บทที่ 234: เจอกันใหม่ชาติหน้า

เฟิ่งหวานหว่านได้มอบเครื่องประดับผมของตนให้แก่คนครัวไปตั้งแต่วันแรกที่นางมาถึงที่นี่ และเพื่อเอาใจนาง ซือคงหรูหลางได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการแกะสลักปิ่นปักผมไม้นี้ด้วยตัวเอง

แม้ว่าปิ่นไม้จะถูกทำขึ้นมาได้ไม่งดงามสักเท่าไหร่ รวมถึงมันอาจจะดูหยาบกระด้าง แต่พี่หรูหลางของนางเป็นคนลงมือทำให้นางเองกับมือ ในตอนนั้นหญิงสาวชอบมันมากจึงใช้มันทุกวัน 

นางไม่เคยคิดเลยว่าปิ่นปักผมไม้นี้ที่เป็นตัวแทนความรักระหว่างทั้ง 2 จะกลายเป็นสิ่งที่ฆ่าเขาได้