บทที่ 212: ข้าต้องไปสะสางบางอย่างให้จบ

หลังจากทักทายกันตามมารยาทแล้ว เฟิ่งมู่ชิงก็เดินเข้าไปหาจวินหรูเย่ก่อนจะนั่งลงข้างกายเขา ส่วนจิ๋วจิ่วก็หาที่นั่งไม่ไกลจากหน้าต่างและหันหน้าออกไปข้างนอกโดยไม่สนใจจะฟังสิ่งที่คนอื่นพูดคุยกัน ส่วนโม่เยว่ก็ไปยืนอยู่ข้างหลังพระชายา

เมื่อทุกคนประจำที่เรียบร้อย โม่อิ๋งก็คืนป้ายห้อยเอวให้โม่เยว่พลางมองสำรวจนางตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าไม่มีส่วนไหนในร่างกายของหญิงสาวบุบสลาย อีกทั้งไม่มีกลิ่นคาวเลือดโชยมาด้วย