บทที่ 206 ราชาปีศาจ

ตามกฎของเกมยิ่งสมาชิกภายในทีมมีมากเท่าไหร่ ค่าประสบการณ์ที่สมาชิกภายในทีมจะได้รับมันก็ยิ่งน้อยลงไปเท่านั้น ปัจจุบันทีมของลู่หยางมีสมาชิกทั้งหมด 1,244 คน แต่ทหารยามปีศาจ 1 ตัวให้ค่าประสบการณ์เพียงแค่ 425 หน่วย หลังจากทำการแบ่งหารค่าประสบการณ์แล้วมันจึงทำให้แต่ละคนได้รับค่าประสบการณ์เพียงแค่คนละ 1 หน่วยเท่านั้น

อย่างไรก็ตามตามกฎของเกมมันก็จะมอบโบนัสค่าประสบการณ์ให้กับผู้เล่นที่เก็บเลเวลกันเป็นทีมด้วย โดยค่าโบนัสประสบการณ์จะยิ่งเพิ่มขึ้นตามจำนวนสมาชิกภายในทีม ซึ่งการรวมทีม 1,244 คนมันก็ทำให้พวกเขาได้รับโบนัสค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้นมาอีกคนละ 68 หน่วย

ทีมชั้นยอดทั้ง 224 คนของลู่หยางต่างก็ได้เรียนรู้สกิลระดับกลางกันจนครบแล้ว พวกเขาจึงมีความสามารถในการโจมตีแบบวงกว้าง โดยเฉพาะพวกฉิงชางที่ได้เรียนรู้สกิลพิเศษเข้าไปด้วยทำให้โดยเฉลี่ยทุก ๆ 30 วินาที พวกเขาจะสังหารปีศาจไปได้กว่า 300 ตัว และทำให้ทุก ๆ คนได้รับค่าประสบการณ์มากกว่า 20,000 หน่วย

ตอนแรกเจียงเจ๋อยังกังวลว่าการรวมคนมากขนาดนี้จะทำให้พวกเขาได้รับค่าประสบการณ์น้อยเกินไปหรือเปล่า แต่พอเขาได้เห็นโบนัสค่าประสบการณ์ที่ระบบมอบให้ มันก็ทำให้เขารู้สึกวางใจลงได้เยอะ

ทุกคนที่เข้าร่วมทีมต่างก็ดีใจกับสถานการณ์ในวันนี้มาก เพราะท้ายที่สุดพวกเขาก็มีเลเวลเฉลี่ยเพียงแค่ 12 ซึ่งต้องการค่าประสบการณ์ในการเพิ่มเลเวลเพียงแค่ 100,000 หน่วย การได้เห็นแถบค่าประสบการณ์ของตัวเองเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง มันจึงทำให้ทุกคนต่างก็รู้สึกตื่นเต้นและหลังจากเวลาได้ผ่านพ้นไปเพียงแค่ประมาณ 2 นาที มันก็มีผู้เล่นกว่า 300 คนที่ร่างกายเปล่งประกายแสงสีทอง

“ถ้ายังเก็บเลเวลได้เร็วแบบนี้ไม่นานทุกคนก็คงจะมีเลเวล 18 เท่ากันหมดแน่ ๆ” เจียงเจ๋อกล่าว

“มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก อีกไม่นานเมื่อเราเริ่มขยายวงออกไปกว้างกว่านี้ ผู้เล่นที่อยู่ห่างเกินไปก็จะถูกระบบพิจารณาว่าอยู่นอกทีม” ลู่หยางกล่าว

วิธีการเก็บเลเวลแบบนี้ทำได้นานที่สุดเพียงแค่ประมาณ 1 ชั่วโมง หลังจากนั้นเมื่อทีมกระจายกันไปยังตำแหน่งต่าง ๆ ค่าประสบการณ์ที่สมาชิกภายในทีมได้รับก็จะลดความเร็วลงจากเดิมไม่น้อยกว่าครึ่งหนึ่ง

