บทที่ 217 ไม่บอก!!

“กู...ไม่...บอก...ฮ่าๆๆๆ”

 

สิ้นเสียงเรน่า ความโกรธที่เกินจะควบคุมทำให้เนื้อนวลบันดาลโทสะฟาดฝ่ามือลงไปที่แก้มเนียนของเรน่าอย่างไม่ยั้งทันที

 

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะๆๆๆ

 

เนื้อนวลที่บันดาลโทสะ ระดมตบเข้าที่ใบหน้าสวยเฉี่ยวของเรน่าไม่ยั้ง จนใบหน้าที่เคยขาวใสของเธอเต็มไปด้วยรอยแดงจากฝ่ามือ

 

“มึงจะบอกกูไหมห๊ะ...!! มึงจะบอกกูไหม...” เพี้ยะๆๆๆ

 

และก่อนที่เนื้อนวลจะทำร้ายเรน่าจนแทบจะสลบ ก็ได้มีร่างของใครบางคนที่ฉันคุ้นเคยดีเดินเข้ามาเพื่อห้ามเนื้อนวลเอาไว้

 

“พอเถอะเนื้อนวล” เจ้าของมือหนาที่มีน้ำเสียงแสนคุ้นหู ได้เอื้อมมือมาคว้าแขนเนื้อนวลไว้ไม่ให้ลงมือต่อ

 

“พี่จะมายุ่งอะไรด้วย หน้าที่พี่หมดแล้ว ไสหัวไปซะ!!” เนื้อนวลหันขวับไปตวาดแว้ดใส่บุคคลที่เพิ่งเข้ามาใหม่ทันทีที่ตนเองถูกขัดจังหวะ

 

ภาพตรงหน้าทำให้ฉันได้เห็นใบหน้าและได้ยินน้ำเสียงของคนที่เพิ่งเข้ามาได้ถนัดตา และนั่นก็ทำให้ความรู้สึกโกรธปะทุขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับความทรงจำก่อนที่จะสลบไปได้ผุดฉายขึ้นมาในโสตประสาทเพื่อตอกย้ำว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นมันคือเรื่องจริง

 

“...ทด...” เสียงแผ่วเบาของฉันเอ่ยเรียกชื่อบอดี้การ์ดหนุ่มด้วยความผิดหวัง

 

ดวงตากลมโตที่เคยสุกใส สั่นระริกด้วยความรู้สึกเสียใจ พร้อมกับไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดอดีตบอดี้การ์ดของฉันถึงทำกับฉันแบบนี้

 

ฉันมองไปที่ใบหน้าลูกน้องที่ทรยศ ด้วยสายตาที่ผิดหวังและเคืองโกรธ แต่ทว่า...คำพูดที่ออกมาจากปากเขาหลังจากนั้นถึงกับทำให้ฉันต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

 

“ขอโทษด้วยครับนายหญิง...!!” ทดบอดี้การ์ดประจำตัวฉันเอ่ยขอโทษพร้อมกับโค้งหัวให้กับฉันเล็กน้อย

 

ฉันถึงกับอึ้งต่อการกระทำของอดีตบอดี้การ์ดหนุ่ม ก่อนที่เนื้อนวลจะแทรกเสียงเข้ามาด้วยความไม่พอใจ

 

“พี่จะไปขอโทษมันทำไม ประสาทหรือเปล่า แล้วก็เลิกเรียกมันว่านายหญิงสักที...ฉัน...ไม่...ชอบ!!” เนื้อนวลที่หันไปแว้ดใส่ทด พร้อมกับมองมาที่ฉันอย่างเอาเรื่อง

 

“พี่...ทดคือพี่ของเนื้อนวลหรอกหรอ” ฉันถามด้วยความสงสัย

 

“หึ...โนว ~~ จ๊ะ พี่ในที่นี้...แปลว่า...ผัว...ย่ะ” เนื้อนวลลอยหน้าลอยตาตอบ พร้อมกับควงแขนอดีตบอดี้การ์ดหนุ่มของฉันไปมา

 

ฉันถึงกับอึ้งในสิ่งที่ตนเองเพิ่งจะได้ยิน อีกทั้งความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามาจนฉันหนักอึ้งไปหมด

 

“ผัว...งั้นก็แปลว่าที่เข้ามาทำงานให้คุณเซฟมาคอยดูแลเอลิซ คือการวางแผนเพื่อจะทำการนี้มาโดยตลอดอย่างนั้นหรอ” ฉันพรั่งพรูคำพูดออกไปด้วยความรู้สึกที่ผิดหวังอย่างถึงที่สุด และถึงแม้ว่าจะรู้คำตอบดีว่าอะไรเป็นอะไรแต่มันก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา

 

“ฮึกๆๆ ทำไม...ถึงทำกับเอลิซแบบนี้ ทำไมถึงหักหลังกัน...ฮึกๆๆ” ฉันที่รู้สึกเหมือนกับมีก้อนสะอื้นขึ้นมาจุกอยู่ที่ลำคอ เนื่องจากความเสียใจที่ถูกทรยศหักหลัง และผิดหวังที่ไว้ใจคนผิด

 

“เอลิซทำไม่ดีกับทดหรอ หรือว่าเอลิซไปทำให้ทดไม่พอใจตรงไหนกัน บอกเอลิซได้ไหม...เอลิซไม่รู้ตัวเลยจริง ๆ ...ฮึกๆๆ ถึงทำให้ทดต้องมาทำร้ายกันแบบนี้” ฉันพรั่งพรูความคลางแคลงที่อยู่ในใจ

 

บอดี้การ์ดหนุ่มเมื่อเห็นว่าดวงตากลมสวยฉันเริ่มเอ่อคลอไปด้วยน้ำใส ก็ถึงกับคุกเข่าลงนั่งพร้อมกับเอ่ยคำขอโทษฉันอีกครั้งทันที

