บทที่ 212: ข้าต้องไปสะสางบางอย่างให้จบ
บทที่ 212: ข้าต้องไปสะสางบางอย่างให้จบ
หลังจากทักทายกันตามมารยาทแล้ว เฟิ่งมู่ชิงก็เดินเข้าไปหาจวินหรูเย่ก่อนจะนั่งลงข้างกายเขา ส่วนจิ๋วจิ่วก็หาที่นั่งไม่ไกลจากหน้าต่างและหันหน้าออกไปข้างนอกโดยไม่สนใจจะฟังสิ่งที่คนอื่นพูดคุยกัน ส่วนโม่เยว่ก็ไปยืนอยู่ข้างหลังพระชายา
เมื่อทุกคนประจำที่เรียบร้อย โม่อิ๋งก็คืนป้ายห้อยเอวให้โม่เยว่พลางมองสำรวจนางตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าไม่มีส่วนไหนในร่างกายของหญิงสาวบุบสลาย อีกทั้งไม่มีกลิ่นคาวเลือดโชยมาด้วย
🪙 ต้องใช้ 3 points ในการเปิด กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อซื้อ
ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง
เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น
ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว
หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน
Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.
