บทที่ 340: ข้ายินดีจะถอนหมั้น

การหายตัวของเจ้าเมืองน้อยเป็นที่รู้ทั่วกัน หลังจากผ่านไป 18 ปีในที่สุดท่านเจ้าเมืองและภรรยาก็หาลูกชายเจอแล้ว พวกเขาย่อมต้องการชดเชยให้ลูกตัวเอง เซียวอวิ๋นเข้าใจความรู้สึกของพ่อแม่ที่เพิ่งได้ลูกคืนมา

แต่เมื่อคิดถึงลูกสาวของเขาที่ต้องเผชิญกับคำวิจารณ์เพียงลำพัง เขาก็เสียใจมาก

ไม่! ข้าต้องช่วยลูกสาวหลีกเลี่ยงความอับอายนี้!

พอเซียวอวิ๋นคิดได้ดังนี้ เขาก็ทำหน้าตึงเครียดและกล่าวอย่างเย็นชา