อเห็นเหตุการณ์

 

    "ป้าถอยไปก่อนนะครับ ผมไม่อยากให้ป้าโดนลูกหลง" มาร์ชพูดออกไปไม่ได้มีท่าทางกลัวปืนที่อยู่ตรงหน้าแต่อย่างใด

 

    "ใช่ป้า ป้าถอยไปก่อนนะ ไว้ฉันจะอธิบายให้ป้าฟังทีหลัง" หมวดไนซ์หันไปคุยกับป้าแต่ยังจ่อปืนมาที่มาร์ช รอบนี้เขาระวังตัวมาก เขาไม่ได้เดินมายืนในระยะที่มาร์ชจะสามารถทำอะไรเขาได้ 

 

    "หมวดไนซ์ผมว่าคุณทำไอ่นี่หล่นไว้นะครับ"มาร์ชพูดจบก็ใช้มือซ้ายไปหยิบบางอย่างที่เก้าอี้ข้างๆเขา แล้วโยนมันขึ้นวางที่โต๊ะ 

 

    "แม็กซ์กระสุนปืนฉัน ตั้งแต่ตอนไหนกัน"หมวดไนซ์มีอาการตกใจปนกับสงสัย แต่เพียงครู่เดียวหมวดไนซ์ก็ทิ้งปืนในมือแล้วพุ่งเข้าใส่มาร์ชอย่างรวดเร็ว

 

    'โครม!'เสียงเก้าอี้ไม้พัง บนเศษเก้าอี้พบร่างของหมวดไนซ์นอนกองอยู่ มาร์ชไม่ได้ขยับไปไหนเลย แต่คนที่ทำคือป้าเจ้าของร้าน เธอพุ่งเข้าใส่หมวดไนซ์ในจังหวะที่หมวดไนซ์กำลังพุ่งใส่มาร์ช แล้วก็ตบหน้าหมวดไนซ์จนปลิวไปกระแทกกับเก้าอี้จนพัง 

 

    "ฉันถือว่านี่คือการปกป้องลูกค้าของฉันนะ เพราะฉันไม่เห็นชายคนนี้จะทำอะไรหมวดเลย มีแต่หมวดที่ทำเขาฝ่ายเดียว”ป้าเจ้าของร้านพูดขึ้น

 

    “นี่ป้าเป็นเกริสหรอ”หมวดไนท์ถาม แล้วยกมือขึ้นจับหน้าข้างที่โดนตบ

 

    “ใช่ฉันคือเกริสอิสระ ฉันไม่ชอบการต่อสู้ และฉันก็รู้ว่าเธออยากเป็นเกริสมากเพราะทุกครั้งที่เธอมาที่ร้านนี่กับผู้กองของเธอ ตอนเธอเมาเธอก็จะพูดว่าอยากกินจินให้ตัวเองเป็นเกริสทุกครั้ง แต่ฉันว่าถ้าหมวดจะฆ่าใครเพราะเหตุผลเห็นแก่ตัวแบบนี้ มันคงไม่ดีหรอกนะหมวด”

 

    “ป้าจะไปรู้อะไรล่ะ การต้องสูญเสียพรรคพวกที่เคยกินด้วยกันเคยนอนด้วยกัน มันเจ็บปวดแค่ไหน พวกเราต้องร่วมหัวจมท้ายกันมาจากสงคราม ที่สูญเสียไปก่อนหน้านี้ก็มากพอแล้ว ที่เหลืออยู่มันมากกว่าเพื่อนแล้วนะป้ารู้ไหม”หมวดไนซ์ตะโกนออกมาพร้อมหยดน้ำตา

 

    “รู้สิ ทำไมฉันจะไม่รู้ จินที่ฉันมีอยู่ในตัวตอนนี้ ฉันก็ได้มันมาด้วยการแลกกับชีวิตเพื่อนที่ฉันรักมากที่สุด ฉันถึงไม่อยากให้ใครต้องมาผิดพลาดแบบฉันอีกไง” ป้าพูดจบก็เดินตรงไปที่หมวดไนซ์ ป้ายื่นมือออกไปแตะที่หน้าหมวดไนซ์มีแสงสีเขียวออกมาจากมือป้า แล้วแผลที่หน้าหมวดไนซ์ก็ค่อยๆหายจนกลับเป็นปกติ

