บทที่ 4...3/3

ไอรดามาถึงผับหรูซึ่งเธอมีหุ้นส่วนอยู่ ทำให้กันนักข่าวที่อาจตามมาถ่ายรูปเธอได้ เธออยากมาพักผ่อนแบบส่วนตัวกับรามินบ้าง เธอโทรหารามินแล้ว แต่ว่าอิซาเป็นคนรับสายตามเคยและบอกว่ารามินไม่ว่าง ทำให้เธอรู้สึกเซ็งไม่น้อย

หลายครั้งแล้วที่เธอพยายามสานสัมพันธ์จากการที่ได้เป็นพรีเซ็นเตอร์แบรนด์เครื่องประดับในเครือเอ็มวาย กรุ๊ป เขาไปทานอาหารกับเธอเพียงครั้งเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นเธอก็มักได้รับคำตอบเวลาโทรหาว่าไม่ว่างเสียส่วนใหญ่ เธอไม่แน่ใจว่าความสัมพันธ์แบบนี้เรียกว่าอะไร หรือระหว่างเธอกับรามินไม่มีสายสัมพันธ์อะไรกันเลย

นางแบบสาวตามพนักงานไปยังห้อง VIP แต่กลับเปลี่ยนใจเดินไปหาคนรู้จัก พนักงานจึงเดินนำทางแล้วจัดหาเครื่องดื่มให้หุ้นส่วนของผับซึ่งเป็นนางแบบดังแทน

“ทำไมถึงมาคนเดียว แฟนของเธอกับไซรัสล่ะ” ไอรดาแค่ถามไปอย่างนั้นเองเพราะปกติแล้วมีเรียมมีเพื่อนดื่มเสมอ ถ้าไม่ใช่แฟนที่ชื่อนาวินก็มักเป็นไซรัส รายหลังไปได้ทั่วเพราะไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน เรียกว่าว่างเมื่อไหร่ก็กลับมาหาเพื่อน คบใครได้ไม่นานก็เลิก

“นาวินเพิ่งกลับไป แต่มีเรียมยังไม่อยากกลับ ส่วนไซรัส เราทะเลาะกันนิดหน่อย” มีเรียมไม่คิดว่ารามินรู้เรื่องที่พยายามฝากเพื่อนเข้าไปทำงาน แถมยังรู้เรื่องการจ้างคนอื่นออกแบบด้วย ไซรัสเลยไม่พอใจที่เธอปิดบัง แต่เรื่องแบบนี้เธอคงไม่เล่าให้ไอรดาฟังหรอก “แล้วพี่ไอด้านึกยังไงถึงมาล่ะคะ มีเรียมชวนหลายหนแล้วก็บอกว่ายุ่งตลอด”

“งานเดินแบบของพี่กำลังไปได้สวย เลยมีงานถ่ายแบบเข้ามาเรื่อยๆ ช่วงนี้เลยไม่ค่อยว่างเท่าไหร่ วันนี้พอจะมีเวลาน่ะ อยากมาพักสมองบ้าง”

มีเรียมยิ้มเมื่อนึกบางอย่างขึ้นมาได้ นับว่าคืนนี้เธอไม่ได้มาเสียเที่ยว ไหนๆ ก็เจอไอรดาแล้ว เรื่องที่เธอกังวลเพราะนาวินทำงานกับลัลนา คนที่จะช่วยเธอได้คงไม่พ้นผู้หญิงที่เป็นข่าวกับรามิน

“พี่ไอด้ารู้เรื่องญาติคนใหม่ของไซรัสหรือยังคะ”

“ใครหรือ พี่ไม่รู้เลย” ไอรดาถามชักสนใจเพราะถ้าไม่มีอะไร มีเรียมคงไม่พูดขึ้นมา

“อ้าว คุณรามินไม่ได้เล่าให้พี่ไอด้าฟังหรือคะว่าไปรับญาติคนไทยมาอยู่ที่บ้านด้วยกัน มีเรียมเห็นไกลๆ ยังรู้สึกเลยว่าสวยมาก” มีเรียมเล่าแบบจงใจให้เหมือนมีอะไร ใครๆ ก็รู้ว่าไอรดาอยากได้ชื่อว่าเป็น‘คู่รัก’ ของรามินขนาดไหน

