บทที่ 209: ล่อเสือออกจากถ้ำ

เมื่อโม่อิ๋งไม่พบเบาะแสจากจุดนี้จริง ๆ เขาจึงวางกระถางกำยานกลับคืนที่เดิม จากนั้นทั้ง 3 คนก็พากันนิ่งเงียบจมอยู่ในความคิดของตัวเอง

“แค่ก ๆ!”

จู่ ๆ ก็มีเสียงไอดังขึ้นในห้องที่เงียบสงบ มันได้ขัดจังหวะความคิดของคนทั้ง 3 ก่อนที่พวกเขาจะรีบเดินไปที่ข้างเตียงและเห็นชายบนเตียงค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

“นายท่าน ในที่สุดท่านก็ตื่นแล้ว” โม่อิ๋งก้าวเข้าไปเพื่อพยุงตัวจวินหรูเย่ให้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วนำหมอนมาวางไว้ด้านหลังอีกฝ่ายให้สามารถเอนตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงกับหัวเตียงได้สบายขึ้น