 

    ‘ฮิลเลอร์’มาร์ชคิดในใจ

 

    “หมวดไนซ์คุณต้องการมันมาก งั้นผมจะให้มันกับคุณ แต่เงื่อนไขไม่ใช่แค่เลี้ยงอาหารกับชุดแบบที่ตกลงไว้ก่อนหน้า แต่ผมจะขออะไรคุณเพิ่มอีกอย่างผมรับรองว่าจะขอในสิ่งที่คุณทำให้ผมได้เท่านั้น แต่ตอนนี้ผมยังคิดไม่ออก”มาร์ชพูดเสียงเรียบ

 

    “อ่าว นายกินมันไปแล้วไม่ใช่หรอ”หมวดไนซ์ตกใจที่ได้ยินมาร์ชบอกว่าจะให้จินกับตัวเอง

 

    “ฉันไม่เคยพูดนะว่าฉันกินจินนั่นไปแล้ว มีแต่หมวดคิดเองเออเอง กระเป๋ามิติ”มาร์ชพูดจบก็เปิดกระเป๋ามิติแล้วล้วงมือเข้าไปหยิบจินเปลวไฟสีแดงออกมา 

 

    ‘เขาคือเกริสที่มีจินระดับวาจาจินเกี่ยวกับช่องว่างมิติสินะ ถึงว่าเขาไม่ขยับเลยตอนที่หมวดไนซ์พุ่งเข้าใส่เขา’ป้าคิดในใจตอนที่เห็นมือมาร์ชเหมือนหายไปในหลุมอากาศตรงหน้าก่อนจะหยิบจินออกมาถือ แต่ความเป็นจริงที่มาร์ชไม่ขยับตัวเลยเพราะเขาพอจะรู้แล้วว่าป้าเจ้าของร้านน่าจะเป็นเกริสตั้งแต่มีข้อความเด้งเตือนเรื่องอาณาเขตพิเศษ เลยคิดว่าป้าน่าจะช่วยปกป้องเขาได้ในสถานการณ์คับขัน ซึ่งก็เป็นไปตามที่คิด

 

    “ตะ..แต่ว่าฉันถึงขั้นจะเอาชีวิตนายเพราะต้องการจิน ทำไมนายยังยกมันให้ฉันง่ายๆแบบนี้”หมวดไนซ์ก้มหน้าพูดด้วยความรู้สึกผิด

 

   “อะไรของหมวดตอนจะให้ไม่เอา ทีตอนไม่ให้ดันจะแย่ง ใครว่าฉันยกให้ฟรีๆมันเป็นการลงทุนน่ะ อย่าคิดมาก”มาร์ชพูดตอบ แต่แวบนึงตาเขาส่องประกายออกมา

 

   ‘สายตาเมื่อกี้ของชายคนนี้น่าขนลุกจัง’ป้าคิดในใจ ตอนที่บังเอิญเห็นสายตานั่นของมาร์ชเข้า 

 

   “งั้นฉันขอกลืนกินจินนี่เลยนะ”หมวดไนซ์ยื่นมือมารับจินจากมาร์ชก่อนจะจับมันยัดใส่ปากตัวเอง ร่างของเขาสั่นเบาๆ แล้วตาของเขาก็กลายเป็นสีแดง เสื้อผ้าปลิวเหมือนมีลมพัดอย่างรุนแรงรอบตัว ทั่วทั้งตัวเริ่มมีหมอกลอยออกมาจนคลุมไปทั่ว จากหมอกสีขาวเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง มองดูคล้ายเขามีออร่าสีแดงคลุมทั่วตัว บรรยากาศรอบๆตัวหมวดไนซ์เปลี่ยนไป มันแผ่มาจนถึงที่มาร์ชนั่งอยู่ มาร์ชมีความรู้สึกอึดอัด หายใจไม่ออก ท้องไส้ปั่นป่วน จนหมวดไนซ์ยกมือขึ้นปัดเล็กน้อยหมอกพวกนั้นก็สลายหายไปพร้อมบรรยากาศก็กลับมาเหมือนเดิม ตาของเขาก็กลับมาเป็นสีดำปกติ มาร์ชเพิ่งเคยเห็นการกลืนกินจินครั้งแรกก็เลยสนใจดูเป็นพิเศษ