“ขอแค่นี้ฉันก็พอใจแล้ว อย่างน้อยพวกเราก็มีความสามารถที่จะต้านทานบลัดเติสตี้ได้” เจียงเจ๋อกล่าวพร้อมกับพยักหน้า

“หัวหน้า ทางนี้เจอบอสแล้ว มันเป็นบอสตัวใหญ่ด้วย” ซุนหยูตะโกนเรียกจากระยะไกล

“ใจเย็น ๆ เดี๋ยวฉันรีบไปดู” ลู่หยางกล่าวก่อนที่จะเทเลพอร์ตไปหาซุนหยู

“บอสอยู่ไหน?” ลู่หยางถาม

ซุนหยูชี้นิ้วไปตรงบริเวณมุมวิหาร ก่อนจะพูดว่า

“เมื่อกี้เราเจอมันเดินออกมาจากห้อง แต่พวกเรายังไม่กล้าไปยุ่งกับมันครับ”

โฮก!

วินาทีต่อมามันก็มีเสียงร้องคำรามดังขึ้นมาจากห้องด้านข้าง จากนั้นลู่หยางก็สัมผัสได้ถึงพื้นที่กำลังสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

ไม่นานปีศาจยักษ์สูง 5 เมตรตัวสีดำ บนหัวมีเขาโค้ง 2 อันและด้านหลังมีปีก 1 คู่ก็เดินออกมาจากประตูเพื่อเผชิญหน้ากับทุกคน

ราชาปีศาจ (ระดับลอร์ด)

เลเวล 30

พลังชีวิต 450,000/450,000

“ทีมซุนหยูเตรียมตัวให้พร้อม! รีบไปเรียกไลฟ์ไทม์มาพวกเราได้เจอบอสใหญ่แล้ว” ลู่หยางตะโกนออกคำสั่ง

“บอสตัวนี้มีเพียงเฮลไฟร์ที่รับมือได้ เมื่อได้รับคำสั่งไลฟ์ไทม์ก็รีบวิ่งมาหาลู่หยางในทันที

“หัวหน้าผมมาแล้วครับ” ไลฟ์ไทม์กล่าว

“เรียกเฮลไฟร์มาต้านบอสเอาไว้”

“ได้ครับ” ไลฟ์ไทม์รับคำสั่งอย่างภาคภูมิใจ ก่อนที่เขาจะอัญเชิญเฮลไฟร์เลเวล 7 ออกมาพุ่งเข้าใส่บอส

เมื่อสิ่งมีชีวิตร่างยักษ์ 2 ตัวพุ่งชนกัน มันก็ก่อให้เกิดเสียงดังสนั่นไปทั่วทั้งบริเวณ ซึ่งการปะทะกันในครั้งนี้มันก็ทำให้ราชาปีศาจถูกบังคับให้ต้องก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว

“เจ้าสิ่งมีชีวิตจากต่างโลก กล้าดียังไงถึงมาทำร้ายพวกเรา ลองเอาพลังของท่านเทพที่ประทานให้ข้าไปชิมดู!”

วินาทีต่อมากำปั้นของราชาปีศาจก็ถูกลุกท่วมไปด้วยเปลวไฟสีทอง ก่อนที่มันจะชกหมัดเข้าปะทะกับศีรษะของเฮลไฟร์

-1,500

“เฮลไฟร์แทงค์ได้!” ไลฟ์ไทม์ตะโกนอย่างตื่นเต้น

“หัวหน้า ในทีมมีนักบวช 100 คน เราควรให้พวกเขามาช่วยรักษาเฮลไฟร์ไหม?” ถูเฟิงถาม

“ยกเว้นนักบวชที่อยู่ตรงนี้ ห้ามไม่ให้นักบวชคนอื่นเข้ามารักษาเด็ดขาด ตามกฎของเกมบอสจะเพิ่มพลังตามจำนวนของผู้เล่นที่โจมตีมัน ตอนนี้พลังชีวิตของบอสถูกคำนวณจากผู้เล่นไม่เกิน 40 คน แต่ถ้าหากเราเอานักบวชเข้ามาเพิ่มอีก 100 คน พลังของบอสก็จะเพิ่มขึ้นจากเดิมเป็น 4 เท่า” ลู่หยางกล่าว

“มันมีแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย?!” โคลด์วิลโลว์ที่กำลังจะสั่งลูกน้องให้ทำการรักษารีบเปลี่ยนคำสั่งในทันที

“นักธนูในทีมซุนหยูที่มีสกิลทริคเดด นักเวทที่มีสกิลฟรอสท์ พาลาดินที่มีสกิลอิมมอทอลออกมา ส่วนคนอื่น ๆ ให้ถอยออกไป 100 เมตร”

บอสระดับลอร์ดทุกตัวที่ดูเหมือนมีพลังชีวิตน้อยต่างก็ล้วนแล้วแต่มีสกิลโจมตีที่แข็งแกร่งมาก และหนึ่งในสกิลพิเศษของราชาปีศาจนั่นก็คือสกิลแฟลชวาร์ป

ทุก ๆ ครั้งที่พลังชีวิตของมันลดลง 10% บอสจะใช้สกิลแฟลชวาร์ปออกมาเพื่อไปปรากฏด้านหลังผู้เล่นคนใดคนหนึ่งที่โจมตีเข้าใส่มัน จากนั้นมันก็จะใช้หมัดที่ลุกท่วมไปด้วยเปลวเพลิงเพื่อทำการโจมตี

ไฟร์ฟิทเป็นสกิลโจมตีแบบวงกว้างที่มีรัศมีการโจมตี 10 เมตร ย้อนกลับไปในชาติก่อนกิลด์ที่มาบุกเบิกได้รวมกำลังโจมตีบอสด้วยผู้เล่นถึง 1,000 คน พลังของบอสจึงเพิ่มขึ้นกว่าเดิมถึง 20 เท่า แม้แต่ผลของสกิลไฟร์ฟิทก็ขยายพื้นที่ออกไปให้ใหญ่มากขึ้นกว่าเดิมด้วย

ผลลัพธ์ก็คือเมื่อพลังชีวิตของราชาปีศาจลดลงไป 10% บอสก็ทำการเทเลพอร์ตมาท่ามกลางฝูงชน ก่อนที่จะปล่อยสกิลไฟร์ฟิทสังหารผู้เล่นจนตายมากกว่า 500 คนในการโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียว

ลู่หยางเริ่มใช้สกิลคอมบัสชันพร้อมกับสั่งให้ผู้เล่นคนอื่น ๆ ที่เข้าร่วมรบกระจายกำลังกันออกไป หากมองจากด้านนอกจะเห็นผู้เล่น 40 คนยืนเรียงห่างกันคนละ 10 เมตรทำให้เป็นภาพที่ดูแล้วแปลกประหลาดอยู่ไม่น้อย

“ทุกคนฟังให้ดี หากฉันสั่งให้ใช้สกิลป้องกันก็ให้รีบใช้สกิลในทันทีอย่าลังเล” ลู่หยางตะโกน

“ครับ/ค่ะ” ผู้เล่นทั้ง 39 คนตอบรับพร้อมกัน

“หัวหน้า แล้วผมล่ะ?” ไลฟ์ไทม์ถามอย่างสับสนเพราะวอลอคไม่มีสกิลป้องกันตัว

“เดี๋ยวฉันจะปกป้องนายเอง” ลู่หยางกล่าว

นักเวทหนุ่มทำการสลับโหมดการโจมตีมาเป็นการโจมตีทั้งหมด จากนั้นเขาก็เลือกทำการโจมตีต่อไป และเนื่องมาจากสกิลคอมบัสชันของลู่หยางได้รับการอัปเกรดมาเป็นเลเวล 3 จากหัวใจแห่งเทพอสูรระดับ 2 โบนัสความเสียหายจากสกิลจึงสามารถเสริมความเสียหายธาตุไฟได้ถึง 250 หน่วย