 

“ผมขอโทษครับนายหญิง ผมจำเป็นจริง ๆ“ บอดี้การ์ดหนุ่มก้มหน้าสำนึกผิด โดยที่พฤติกรรมของเขายังทำให้ฉันอดระแวงไม่ได้

 

“พี่ทดลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ!! แล้วก็เลิกเรียกมันว่านายหญิงได้แล้ว ทำไมถึงยังเรียกมันอยู่ได้ ฉันนี่ซิที่พี่ควรจะหัดเรียกว่านายหญิงแทนมัน... ลุก!! ฉันบอกให้พี่ลุกขึ้นไง!!” เนื้อนวลที่ตรงเข้ามากระชากให้อดีตบอดี้การ์ดของฉันให้ลุกขึ้นยืนด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวไม่พอใจอย่างมาก

 

แต่ทว่า...ทดก็ยังนั่งนิ่งไม่ขยับ อีกทั้งยังก้มหน้าเอ่ยคำขอโทษฉันไม่หยุด จนฉันไม่รู้เลยว่าการที่เขาทำแบบนี้มันหมายความว่ายังไง ทั้งที่เขาเป็นคนจับฉันมาแท้ๆ แต่แล้วจู่ ๆ ทำไมถึงมาทำท่าทางสำนึกผิดแบบนี้ ตกลงเขาจะมาไม้ไหนอีก จะมาตบหัวแล้วลูบหลังฉันอีกเหรอ ยิ่งคิดฉันก็ยิ่งสับสน

 

และการการกระทำของทดก็ทำให้เนื้อนวลเกิดอาการไม่พอใจ จนเริ่มจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่

 

“กูบอกให้มึงลุกขึ้นไง ไอ้พี่ทด แล้วก็ไสหัวออกไปจากห้องนี้ได้แล้ว รกหูรกตากูจริง ๆ จะอาลัยอาวรณ์อะไรขนาดนั้น หรือว่าที่จริงแล้วมึงเองก็อยากได้มันเป็นเมีย!!...ห๊ะ!!” คำสบถหยาบคายพร้อมกับความคิดร้าย ๆ ที่หลุดออกมาจากตัวเนื้อนวลไม่หยุด จนฉันเองยังรู้สึกสะอิดสะเอียนต่อความคิดเหล่านั้นไม่ได้

 

แต่ทว่า...ทดหรืออดีตบอดี้การ์ดหนุ่มของฉัน ก็ยังไม่ไหวติง ยังคงคุกเข่าทำท่าสำนึกผิดอยู่อย่างนั้น จนทำให้เนื้อนวลทนไม่ไหว ถึงขั้นลงไม้ลงมือ...

 

ตุบๆๆๆ ป๊าบๆๆๆ

 

มือที่ทั้งทุบ เท้าที่ทั้งเตะใส่ร่างอดีตบอดี้การ์ดหนุ่ม มันทำให้ฉันอดที่จะเวทนาสงสารทดไม่ได้

 

แต่ทว่า...ทดกลับยังนั่งคุกเข่านิ่ง ปล่อยให้เนื้อนวลปลดปล่อยอารมณ์ร้ายใส่ร่างกายเขาไม่หยุด เขาเลือกที่จะปล่อยให้เนื้อนวลทำร้ายร่างกายเขาอยู่อย่างนั้น แต่เขาไม่ยอมที่จะลุกขึ้นยืน และยังคงแสดงการขอโทษฉันอยู่แบบนั้น

 

ส่วนฉันเองแม้จะยังสับสนต่อพฤติกรรมของอดีตบอดี้การ์ดหนุ่มที่หักหลังฉัน แต่สถานการณ์ตรงหน้าก็ทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะสงสารเขา เพราะฉันเองก็พอจะดูออกว่าตอนนี้ทดดูท่าจะไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ ทุกอย่างที่เขากำลังแสดงออกมา ณ ตอนนี้ ต่อหน้าฉันตรงนี้...ฉันรับรู้ได้ว่ามันมาจากใจจริงของเขา...

 

แต่ถึงแม้ฉันจะสงสารเขาสักเพียงใด ฉันก็ไม่อาจที่จะเอ่ยปากขอร้องเนื้อนวลให้หยุดการทำร้ายร่างกายของทดเขาได้ เนื่องจากตัวฉันเองก็ยังรู้สึกโกรธและเสียใจกับการที่เขาทรยศหักหลังฉันอยู่

 

ตุบๆๆๆ ผลัวะๆๆๆ ป๊าบๆๆ

 

“ไอ้พี่ทดสรุปมึงจะไม่ยอมลุกขึ้นใช่ไหมห๊ะ!!” แฮ่กๆๆ ~~ เนื้อนวลที่ทำร้ายร่างกายทดจนตัวเองถึงกับเหนื่อยหอบ เอ่ยถามทดอีกครั้งก่อนที่ตัวเธอเองจะหยัดตัวยืนขึ้นเต็มความสูงแล้วสูดลมหายใจเข้าให้เต็มปอด

 

เฮือก ~~

 

“ทนมือทนตีนจริง ๆ นะมึง” เนื้อนวลสบถใส่ทดก่อนที่ตัวเองจะเดินผละออกจากร่างแกร่งที่ยังคงนั่งคุกเข่าไม่ไหวติง เพื่อไปพักเหนื่อยอยู่ที่มุมห้อง และในจังหวะนั้นเองทดก็ได้อาศัยช่วยที่เนื้อนวลเผลอแอบพุ่งตัวเข้ามาประชิดตัวฉันพร้อมกับกระซิบอะไรบางอย่างเบา ๆ ที่มีเพียงฉันเท่านั้นที่ได้ยิน...