 

   “รู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นมาเลย”หมวดไนซ์พูดแล้วกำหมัดสลับกับแบมือ แต่ตอนนี้สภาพกลับมาเป็นเหมือนเดิมทุกอย่างเขาเดินตรงไปที่โต๊ะตัวหนึ่ง 

 

   ‘โครม’อยู่ๆหมวดไนซ์ก็เอามือชกลงที่โต๊ะจนมันหักครึ่ง

 

   “ไอ่เด็กบ้านี่อย่าทดสอบพลังกับโต๊ะในร้านฉันสิวะ”ป้าตะโกนดังลั่นพร้อมกับเดินไปใช้ตะหลิวที่ถือฟาดใส่หมวดไนซ์ไม่หยุด

 

   “ขอโทษครับป้า ผมลืมตัว ป้าคิดค่าเสียหายรวมกับค่าอาหารเลยนะครับ”หมวดไนซ์ยกมือพนมไหว้ปะงกๆในขณะที่ป้ายังฟาดตะหลิวใส่เขาอยู่ หลังจากนั้นหมวดไนซ์ได้เก็บกวาดซากโต๊ะและเก้าอี้ที่พังไปทิ้งนอกร้าน แล้วกลับเข้ามาพูดคุยกับป้าเจ้าของร้านอีกพักใหญ่ๆ ส่วนมาร์ชป้าเจ้าของร้านได้ให้เขายืมใช้ห้องใต้ดินของร้านนอนพัก พอถึงห้องมาร์ชก็ขึ้นที่นอนแล้วหลับไปทันที 

 

    ช่วงสายของวันต่อมา....

 

    “นี่พ่อหนุ่มหลับรึตายล่ะนั่น”เสียงป้าเจ้าของร้านพูดเสียงดังที่หน้าห้องที่มาร์ชใช้นอนพัก

 

    “ตื่นแล้วครับป้า เดี๋ยวผมจะออกไปครับ”มาร์ชตอบกลับ

 

    “อย่าช้านักล่ะ หมวดไนซ์เขามารออวดอะไรไม่รู้กับพ่อหนุ่มอยู่ที่ร้านแหน่ะ”ป้าพูดจบก็ได้ยินเสียงเท้าป้าเดินห่างออกไป

 

    ‘เงื่อนไขพิเศษของอาณาเขตพิเศษ 

 

    ท่านได้นอนพักผ่อนในอาณาเขตพิเศษ ทำให้ค่าสถานะต่างๆฟื้นฟู และยังได้รับค่าประสบการณ์พิเศษทำให้ระดับของท่านเพิ่มเป็นระดับ 2’มาร์ชอ่านกล่องข้อความจบ ก็สั่งให้เปิดหน้าต่างสถานะของตัวเอง

 

              สถานะ

 

ชื่อ มาร์ช                ระดับ 2

 

ฉายา -                  อาชีพ -

 

พลังชีวิต 250             พลังเวทย์ 70

 

ความแข็งแกร่ง 11          ความทนทาน 11

 

ความคล่องแคล่ว 11        ความฉลาด 11

 

ความโชคดี 11

 

             แต้มคงเหลือ 5

 

        “ฉันควรอัพค่าพลังไหนดี ฉันยังไม่รู้แนวทางของเกมนี้เลย จะเป็นผู้เล่นสายกลางก็ไม่ได้เพราะผู้เล่นสายกลางไม่ประสบความสำเร็จในการเล่นเกมเลย ฉันเองก็เคยเป็นแบบนั้นมาก่อน ฉันจะไม่ผิดพลาดซ้ำสองแน่นอน”มาร์ชใช้มือลูบคางตัวเอง