“อ้อ คนที่มีข่าวลือว่าเป็นน้องสาวต่างแม่ของไซรัสน่ะหรือคะ”

สีหน้าของไอรดาไม่เปลี่ยนมิหนำซ้ำยังยิ้มเหมือนไม่ใช่เรื่องสำคัญสักเท่าไหร่ ไม่ว่าจะไม่พอใจมากมายแค่ไหน เธอต้องรักษาสีหน้าให้เหมือนรู้อยู่แล้ว เรื่องอะไรจะทำหน้าให้มีเรียมเห็นแล้วกลายเป็นเรื่องที่ถูกนินทาในหมู่สาวๆ ตระกูลไฮโซ

มีเรียมยิ้มเก้อ ไม่คิดว่าไอรดาจะรู้อยู่แล้ว แสดงว่ารามินบอกเรื่องนี้กับไอรดาแล้วสินะ แต่เรื่องอะไรเธอจะหยุดแค่นั้น ลัลนาควรรู้ว่าการอยู่ในตระกูลไอมาลมันไม่ง่าย แล้วเธอนี่แหละจะทำให้ยิ่งยากขึ้นไปอีก

“ไม่รู้ว่าข่าวลือเป็นอย่างนั้นจริงไหม แต่ไซรัสบอกมีเรียมว่าคุณรามินปกป้องลัลนาคนนั้นจนน่าสงสัย”

“สงสัยอะไรงั้นหรือ” ไอรดาถามพลางหัวเราะกลบเกลื่อนเพราะแท้จริงแล้วเธอไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงที่ชื่อลัลนา แต่มีคนมาเล่าให้ฟังต่างหาก

“ถ้าลัลนาคนนั้นไม่ได้เป็นน้องสาวต่างแม่ของไซรัส แต่เป็นผู้หญิงของคุณรามินล่ะคะ พี่ไอด้าก็แย่น่ะสิ” มีเรียมได้ทีใส่ไฟหาเรื่องให้ลัลนาไปรับมือเอาเอง นี่ล่ะเรื่องสนุกๆ ของเธอ

ไอรดาไหวไหล่ราวกับได้ฟังเรื่องไร้สาระ “ไม่จริงหรอก พี่กับรามินก็คุยกันตลอด เขาไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกค่ะ”

มีเรียมแสร้งถอนใจราวกับโล่งอก ผู้หญิงด้วยกันทำไมเธอจะดูไม่ออกว่าไอรดาอยากโทรหารามินจนต้องเก็บอาการ

“มีเรียมค่อยโล่งใจได้หน่อย แค่ห่วงว่ายัยลัลนาจะมาหว่านเสน่ห์ใส่วินก็กลุ้มจะแย่แล้ว ถ้างั้นพี่ไอด้าคงไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว”

“นั่นสิ ไม่ต้องกังวลอะไรหรอก” ไอรดายิ้มกว้างพลางดื่มเตกีล่าจนหมดแก้วเผื่อว่ามันจะร้อนกว่าสิ่งที่กำลังแผดเผาอยู่ในอกของเธอ

มีเรียมก้มหน้ายิ้มพลางดื่มไวน์อย่างสบายใจ หากไอรดาไม่ดังมาจากการเป็นนางแบบจนได้เป็นพรีเซนเตอร์แบรนด์เครื่องประดับในเครือเอ็มวาย กรุ๊ป จนกระทั่งได้เป็นข่าวกับรามิน ตอนนี้ไอรดาเลยเหมือนได้ยกระดับตัวเองขึ้น ถ้ายังเป็นนางแบบธรรมดาๆ เหมือนเมื่อปีก่อนน่ะหรือ จ้างไห้เธอก็ไม่อยากมาเสวนาด้วย แต่หากไอรดาได้กลายเป็นคนรักของรามินจริงๆ การเป็นเพื่อนกับไอรดาไว้ก็ไม่เสียหายอะไร

ไอรดาดื่มเตกีล่าอีกแก้วก็ขอตัวกลับ โดยบอกมีเรียมว่าพรุ่งนี้มีงานถ่ายแบบให้กับนิตสารหัวนอกชื่อดัง มีเรียมทำทีกอดแล้วมองนางแบบสาวที่เดินออกไปจากร้านโดยใช้ประตู VIP เธอมั่นใจว่าถ้าขึ้นรถได้เมื่อไหร่ ไอรดาคงโทรหารามินเพื่อถามเรื่องที่เธอเพิ่งบอกไปอย่างแน่นอน

ลัลนาไม่คิดว่าเพียงไม่กี่ชั่วโมงเธอจะได้กลับมาที่คฤหาสน์ของรามินอีกครั้ง เพียงแต่ความรู้สึกของการมาถึงของเธอต่างจากครั้งแรกที่ระแวงและไม่ไว้ใจใครเลย แต่ครั้งนี้เธอรู้สึกปลอดภัยและคิดว่าเริ่มจะไว้ใจรามินได้ แม้จะไม่เต็มร้อยเพราะเขายังคงเป็นคนคาดเดาความคิดได้ยากดังเดิม ทว่าในทุกครั้งที่ตกอยู่ในอันตราย เขาคือคนที่ปกป้องและพาเธอพ้นออกมาจากอันตรายนั้น

รถของรามินจอดที่หน้าบ้านหลังน้อยของเธอในอาณาบริเวณอันกว้างใหญ่ของรามิน เธอลงจากรถเอง แล้วลงน้ำหนักไปที่เท้าอีกข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ เมดาเข้ามาช่วยประคอง ลัลนาคิดว่ารามินคงรอให้เธอเข้าบ้าน แล้วเขาค่อยกลับไป แต่กลับไม่ใช่อย่างนั้น เขาตามเข้ามาในบ้านแล้วนั่งลงใกล้ๆ กับผู้ชายวัยกลางคนที่ลัลนารู้ได้เองว่าเป็นหมอประจำตัวของรามินนั่นเอง เธอยกขาให้หมอดูบาดแผล หมอถามอาการเจ็บของเธออยู่หลายคำและทำแผลให้ กำชับว่าอย่าให้แผลโดนน้ำ ทุกอย่างอยู่ในสายตาของรามิน โดยที่เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ

“บาดแผลไม่ลึกมากครับ ทานยาแก้อักเสบและงดการเดินลงฝ่าเท้าข้างที่เจ็บนะครับ” หมอกำชับอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้น

ลัลนายกมือไหว้หมอด้วยความเคยชิน

“ขอบคุณ เอ่อ ญะซากัลลอฮฺค็อยร็อนค่ะคุณหมอ”

หมอยิ้มชอบใจเพราะปกติแล้วเขามาที่นี่ไม่บ่อยนัก ส่วนผู้หญิงคนนี้เป็นคนแรกที่เขามารักษาในฐานะหมอประจำตัวของรามิน

“ผมกลับก่อนนะครับ”

รามินพยักหน้าแล้วมองไปทางอิซาที่เดินมารับกระเป๋าเครื่องมือของหมอ แล้วพาไปยังรถที่จอดรอ ครู่เดียวรถก็แล่นออกไปจากหน้าบ้าน ลัลนามองเท้าที่พันด้วยผ้าก๊อซของตัวเอง แต่รามินยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เขาต้องการพูดอะไรกับเธอหรือเปล่านะ แต่เขากลับไม่พูดอะไร ฉะนั้นคงเป็นเธอเองกระมังที่ต้องพูดอะไรสักอย่างเพราะที่เกิดเรื่องมากมายก็มาจากความใจร้อนของเธอนั่นล่ะ

“ขอบคุณค่ะที่คุณไม่พูดว่า...เห็นไหมผมบอกแล้วว่า หรือ...ที่เกิดเรื่องทั้งหมดเพราะความดื้อของฉัน”

