บทที่ 165 แพ้ลูกอ้อน

เขาอุ้มฉันพาฉันไปยังห้องน้ำในท่าเดิมโดยที่ทุกอย่างยังคงเชื่อมกันอยู่ในจุดเดิม แม้ว่าจะมีความรู้สึกอึดอัดคับร่องอยู่บ้าง แต่ฉันก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าฉันรู้สึกดีแค่ไหนที่ได้มีตัวตนของเขาคาเอาไว้ในร่อง เพราะมันแสดงให้ฉันรู้ว่า...เขานั้นรักและต้องการฉันมากแค่ไหน

“อย่าตอดซิ...เดี๋ยวก็ไม่ได้อาบน้ำหรอก” เขาเอ่ยแซวเสียงกระเส่า จนฉันถึงกับหน้าแดงแปร๊ดดดดขึ้นมาในทันที...