 

        “เอาไว้ก่อนดีกว่า เดี๋ยวค่อยคิดทีหลังว่าฉันจะเอาแต้มลงที่ค่าพลังไหนดี”มาร์ชส่ายหัวเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วเปิดประตูเดินขึ้นไปที่ร้าน พอเดินพ้นบันไดก็เห็นหมวดไนซ์นั่งกระดิกเท้ายิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดีที่โต๊ะ

 

    “ตื่นสายจังนะมาร์ช ฉันมีข่าวดีจะบอกนายด้วย”หมวดไนซ์พูดขึ้นเมื่อเหลียวมาเห็นมาร์ชยืนที่หัวบันได

 

    “ก็คงจะดีจริงนั่นแหละ ยิ้มหน้าบานซะขนาดนี้”

 

    “ฉันไปวัดระดับเกริสมาแล้ว ฉันเป็นเกริสระดับเหรียญทอง”หมวดไนซ์พูดแล้วก็ชี้นิ้วไปที่อกซ้ายของตัวเอง มาร์ชมองตามมือ ก็เห็นเข็มกลัดสัญลักษณ์จักรสีดำติดอยู่ 

 

    “ยินดีด้วยนะหมวด ในที่สุดก็ได้เป็นเกริสซะที”ป้าพูดขึ้นยิ้มๆ ในขณะที่แกกำลังกดหน้าจอกลางอากาศเพื่อเซตระบบให้เครื่องทำความสะอาดทำงาน

 

     “ขอบคุณครับป้า ขอบคุณเรื่องที่แนะนำองค์กรเกริสให้ผมด้วยนะครับ”หมวดไนซ์ตอบและยังคงยิ้มไม่หุบ

 

     “ได้เจอตาแก่หัวหน้าองค์กรเลยไหมหมวดไนซ์”ป้าถามกลับ

 

      “ไม่นะครับ วันนี้เหมือนที่องค์กรจะวุ่นๆกัน เลยเป็นหัวหน้าทีมหลักครับที่มาประเมินและรับผมเข้าร่วมกับองค์กร”หมวดไนซ์ตอบก่อนจะเหลียวไปมองมาร์ชที่ยืนหน้านิ่งไม่ได้ยินดีอะไรกับเขา

 

    “นายไม่ดีใจกับฉันหน่อยหรอ ถึงนายจะเป็นเกริสระดับสูงกว่าฉันก็เถอะ”

 

    “คือฉันไม่รู้ว่าระดับเกริสมันเป็นยังไง แล้วก็นะฉันไม่ได้เป็นเกริสด้วย”มาร์ชตอบ

 

    “หาาาา”ทั้งหมวดไนซ์และก็ป้าร้องออกมาพร้อมกัน

 

     “นายไม่ได้เป็นเกริสแต่ยกจินให้ฉันง่ายๆแบบนั้นเนี่ยนะ”หมวดไนซ์แหกปากถามมาร์ชด้วยความตกใจ

 

       “ก็ฉันเห็นว่านายอยากได้มากก็เลยยกให้ แปลกตรงไหน”มาร์ชตอบหน้านิ่ง

 

      “บ้าไปแล้ว นายมันบ้าไปแล้ว ใช่แล้วบ้าแน่นอน ใช่ไหมป้า”หมวดไนซ์หันไปขอกำลังเสริมจากป้าที่ยืนค้างไปแล้ว ป้าไม่ตอบแต่วางมือจากสิ่งที่กำลังเดินตรงไปหามาร์ช

 

       ‘ครืดดดด’เสียงเก้าอี้ไม้ลากกับพื้น หมวดไนซ์เองก็รีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินตรงไปหามาร์ชเช่นเดียวกับป้า ทั้งคู่จ้องมาร์ชตาไม่กระพริบ

 

       “ม่ายยยยนะทั้งสองคนจะทำไรผมครับ”มาร์ชเห็นอาการทั้งคู่เลยร้องออกมา