บทที่ 262: ข้าเป็นผู้ใหญ่แล้ว

ในยามที่พระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า แสงที่เคยสะท้อนจาง ๆ ก็เลือนหายไป ทำให้ในภูเขาที่มีต้นไม้สูงถูกปกคลุมไปด้วยสีเข้ม ขณะนั้นเฟิ่งมู่ชิงมีโอสถวิญญาณหอม ๆ อยู่ในมือ 3 เม็ด

เพลิงฟ้าดินบรรลัยกัลป์ได้กลิ่นหอมของโอสถวิญญาณจึงบินเข้ามาที่มือของนางทันที ก่อนจะกินโอสถวิญญาณทั้ง 3 เม็ดเข้าไปในพริบตาเดียว

เมื่อเฟิ่งมู่ชิงเห็นว่าหลิวหลีทำตัวเหมือนสัมภเวสีที่หิวโหยมาหลายภพชาติ นางก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะแล้วเอ่ยปากแซวว่า “มันเพิ่งถูกปรุงขึ้นมาใหม่จากหม้อ เจ้าไม่กลัวว่าปากจะพองเลยหรือไง”