-2,486 (คริติคอล)

-899

-2,486 (คริติคอล)

…

เมื่อลู่หยางได้ใช้เบลซซิงเบิร์สและไฟร์วอลล์ร่วมกัน มันก็ทำให้เขาสามารถสร้างความเสียหายได้เกือบ 4,000 หน่วยต่อวินาที และในเวลาเพียงแค่ไม่ถึง 1 นาทีพลังชีวิตของบอสก็ลดลงเหลือ 90%

“พวกเจ้าจะต้องถูกลงโทษ” ราชาปีศาจร้องคำรามพร้อมกับเปลวไฟภายในมือที่ลุกโชนมากขึ้นกว่าเดิม

“ทุกคนอยู่กับที่ ห้ามใช้สกิล” ลู่หยางตะโกนสั่งพร้อมกับโยนมีดเอสเคพเดจเจอร์ไปทางไลฟ์ไทม์

พริบตาต่อมาลู่หยางก็มาปรากฏตัวด้านข้างไลฟ์ไทม์พร้อม ๆ กับราชาปีศาจที่เทเลพอร์ตมาด้านหลังอีกฝ่ายในวินาทีเดียวกัน แต่ก่อนที่หมัดของบอสจะปะทะกับไลฟ์ไทม์ มันก็มีแรงระเบิดปะทุออกมาจากร่างของลู่หยางเสียก่อน

รีซิสท์ไฟร์ริง!

พลังอันบ้าคลั่งพุ่งออกมาจากร่างของลู่หยางจนทำให้ร่างของไลฟ์ไทม์กระเด็นออกไปจากตำแหน่งเดิมถึง 15 เมตร

ขณะเดียวกันลู่หยางก็ได้ใช้สกิลแฟลชกลายเป็นแสงสีขาวหายตัวกลับไปยังตำแหน่งเดิม ก่อนที่เขาจะตะโกนสั่งการขึ้นมาว่า

“ให้เฮลไฟร์ใช้สกิลยั่วยุดึงบอสเอาไว้”

“เจ้าพวกมนุษย์ นี่คือบทลงโทษที่พวกเจ้าควรได้รับ!” ราชาปีศาจที่โจมตีพลาดร้องตะโกนด้วยความโกรธ

“เกือบไปแล้ว” ไลฟ์ไทม์มองไปยังตำแหน่งของตัวเองเมื่อสักครู่ที่ถูกลุกท่วมไปด้วยเปลวไฟ ก่อนที่เขาจะถอนหายใจออกมาด้วยความหวาดกลัว

“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ปล่อยให้ใครตายง่าย ๆ หรอก” ลู่หยางบอก

“ขอบคุณครับหัวหน้า” ไลฟ์ไทม์กล่าวอย่างซาบซึ้ง ก่อนที่จะสั่งให้เฮลไฟร์โจมตีใส่บอสต่อไป

—

โลกภายนอก

“ยังหาที่อยู่ของพวกลู่หยางไม่เจออีกงั้นเหรอ?” บลัดไทแรนท์กล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ขอโทษครับหัวหน้า แต่ตอนนี้พวกเรายังหามันไม่เจอเลย” เย่กู่ซิงตอบอย่างจนปัญญา

“ไอ้พวกไร้ประโยชน์!!” บลัดไทแรนท์ร้องคำรามด้วยความโกรธ แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้เพราะใครจะคิดว่ากลุ่มคนที่ลู่หยางรวบรวมมาในคราวนี้จะไม่มีข่าวหลุดรอดออกมาเลยแม้แต่น้อย

 

 

---

สายลับไม่ได้แอบตามไปหรอ? 5555