รามินเลิกคิ้ว ทว่าสีหน้ายังเรียบเฉย แต่ดวงตาที่มองลัลนาเปลี่ยนไป หากเธอรู้จักเขามากกว่านี้จะเข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร

“คนฉลาดแบบคุณถึงผมไม่พูดออกมาแบบนั้น คุณก็คงได้คำตอบด้วยตัวเอง เพราะฉะนั้นบางเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะสอนคุณเอง บางทีอาจจะมีน้ำหนักกว่าคำพูดของผมเสียอีก”

ลัลนาพยักหน้ารู้สึกตัวเองตัวกระจ้อยร่อยเมื่อได้ออกไปเผชิญโลกกว้างเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง แต่ก็ดีใจอย่างน้อยรามินไม่ใช้ความเงียบทำให้เธอต้องขบคิดว่าต้องทำบางอย่างแบบเมื่อครู่ เขาไม่พูดซ้ำเติม แต่รอให้คิดแล้วพูดออกมาใช่ไหมนะ

“คุณส่งคนตามฉันไปหรือคะ” ไหนๆ ก็สงสัยแล้ว ลัลนาก็ไม่อยากเก็บไว้ในใจ

รามินกดยิ้มที่มุมปาก พอใจเมื่อเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ทำให้ลัลนาที่กล้าหาญและดื้อดึงคนนั้นหายไป

“ผมไม่เคยบอกว่าจะผิดสัญญาที่ให้ไว้กับพี่ชาย ตราบใดคุณเป็นคนที่ผมต้องดูแลจนกว่าจะได้คู่ครองที่เหมาะสม ชีวิตของคุณคือความรับผิดชอบผม”

...ชีวิตของคุณคือความรับผิดชอบผม

ฟังแล้วลัลนารู้สึกอุ่นใจ แต่คงดีกว่าหากรามินจะไม่พยายามหาคู่ครองให้เธอ ชายหนุ่มลุกขึ้น ลัลนาลุกขึ้นตามโดยมีเมดาช่วยประคอง เขายกมือห้ามแล้วบอกให้เมดาพาลัลนาขึ้นไปนอนพักได้แล้ว ก่อนจะเดินออกไปจากบ้าน

ลัลนามองตามแผ่นหลังผู้ปกครองของเธอ เขาช่างมีความเป็นผู้นำและมั่นใจในตัวเอง เธอจะหนีพ้นการหาคู่ครองของเขาอย่างไรดี หากเธอบอกว่าอยากทำงานไปเรื่อยๆ แบบนี้หรือขึ้นคานไปเลยก็ได้ เขาจะบอกว่าไร้สาระและทำให้เขาเสียเวลาเพราะมีเธอเป็นภาระหนักอึ้งหรือเปล่านะ

ชีวิตของคุณคือความรับผิดชอบของผม อืมๆ แต่ก็ยังจะหาสามีให้ลัลนาตลอดนะรามิน ไม่รู้หรือไงว่าพ่อสื่อแม่สื่อมักได้เอง

ปล. ต้นฉบับที่ลงให้อ่านในตอนนี้เป็นต้นฉบับหลังการตรวจครั้งที่ 1 จึงยังมีคำผิด คำตกบ้าง ซึ่งหากเป็นต้นฉบับที่ส่งให้ MEB จะผ่านการตรวจ 3 รอบค่ะ ตอนนี้โบว์กำลังตรวจรอบที่ 3 อยู่ ถ้าเสร็จแล้วส่ง MEB เมื่อไหร่จะแจ้งให้ทราบนะคะ

ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ ใครอยากอ่านนิยายเรื่องอื่นๆ ของโบว์ มีใน meb นะคะ ไปอ่านระหว่างรอเรื่องนี้ได้ค่ะ

อัมราน l บรรพตี - อีบุ๊กหนังสือ นิยาย การ์ตูน  (คลิก)

บรรพตี (อัมราน)