บทที่ 230 เสียสละ

“ฉันขออะไรอย่างได้ไหม...” ฉันเอ่ยต่อรอง

ส่วนเขาก็หยุดท่าทีคุกคามเพื่อฟังคำขอฉันโดยที่เขาไม่ได้พูดอะไร

ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดความต้องการของตัวเองออกไป

“ฉันอยากจะขอให้นายปล่อยฉันกับคุณมาร์คไปได้ไหม ฉันสัญญาว่าฉันกับเขาจะหนีออกนอกประเทศนี้ แล้วจะไม่กลับมาอีกเลย” ฉันทำทีเป็นเล่นละครต่อเพื่อยื้อเวลาเอาไว้ให้มากที่สุด แม้ว่าหัวใจของฉันมันจะรู้สึกบีบแน่น หวาดกลัวต่อสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเองเหลือเกิน